24. முல்லை

	வேளாப் பார்ப்பான் வாளரந் துமித்த
	வளை களைந்து ஒழிந்த கொழுந்தின் அன்ன,
	தளை பிணி அவிழா, சுரி முகப் பகன்றை,
	சிதரல் அம் துவலை தூவலின், மலரும்
5	தைஇ நின்ற தண் பெயல் கடைநாள்,
	வயங்கு கதிர் கரந்த வாடை வைகறை,
	விசும்பு உரிவதுபோல், வியல் இடத்து ஒழுகி,
	மங்குல் மா மழை, தென் புலம் படரும்
	பனி இருங் கங்குலும் தமியள் நீந்தி,
10	தம் ஊரோளே, நன்னுதல்; யாமே,
	கடி மதில் கதவம் பாய்தலின், தொடி பிளந்து,
	நுதி முகம் மழுகிய மண்ணை வெண் கோட்டு,
	சிறு கண் யானை நெடு நா ஒண் மணி,
	கழிப் பிணிக் கறைத் தோல் பொழி கணை உதைப்பு,
15	தழங்குகுரல் முரசமொடு முழங்கும் யாமத்து,
	கழித்து உறை செறியா வாளுடை எறுழ்த் தோள்,
	இரவுத் துயில் மடிந்த தானை,
	உரவுச் சின வேந்தன் பாசறையேமே.

156. மருதம்

	முரசுடைச் செல்வர் புரவிச் சூட்டும்
	மூட்டுறு கவரி தூக்கியன்ன,
	செழுஞ் செய் நெல்லின் சேயரிப் புனிற்றுக் கதிர்
	மூதா தின்றல் அஞ்சி, காவலர்
5	பாகல் ஆய்கொடிப் பகன்றையொடு பரீஇ,
	காஞ்சியின் அகத்து, கரும்பு அருத்தி, யாக்கும்
	தீம் புனல் ஊர! திறவதாகக்
	குவளை உண்கண் இவளும் யானும்
	கழனி ஆம்பல் முழுநெறிப் பைந் தழை,
10	காயா ஞாயிற்றாக, தலைப்பெய,
	'பொய்தல் ஆடிப் பொலிக!' என வந்து,
	நின் நகாப் பிழைத்த தவறோ பெரும!
	கள்ளும் கண்ணியும் கையுறையாக
	நிலைக் கோட்டு வெள்ளை நால்செவிக் கிடாஅய்
15	நிலைத்துறைக் கடவுட்கு உளப்பட ஓச்சி,
	தணி மருங்கு அறியாள், யாய் அழ,
	மணி மருள் மேனி பொன் நிறம் கொளலே?

341. பாலை

	உய் தகை இன்றால் தோழி! பைபய,
	கோங்கும் கொய் குழை உற்றன; குயிலும்
	தேம் பாய் மாஅத்து ஓங்கு சினை விளிக்கும்;
	நாடு ஆர் காவிரிக் கோடு தோய் மலிர் நிறைக்
5	கழை அழி நீத்தம் சாஅய வழி நாள்,
	மழை கழிந்தன்ன மாக் கால் மயங்கு அறல்,
	பதவு மேயல் அருந்து துளங்கு இமில் நல் ஏறு,
	மதவுடை நாக் கொடு அசை வீடப் பருகி,
	குறுங் காற் காஞ்சிக் கோதை மெல் இணர்ப்
10	பொன் தகை நுண் தாது உறைப்ப, தொக்கு உடன்,
	குப்பை வார் மணல் எக்கர்த் துஞ்சும்,
	யாணர் வேனில்மன், இது
	மாண் நலம் நுகரும் துணை உடையோர்க்கே?