புலவர் முக்கூடல் நகரின் சிறப்பினைக் கற்பனை நயம்பட
விவரித்துள்ளார்.     முக்கூடலில்     அழகர் கோயில்
கொண்டிருக்கும் கோயிலின் கோபுரம் மிக உயரமானது.
மேகத்திரள் அந்தக் கோபுரத்தைச் சூழ்ந்து நிற்கும்;
வானத்திலிருந்து மழைத்துளிகள் படியும். கொடி மரத்துக்
கொடிகள் வானத்தையே மூடி மறைத்துக் கொண்டு இருக்கும்.
பேரண்டப் பறவைகள் கோயிலின் உச்சியை நோக்கிப் பறந்து
கொண்டிருக்கும். பொற்கோயிலின் முற்றத்தில் உள்ள
மழைநீரில் அன்னங்கள் விளையாடிக் கொண்டிருக்கும்.
சூரியன், கோயிலின் மதிற்சுவர்களில் தான் புகுந்து
செல்வதற்குரிய வழியைத் தேடிக் கொண்டிருப்பான்.
இவ்வாறாக முக்கூடல் நகரைப் புலவர் வருணித்துள்ளார்.
இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும்.

கொண்டல் கோபுரம் அண்டையில் கூடும்      கொடிகள் வானம்      படிதர மூடும் கண்ட பேரண்டம் தண்டலை நாடும்      கனக முன்றில்      அனம் விளையாடும் விண்ட பூமது வண்டலிட்டு ஓடும்      வெயில் வெய்யோன் பொன்      எயில் வழி தேடும் அண்டர் நாயகர் செண்டலங் காரர்      அழகர் முக்கூடல்      ஊர் எங்கள் ஊரே (முக்.பள். 20)

(கொண்டல் = மேகம், அண்டையில் = அருகில், படிதர =
பரவ, பேரண்டம் = பறவை, கனகம் = பொன், முன்றில் =
முற்றம், அனம் = அன்னம், விண்ட = விழுந்த, வெய்யோன்
= ஞாயிறு, அண்டர் = தேவர், செண்டு = கைத்தடி)

முக்கூடல் அழகர் கோயிலைப் பாடிய புலவர் அடுத்து நகர
அழகைப் பாடுகின்றார்.

ஒளி வீசும் சிறந்த மணிவகைகள் பதித்த மாளிகைகளை
உடையன வீதிகள். வீதிகளின் நெருக்கம் அதிகமாக இருக்கும்.
மலர்ச் சோலைகளில் திரியும் வண்டு இனங்கள் தம் ரீங்காரப்
பண்ணினைப் பாடும். அப்பாடல் இரும்பு உள்ளங்களையும்
உருகச் செய்துவிடும். நால்வகை வருணத்து மக்களும் தம்
வேற்றுமையை மறந்து ஒன்றுபட்டு நீதியைப் பெருக்குவர். நீர்
நிலைகளில் உள்ள வாளை மீன்கள் நீர் முகப்பார் குடங்களில்
புகும். புகுந்து குடத்தை நெருக்கும். இளம் எருமை மாடானது
கழனிகளிலே உள்ள நீர்ப்பூக்களை மேயும்; அதில் உள்ள
மதுவை உட்கொண்டு செருக்கித் திரியும். மேட்டு நிலங்களில்
எல்லாம் குளிர்ந்த மலர்கள் இதழ் விரித்து மலர்ந்திருக்கும்.

இவ்வாறாக முக்கூடல் நகரின் இயற்கை வளத்தையும்
செயற்கை வளத்தையும் புலவர் பாடியுள்ள திறத்தை அறிந்து
மகிழலாம். இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும்.