1. பாலை

	'வண்டு படத் ததைந்த கண்ணி, ஒண் கழல்,
	உருவக் குதிரை மழவர் ஓட்டிய
	முருகன் நற் போர் நெடு வேள் ஆவி,
	அறுகோட்டு யானைப் பொதினி ஆங்கண்,
5	சிறு காரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
	கல் போல் பிரியலம்' என்ற சொல்தாம்
	மறந்தனர்கொல்லோ தோழி! சிறந்த
	வேய் மருள் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டுப்
	பொலங்கல வெறுக்கை தருமார் நிலம் பக,
10	அழல் போல் வெங்கதிர் பைது அறத் தெறுதலின்,
	நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த; அறை காய்பு,
	அறுநீர்ப் பைஞ் சுனை ஆம் அறப் புலர்தலின்,
	உகு நெல் பொரியும் வெம்மைய; யாவரும்
	வழங்குநர் இன்மையின், வௌவுநர் மடிய,
15	சுரம் புல்லென்ற ஆற்ற; அலங்கு சினை
	நார் இல் முருங்கை நவிரல் வான் பூச்
	சூரல்அம் கடு வளி எடுப்ப, ஆருற்று,
	உடை திரைப் பிதிர்வின் பொங்கி, முன்
	கடல் போல் தோன்றல காடு இறந்தோரே?

2. குறிஞ்சி

	கோழிலை வாழைக் கோள் முதிர் பெருங் குலை
	ஊழுறு தீம் கனி, உண்ணுநர்த் தடுத்த
	சாரற் பலவின் சுளையொடு, ஊழ் படு
	பாறை நெடுஞ் சுனை, விளைந்த தேறல்
5	அறியாது உண்ட கடுவன் அயலது
	கறி வளர் சாந்தம் ஏறல்செல்லாது,
	நறு வீ அடுக்கத்து மகிழ்ந்து கண்படுக்கும்
	குறியா இன்பம், எளிதின், நின் மலைப்
	பல் வேறு விலங்கும், எய்தும் நாட!
10	குறித்த இன்பம் நினக்கு எவன் அரிய?
	வெறுத்த ஏஎர், வேய் புரை பணைத் தோள்,
	நிறுப்ப நில்லா நெஞ்சமொடு நின்மாட்டு,
	இவளும், இனையள்ஆயின், தந்தை
	அருங் கடிக் காவலர் சோர் பதன் ஒற்றி,
15	கங்குல் வருதலும் உரியை; பைம் புதல்
	வேங்கையும் ஒள் இணர் விரிந்தன;
	நெடு வெண் திங்களும் ஊர்கொண்டன்றே.

3. பாலை

	இருங் கழி முதலை மேஎந்தோல் அன்ன
	கருங் கால் ஓமைக் காண்பு இன் பெருஞ் சினைக்
	கடியுடை நனந்தலை, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	கொடு வாய்ப் பேடைக்கு அல்குஇரை தரீஇய,
5	மான்று வேட்டு எழுந்த செஞ் செவி எருவை
	வான் தோய் சிமைய விறல் வரைக் கவாஅன்,
	துளங்கு நடை மரையா வலம் படத் தொலைச்சி,
	ஒண் செங் குருதி உவற்றி உண்டு அருந்துபு,
	புலவுப் புலி துறந்த கலவுக் கழி கடு முடை,
10	கொள்ளை மாந்தரின் ஆனாது கவரும்
	புல் இலை மராஅத்த அகன் சேண் அத்தம்,
	கலம் தரல் உள்ளமொடு கழியக் காட்டி,
	பின் நின்று துரக்கும் நெஞ்சம்! நின் வாய்
	வாய்போல் பொய்ம்மொழி எவ்வம் என் களைமா
15	கவிர் இதழ் அன்ன காண்பு இன் செவ் வாய்,
	அம் தீம் கிளவி, ஆய் இழை, மடந்தை
	கொடுங் குழைக்கு அமர்த்த நோக்கம்
	நெடுஞ் சேண் ஆர் இடை விலங்கும் ஞான்றே?

4. முல்லை

	முல்லை வைந் நுனை தோன்ற, இல்லமொடு
	பைங் காற் கொன்றை மென் பிணி அவிழ,
	இரும்பு திரித்தன்ன மா இரு மருப்பின்,
	பரல் அவல் அடைய, இரலை, தெறிப்ப,
5	மலர்ந்த ஞாலம் புலம்பு புறக்கொடுப்ப,
	கருவி வானம் கதழ் உறை சிதறி,
	கார் செய்தன்றே, கவின் பெறு கானம்.
	குரங்கு உளைப் பொலிந்த கொய்சுவற் புரவி,
	நரம்பு ஆர்த்தன்ன, வாங்கு வள்பு அரிய,
10	பூத்த பொங்கர்த் துணையொடு வதிந்த
	தாது உண் பறவை பேதுறல் அஞ்சி,
	மணி நா ஆர்த்த மாண் வினைத் தேரன்,
	உவக்காண் தோன்றும் குறும் பொறை நாடன்,
	கறங்கு இசை விழவின் உறந்தைக் குணாது,
15	நெடும் பெருங் குன்றத்து அமன்ற காந்தட்
	போது அவிழ் அலரின் நாறும்
	ஆய் தொடி அரிவை! நின் மாண் நலம் படர்ந்தே.

5. பாலை

	அளி நிலை பொறாஅது அமரிய முகத்தள்,
	விளி நிலை கொள்ளாள், தமியள், மென்மெல,
	நலம் மிகு சேவடி நிலம் வடுக் கொளாஅ,
	குறுக வந்து, தன் கூர் எயிறு தோன்ற
5	வறிது அகத்து எழுந்த வாய் அல் முறுவலள்,
	கண்ணியது உணரா அளவை, ஒண்ணுதல்,
	வினை தலைப்படுதல் செல்லா நினைவுடன்
	முளிந்த ஓமை முதையல்அம் காட்டு,
	பளிங்கத்து அன்ன பல் காய் நெல்லி,
10	மோட்டு இரும் பாறை, ஈட்டு வட்டு ஏய்ப்ப,
	உதிர்வன படூஉம் கதிர் தெறு கவாஅன்,
	மாய்த்த போல மழுகு நுனை தோற்றி,
	பாத்தியன்ன குடுமிக் கூர்ங் கல்,
	விரல் நுதி சிதைக்கும் நிரை நிலை அதர,
15	பரல் முரம்பு ஆகிய பயம் இல், கானம்
	இறப்ப எண்ணுதிர் ஆயின் "அறத்தாறு
	அன்று" என மொழிந்த தொன்றுபடு கிளவி
	அன்ன ஆக' என்னுநள் போல,
	முன்னம் காட்டி, முகத்தின் உரையா,
20	ஓவச் செய்தியின் ஒன்று நினைந்து ஒற்றி,
	பாவை மாய்த்த பனிநீர் நோக்கமொடு,
	ஆகத்து ஒடுக்கிய புதல்வன் புன் தலைத்
	தூ நீர் பயந்த துணை அமை பிணையல்
	மோயினள் உயிர்த்த காலை, மா மலர்
25	மணி உரு இழந்த அணி அழி தோற்றம்
	கண்டே கடிந்தனம், செலவே ஒண்டொடி
	உழையம் ஆகவும் இனைவோள்
	பிழையலள்மாதோ, பிரிதும் நாம் எனினே!

6. மருதம்

	அரி பெய் சிலம்பின் ஆம்பல் அம் தொடலை,
	அரம் போழ் அவ் வளைப் பொலிந்த முன்கை,
	இழை அணி பணைத் தோள், ஐயை தந்தை,
	மழை வளம் தரூஉம் மா வண் தித்தன்,
5	பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண்
	கழை நிலை பெறாஅக் காவிரி நீத்தம்,
	குழை மாண் ஒள் இழை நீ வெய்யோளொடு,
	வேழ வெண் புணை தழீஇ, பூழியர்
	கயம் நாடு யானையின் முகன் அமர்ந்தாஅங்கு,
10	ஏந்து எழில் ஆகத்துப் பூந் தார் குழைய,
	நெருநல் ஆடினை, புனலே; இன்று வந்து,
	'ஆக வன முலை அரும்பிய சுணங்கின்,
	மாசு இல் கற்பின், புதல்வன் தாய்!' என,
	மாயப் பொய்ம்மொழி சாயினை பயிற்றி, எம்
15	முதுமை எள்ளல்; அஃது அமைகும் தில்ல!
	சுடர்ப் பூந் தாமரை நீர் முதிர் பழனத்து,
	அம் தூம்பு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,
	வாளை மேய்ந்த வள் எயிற்று நீர்நாய்,
	முள் அரைப் பிரம்பின் மூதரில் செறியும்,
20	பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் அன்ன எம்
	இளமை சென்று தவத் தொல்லஃதே;
	இனிமை எவன் செய்வது, பொய்ம்மொழி, எமக்கே?

7. பாலை

	'முலை முகம்செய்தன; முள் எயிறு இலங்கின;
	தலை முடிசான்ற; தண் தழை உடையை;
	அலமரல் ஆயமொடு யாங்கணும் படாஅல்;
	மூப்புடை முது பதி தாக்குஅணங்கு உடைய;
5	காப்பும் பூண்டிசின்; கடையும் போகலை;
	பேதை அல்லை மேதைஅம் குறுமகள்!
	பெதும்பைப் பருவத்து ஒதுங்கினை, புறத்து' என,
	ஒண் சுடர் நல் இல் அருங் கடி நீவி,
	தன் சிதைவு அறிதல் அஞ்சி இன் சிலை
10	ஏறுடை இனத்த, நாறு உயிர் நவ்வி!
	வலை காண் பிணையின் போகி, ஈங்கு ஓர்
	தொலைவு இல் வெள் வேல் விடலையொடு, என் மகள்
	இச் சுரம் படர்தந்தோளே. ஆயிடை,
	அத்தக் கள்வர் ஆ தொழு அறுத்தென,
15	பிற்படு பூசலின் வழிவழி ஓடி,
	மெய்த் தலைப்படுதல்செல்லேன்; இத் தலை,
	நின்னொடு வினவல் கேளாய்! பொன்னொடு
	புலிப் பல் கோத்த புலம்பு மணித் தாலி,
	ஒலிக் குழைச் செயலை உடை மாண் அல்குல்,
20	ஆய் சுளைப் பலவின் மேய் கலை உதிர்த்த
	துய்த் தலை வெண் காழ் பெறூஉம்
	கல் கெழு சிறுகுடிக் கானவன் மகளே.

8. குறிஞ்சி

	ஈயல் புற்றத்து ஈர்ம் புறத்து இறுத்த
	குரும்பி வல்சிப் பெருங் கை ஏற்றை
	தூங்கு தோல் துதிய வள் உகிர் கதுவலின்,
	பாம்பு மதன் அழியும் பானாட் கங்குலும்,
5	அரிய அல்லமன் இகுளை! 'பெரிய
	கேழல் அட்ட பேழ்வாய் ஏற்றை
	பலா அமல் அடுக்கம் புலாவ ஈர்க்கும்
	கழை நரல் சிலம்பின்ஆங்கண், வழையொடு
	வாழை ஓங்கிய தாழ் கண் அசும்பில்,
10	படு கடுங் களிற்றின் வருத்தம் சொலிய,
	பிடி படி முறுக்கிய பெரு மரப் பூசல்
	விண் தோய் விடரகத்து இயம்பும் அவர் நாட்டு,
	எண் அரும் பிறங்கல் மான் அதர் மயங்காது,
	மின்னு விடச் சிறிய ஒதுங்கி, மென்மெல,
15	துளி தலைத் தலைஇய மணி ஏர் ஐம்பால்
	சிறுபுறம் புதைய வாரி, குரல் பிழியூஉ,
	நெறி கெட விலங்கிய, நீயிர், இச் சுரம்,
	அறிதலும் அறிதிரோ?' என்னுநர்ப் பெறினே.

9. பாலை

	கொல் வினைப் பொலிந்த, கூர்ங் குறும் புழுகின்,
	வில்லோர் தூணி வீங்கப் பெய்த
	அப்பு நுனை ஏய்ப்ப அரும்பிய இருப்பை,
	செப்பு அடர் அன்ன செங் குழை அகம்தோறு,
5	இழுதின் அன்ன தீம் புழல் துய்வாய்
	உழுது காண் துளைய ஆகி, ஆர் கழல்பு,
	ஆலி வானின் காலொடு பாறி,
	துப்பின் அன்ன செங் கோட்டு இயவின்,
	நெய்த்தோர் மீமிசை நிணத்தின் பரிக்கும்
10	அத்தம் நண்ணிய அம் குடிச் சீறூர்
	கொடு நுண் ஓதி மகளிர் ஓக்கிய
	தொடி மாண் உலக்கைத் தூண்டு உரல் பாணி,
	நெடு மால் வரைய குடிஞையோடு இரட்டும்
	குன்று பின் ஒழியப் போகி, உரம் துரந்து,
15	ஞாயிறு படினும், 'ஊர் சேய்த்து' எனாது,
	துனை பரி துரக்கும் துஞ்சாச் செலவின்
	எம்மினும், விரைந்து வல் எய்தி, பல் மாண்
	ஓங்கிய நல் இல் ஒரு சிறை நிலைஇ,
	பாங்கர்ப் பல்லி படுதொறும் பரவி,
20	கன்று புகு மாலை நின்றோள் எய்தி,
	கை கவியாச் சென்று, கண் புதையாக் குறுகி,
	பிடிக் கை அன்ன பின்னகம் தீண்டி,
	தொடிக் கை தைவரத் தோய்ந்தன்றுகொல்லோ
	நாணொடு மிடைந்த கற்பின், வாள் நுதல்,
25	அம் தீம் கிளவிக் குறுமகள்
	மென் தோள் பெற நசைஇச் சென்ற என் நெஞ்சே?

10. நெய்தல்

	வான் கடற் பரப்பில் தூவற்கு எதிரிய,
	மீன் கண்டன்ன மெல் அரும்பு ஊழ்த்த,
	முடவு முதிர் புன்னைத் தடவு நிலை மாச் சினை,
	புள் இறைகூரும் மெல்லம் புலம்ப!
5	நெய்தல் உண்கண் பைதல கலுழ,
	பிரிதல் எண்ணினைஆயின், நன்றும்
	அரிது உற்றனையால் பெரும! உரிதினின்
	கொண்டு ஆங்குப் பெயர்தல்வேண்டும் கொண்டலொடு
	குரூஉத் திரைப் புணரி உடைதரும் எக்கர்ப்
10	பழந் திமில் கொன்ற புது வலைப் பரதவர்
	மோட்டு மணல் அடைகரைக் கோட்டுமீன் கெண்டி,
	மணம் கமழ் பாக்கத்துப் பகுக்கும்
	வளம் கெழு தொண்டி அன்ன இவள் நலனே.

11. பாலை

	வானம் ஊர்ந்த வயங்கு ஒளி மண்டிலம்
	நெருப்பு எனச் சிவந்த உருப்பு அவிர் அம் காட்டு,
	இலை இல மலர்ந்த முகை இல் இலவம்
	கலி கொள் ஆயம் மலிபு தொகுபு எடுத்த
5	அம் சுடர் நெடுங் கொடி பொற்பத் தோன்றி,
	கயம் துகள் ஆகிய பயம் தபு கானம்
	எம்மொடு கழிந்தனர்ஆயின், கம்மென,
	வம்பு விரித்தன்ன பொங்கு மணற் கான் யாற்றுப்
	படு சினை தாழ்ந்த பயில் இணர் எக்கர்,
10	மெய் புகுவு அன்ன கை கவர் முயக்கம்
	அவரும் பெறுகுவர்மன்னே! நயவர,
	நீர் வார் நிகர் மலர் கடுப்ப, ஓ மறந்து
	அறு குளம் நிறைக்குந போல, அல்கலும்
	அழுதல் மேவல ஆகி,
15	பழி தீர் கண்ணும் படுகுவமன்னே!

12. குறிஞ்சி

	யாயே, கண்ணினும் கடுங் காதலளே;
	எந்தையும், நிலன் உறப் பொறாஅன்; 'சீறடி சிவப்ப,
	எவன், இல! குறுமகள்! இயங்குதி?' என்னும்;
	யாமே, பிரிவு இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்,
5	இரு தலைப் புள்ளின் ஓர் உயிரம்மே;
	ஏனல்அம் காவலர் ஆனாது ஆர்த்தொறும்,
	கிளி விளி பயிற்றும் வெளில் ஆடு பெருஞ் சினை,
	விழுக் கோட் பலவின் பழுப் பயம் கொண்மார்,
	குறவர் ஊன்றிய குரம்பை புதைய,
10	வேங்கை தாஅய தேம் பாய் தோற்றம்
	புலி செத்து, வெரீஇய புகர்முக வேழம்,
	மழை படு சிலம்பில் கழைபட, பெயரும்
	நல் வரை நாட! நீ வரின்,
	மெல்லியல் ஓரும் தான் வாழலளே.

13. பாலை

	தன் கடற் பிறந்த முத்தின் ஆரமும்,
	முனை திறை கொடுக்கும் துப்பின், தன் மலைத்
	தெறல் அரு மரபின் கடவுட் பேணி,
	குறவர் தந்த சந்தின் ஆரமும்,
5	இரு பேர் ஆரமும் எழில் பெற அணியும்
	திரு வீழ் மார்பின் தென்னவன் மறவன்
	குழியில் கொண்ட மராஅ யானை
	மொழியின் உணர்த்தும் சிறு வரை அல்லது,
	வரை நிலை இன்றி இரவலர்க்கு ஈயும்,
10	வள் வாய் அம்பின், கோடைப் பொருநன்
	பண்ணி தைஇய பயம் கெழு வேள்வியின்,
	விழுமிது நிகழ்வது ஆயினும் தெற்கு ஏர்பு,
	கழி மழை பொழிந்த பொழுது கொள் அமையத்து,
	சாயல் இன் துணை இவட் பிரிந்து உறையின்,
15	நோய் இன்றாக செய்பொருள்! வயிற்பட
	மாசு இல் தூ மடி விரிந்த சேக்கை,
	கவவு இன்புறாமைக் கழிக வள வயல்,
	அழல் நுதி அன்ன தோகை ஈன்ற
	கழனி நெல் ஈன் கவைமுதல் அலங்கல்
20	நிரம்பு அகன் செறுவில் வரம்பு அணையாத் துயல்வர,
	புலம்பொடு வந்த பொழுது கொள் வாடை,
	இலங்கு பூங் கரும்பின் ஏர் கழை இருந்த
	வெண் குருகு நரல, வீசும்
	நுண் பல் துவலைய தண் பனி நாளே!

14. முல்லை

	'அரக்கத்து அன்ன செந் நிலப் பெரு வழி,
	காயாஞ் செம்மல் தாஅய், பல உடன்
	ஈயல் மூதாய் வரிப்ப, பவளமொடு
	மணி மிடைந்தன்ன குன்றம் கவைஇய
5	அம் காட்டு ஆர் இடை, மடப் பிணை தழீஇ,
	திரி மருப்பு இரலை புல் அருந்து உகள,
	முல்லை வியன் புலம் பரப்பி, கோவலர்
	குறும் பொறை மருங்கின் நறும் பூ அயர,
	பதவு மேயல் அருந்து மதவு நடை நல் ஆன்
10	வீங்கு மாண் செருத்தல், தீம் பால் பிலிற்ற,
	கன்று பயிர் குரல, மன்று நிறை புகுதரும்
	மாலையும் உள்ளார்ஆயின், காலை
	யாங்கு ஆகுவம்கொல்? பாண!' என்ற
	மனையோள் சொல் எதிர் சொல்லல்செல்லேன்,
15	செவ்வழி நல் யாழ் இசையினென், பையென,
	கடவுள் வாழ்த்தி, பையுள் மெய்ந் நிறுத்து,
	அவர் திறம் செல்வேன் கண்டனென், யானே
	விடு விசைக் குதிரை விலங்கு பரி முடுக,
	கல் பொருது இரங்கும் பல் ஆர் நேமிக்
20	கார் மழை முழக்கு இசை கடுக்கும்,
	முனை நல் ஊரன், புனை நெடுந் தேரே.

15. பாலை

	எம் வெங் காமம் இயைவது ஆயின்,
	மெய்ம் மலி பெரும் பூண், செம்மற் கோசர்
	கொம்மைஅம் பசுங் காய்க் குடுமி விளைந்த
	பாகல் ஆர்கைப் பறைக் கட் பீலித்
5	தோகைக் காவின் துளுநாட்டு அன்ன,
	வறுங் கை வம்பலர்த் தாங்கும் பண்பின்
	செறிந்த சேரிச் செம்மல் மூதூர்,
	அறிந்த மாக்கட்டு ஆகுகதில்ல
	தோழிமாரும் யானும் புலம்ப,
10	சூழி யானைச் சுடர்ப் பூண் நன்னன்
	பாழி அன்ன கடியுடை வியல் நகர்ச்
	செறிந்த காப்பு இகந்து, அவனொடு போகி,
	அத்த இருப்பை ஆர் கழல் புதுப் பூத்
	துய்த்த வாய, துகள் நிலம் பரக்க,
15	கொன்றை அம் சினைக் குழற்பழம் கொழுதி,
	வன் கை எண்கின் வய நிரை பரக்கும்
	இன் துணைப் படர்ந்த கொள்கையொடு ஒராங்கு
	குன்ற வேயின் திரண்ட என்
	மென் தோள் அஞ்ஞை சென்ற ஆறே!

16. மருதம்

	நாயுடை முது நீர்க் கலித்த தாமரைத்
	தாதின் அல்லி அவிர் இதழ் புரையும்,
	மாசு இல் அங்கை, மணி மருள் அவ் வாய்,
	நாவொடு நவிலா நகைபடு தீம் சொல்,
5	யாவரும் விழையும் பொலந்தொடிப் புதல்வனை,
	தேர் வழங்கு தெருவில், தமியோற் கண்டே!
	கூர் எயிற்று அரிவை குறுகினள்; யாவரும்
	காணுநர் இன்மையின், செத்தனள் பேணி,
	பொலங்கலம் சுமந்த பூண் தாங்கு இள முலை,
10	'வருகமாள, என் உயிர்!' எனப் பெரிது உவந்து,
	கொண்டனள் நின்றோட் கண்டு, நிலைச் செல்லேன்,
	'மாசு இல் குறுமகள்! எவன் பேதுற்றனை?
	நீயும் தாயை இவற்கு?' என, யான் தற்
	கரைய, வந்து விரைவனென் கவைஇ
15	களவு உடம்படுநரின் கவிழ்ந்து, நிலம் கிளையா,
	நாணி நின்றோள் நிலை கண்டு, யானும்
	பேணினென் அல்லெனோ மகிழ்ந! வானத்து
	அணங்கு அருங் கடவுள் அன்னோள் நின்
	மகன் தாய் ஆதல் புரைவது ஆங்கு எனவே?

17. பாலை

	வளம் கெழு திரு நகர்ப் பந்து சிறிது எறியினும்,
	இளந் துணை ஆயமொடு கழங்கு உடன் ஆடினும்,
	'உயங்கின்று, அன்னை! என் மெய்' என்று அசைஇ,
	மயங்கு வியர் பொறித்த நுதலள், தண்ணென,
5	முயங்கினள் வதியும்மன்னே! இனியே,
	தொடி மாண் சுற்றமும் எம்மும் உள்ளாள்,
	நெடு மொழித் தந்தை அருங் கடி நீவி,
	நொதுமலாளன் நெஞ்சு அறப் பெற்ற என்
	சிறு முதுக்குறைவி சிலம்பு ஆர் சீறடி
10	வல்லகொல், செல்லத் தாமே கல்லென
	ஊர் எழுந்தன்ன உரு கெழு செலவின்,
	நீர் இல் அத்தத்து ஆர் இடை, மடுத்த,
	கொடுங் கோல் உமணர், பகடு தெழி தெள் விளி
	நெடும் பெருங் குன்றத்து இமிழ் கொள இயம்பும்,
15	கடுங் கதிர் திருகிய, வேய் பயில், பிறங்கல்,
	பெருங் களிறு உரிஞ்சிய மண்அரை யாஅத்து
	அருஞ் சுரக் கவலைய அதர் படு மருங்கின்,
	நீள் அரை இலவத்து ஊழ் கழி பல் மலர்,
	விழவுத் தலைக்கொண்ட பழ விறல் மூதூர்,
20	நெய் உமிழ் சுடரின் கால் பொரச் சில்கி,
	வைகுறு மீனின் தோன்றும்
	மை படு மா மலை விலங்கிய சுரனே?

18. குறிஞ்சி

	நீர் நிறம் கரப்ப, ஊழுறுபு உதிர்ந்து,
	பூமலர் கஞலிய கடு வரற் கான் யாற்று,
	கராஅம் துஞ்சும் கல் உயர் மறி சுழி,
	மராஅ யானை மதம் தப ஒற்றி,
5	உராஅ ஈர்க்கும் உட்குவரு நீத்தம்
	கடுங்கண் பன்றியின் நடுங்காது துணிந்து,
	நாம அருந் துறைப் பேர்தந்து, யாமத்து
	ஈங்கும் வருபவோ? ஓங்கல் வெற்ப!
	ஒரு நாள் விழுமம் உறினும், வழி நாள்,
10	வாழ்குவள்அல்லள், என் தோழி; யாவதும்
	ஊறு இல் வழிகளும் பயில வழங்குநர்
	நீடு இன்று ஆக இழுக்குவர்; அதனால்,
	உலமரல் வருத்தம் உறுதும்; எம் படப்பைக்
	கொடுந் தேன் இழைத்த கோடு உயர் நெடு வரை,
15	பழம் தூங்கு நளிப்பின் காந்தள்அம் பொதும்பில்,
	பகல் நீ வரினும் புணர்குவை அகல் மலை
	வாங்கு அமைக் கண் இடை கடுப்ப, யாய்
	ஓம்பினள் எடுத்த, தட மென் தோளே.

19. பாலை

	அன்று அவண் ஒழிந்தன்றும் இலையே; வந்து நனி
	வருந்தினை வாழி, என் நெஞ்சே! பருந்து இருந்து
	உயா விளி பயிற்றும், யா உயர், நனந்தலை,
5	கடுங் குரற் குடிஞைய நெடும் பெருங் குன்றம்,
	எம்மொடு இறத்தலும்செல்லாய்; பின் நின்று,
	ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின், தவிராது,
	செல் இனி; சிறக்க, நின் உள்ளம்! வல்லே
	மறவல் ஓம்புமதி, எம்மே நறவின்
10	சேயிதழ் அனைய ஆகி, குவளை
	மா இதழ் புரையும் மலிர் கொள் ஈர் இமை,
	உள்ளகம் கனல உள்ளுதொறு உலறி,
	பழங்கண் கொண்ட, கலிழ்ந்து வீழ், அவிர் அறல்
	வெய்ய உகுதர, வெரீஇ, பையென,
15	சில் வளை சொரிந்த மெல் இறை முன்கை
	பூ வீ கொடியின் புல்லெனப் போகி,
	அடர்செய் ஆய் அகல் சுடர் துணை ஆக,
	இயங்காது வதிந்த நம் காதலி
	உயங்கு சாய் சிறுபுறம் முயங்கிய பின்னே!

20. நெய்தல்

	பெருநீர் அழுவத்து எந்தை தந்த
	கொழு மீன் உணங்கற் படு புள் ஓப்பி,
	எக்கர்ப் புன்னை இன் நிழல் அசைஇ,
	செக்கர் ஞெண்டின் குண்டு அளை கெண்டி,
5	ஞாழல் ஓங்கு சினைத் தொடுத்த கொடுங் கழித்
	தாழை வீழ் கயிற்று ஊசல் தூங்கி,
	கொண்டல் இடு மணல் குரவை முனையின்
	வெண் தலைப் புணரி ஆயமொடு ஆடி,
	மணிப் பூம் பைந் தழை தைஇ, அணித்தகப்
10	பல் பூங் கானல் அல்கினம் வருதல்
	கவ்வை நல் அணங்கு உற்ற, இவ் ஊர்,
	கொடிது அறி பெண்டிர் சொற்கொண்டு, அன்னை
	கடி கொண்டனளே தோழி! 'பெருந்துறை,
	எல்லையும் இரவும் என்னாது, கல்லென
15	வலவன் ஆய்ந்த வண் பரி
	நிலவு மணல் கொட்கும் ஓர் தேர் உண்டு' எனவே.

21. பாலை

	'மனை இள நொச்சி மௌவல் வால் முகைத்
	துணை நிரைத்தன்ன, மா வீழ், வெண் பல்,
	அவ் வயிற்று, அகன்ற அல்குல், தைஇத்
	தாழ் மென் கூந்தல், தட மென் பணைத் தோள்,
5	மடந்தை மாண் நலம் புலம்ப, சேய் நாட்டுச்
	செல்லல்' என்று, யான் சொல்லவும், ஒல்லாய்,
	வினை நயந்து அமைந்தனைஆயின், மனை நகப்
	பல் வேறு வெறுக்கை தருகம் வல்லே,
	எழு இனி, வாழி, என் நெஞ்சே! புரி இணர்
10	மெல் அவிழ் அம் சினை புலம்ப, வல்லோன்
	கோடு அறை கொம்பின் வீ உகத் தீண்டி,
	மராஅம் அலைத்த மண வாய்த் தென்றல்,
	சுரம் செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும்,
	என்றூழ் நின்ற புன் தலை வைப்பில்,
15	பருந்து இளைப்படூஉம் பாறு தலை ஓமை
	இருங் கல் விடரகத்து, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	மென் புனிற்று அம் பிணவு பசித்தென, பைங் கட்
	செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க,
	இரியற் பிணவல் தீண்டலின், பரீஇச்
20	செங் காய் உதிர்ந்த பைங் குலை ஈந்தின்
	பரல் மண் சுவல முரண் நிலம் உடைத்த
	வல் வாய்க் கணிச்சி, கூழ் ஆர், கோவலர்
	ஊறாது இட்ட உவலைக் கூவல்,
	வெண் கோடு நயந்த அன்பு இல் கானவர்
25	இகழ்ந்து இயங்கு இயவின் அகழ்ந்த குழி செத்து,
	இருங் களிற்று இன நிரை, தூர்க்கும்
	பெருங் கல் அத்தம் விலங்கிய காடே.

22. குறிஞ்சி

	அணங்குடை நெடு வரை உச்சியின் இழிதரும்
	கணம் கொள் அருவிக் கான் கெழு நாடன்
	மணம் கமழ் வியல் மார்பு அணங்கிய செல்லல்
	இது என அறியா மறுவரற் பொழுதில்,
5	'படியோர்த் தேய்த்த பல் புகழ்த் தடக் கை
	நெடு வேட் பேணத் தணிகுவள் இவள்' என,
	முது வாய்ப் பெண்டிர் அது வாய் கூற,
	களம் நன்கு இழைத்து, கண்ணி சூட்டி,
	வள நகர் சிலம்பப் பாடி, பலி கொடுத்து,
10	உருவச் செந்தினை குருதியொடு தூஉய்,
	முருகு ஆற்றுப்படுத்த உரு கெழு நடு நாள்,
	ஆரம் நாற, அரு விடர்த் ததைந்த
	சாரற் பல் பூ வண்டு படச் சூடி,
	களிற்று இரை தெரீஇய பார்வல் ஒதுக்கின்
15	ஒளித்து இயங்கும் மரபின் வயப் புலி போல,
	நல் மனை நெடு நகர்க் காவலர் அறியாமை
	தன் நசை உள்ளத்து நம் நசை வாய்ப்ப,
	இன் உயிர் குழைய முயங்குதொறும் மெய்ம் மலிந்து,
	நக்கனென் அல்லெனோ யானே எய்த்த
20	நோய் தணி காதலர் வர, ஈண்டு
	ஏதில் வேலற்கு உலந்தமை கண்டே?

23. பாலை

	மண்கண் குளிர்ப்ப, வீசித் தண் பெயல்,
	பாடு உலந்தன்றே, பறைக் குரல் எழிலி;
	புதல்மிசைத் தளவின் இதல் முட் செந் நனை
	நெருங்கு குலைப் பிடவமொடு ஒருங்கு பிணி அவிழ,
5	காடே கம்மென்றன்றே; அவல,
	கோடு உடைந்தன்ன கோடற் பைம் பயிர்,
	பதவின் பாவை, முனைஇ, மதவு நடை
	அண்ணல் இரலை அமர் பிணை தழீஇ,
	தண் அறல் பருகித் தாழ்ந்துபட்டனவே;
10	அனையகொல் வாழி, தோழி! மனைய
	தாழ்வின் நொச்சி, சூழ்வன மலரும்
	மௌவல், மாச் சினை காட்டி,
	அவ்அளவு என்றார், ஆண்டுச் செய் பொருளே!

24. முல்லை

	வேளாப் பார்ப்பான் வாளரந் துமித்த
	வளை களைந்து ஒழிந்த கொழுந்தின் அன்ன,
	தளை பிணி அவிழா, சுரி முகப் பகன்றை,
	சிதரல் அம் துவலை தூவலின், மலரும்
5	தைஇ நின்ற தண் பெயல் கடைநாள்,
	வயங்கு கதிர் கரந்த வாடை வைகறை,
	விசும்பு உரிவதுபோல், வியல் இடத்து ஒழுகி,
	மங்குல் மா மழை, தென் புலம் படரும்
	பனி இருங் கங்குலும் தமியள் நீந்தி,
10	தம் ஊரோளே, நன்னுதல்; யாமே,
	கடி மதில் கதவம் பாய்தலின், தொடி பிளந்து,
	நுதி முகம் மழுகிய மண்ணை வெண் கோட்டு,
	சிறு கண் யானை நெடு நா ஒண் மணி,
	கழிப் பிணிக் கறைத் தோல் பொழி கணை உதைப்பு,
15	தழங்குகுரல் முரசமொடு முழங்கும் யாமத்து,
	கழித்து உறை செறியா வாளுடை எறுழ்த் தோள்,
	இரவுத் துயில் மடிந்த தானை,
	உரவுச் சின வேந்தன் பாசறையேமே.

25. பாலை

	"நெடுங் கரைக் கான்யாற்றுக் கடும் புனல் சாஅய்,
	அவிர் அறல் கொண்ட விரவு மணல் அகன் துறைத்
	தண் கயம் நண்ணிய பொழில்தொறும், காஞ்சிப்
	பைந் தாது அணிந்த போது மலி எக்கர்,
5	வதுவை நாற்றம் புதுவது கஞல,
	மா நனை கொழுதிய மணி நிற இருங் குயில்
	படு நா விளி யானடுநின்று, அல்கலும்
	உரைப்ப போல, ஊழ் கொள்பு கூவ,
	இனச் சிதர் உகுத்த இலவத்துஆங்கண்,
10	சினைப் பூங் கோங்கின் நுண் தாது பகர்நர்
	பவளச் செப்பில் பொன் சொரிந்தன்ன,
	இகழுநர் இகழா இள நாள் அமையம்
	செய்தோர் மன்ற குறி" என, நீ நின்
	பைதல் உண்கண் பனி வார்பு உறைப்ப,
15	வாராமையின் புலந்த நெஞ்சமொடு,
	நோவல், குறுமகள்! நோயியர், என் உயிர்!' என,
	மெல்லிய இனிய கூறி, வல்லே
	வருவர் வாழி தோழி! பொருநர்
	செல் சமம் கடந்த வில் கெழு தடக் கைப்
20	பொதியிற் செல்வன், பொலந்தேர்த் திதியன்,
	இன் இசை இயத்தின் கறங்கும்
	கல்மிசை அருவிய காடு இறந்தோரே.

26. மருதம்

	கூன் முள் முள்ளிக் குவிகுலைக் கழன்ற,
	மீன் முள் அன்ன, வெண் கால் மா மலர்
	பொய்தல் மகளிர் விழவு அணிக் கூட்டும்
	அவ் வயல் நண்ணிய வளம் கேழ் ஊரனைப்
5	புலத்தல் கூடுமோ தோழி! அல்கல்
	பெருங் கதவு பொருத யானை மருப்பின்
	இரும்பு செய் தொடியின் ஏர ஆகி,
	மாக் கண் அடைய மார்பகம் பொருந்தி
	முயங்கல் விடாஅல் இவை' என மயங்கி,
10	'யான் ஓம்' என்னவும் ஒல்லார், தாம் மற்று
	இவை பாராட்டிய பருவமும் உளவே; இனியே
	புதல்வற் தடுத்த பாலொடு தடைஇ,
	திதலை அணிந்த தேம் கொள் மென் முலை
	நறுஞ் சாந்து அணிந்த கேழ் கிளர் அகலம்
15	வீங்க முயங்கல் யாம் வேண்டினமே;
	தீம் பால் படுதல் தாம் அஞ்சினரே; ஆயிடைக்
	கவவுக் கை நெகிழ்ந்தமை போற்றி, மதவு நடைச்
	செவிலி கை என் புதல்வனை நோக்கி,
	'நல்லோர்க்கு ஒத்தனிர் நீயிர்; இஃதோ
20	செல்வற்கு ஒத்தனம், யாம்' என, மெல்ல என்
	மகன்வயின் பெயர்தந்தேனே; அது கண்டு,
	'யாமும் காதலம், அவற்கு' எனச் சாஅய்,
	சிறு புறம் கவையினனாக, உறு பெயல்
	தண் துளிக்கு ஏற்ற பல உழு செஞ் செய்
25	மண் போல் நெகிழ்ந்து, அவற் கலுழ்ந்தே
	நெஞ்சு அறைபோகிய அறிவினேற்கே?

27. பாலை

	"கொடு வரி இரும் புலி தயங்க, நெடு வரை
	ஆடு கழை இரு வெதிர் கோடைக்கு ஒல்கும்
	கானம் கடிய என்னார், நாம் அழ,
	நின்றது இல் பொருட் பிணிச் சென்று இவண் தருமார்,
5	செல்ப" என்ப' என்போய்! நல்ல
	மடவைமன்ற நீயே; வடவயின்
	வேங்கடம் பயந்த வெண் கோட்டு யானை,
	மறப் போர்ப் பாண்டியர் அறத்தின் காக்கும்
	கொற்கை அம் பெரும் துறை முத்தின் அன்ன
10	நகைப் பொலிந்து இலங்கும் எயிறு கெழு துவர் வாய்
	தகைப்பத் தங்கலர்ஆயினும், இகப்ப
	யாங்ஙனம் விடுமோ மற்றே தேம் படத்
	தெள் நீர்க்கு ஏற்ற திரள் காற் குவளைப்
	பெருந்தகை சிதைத்தும், அமையா, பருந்து பட,
15	வேத்து அமர்க் கடந்த வென்றி நல் வேல்
	குருதியொடு துயல்வந்தன்ன நின்
	அரி வேய் உண்கண் அமர்த்த நோக்கே?

28. குறிஞ்சி

	மெய்யின் தீரா மேவரு காமமொடு
	எய்யாய் ஆயினும், உரைப்பல் தோழி!
	கொய்யா முன்னும், குரல் வார்பு, தினையே
	அருவி ஆன்ற பைங் கால் தோறும்
5	இருவி தோன்றின பலவே. நீயே,
	முருகு முரண்கொள்ளும் தேம் பாய் கண்ணி,
	பரியல் நாயொடு பல் மலைப் படரும்
	வேட்டுவற் பெறலொடு அமைந்தனை; யாழ நின்
	பூக் கெழு தொடலை நுடங்க, எழுந்து எழுந்து,
10	கிள்ளைத் தெள் விளி இடைஇடை பயிற்றி,
	ஆங்கு ஆங்கு ஒழுகாய்ஆயின், அன்னை,
	'சிறு கிளி கடிதல் தேற்றாள், இவள்' என,
	பிறர்த் தந்து நிறுக்குவள்ஆயின்,
	உறற்கு அரிது ஆகும், அவன் மலர்ந்த மார்பே.

29. பாலை

	"தொடங்கு வினை தவிரா, அசைவு இல் நோன் தாள்,
	கிடந்து உயிர் மறுகுவதுஆயினும், இடம் படின்
	வீழ் களிறு மிசையாப் புலியினும் சிறந்த
	தாழ்வு இல் உள்ளம் தலைதலைச் சிறப்ப,
5	செய்வினைக்கு அகன்ற காலை, எஃகு உற்று
	இரு வேறு ஆகிய தெரி தகு வனப்பின்
	மாவின் நறு வடி போல, காண்தொறும்
	மேவல் தண்டா மகிழ் நோக்கு உண்கண்
	நினையாது கழிந்த வைகல், எனையதூஉம்,
10	வாழலென் யான்" எனத் தேற்றி, பல் மாண்
	தாழக் கூறிய தகைசால் நல் மொழி
	மறந்தனிர் போறிர் எம்' எனச் சிறந்த நின்
	எயிறு கெழு துவர் வாய் இன் நகை அழுங்க
	வினவல் ஆனாப் புனைஇழை! கேள் இனி
15	வெம்மை தண்டா எரி உகு பறந்தலை,
	கொம்மை வாடிய இயவுள் யானை
	நீர் மருங்கு அறியாது, தேர் மருங்கு ஓடி,
	அறு நீர் அம்பியின் நெறிமுதல் உணங்கும்
	உள்ளுநர்ப் பனிக்கும் ஊக்கு அருங் கடத்திடை,
20	எள்ளல் நோனாப் பொருள் தரல் விருப்பொடு
	நாணுத் தளை ஆக வைகி, மாண் வினைக்கு
	உடம்பு ஆண்டு ஒழிந்தமை அல்லதை,
	மடம் கெழு நெஞ்சம் நின் உழையதுவே!

30. நெய்தல்

	நெடுங் கயிறு வலந்த குறுங் கண் அவ் வலை,
	கடல் பாடு அழிய, இன மீன் முகந்து,
	துணை புணர் உவகையர் பரத மாக்கள்
	இளையரும் முதியரும் கிளையுடன் துவன்றி,
5	உப்பு ஒய் உமணர் அருந் துறைபோக்கும்
	ஒழுகை நோன் பகடு ஒப்பக் குழீஇ,
	அயிர் திணி அடைகரை ஒலிப்ப வாங்கி,
	பெருங் களம் தொகுத்த உழவர் போல,
	இரந்தோர் வறுங் கலம் மல்க வீசி,
10	பாடு பல அமைத்து, கொள்ளை சாற்றி,
	கோடு உயர் திணி மணல் துஞ்சும் துறைவ!
	பெருமை என்பது கெடுமோ ஒரு நாள்
	மண்ணா முத்தம் அரும்பிய புன்னைத்
	தண் நறுங் கானல் வந்து, 'நும்
15	வண்ணம் எவனோ?' என்றனிர் செலினே?

31. பாலை

	நெருப்பு எனச் சிவந்த உருப்பு அவிர் மண்டிலம்
	புலங்கடை மடங்கத் தெறுதலின், ஞொள்கி,
	'நிலம் புடைபெயர்வது அன்றுகொல், இன்று?' என,
	மன் உயிர் மடிந்த மழை மாறு அமையத்து,
5	இலை இல ஓங்கிய நிலை உயர் யாஅத்து
	மேற் கவட்டு இருந்த பார்ப்பினங்கட்கு,
	கல்லுடைக் குறும்பின் வயவர் வில் இட,
	நிண வரிக் குறைந்த நிறத்த அதர்தொறும்,
	கணவிர மாலை இடூஉக் கழிந்தன்ன
10	புண் உமிழ் குருதி பரிப்பக் கிடந்தோர்
	கண் உமிழ் கழுகின் கானம் நீந்தி,
	'சென்றார்' என்பு இலர் தோழி! வென்றியொடு
	வில் அலைத்து உண்ணும் வல் ஆண் வாழ்க்கைத்
	தமிழ் கெழு மூவர் காக்கும்
15	மொழி பெயர் தேஎத்த பல் மலை இறந்தே.

32. குறிஞ்சி

	நெருநல் எல்லை ஏனல் தோன்றி,
	திரு மணி ஒளிர்வரும் பூணன் வந்து,
	புரவலன் போலும் தோற்றம் உறழ்கொள,
	இரவல் மாக்களின் பணிமொழி பயிற்றி,
5	சிறு தினைப் படு கிளி கடீஇயர், பல் மாண்
	குளிர் கொள் தட்டை மதன் இல புடையா,
	'சூரரமகளிரின் நின்ற நீ மற்று
	யாரையோ? எம் அணங்கியோய்! உண்கு' எனச்
	சிறுபுறம் கவையினனாக, அதற்கொண்டு
10	இகு பெயல் மண்ணின் ஞெகிழ்பு, அஞர் உற்ற என்
	உள் அவன் அறிதல் அஞ்சி, உள் இல்
	கடிய கூறி, கை பிணி விடாஅ,
	வெரூஉம் மான் பிணையின் ஒரீஇ, நின்ற
	என் உரத் தகைமையின் பெயர்த்து, பிறிது என்வயின்
15	சொல்ல வல்லிற்றும்இலனே; அல்லாந்து,
	இனம் தீர் களிற்றின் பெயர்ந்தோன் இன்றும்
	தோலாவாறு இல்லை தோழி! நாம் சென்மோ.
	சாய் இறைப் பணைத் தோட் கிழமை தனக்கே
	மாசு இன்றாதலும் அறியான், ஏசற்று,
20	என் குறைப் புறனிலை முயலும்
	அண்கணாளனை நகுகம், யாமே.

33. பாலை

	வினை நன்றாதல் வெறுப்பக் காட்டி,
	"மனை மாண் கற்பின் வாணுதல் ஒழிய,
	கவை முறி இழந்த செந் நிலை யாஅத்து
	ஒன்று ஓங்கு உயர் சினை இருந்த, வன் பறை,
5	வீளைப் பருந்தின் கோள் வல் சேவல்
	வளை வாய்ப் பேடை வரு திறம் பயிரும்
	இளி தேர் தீம் குரல் இசைக்கும் அத்தம்
	செலவு அருங்குரைய என்னாது, சென்று, அவள்
	மலர் பாடு ஆன்ற, மை எழில், மழைக் கண்
10	தெளியா நோக்கம் உள்ளினை, உளி வாய்
	வெம் பரல் அதர குன்று பல நீந்தி,
	யாமே எமியம் ஆக, நீயே
	ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின் முனாஅது
	வெல் போர் வானவன் கொல்லி மீமிசை,
15	நுணங்கு அமை புரையும் வணங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	வரி அணி அல்குல், வால் எயிற்றோள்வயின்
	பிரியாய்ஆயின் நன்றுமன் தில்ல.
	அன்று நம் அறியாய்ஆயினும், இன்று நம்
	செய்வினை ஆற்றுற விலங்கின்,
20	எய்துவைஅல்லையோ, பிறர் நகு பொருளே?

34. முல்லை

	சிறு கரும் பிடவின் வெண் தலைக் குறும் புதல்
	கண்ணியின் மலரும் தண் நறும் புறவில்,
	தொடுதோற் கானவன் கவை பொறுத்தன்ன
	இரு திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலை
5	செறி இலைப் பதவின் செங் கோல் மென் குரல்
	மறி ஆடு மருங்கின் மடப் பிணை அருத்தி,
	தெள் அறல் தழீஇய வார் மணல் அடைகரை,
	மெல்கிடு கவுள துஞ்சு புறம் காக்கும்
	பெருந்தகைக்கு உடைந்த நெஞ்சம் ஏமுற,
10	செல்க, தேரே நல் வலம் பெறுந!
	பசை கொல் மெல் விரல், பெருந் தோள், புலைத்தி
	துறை விட்டன்ன தூ மயிர் எகினம்
	துணையொடு திளைக்கும் காப்புடை வரைப்பில்,
	செந் தார்ப் பைங் கிளி முன்கை ஏந்தி,
15	'இன்று வரல் உரைமோ, சென்றிசினோர் திறத்து' என,
	இல்லவர் அறிதல் அஞ்சி, மெல்லென
	மழலை இன் சொல் பயிற்றும்
	நாணுடை அரிவை மாண் நலம் பெறவே.

35. பாலை

	ஈன்று புறந்தந்த எம்மும் உள்ளாள்,
	வான் தோய் இஞ்சி நல் நகர் புலம்ப
	தனி மணி இரட்டும் தாளுடைக் கடிகை,
	நுழை நுதி நெடு வேல், குறும் படை, மழவர்
5	முனை ஆத் தந்து, முரம்பின் வீழ்த்த
	வில் ஏர் வாழ்க்கை விழுத் தொடை மறவர்
	வல் ஆண் பதுக்கைக் கடவுட் பேண்மார்,
	நடுகல் பீலி சூட்டி, துடிப்படுத்து,
	தோப்பிக் கள்ளொடு துரூஉப் பலி கொடுக்கும்
10	போக்கு அருங் கவலைய புலவு நாறு அருஞ் சுரம்
	துணிந்து, பிறள் ஆயினள்ஆயினும், அணிந்து அணிந்து,
	ஆர்வ நெஞ்சமொடு ஆய் நலன் அளைஇ, தன்
	மார்பு துணையாகத் துயிற்றுகதில்ல
	துஞ்சா முழவின் கோவற் கோமான்
15	நெடுந் தேர்க் காரி கொடுங்கால் முன்துறை,
	பெண்ணை அம் பேரியாற்று நுண் அறல் கடுக்கும்
	நெறி இருங் கதுப்பின் என் பேதைக்கு,
	அறியாத் தேஎத்து ஆற்றிய துணையே!

36. மருதம்

	பகுவாய் வராஅற் பல் வரி இரும் போத்துக்
	கொடு வாய் இரும்பின் கோள் இரை துற்றி,
	ஆம்பல் மெல் அடை கிழிய, குவளைக்
	கூம்பு விடு பல் மலர் சிதையப் பாய்ந்து, எழுந்து,
5	அரில் படு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,
	தூண்டில் வேட்டுவன் வாங்க வாராது,
	கயிறு இடு கதச் சேப் போல, மதம் மிக்கு,
	நாள், கயம் உழக்கும் பூக் கேழ் ஊர!
	வரு புனல் வையை வார் மணல் அகன் துறை,
10	திரு மருது ஓங்கிய விரி மலர்க் காவில்,
	நறும் பல் கூந்தற் குறுந் தொடி மடந்தையொடு
	வதுவை அயர்ந்தனை என்ப. அலரே,
	கொய் சுவல் புரவிக் கொடித் தேர்ச் செழியன்
	ஆலங்கானத்து அகன் தலை சிவப்ப,
15	சேரல், செம்பியன், சினம் கெழு திதியன்,
	போர் வல் யானைப் பொலம் பூண் எழினி,
	நார் அரி நறவின் எருமையூரன்,
	தேம் கமழ் அகலத்துப் புலர்ந்த சாந்தின்
	இருங்கோ வேண்மான், இயல் தேர்ப் பொருநன், என்று
20	எழுவர் நல் வலம் அடங்க, ஒரு பகல்
	முரைசொடு வெண்குடை அகப்படுத்து, உரை செல,
	கொன்று, களம்வேட்ட ஞான்றை,
	வென்றி கொள் வீரர் ஆர்ப்பினும் பெரிதே!

37. பாலை

	மறந்து, அவண் அமையார் ஆயினும், கறங்கு இசைக்
	கங்குல் ஓதைக் கலி மகிழ் உழவர்
	பொங்கழி முகந்த தா இல் நுண் துகள்,
	மங்குல் வானின், மாதிரம் மறைப்ப,
5	வைகு புலர் விடியல் வை பெயர்த்து ஆட்டி,
	தொழிற் செருக்கு அனந்தர் வீட, எழில் தகை
	வளியொடு சினைஇய வண் தளிர் மாஅத்துக்
	கிளி போல் காய கிளைத் துணர் வடித்து,
	புளிப்பதன் அமைத்த புதுக் குட மலிர் நிறை
10	வெயில் வெரிந் நிறுத்த பயில் இதழ்ப் பசுங் குடை,
	கயம் மண்டு பகட்டின் பருகி, காண் வர,
	கொள்ளொடு பயறு பால் விரைஇ, வெள்ளிக்
	கோல் வரைந்தன்ன வால் அவிழ் மிதவை
	வாங்கு கை தடுத்த பின்றை, ஓங்கிய
15	பருதிஅம் குப்பை சுற்றி, பகல் செல,
	மருதமர நிழல், எருதொடு வதியும்
	காமர் வேனில்மன் இது,
	மாண் நலம் நுகரும் துணை உடையோர்க்கே!

38. குறிஞ்சி

	விரி இணர் வேங்கை வண்டு படு கண்ணியன்,
	தெரி இதழ்க் குவளைத் தேம் பாய் தாரன்,
	அம் சிலை இடவது ஆக, வெஞ் செலல்
	கணை வலம் தெரிந்து, துணை படர்ந்து உள்ளி,
5	வருதல் வாய்வது, வான் தோய் வெற்பன்.
	வந்தனன் ஆயின், அம் தளிர்ச் செயலைத்
	தாழ்வு இல் ஓங்கு சினைத் தொடுத்த வீழ் கயிற்று
	ஊசல் மாறிய மருங்கும், பாய்பு உடன்
	ஆடாமையின் கலுழ்பு இல தேறி,
10	நீடு இதழ் தலைஇய கவின் பெறு நீலம்
	கண் என மலர்ந்த சுனையும், வண் பறை
	மடக் கிளி எடுத்தல்செல்லாத் தடக் குரல்
	குலவுப் பொறை இறுத்த கோல் தலை இருவி
	கொய்து ஒழி புனமும், நோக்கி; நெடிது நினைந்து;
15	பைதலன் பெயரலன்கொல்லோ? ஐ தேய்கு
	'அய வெள் அருவி சூடிய உயர் வரைக்
	கூஉம் கணஃது எம் ஊர்' என
	ஆங்கு அதை அறிவுறல் மறந்திசின், யானே.

39. பாலை

	'ஒழித்தது பழித்த நெஞ்சமொடு வழிப் படர்ந்து,
	உள்ளியும் அறிதிரோ, எம்?' என, யாழ நின்
	முள் எயிற்றுத் துவர் வாய் முறுவல் அழுங்க,
	நோய் முந்துறுத்து நொதுமல் மொழியல்; நின்
5	ஆய் நலம் மறப்பெனோ மற்றே? சேண் இகந்து
	ஒலி கழை பிசைந்த ஞெலி சொரி ஒண் பொறி
	படு ஞெமல் புதையப் பொத்தி, நெடு நிலை
	முளி புல் மீமிசை வளி சுழற்றுறாஅக்
	காடு கவர் பெருந் தீ ஓடுவயின் ஓடலின்,
10	அதர் கெடுத்து அலறிய சாத்தொடு ஒராங்கு
	மதர் புலி வெரீஇய மையல் வேழத்து
	இனம் தலை மயங்கிய நனந் தலைப் பெருங் காட்டு,
	ஞான்று தோன்று அவிர் சுடர் மான்றால் பட்டென,
	கள் படர் ஓதி! நிற் படர்ந்து உள்ளி,
15	அருஞ் செலவு ஆற்றா ஆர் இடை, ஞெரேரெனப்
	பரந்து படு பாயல் நவ்வி பட்டென,
	இலங்கு வளை செறியா இகுத்த நோக்கமொடு,
	நிலம் கிளை நினைவினை நின்ற நிற் கண்டு,
	'இன்னகை'! இனையம் ஆகவும், எம்வயின்
20	ஊடல் யாங்கு வந்தன்று?' என, யாழ நின்
	கோடு ஏந்து புருவமொடு குவவு நுதல் நீவி,
	நறுங் கதுப்பு உளரிய நன்னர் அமையத்து,
	வறுங் கை காட்டிய வாய் அல் கனவின்
	ஏற்று ஏக்கற்ற உலமரல்
25	போற்றாய்ஆகலின், புலத்தியால், எம்மே!

40. நெய்தல்

	கானல், மாலைக் கழிப் பூக் கூம்ப,
	நீல் நிறப் பெருங் கடல் பாடு எழுந்து ஒலிப்ப,
	மீன் ஆர் குருகின் மென் பறைத் தொழுதி
	குவை இரும் புன்னைக் குடம்பை சேர,
5	அசை வண்டு ஆர்க்கும் அல்குறுகாலை,
	தாழை தளரத் தூக்கி, மாலை
	அழிதக வந்த கொண்டலொடு கழி படர்க்
	காமர் நெஞ்சம் கையறுபு இனைய,
	துயரம் செய்து நம் அருளார் ஆயினும்
10	அறாஅலியரோ அவருடைக் கேண்மை!
	அளி இன்மையின் அவண் உறை முனைஇ,
	வாரற்கதில்ல தோழி! கழனி
	வெண்ணெல் அரிநர் பின்றைத் ததும்பும்
	தண்ணுமை வெரீஇய தடந் தாள் நாரை
15	செறி மடை வயிரின் பிளிற்றி, பெண்ணை
	அகமடல் சேக்கும் துறைவன்
	இன் துயில் மார்பில் சென்ற என் நெஞ்சே!

41. பாலை

	வைகு புலர் விடியல், மை புலம் பரப்ப,
	கரு நனை அவிழ்ந்த ஊழுறு முருக்கின்
	எரி மருள் பூஞ் சினை இனச் சிதர் ஆர்ப்ப,
	நெடு நெல் அடைச்சிய கழனி ஏர் புகுத்து,
5	குடுமிக் கட்டிய படப்பையொடு மிளிர,
	அரிகால் போழ்ந்த தெரி பகட்டு உழவர்
	ஓதைத் தெள் விளி புலம்தொறும் பரப்ப,
	கோழிணர் எதிரிய மரத்த, கவினி,
	காடு அணி கொண்ட காண்தகு பொழுதில்,
10	நாம் பிரி புலம்பின் நலம் செலச் சாஅய்,
	நம் பிரிபு அறியா நலனொடு சிறந்த
	நல் தோள் நெகிழ, வருந்தினள்கொல்லோ
	மென் சிறை வண்டின் தண் கமழ் பூந் துணர்
	தாது இன் துவலை தளிர் வார்ந்தன்ன
15	அம் கலுழ் மாமை கிளைஇய,
	நுண் பல் தித்தி, மாஅயோளே?

42. குறிஞ்சி

	மலி பெயல் கலித்த மாரிப் பித்திகத்துக்
	கொயல் அரு நிலைஇய பெயல் ஏர் மண முகைச்
	செவ் வெரிந் உறழும் கொழுங் கடை மழைக் கண்,
	தளிர் ஏர் மேனி, மாஅயோயே!
5	நாடு வறம் கூர, நாஞ்சில் துஞ்ச,
	கோடை நீடிய பைது அறு காலை,
	குன்று கண்டன்ன கோட்ட, யாவையும்
	சென்று சேக்கல்லாப் புள்ள, உள் இல்
	என்றூழ் வியன்குளம் நிறைய வீசி,
10	பெரும் பெயல் பொழிந்த ஏம வைகறை,
	பல்லோர் உவந்த உவகை எல்லாம்
	என்னுள் பெய்தந்தற்றே சேண் இடை
	ஓங்கித் தோன்றும் உயர் வரை
	வான் தோய் வெற்பன் வந்தமாறே

43. பாலை

	கடல் முகந்து கொண்ட கமஞ் சூல் மா மழை
	சுடர் நிமிர் மின்னொடு வலன் ஏர்பு, இரங்கி,
	என்றூழ் உழந்த புன் தலை மடப் பிடி
	கை மாய் நீத்தம் களிற்றொடு படீஇய,
5	நிலனும் விசும்பும் நீர் இயைந்து ஒன்றி,
	குறுநீர்க் கன்னல் எண்ணுநர் அல்லது
	கதிர் மருங்கு அறியாது, அஞ்சுவரப் பாஅய்,
	தளி மயங்கின்றே தண் குரல் எழிலி; யாமே
	கொய் அகை முல்லை காலொடு மயங்கி,
10	மை இருங் கானம் நாறும் நறு நுதல்,
	பல் இருங் கூந்தல், மெல் இயல் மடந்தை
	நல் எழில் ஆகம் சேர்ந்தனம்; என்றும்
	அளியரோ அளியர்தாமே அளி இன்று
	ஏதில் பொருட்பிணிப் போகி, தம்
15	இன் துணைப் பிரியும் மடமையோரே!

 

44. முல்லை

	வந்து வினை முடித்தனன் வேந்தனும்; பகைவரும்
	தம் திறை கொடுத்துத் தமர் ஆயினரே;
	முரண் செறிந்திருந்த தானை இரண்டும்
	ஒன்று என அறைந்தன பணையே; நின் தேர்
5	முன் இயங்கு ஊர்தி பின்னிலை ஈயாது,
	ஊர்க, பாக! ஒரு வினை, கழிய
	நன்னன், ஏற்றை, நறும் பூண் அத்தி,
	துன் அருங் கடுந் திறற் கங்கன், கட்டி,
	பொன் அணி வல்வில் புன்றுறை, என்று ஆங்கு
10	அன்று அவர் குழீஇய அளப்பு அருங் கட்டூர்,
	பருந்து படப் பண்ணி, பழையன் பட்டென,
	கண்டது நோனானாகி, திண் தேர்க்
	கணையன் அகப்பட, கழுமலம் தந்த
	பிணைஅல்அம் கண்ணிப் பெரும் பூட் சென்னி
15	அழும்பில் அன்ன அறாஅ யாணர்,
	பழம் பல் நெல்லின் பல் குடிப் பரவை,
	பொங்கடி படிகயம் மண்டிய பசு மிளை,
	தண் குடவாயில் அன்னோள்
	பண்புடை ஆகத்து இன் துயில் பெறவே!

45. பாலை

	வாடல் உழுஞ்சில் விளை நெற்று அம் துணர்
	ஆடுகளப் பறையின், அரிப்பன ஒலிப்ப,
	கோடை நீடிய அகன் பெருங் குன்றத்து,
	நீர் இல் ஆர் ஆற்று நிவப்பன களிறு அட்டு,
5	ஆள் இல் அத்தத்து உழுவை உகளும்
	காடு இறந்தனரே, காதலர். மாமை,
	அரி நுண் பசலை பாஅய், பீரத்து
	எழில் மலர் புரைதல்வேண்டும். அலரே,
	அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்
10	தொல் நிலை முழுமுதல் துமியப் பண்ணி,
	புன்னை குறைத்த ஞான்றை, வயிரியர்
	இன் இசை ஆர்ப்பினும் பெரிதே. யானே,
	காதலற் கெடுத்த சிறுமையொடு, நோய் கூர்ந்து,
	ஆதிமந்தி போல, பேதுற்று
15	அலந்தனென் உழல்வென்கொல்லோ பொலந்தார்,
	கடல் கால் கிளர்ந்த வென்றி நல் வேல்,
	வானவரம்பன் அடல் முனைக் கலங்கிய
	உடை மதில் ஓர் அரண் போல,
	அஞ்சுவரு நோயொடு, துஞ்சாதேனே!

	சேற்று நிலை முனைஇய செங் கட் காரான்
	ஊர் மடி கங்குலில், நோன் தளை பரிந்து,
	கூர் முள் வேலி கோட்டின் நீக்கி,
	நீர் முதிர் பழனத்து மீன் உடன் இரிய
5	அம் தூம்பு வள்ளை மயக்கி, தாமரை
	வண்டு ஊது பனி மலர் ஆரும் ஊர!
	யாரையோ? நிற் புலக்கேம். வாருற்று,
	உறை இறந்து, ஒளிரும் தாழ் இருங் கூந்தல்,
	பிறரும், ஒருத்தியை நம் மனைத் தந்து,
10	வதுவை அயர்ந்தனை என்ப. அஃது யாம்
	கூறேம். வாழியர், எந்தை! செறுநர்
	களிறுடை அருஞ் சமம் ததைய நூறும்
	ஒளிறு வாட் தானைக் கொற்றச் செழியன்
	பிண்ட நெல்லின் அள்ளூர் அன்ன என்
15	ஒண் தொடி நெகிழினும் நெகிழ்க;
	சென்றி, பெரும! நிற் தகைக்குநர் யாரோ?

47. பாலை

	அழிவு இல் உள்ளம் வழிவழிச் சிறப்ப
	வினை இவண் முடித்தனம்ஆயின், வல் விரைந்து
	எழு இனி வாழிய நெஞ்சே! ஒலி தலை
	அலங்கு கழை நரலத் தாக்கி, விலங்கு எழுந்து,
5	கடு வளி உருத்திய கொடி விடு கூர் எரி
	விடர் முகை அடுக்கம் பாய்தலின், உடன் இயைந்து,
	அமைக் கண் விடு நொடி கணக் கலை அகற்றும்
	வெம் முனை அருஞ் சுரம் நீந்தி, கைம்மிக்கு,
	அகன் சுடர் கல் சேர்பு மறைய, மனைவயின்
10	ஒண் தொடி மகளிர் வெண் திரிக் கொளாஅலின்,
	குறு நடைப் புறவின் செங் காற் சேவல்
	நெடு நிலை வியல் நகர் வீழ்துணைப் பயிரும்
	புலம்பொடு வந்த புன்கண் மாலை,
	'யாண்டு உளர்கொல்?' எனக் கலிழ்வோள் எய்தி,
15	இழை அணி நெடுந் தேர்க் கை வண் செழியன்
	மழை விளையாடும் வளம் கெழு சிறுமலைச்
	சிலம்பின் கூதளங் கமழும் வெற்பின்
	வேய் புரை பணைத் தோள், பாயும்
	நோய் அசா வீட, முயங்குகம் பலவே.

48. குறிஞ்சி

	'அன்னாய்! வாழி! வேண்டு, அன்னை! நின் மகள்,
	'பாலும் உண்ணாள், பழங்கண் கொண்டு,
	நனி பசந்தனள்' என வினவுதி. அதன் திறம்
	யானும் தெற்றென உணரேன். மேல் நாள்,
5	மலி பூஞ் சாரல், என் தோழிமாரோடு
	ஒலி சினை வேங்கை கொய்குவம் சென்றுழி,
	'புலி புலி!' என்னும் பூசல் தோன்ற
	ஒண் செங்கழுநீர்க் கண் போல் ஆய் இதழ்
	ஊசி போகிய சூழ் செய் மாலையன்,
10	பக்கம் சேர்த்திய செச்சைக் கண்ணியன்,
	குயம் மண்டு ஆகம் செஞ் சாந்து நீவி,
	வரிபுனை வில்லன், ஒருகணை தெரிந்துகொண்டு,
	'யாதோ, மற்று அம் மா திறம் படர்?' என
	வினவி நிற்றந்தோனே. அவற் கண்டு,
15	எம்முள் எம்முள் மெய்ம் மறைபு ஒடுங்கி,
	நாணி நின்றனெமாக, பேணி,
	'ஐவகை வகுத்த கூந்தல் ஆய் நுதல்
	மை ஈர் ஓதி மடவீர்! நும் வாய்ப்
	பொய்யும் உளவோ?' என்றனன். பையெனப்
20	பரி முடுகு தவிர்த்த தேரன், எதிர்மறுத்து,
	நின் மகள் உண்கண் பல் மாண் நோக்கிச்
	சென்றோன்மன்ற, அக் குன்று கிழவோனே.
	பகல் மாய் அந்திப் படுசுடர் அமையத்து,
	அவன் மறை தேஎம் நோக்கி, 'மற்று இவன்
25	மகனே தோழி!' என்றனள்.
	அதன் அளவு உண்டு கோள், மதிவல்லோர்க்கே.

49. பாலை

	'கிளியும், பந்தும், கழங்கும், வெய்யோள்
	அளியும், அன்பும், சாயலும், இயல்பும்,
	முன்நாள் போலாள்; இறீஇயர், என் உயிர்' என,
	கொடுந் தொடைக் குழவியொடு வயின்மரத்து யாத்த
5	கடுங் கட் கறவையின் சிறுபுறம் நோக்கி,
	குறுக வந்து, குவவுநுதல் நீவி,
	மெல்லெனத் தழீஇயினேனாக, என் மகள்
	நன்னர் ஆகத்து இடைமுலை வியர்ப்ப,
	பல் கால் முயங்கினள்மன்னே! அன்னோ!
10	விறல் மிகு நெடுந்தகை பல பாராட்டி,
	வறன் நிழல் அசைஇ, வான் புலந்து வருந்திய
	மட மான் அசா இனம் திரங்கு மரல் சுவைக்கும்
	காடு உடன்கழிதல் அறியின் தந்தை
	அல்குபதம் மிகுத்த கடிஉடை வியல் நகர்,
15	செல்வுழிச் செல்வுழி மெய்ந்நிழல் போல,
	கோதை ஆயமொடு ஓரை தழீஇ,
	தோடு அமை அரிச் சிலம்பு ஒலிப்ப, அவள்
	ஆடுவழி ஆடுவழி, அகலேன்மன்னே!

50. நெய்தல்

	கடல்பாடு அவிந்து, தோணி நீங்கி,
	நெடு நீர் இருங் கழிக் கடுமீன் கலிப்பினும்;
	வெவ் வாய்ப் பெண்டிர் கௌவை தூற்றினும்;
	மாண் இழை நெடுந் தேர் பாணி நிற்ப,
5	பகலும் நம்வயின் அகலானாகிப்
	பயின்றுவரும் மன்னே, பனி நீர்ச் சேர்ப்பன்,
	இனியே, மணப்பருங் காமம் தணப்ப நீந்தி,
	'வாராதோர் நமக்கு யாஅர்?' என்னாது,
	மல்லல் மூதூர் மறையினை சென்று,
10	சொல்லின் எவனோ பாண! 'எல்லி
	மனை சேர் பெண்ணை மடி வாய் அன்றில்
	துணை ஒன்று பிரியினும் துஞ்சாகாண்' என,
	கண் நிறை நீர் கொடு கரக்கும்,
	ஒண் நுதல் அரிவை, 'யான் என்செய்கோ?' எனவே.

51. பாலை

	ஆள் வழக்கு அற்ற சுரத்திடைக் கதிர் தெற,
	நீள் எரி பரந்த நெடுந் தாள் யாத்து,
	போழ் வளி முழங்கும், புல்லென் உயர்சினை,
	முடை நசை இருக்கைப் பெடை முகம் நோக்கி,
5	ஊன் பதித்தன்ன வெருவரு செஞ் செவி
	எருவைச் சேவல் கரிபு சிறை தீய,
	வேனில் நீடிய வேய் உயர் நனந்தலை,
	நீ உழந்து எய்தும் செய்வினைப் பொருட் பிணி
	பல் இதழ் மழைக் கண் மாஅயோள்வயின்
10	பிரியின் புணர்வதுஆயின் பிரியாது,
	ஏந்து முலை முற்றம் வீங்க, பல் ஊழ்
	சேயிழை தெளிர்ப்பக் கவைஇ, நாளும்
	மனைமுதல் வினையொடும் உவப்ப,
	நினை மாண் நெஞ்சம்! நீங்குதல் மறந்தே.

52. குறிஞ்சி

	'வலந்த வள்ளி மரன் ஓங்கு சாரல்,
	கிளர்ந்த வேங்கைச் சேண் நெடும் பொங்கர்ப்
	பொன் நேர் புது மலர் வேண்டிய குறமகள்
	இன்னா இசைய பூசல் பயிற்றலின்,
5	"ஏ கல் அடுக்கத்து இருள் அளைச் சிலம்பின்
	ஆ கொள் வயப் புலி ஆகும் அஃது" எனத் தம்
	மலை கெழு சீறூர் புலம்ப, கல்லெனச்
	சிலையுடை இடத்தர் போதரும் நாடன்
	நெஞ்சு அமர் வியல் மார்பு உடைத்து என அன்னைக்கு
10	அறிவிப்பேம்கொல்? அறியலெம்கொல்?' என
	இருபாற் பட்ட சூழ்ச்சி ஒருபால்
	சேர்ந்தன்று வாழி, தோழி! 'யாக்கை
	இன் உயிர் கழிவதுஆயினும், நின் மகள்
	ஆய்மலர் உண்கண் பசலை
15	காம நோய்' எனச் செப்பாதீமே.

53. பாலை

	அறியாய், வாழி தோழி! இருள் அற
	விசும்புடன் விளங்கும் விரை செலல் திகிரிக்
	கடுங் கதிர் எறித்த விடுவாய் நிறைய,
	நெடுங் கால் முருங்கை வெண் பூத் தாஅய்,
5	நீர் அற வறந்த நிரம்பா நீள் இடை,
	வள் எயிற்றுச் செந்நாய் வருந்து பசிப் பிணவொடு
	கள்ளிஅம் காட்ட கடத்திடை உழிஞ்சில்
	உளூன் வாடிய சுரிமூக்கு நொள்ளை
	பொரி அரை புதைத்த புலம்பு கொள் இயவின்,
10	விழுத் தொடை மறவர் வில் இட வீழ்ந்தோர்
	எழுத்துடை நடுகல் இன் நிழல் வதியும்
	அருஞ் சுரக் கவலை நீந்தி, என்றும்,
	'இல்லோர்க்கு இல்' என்று இயைவது கரத்தல்
	வல்லா நெஞ்சம் வலிப்ப, நம்மினும்
15	பொருளே காதலர் காதல்;
	'அருளே காதலர்' என்றி, நீயே.

54. முல்லை

	விருந்தின் மன்னர் அருங்கலம் தெறுப்ப,
	வேந்தனும் வெம்பகை தணிந்தனன். தீம் பெயற்
	காரும் ஆர்கலி தலையின்று. தேரும்
	ஓவத்தன்ன கோபச் செந் நிலம்,
5	கடவுக. காண்குவம் பாக! மதவு நடைத்
	தாம்பு அசை குழவி வீங்குசுரை மடிய,
	கனைஅல்அம் குரல காற் பரி பயிற்றி,
	படு மணி மிடற்ற பய நிரை ஆயம்
10	கொடு மடி உடையர் கோற் கைக் கோவலர்
	கொன்றைஅம் குழலர் பின்றைத் தூங்க,
	மனைமனைப் படரும் நனை நகு மாலை,
	தனக்கென வாழாப் பிறர்க்கு உரியாளன்
	பண்ணன் சிறுகுடிப் படப்பை நுண் இலைப்
15	புன் காழ் நெல்லிப்பைங் காய் தின்றவர்
	நீர் குடி சுவையின் தீவிய மிழற்றி,
	'முகிழ் நிலாத் திகழ்தரும் மூவாத் திங்கள்!
	பொன்னுடைத் தாலி என் மகன் ஒற்றி,
	வருகுவைஆயின், தருகுவென் பால்' என,
20	விலங்கு அமர்க் கண்ணள் விரல் விளி பயிற்றி,
	திதலை அல்குல் எம் காதலி
	புதல்வற் பொய்க்கும் பூங்கொடி நிலையே.

55. பாலை

	காய்ந்து செலற் கனலி கல் பகத் தெறுதலின்,
	ஈந்து குருகு உருகும் என்றூழ் நீள் இடை,
	உளி முக வெம் பரல் அடி வருத்துறாலின்,
	விளி முறை அறியா வேய் கரி கானம்,
5	வயக் களிற்று அன்ன காளையொடு என் மகள்
	கழிந்ததற்கு அழிந்தன்றோஇலெனே! ஒழிந்து யாம்
	ஊது உலைக் குருகின் உள் உயிர்த்து, அசைஇ,
	வேவது போலும் வெய்ய நெஞ்சமொடு
	கண்படை பெறேன், கனவ ஒண் படைக்
10	கரிகால் வளவனொடு வெண்ணிப் பறந்தலைப்
	பொருது புண் நாணிய சேரலாதன்
	அழி கள மருங்கின் வாள் வடக்கிருந்தென,
	இன்னா இன் உரை கேட்ட சான்றோர்
	அரும் பெறல் உலகத்து அவனொடு செலீஇயர்,
15	பெரும்பிறிது ஆகியாங்கு பிரிந்து இவண்
	காதல் வேண்டி, எற் துறந்து
	போதல்செல்லா என் உயிரொடு புலந்தே.

56. மருதம்

	நகை ஆகின்றே தோழி! நெருநல்
	மணி கண்டன்ன துணி கயம் துளங்க,
	இரும்பு இயன்றன்ன கருங் கோட்டு எருமை,
	ஆம்பல் மெல் அடை கிழிய, குவளைக்
5	கூம்பு விடு பல் மலர் மாந்தி, கரைய
	காஞ்சி நுண் தாது ஈர்ம் புறத்து உறைப்ப,
	மெல்கிடு கவுள அல்குநிலை புகுதரும்
	தண் துறை ஊரன் திண் தார் அகலம்
	வதுவை நாள் அணிப் புதுவோர்ப் புணரிய,
10	பரிவொடு வரூஉம் பாணன் தெருவில்
	புனிற்றாப் பாய்ந்தெனக் கலங்கி, யாழ் இட்டு,
	எம் மனைப் புகுதந்தோனே. அது கண்டு
	மெய்ம்மலி உவகை மறையினென் எதிர்சென்று,
	'இம் மனை அன்று; அஃது உம் மனை' என்ற
15	என்னும் தன்னும் நோக்கி,
	மம்மர் நெஞ்சினோன் தொழுது நின்றதுவே.

57. பாலை

	சிறு பைந் தூவிச் செங் காற் பேடை
	நெடு நீர் வானத்து, வாவுப் பறை நீந்தி,
	வெயில் அவிர் உருப்பொடு வந்து, கனி பெறாஅது,
	பெறு நாள் யாணர் உள்ளி, பையாந்து,
5	புகல் ஏக்கற்ற புல்லென் உலவைக்
	குறுங் கால் இற்றிப் புன் தலை நெடு வீழ்
	இரும் பிணர்த் துறுகல் தீண்டி, வளி பொர,
	பெருங் கை யானை நிவப்பின் தூங்கும்
	குன்ற வைப்பின் என்றூழ் நீள் இடை,
10	யாமே எமியம்ஆக, தாமே
	பசு நிலா விரிந்த பல் கதிர் மதியின்
	பெரு நல் ஆய் கவின் ஒரீஇ, சிறு பீர்
	வீ ஏர் வண்ணம் கொண்டன்றுகொல்லோ
	கொய் சுவற் புரவிக் கொடித் தேர்ச் செழியன்
15	முதுநீர் முன்துறை முசிறி முற்றி,
	களிறு பட எருக்கிய கல்லென் ஞாட்பின்
	அரும் புண் உறுநரின் வருந்தினள், பெரிது அழிந்து,
	பானாட் கங்குலும் பகலும்
	ஆனாது அழுவோள் ஆய் சிறு நுதலே?

58. குறிஞ்சி

	இன் இசை உருமொடு கனை துளி தலைஇ,
	மன் உயிர் மடிந்த பானாட் கங்குல்,
	காடு தேர் வேட்டத்து விளிவு இடம் பெறாஅது,
	வரி அதள் படுத்த சேக்கை, தெரி இழைத்
5	தேன் நாறு கதுப்பின் கொடிச்சியர் தந்தை,
	கூதிர், இல் செறியும் குன்ற நாட!
	வனைந்து வரல் இள முலை ஞெமுங்க, பல் ஊழ்
	விளங்கு தொடி முன்கை வளைந்து புறம் சுற்ற,
	நின் மார்பு அடைதலின் இனிது ஆகின்றே
10	நும் இல் புலம்பின் நும் உள்ளுதொறும் நலியும்
	தண்வரல் அசைஇய பண்பு இல் வாடை
	பதம் பெறுகல்லாது இடம் பார்த்து நீடி,
	மனைமரம் ஒசிய ஒற்றிப்
	பலர் மடி கங்குல், நெடும் புறநிலையே.

59. பாலை

	தண் கயத்து அமன்ற வண்டு படு துணை மலர்ப்
	பெருந் தகை இழந்த கண்ணினை, பெரிதும்
	வருந்தினை, வாழியர், நீயே! வடாஅது
	வண் புனல் தொழுநை வார் மணல் அகன் துறை,
5	அண்டர் மகளிர் தண் தழை உடீஇயர்
	மரம் செல மிதித்த மாஅல் போல,
	புன் தலை மடப் பிடி உணீஇயர், அம் குழை,
	நெடு நிலை யாஅம் ஒற்றி, நனை கவுள்
	படி ஞிமிறு கடியும் களிறே தோழி!
10	சூர் மருங்கு அறுத்த சுடர் இலை நெடு வேல்,
	சினம் மிகு முருகன் தண் பரங்குன்றத்து,
	அந்துவன் பாடிய சந்து கெழு நெடு வரை,
	இன் தீம் பைஞ் சுனை ஈரணிப் பொலிந்த
	தண் நறுங் கழுநீர்ச் செண் இயற் சிறுபுறம்
15	தாம் பாராட்டிய காலையும் உள்ளார்
	வீங்கு இறைப் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டு
	அருஞ் செயற் பொருட்பிணி முன்னி, நப்
	பிரிந்து, சேண் உறைநர் சென்ற ஆறே.

60. நெய்தல்

	பெருங் கடற் பரப்பில் சேயிறா நடுங்க,
	கொடுந் தொழில் முகந்த செங் கோல் அவ் வலை
	நெடுந் திமில் தொழிலொடு வைகிய தந்தைக்கு,
	உப்பு நொடை நெல்லின் மூரல் வெண் சோறு
5	அயிலை துழந்த அம் புளிச் சொரிந்து,
	கொழுமீன் தடியொடு குறுமகள் கொடுக்கும்
	திண் தேர்ப் பொறையன் தொண்டி அன்ன எம்
	ஒண் தொடி ஞெமுக்காதீமோ தெய்ய;
	'ஊதை ஈட்டிய உயர் மணல் அடைகரை,
10	கோதை ஆயமொடு வண்டல் தைஇ,
	ஓரை ஆடினும் உயங்கும் நின் ஒளி' எனக்
	கொன்னும் சிவப்போள் காணின், வென் வேற்
	கொற்றச் சோழர் குடந்தை வைத்த
	நாடு தரு நிதியினும் செறிய
15	அருங் கடிப் படுக்குவள், அறன் இல் யாயே.