கி.மு. 300 - இல் தொடங்கி, கி.பி. 300 வரை உள்ள ஆறு
நூற்றாண்டுக் கால எல்லையில் அமைந்த தமிழகத்தின் வரலாறே
சங்க கால வரலாறு எனக் கொள்ளப்பெறுகின்றது.

    தமிழகம் மிகப் பழைய காலத்தில் குமரிமுனைக்குத் தெற்கே,
இன்றுள்ள இலங்கைத் தீவைத் தன்னகத்தே கொண்டிருந்த
பெரும் நிலப்பரப்பைக் கொண்டிருந்தது எனச் சிலப்பதிகாரத்தின்
அடியார்க்கு நல்லார் உரையும், இறையனார் களவியல் உரையும்
கூறுகின்றன. அப்பகுதி ஏழ்தெங்க நாடு, ஏழ்பனை நாடு முதலிய
நாற்பத்தொன்பது நாடுகளைக்     கொண்டு    திகழ்ந்தது.
அந்நிலப்பரப்பில் குமரிமலைத் தொடரும், குமரியாறும் இருந்தன.
ஒரு பெருங் கடல்கோளால் அவையாவும் கடலுள் ஆழ்ந்தன
என்பதும் பண்டைய நூல்கள் கூறும் செய்திகளாகும்.

    இரண்டு கடல்கோள்களுக்குப் பிறகு மதுரை பாண்டியர்
தலைநகரமாயிற்று. அப்போது. இன்றுள்ள குமரிமுனை தமிழகத்தின்
தெற்கெல்லையாகக் கொள்ளப்பட்டது. வடக்கே வேங்கட மலைத்
தொடரும், கிழக்கும் மேற்கும் இருகடல்களும் எல்லைகளாகத்
திகழ, சங்க காலத் தமிழகம் விளங்கியது.