308. குறிஞ்சி

	சோலை வாழைச் சுரிநுகும்பு இனைய
	அணங்குடை இருந் தலை நீவலின், மதன் அழிந்து,
	மயங்குதுயர் உற்ற மையல் வேழம்
	உயங்கு உயிர் மடப் பிடி உலைபுறம் தைவர,
	ஆம் இழி சிலம்பின் அரிது கண்படுக்கும்
	மா மலைநாடன் கேண்மை
	காமம் தருவது ஓர் கை தாழ்ந்தன்றே.	உரை

327. குறிஞ்சி

	'நல்கின் வாழும் நல்கூர்ந்தோர்வயின்
	நயன் இலர் ஆகுதல் நன்று' என உணர்ந்த
	குன்ற நாடன்தன்னினும், நன்றும்
	நின் நிலை கொடிதால்-தீம் கலுழ் உந்தி!
	நம் மனை மட மகள், 'இன்ன மென்மைச்
	சாயலள்; அளியள்' என்னாய்,
	வாழை தந்தனையால், சிலம்பு புல்லெனவே.	உரை