இலக்கியத்தை அழகியல் சார்ந்தும் ஆக்கம் சார்ந்தும் தரம் சார்ந்தும் சமூக அக்கறை சார்ந்தும் அணுகும் திறனாய்வுகளில் முத்திரை     பதித்தவர்கள்     உளர்.     அவர்களில் குறிப்பிடத்தகுந்தவர்கள் குறித்து இப்பகுதியில் காணலாம்.

    க.நா.சு.போலவே சி.சு.செல்லப்பாவும் படைப்பாளியாகவும், பத்திரிகையாளராகவும் திறனாய்வாளராகவும் இருந்தார். இவரும், உள்ளடக்கத்தைப் புறந்தள்ளிவிட்டு, உருவம், அழகு, தரம் என்பவற்றில் அக்கறை செலுத்தினார். தற்கால இலக்கியத்தில் மட்டுமே அக்கறையும் பயிற்சியும் உடைய இவர், க.நா.சுவும் நவீனத்துவவாதிகளும் போல, தமிழ் மரபு என்பதை மறுப்பவர். தமிழ்     மரபு பற்றிப்     போதிய அறிவோ பயிற்சியோ இல்லாவிட்டாலும்     பழைமைவாதத்தையும்,     தமக்கு ஒவ்வாதவற்றையும் தமிழ் மரபு என்ற பெயரால் மறுக்கின்ற இவர், தமிழில் புதுக்கவிதையின் வளர்ச்சிக்குப் பெரிதும் துணைநின்றார். எழுத்து     எனும் தம்முடைய இலக்கிய இதழ் மூலமாக ந.பிச்சமூர்த்தி, பி.எஸ்.ராமையா, ந.சிதம்பர சுப்பிரமணியம் ஆகிய எழுத்தாளர்கள்மேல் தனி ஈடுபாடு கொண்ட இவர் எழுதிய தமிழ்ச் சிறுகதை பிறக்கிறது (1972) என்ற நூல், தமிழில் வ.வே.சு அய்யரின் காலத்திலிருந்து சிறுகதைகள் எப்படிப் படிப்படியாக வளர்ச்சி பெற்றன என்று அவற்றின் படைப்பாக்க முறைகளையும் உத்திகளையும் பகுத்துச் சொல்லித் திறனாய்வு செய்கின்றது.     தான்     ஒரு திறனாய்வாளராக இருந்தது மட்டுமல்லாமல்     பல     திறனாய்வாளர்களை     இவர் வளர்த்துமிருக்கிறார்.

    வல்லிக்கண்ணன், மணிக்கொடி எழுத்தாளர். இவரும் படைப்பாளியாகவும்     திறனாய்வாளராகவும்     இருந்தவர். மென்மையான போக்குக் கொண்டவர். தீவிரச் சார்புநிலை கொண்டவரல்லர். ‘புதுக்கவிதை - தோற்றமும் வளர்ச்சியும்’ என்ற நூல் புதுக்கவிதையின் வரலாற்றைச் சொல்வதோடு அதனை விமரிசனம் பண்ணவும் செய்கிறது. தொடர்ந்து மணிக்கொடி என்ற பத்திரிகையின் பங்களிப்புப் பற்றியும் சரஸ்வதி பத்திரிகையின் பங்களிப்புப் பற்றியும் வரலாற்றுரீதியாகத் திறனாய்வு செய்துள்ளார்.

    தமிழ்ச் சிறுபத்திரிகைச் சூழலில் (little magazines or literary magazines) குழு விரோதங்கள் / தனிப்பட்ட மோதல்கள் பல உண்டு. முக்கியமாக, 1970-80 காலப்பாதையில் இது கவனிக்கத்தக்க ஒரு நிகழ்வாகவும் போக்காகவும் இருந்தது. இதில் தருமு சிவராமு முக்கியமானவர். இவர் தவிர இன்னும் சிலரும் உண்டு.

    தருமு சிவராமு, எழுத்து இதழில் தொடர்ந்து எழுதியவர் ; புதுக்கவிதைப் படைப்பாளி ; படிமக்கவிஞர் என்று பேசப்படும் சிறப்புடையவர். திறனாய்வில் சில சார்புகளோடு கண்டிப்பும் வேகமும் கொண்ட இவர் எழுதிய இத்தகைய நூல், விமரிசன ஊழல்கள் என்பது. திறனாய்வில் காணப்படுகின்ற சாதிச்சார்பு நிலை உள்ளிட்ட வெளிப்படையான சில உண்மைகளையும் கருத்துகளையும் இந்நூல் பேசுகிறது.

    தருமு சிவராமு போன்றே வெங்கட் சாமிநாதனும் திறனாய்வில் குழு மோதலில் ஈடுபட்டவர். வெங்கட் சாமிநாதன் படைப்பாளி அல்லர். எழுத்து இதழிலும் இன்னும் வெவ்வேறு இதழ்களிலும் திறனாய்வாளராக மலர்ந்தவர். மார்க்சியம், ்எதார்த்தவியல், சமூகத் தளம் முதலியவற்றையும் வரலாறு,தமிழ்மரபு ஆகியவற்றையும் மறுக்கின்ற இவர், படைப்புலகில் தனி மனித சாதனைகளையும் தரங்களையும் பற்றிப் பேசுகிறார். எழுத்துலகில் காணப்பெறும் அனுமானங்களை மறுக்கின்றார். பாலையும் வாழையும், ஓர் எதிர்ப்புக்குரல் என்பன இவருடைய நூல்கள். படைப்புகளை மட்டுமல்லாமல் தனிமனிதர்கள் என்ற நிலையில் படைப்பாளிகளையும் விமரிசிக்கின்றார் இவர்.

    இவர் கல்வியாளர், திறனாய்வாளர். தமிழ்ப் பேராசிரியராக இருந்து, முதன்முதலாகப் புதுக்கவிதையை வரவேற்று எழுதியவர் என்று பாராட்டப்படுகின்ற கனகசபாபதி, முக்கியமாக எழுத்து இதழில் தொடர்ந்து எழுதினார். புதுக்கவிதையின் உருவ அமைப்பு, உருவகம், படிமம் முதலியவை உள்ளிட்ட அதன் உத்திகள், பொதுவான கட்டமைப்பு முதலியவற்றை விரிவாக விளக்குகிறார். புதுக்கவிதை என்ற பெயருக்கேற்ப, அதிலே தற்காலத்துவம் (modernity), நவீனக் கருத்துகள் முதலிய காணப்படுவதாக விளக்குகிறார். இவரிடம் முக்கியமாகவும் வேறு யாரிடம் காணப்படாததாகவும் உள்ள ஒரு அணுகுமுறை - புதுக்கவிதை என்ற யாப்பு மீறிய கவிதையை யாப்புடைய சங்க இலக்கியக் கவிதைகளோடு ஒப்பிடுவதாகும். முக்கியமாக     இணைக் குறளாசிரியப்பா என்ற பாவகையை எடுத்துக்காட்டி, அதனோடு புதுக்கவிதைகள் எவ்வாறு நெருக்கம் கொண்டிருக்கின்றன என்று எடுத்துக்காட்டுகிறார். தமிழில் 1960-களின் காலப்பகுதியில் தோன்றிப் படிப்படியாக வளர்ச்சி பெற்று வந்த புதுக்கவிதைக்கு மரபுவழி கூறுவதும், கல்வியாளர்கள் மற்றும் பிறர் மத்தியில் புதுக்கவிதைக்கு அங்கீகாரம் தேடுவதும் இவருடைய திறனாய்வின் முக்கியப்     பணியாகும்.     மரபும் புதுமையும் அறிந்த திறனாய்வாளராக அவர் விளங்கினார்.