திருமந்திரம் தமிழ் ஆகம நூல். வேதம் பொது நூல் என்றும்,
ஆகமம் சிறப்பு நூல் என்றும் சைவர் கூறுவர். திருமந்திரத்தில்
பாயிரம் என்று ஒரு பகுதி உள்ளது. இந்நூலில் ஒன்பது
உட்பிரிவுகள் உள்ளன. ஒவ்வொன்றுக்கும் தந்திரம் என்பது
பெயர். இதில் 232 அதிகாரங்கள் உள்ளன. இப்பொழுது இதில்
3100 செய்யுட்கள் உள்ளன. ‘மூலன் உரை செய்த மூவாயிரம்
தமிழ்’ என்பதனால் இதற்கு உரியவை 3000 செய்யுட்களே என்று
அறியலாம். எஞ்சியவை பிற்சேர்க்கையாம்.

    ஆசிரியர் இதற்கு இட்ட பெயர் திருமந்திர மாலை. தமிழ்
மூவாயிரம் என்றும் இதனைக் கூறுவர். தமிழில் தோன்றிய
ஒன்பது ஆகமங்களே ஒன்பது தந்திரங்களாக இயற்றப்பட்டன
என்பது அறிஞர் கருத்து. இதற்கு வடமொழியில் மூலநூல்
இல்லையென்பர். முழுத்தமிழில் பாடினார் திருமூலர் என்ற
நம்பியாண்டார் நம்பியின் வாக்கினை இங்கே எண்ணிப்
பார்க்கலாம்.

சைவ சமய அடியாருள் காலத்தால் முந்தியவர்கள் திருமூல நாயனாரும், காரைக்கால் அம்மையாரும் ஆவர். திருமூலநாயனார் காரைக்கால் அம்மையார் திருமூலர் சைவ நாயன்மார் அறுபத்து மூவருள் ஒருவர். சுந்தர மூர்த்தி நாயனார், ‘நம்பிரான் திருமூலன் அடியார்க்கும் அடியேன்’ என்று தம் பேரன்பு தோன்றக் கூறினார். கி.பி. 10-ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த நம்பியாண்டார் நம்பிகள், தம் திருத்தொண்டர் திருவந்தாதியில்,

என்று பாடினார். மூலன் என்பவர், சாத்தனூரைச் சேர்ந்தவனும்,
ஆக்களை மேய்ப்பவனும் ஆன இடையன் ஒருவன் இறந்தபோது,
அவன் உடம்பில் தன் உயிரைச் செலுத்தியவர். அவர் வேதத்தில்
சொன்னவாறே சிவபெருமான் பெருமையினை முழுத்தமிழில்
பாடினார் என்பது இச்செய்யுளால் அறியப்படும் செய்திச்
சுருக்கமாகும்.

    கி.பி. 12-ஆம் நூற்றாண்டினரான தெய்வச் சேக்கிழார் தம்
பெரியபுராணத்தில் திருமூலர்     வரலாற்றை விரிவாகப்
பாடுகின்றார். அவர் கூறும் வரலாற்றுச் சுருக்கம் வருமாறு:-

    திருமூலர் திருக்கயிலையில் வாழ்ந்த சிவயோகியார். அவர்
தமிழகத்தில் பொதிகை மலையில் வாழ்ந்த அகத்திய
மாமுனிவரைக் காண விரும்பினார். பல தலங்களை வணங்கினார்.
அவர் காவிரிக்கரைப் பகுதிக்கு வந்து சேர்ந்தார். ஆவடுதுறையில்
கோயில் கொண்டுள்ள சிவபெருமானை வணங்கி, சில நாள்
அங்கே தங்கியிருந்தார். அவ்விடம்     விட்டு நீங்கும்

பொழுது,     காட்டில்     பசுக்களின் கதறலைக்     கேட்டார்.     அவற்றை மேய்த்த இடையன் இறந்தமையே ஆக்களின் துயருக்குக் காரணம் என உணர்ந்தார். தம் ஆற்றலால் தம் உயிரை

ஆயனின் உடம்பில் புகச் செய்தார். ஆக்களை உரியவரிடம்
சேர்த்தார். ஆயன் மனைவி, இவரைத் தன் கணவன் என்று
கருதி நெருங்கிய பொழுது, ‘எனக்கு உன்னோடு உறவு இல்லை’
என்று கூறி, சாத்தனூரின் பொதுவிடத்தில் சிவயோகத்தில்
அமர்ந்தார்.

    பின்னர்த் தம் உடம்பைத் தேடிச் சென்றார். இறைவன்
அதனை வேண்டும் என்றே மறைத்தருளினார். பின்னர் அவர்
ஆவடுதுறைக்குச் சென்றார். திருக்கோயிலுக்கு மேற்கில் இருந்த
அரசமரத்தடியில் அமர்ந்தார். மூவாயிரம் ஆண்டுகள் தவம்
இருந்தார். ஆண்டுக்கு ஒரு செய்யுளாக 3000 செய்யுட்களை
இயற்றினார். அங்ஙனம் இயற்றப்பட்டதே திருமந்திரம் என்னும்
ஆகம நூல் என்பார் பெரியபுராண ஆசிரியர் சேக்கிழார்.

அதன்பின் அது பொன்னம்பலம் ஆயிற்று. திருமூலர்
இப்பெயரைக் கையாள்கின்றார். எனவே, திருமூலர் கி.பி. ஐந்தாம்
நூற்றாண்டை ஒட்டிய காலத்தவர் என்பர் அறிஞர்.

(பகவன் = கடவுள்)

உடம்பு என்பது இழிவானதன்று. அது இறைவனுக்கு உரிய
திருக்கோயில் என்பார் அவர்.

என முழங்கினார்.

என்றும் நெஞ்சில் நிறுத்தி வாழ்வில் பின்பற்றத்தக்க உயர்ந்த
நெறிகள் பலவற்றை உள்ளடக்கியது திருமந்திரம் என்று
குறிப்பிட்டோம். சில பகுதிகள் வருமாறு:-