47. குறிஞ்சி

	பெருங் களிறு உழுவை அட்டென, இரும் பிடி
	உயங்குபிணி வருத்தமொடு இயங்கல் செல்லாது,
	நெய்தற் பாசடை புரையும் அம் செவிப்
	பைதல்அம் குழவி தழீஇ, ஒய்யென
5	அரும் புண் உறுநரின் வருந்தி வைகும்
	கானக நாடற்கு, 'இது என' யான் அது
	கூறின் எவனோ-தோழி! வேறு உணர்ந்து,
	அணங்கு அறி கழங்கின் கோட்டம் காட்டி,
	வெறி என உணர்ந்த உள்ளமொடு மறி அறுத்து,
10	அன்னை அயரும் முருகு நின்
	பொன் நேர் பசலைக்கு உதவாமாறே?	உரை

192. குறிஞ்சி

	'குருதி வேட்கை உரு கெழு வய மான்
	வலி மிகு முன்பின் மழ களிறு பார்க்கும்
	மரம் பயில் சோலை மலிய, பூழியர்
	உருவத் துருவின், நாள் மேயல் ஆரும்
5	மாரி எண்கின் மலைச் சுர நீள் இடை,
	நீ நயந்து வருதல் எவன்?' எனப் பல புலந்து,
	அழுதனை உறையும் அம் மா அரிவை!
	பயம் கெழு பலவின் கொல்லிக் குட வரைப்
	பூதம் புணர்த்த புதிது இயல் பாவை
10	விரி கதிர் இள வெயில் தோன்றி அன்ன, நின்
	ஆய் நலம் உள்ளி வரின், எமக்கு
	ஏமம் ஆகும், மலைமுதல் ஆறே.	உரை

321. முல்லை

	செந் நிலப் புறவின் புன் மயிர்ப் புருவை
	பாடு இன் தெள் மணித் தோடு தலைப்பெயர,
	கான முல்லைக் கய வாய் அலரி
	பார்ப்பன மகளிர் சாரற் புறத்து அணிய,
5	கல் சுடர் சேரும் கதிர் மாய் மாலை,
	புல்லென் வறு மனை நோக்கி, மெல்ல
	வருந்தும்கொல்லோ, திருந்துஇழை அரிவை?
	வல்லைக் கடவுமதி தேரே; சென்றிக,
	குருந்து அவிழ் குறும்பொறை பயிற்ற,
10	பெருங் கலி மூதூர் மரம் தோன்றும்மே.	உரை