பண்டைத் தமிழ் இலக்கியத்தை அகம், புறம் என்று
பிரிப்பர். தமிழர்களின் காதல் வாழ்க்கையைப் பாடுபவை அக
இலக்கியங்கள். வீரம், கொடை, மானம் முதலியவற்றைப்
பாடுபவை புற இலக்கியங்கள். பரணி புற இலக்கியம்.
பாட்டுடைத் தலைவனின் வீரமே இந்த இலக்கியத்தின் மையக்
கருவாகும். இது பற்றிப் பன்னிரு பாட்டியல் கூறுவது வருமாறு:

மன்னன் பகைவனது நாட்டை வெல்வதற்காக வஞ்சிப்
பூமாலை அணிந்து போர்க்களம் சென்றான். உழிஞைப்
பூமாலை அணிந்து பகைவனது மதிலை முற்றுகை இட்டான்.
தும்பைப் பூமாலையைச் சூடிப் பகைவனுடன் போர் செய்தான்.
பகை வீரர்கள் மடிந்தனர்; குருதி ஆறு பெருக்கெடுத்து
ஓடியது; பகைவனை வென்றான். இவ்வாறு படை எடுத்துச்
சென்று வாகை மாலை சூடிய மன்னனின் வீரத்தைப் புகழ்வதே
பரணி இலக்கியம் ஆகும்.

பரணி, வீரத்தைப் பற்றிப் பாடினாலும் காதல் இலக்கிய
மரபையும் கொண்டு உள்ளது. போர் பற்றிய செய்திகளைக்
கூறப் புலவர், மகளிரை அழைக்கிறார். இவ்விதம் அழைத்துக்
கூறும் பகுதி 'கடைதிறப்பு' எனப்படும். 'தலைவன் புகழைக்
கேட்கக் கதவைத் திறவுங்கள்' என்று கூறுவது கடைதிறப்பு
ஆகும். இப்பகுதி முழுவதும் காதல் இலக்கிய மரபை
அடியொற்றி அமைந்துள்ளது.

1.1.4 பரணியின் தோற்றம்

பரணி இலக்கியம் பற்றிய தொன்மையான இலக்கணக்
குறிப்புகள் நமக்குக் கிடைக்கவில்லை. பரணியைத் தமிழ்
இலக்கிய வரலாற்றில் இடைக்கால நூலாகக் கொள்ள
வேண்டும். சோழர் காலத்தில்தான் பரணி ஓரு தனி இலக்கிய
வகையாகத் தோற்றம் பெற்றுள்ளது. இந்த இலக்கிய வகையின்
தோற்றம் வளர்ச்சி மாற்றங்கள் பற்றி இங்குக் காண்போம்.

கி.பி. 12-ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்ட கலிங்கத்துப்
பரணி நூலே இன்று நமக்குக் கிடைக்கும் முதல் பரணி
நூலாகும். இதற்கு முன்பும் பரணி நூல்கள் இருந்துள்ளன.
ஆனால் அவை கிடைக்கவில்லை.

1) முதல் இராசேந்திரசோழன்- 11- ஆம் நூற்றாண்டு -
கொப்பத்துப் பரணி
2) வீரராசேந்திரசோழன்- 11- ஆம் நூற்றாண்டு - கூடல்
சங்கமத்துப் பரணி

மேலே உள்ள பரணி நூல்களைப் பெயர் அளவில் மட்டுமே
நாம் அறிகிறோம்.

தன்மதிப்பீடு : வினாக்கள் - I