226. நெய்தல்

	பூவொடு புரையும் கண்ணும், வேய் என
	விறல் வனப்பு எய்திய தோளும் பிறை என
	மதி மயக்குறூஉம் நுதலும், நன்றும்
	நல்லமன்; வாழி-தோழி!-அல்கலும்
	தயங்கு திரை பொருத தாழை வெண் பூக்
	குருகு என மலரும் பெருந் துறை
	விரிநீர்ச் சேர்ப்பனொடு நகாஅ ஊங்கே.	உரை