பணை எருத்து எழில் ஏற்றின் பின்னர்ப்

ஏறு தொழூஉப் புகுத்தனர், இயைபுடன் ஒருங்கு

கடாஅக் களிற்றினும் கண்ணஞ்சா ஏற்றை

கொல் ஏறு சாட இருந்தார்க்கு, எம் பல் இருங்

ஆங்கு, ஏறும் வருந்தின; ஆயரும் புண் கூர்ந்தார்;

ஓஒ! இவள், 'பொரு புகல் நல் ஏறு கொள்பவர் அல்லால்,

வருத்தினான்மன்ற, அவ் ஏறு

அடல் ஏற்றெருத்து இறுத்தார்க் கண்டும், மற்று இன்றும்,

உடல் ஏறு கோள் சாற்றுவார்!

பொரு முரண் முன்பின் புகல் ஏறு பல பெய்து

தெரிபு தெரிபு குத்தின, ஏறு

கோட்டொடு சுற்றிக் குடர் வலந்த ஏற்றின் முன்,

வாடா வெகுளி எழில் ஏறு கண்டை, இஃது ஒன்று

தொழுவினுள் கொண்ட ஏறு எல்லாம் புலம் புக, தண்டாச் சீர்,

ஆங்க, ஏறும் பொதுவரும் மாறுற்று, மாறா

நல் ஏறு கொண்ட, பொதுவன் முகன் நோக்கி,

கொல் ஏறு போலும் கதம்?

மரத்தைப் போல் தொட்டன ஏறு

அம்பி ஊர்ந்தாங்கு, ஊர்ந்தார், ஏறு

தம் புல ஏறு பரத்தர உய்த்த தம்

கொல் ஏறு கோடல் குறை' என, கோவினத்தார்

ஆ முனியா ஏறு போல், வைகல், பதின்மரைக்

போர் ஆரா ஏற்றின், பொரு நாகு, இளம் பாண்டில்

நல் ஏறு நாகுடன் நின்றன,