169. மருதம்

	சுரம் செல் யானைக் கல் உறு கோட்டின்
	தெற்றென இறீஇயரோ-ஐய! மற்று யாம்
	நும்மொடு நக்க வால் வெள் எயிறே:
	பாணர் பசுமீன் சொரிந்த மண்டை போல
	எமக்கும் பெரும் புலவு ஆகி,
	நும்மும் பெறேஎம், இறீஇயர் எம் உயிரே.	உரை