341

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	குயில் பெடை இன் குரல் அகவ,
	அயிர்க் கேழ் நுண் அறல் நுடங்கும் பொழுதே!
	தலைமகன் பிரிந்துழிக் குறித்த பருவம் வரக்கண்ட தலைமகள் சொல்லியது.

இனி வருகின்ற பாட்டு ஒன்பதிற்கும் இஃது ஒக்கும்.

342

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	சுரும்பு களித்து ஆலும் இருஞ் சினைக்

கருங் கால் நுணவம் கமழும் பொழுதே! 2

343

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	திணி நிலைக் கோங்கம் பயந்த

அணி மிகு கொழு முகை உடையும் பொழுதே! 3

344

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	நறும் பூங் குரவம் பயந்த

செய்யாப் பாவை கொய்யும் பொழுதே! 4

345

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	புதுப் பூ அதிரல் தாஅய்க்

கதுப்பு அறல் அணியும் காமர் பொழுதே! 5

346

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	அம் சினைப் பாதிரி அலர்ந்தென,

செங் கண் இருங் குயில் அறையும் பொழுதே! 6

347

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	எழில் தகை இள முலை பொலியப்

பொரிப் பூம் புன்கின் முறி திமிர் பொழுதே! 7

348

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	வலம் சுரி மராஅம் வேய்ந்து, நம்

மணம் கமழ் தண் பொழில் மலரும் பொழுதே! 8

349

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	பொரி கால் மாஞ் சினை புதைய

எரி கால் இளந் தளிர் ஈனும் பொழுதே! 9

350

	அவரோ வாரார்; தான் வந்தன்றே
	வேம்பின் ஒண் பூ உறைப்ப,

தேம் படு கிளவி அவர் தெளிக்கும் பொழுதே! 10

உரை