82. குறிஞ்சி

	வார் உறு வணர் கதுப்பு உளரி, புறம் சேர்பு,
	'அழாஅல்' என்று நம் அழுத கண் துடைப்பார்;
	யார் ஆகுவர் கொல்?-தோழி!-சாரல்
	பெரும் புனக் குறவன் சிறு தினை மறுகால்
	கொழுங் கொடி அவரை பூக்கும்
	அரும் பனி அற்சிரம் வாராதோரே.	உரை

240. முல்லை

	பனிப் புதல் இவர்ந்த பைங் கொடி அவரைக்
	கிளி வாய் ஒப்பின் ஒளி விடு பல் மலர்
	வெருக்குப் பல் உருவின் முல்லையொடு கஞலி,
	வாடை வந்ததன் தலையும், நோய் பொர,
	கண்டிசின் வாழி-தோழி!-தெண் திரைக்
	கடல் ஆழ் கலத்தின் தோன்றி,
	மாலை மறையும், அவர் மணி நெடுங் குன்றே.	உரை