பிணி நெகிழ் அலர் வேங்கை விரிந்த பூ வெறி கொள

உறு புலி உரு ஏய்ப்பப் பூத்த வேங்கையைக்

புன வேங்கைத் தாது உறைக்கும் பொன் அறை முன்றில்,

இறு வரை வேங்கை ஒள் வீ சிதறி,

மன்றல் வேங்கைக் கீழ் இருந்து,

முதிர்இணர் ஊழ் கொண்ட முழவுத்தாள் எரிவேங்கை,

விடர் வரை எரி வேங்கை இணர் ஏய்க்கும் என்பதோ?

‘வேங்கை அம் சினை’ என விறற் புலி முற்றியும்,

ஆம் இழி அணி மலை அலர் வேங்கைத் தகை போல,

புதுவதாக மலர்ந்த வேங்கையை

தகை இணர் இள வேங்கை மலர் அன்ன சுணங்கினாய்!

‘ஆங்கு ஆக!’ ‘அத் திறம் அல்லாக்கால், வேங்கை வீ