233. முல்லை

	கவலை கெண்டிய கல்வாய்ச் சிறு குழி
	கொன்றை ஒள் வீ தாஅய், செல்வர்
	பொன் பெய் பேழை மூய் திறந்தன்ன
	கார் எதிர் புறவினதுவே-உயர்ந்தோர்க்கு
	நீரொடு சொரிந்த மிச்சில், யாவர்க்கும்
	வரைகோள் அறியாச் சொன்றி,
	நிரை கோற் குறுந்தொடி தந்தை ஊரே.	உரை