139. பாலை

	துஞ்சுவது போல இருளி, விண் பக
	இமைப்பது போல மின்னி, உறைக்கொண்டு
	ஏறுவது போலப் பாடு சிறந்து உரைஇ,
	நிலம் நெஞ்சு உட்க ஓவாது சிலைத்து ஆங்கு,
5	ஆர் தளி பொழிந்த வார் பெயற் கடை நாள்;
	ஈன்று நாள் உலந்த வாலா வெண் மழை
	வான் தோய் உயர் வரை ஆடும் வைகறை,
	புதல் ஒளி சிறந்த காண்பு இன் காலை,
	தண் நறும் படுநீர் மாந்தி, பதவு அருந்து
10	வெண் புறக்கு உடைய திரிமருப்பு இரலை;
	வார் மணல் ஒரு சிறைப் பிடவு அவிழ் கொழு நிழல்,
	காமர் துணையொடு ஏமுற வதிய;
	அரக்கு நிற உருவின் ஈயல் மூதாய்
	பரப்பியவைபோற் பாஅய், பல உடன்
15	நீர் வார் மருங்கின் ஈரணி திகழ;
	இன்னும் வாரார் ஆயின் நன்னுதல்!
	யாதுகொல் மற்றுஅவர் நிலையே? காதலர்
	கருவிக் கார்இடி இரீஇய
	பருவம் அன்று, அவர், 'வருதும்' என்றதுவே.

194. முல்லை

	பேர் உறை தலைஇய பெரும் புலர் வைகறை,
	ஏர் இடம் படுத்த இரு மறுப் பூழிப்
	புறம் மாறு பெற்ற பூவல் ஈரத்து,
	ஊன் கிழித்தன்ன செஞ் சுவல் நெடுஞ் சால்,
5	வித்திய மருங்கின் விதை பல நாறி,
	இரலை நல் மானினம் பரந்தவைபோல்,
	கோடுடைத் தலைக்குடை சூடிய வினைஞர்,
	கறங்கு பறைச் சீரின் இரங்க வாங்கி,
	களை கால் கழீஇய பெரும் புன வரகின்
10	கவைக் கதிர் இரும் புறம் கதூஉ உண்ட,
	குடுமி நெற்றி, நெடு மாத் தோகை
	காமர் கலவம் பரப்பி, ஏமுறக்
	கொல்லை உழவர் கூழ் நிழல் ஒழித்த
	வல் இலைக் குருந்தின் வாங்குசினை இருந்து,
15	கிளி கடி மகளிரின் விளி படப் பயிரும்
	கார்மன் இதுவால் தோழி! 'போர் மிகக்
	கொடுஞ்சி நெடுந் தேர் பூண்ட, கடும் பரி,
	விரிஉளை, நல் மான் கடைஇ
	வருதும்' என்று அவர் தெளித்த போழ்தே.

274. முல்லை

	இரு விசும்பு அதிர முழங்கி, அர நலிந்து,
	இகு பெயல் அழி துளி தலைஇ, வானம்
	பருவம் செய்த பானாட் கங்குல்,
	ஆடு தலைத் துருவின் தோடு ஏமார்ப்ப,
5	கடை கோல் சிறு தீ அடைய மாட்டி,
	திண் கால் உறியன், பானையன், அதளன்,
	நுண் பல் துவலை ஒரு திறம் நனைப்ப,
	தண்டு கால் ஊன்றிய தனி நிலை இடையன்,
	மடி விடு வீளை கடிது சென்று இசைப்ப,
10	தெறி மறி பார்க்கும் குறு நரி வெரீஇ,
	முள்ளுடைக் குறுந் தூறு இரியப் போகும்
	தண் நறு புறவினதுவே நறு மலர்
	முல்லை சான்ற கற்பின்
	மெல் இயற் குறுமகள் உறைவு இன் ஊரே.

284. முல்லை

	சிறியிலை நெல்லிக் காய் கண்டன்ன
	குறு விழிக் கண்ண கூரல் அம் குறு முயல்
	முடந்தை வரகின் வீங்கு பீள் அருந்துபு,
	குடந்தை அம் செவிய கோட் பவர் ஒடுங்கி,
5	இன் துயில் எழுந்து, துணையொடு போகி,
	முன்றில் சிறு நிறை நீர் கண்டு உண்ணும்
	புன் புலம் தழீஇய பொறைமுதல் சிறு குடி,
	தினைக் கள் உண்ட தெறி கோல் மறவர்,
	விசைத்த வில்லர், வேட்டம் போகி,
10	முல்லைப் படப்பைப் புல்வாய் கெண்டும்
	காமர் புறவினதுவே காமம்
	நம்மினும் தான் தலைமயங்கிய
	அம் மா அரிவை உறைவு இன் ஊரே.

304. முல்லை

	இரு விசும்பு இவர்ந்த கருவி மா மழை,
	நீர் செறி நுங்கின் கண் சிதர்ந்தவை போல்,
	சூர் பனிப்பன்ன தண் வரல் ஆலியொடு
	பரூஉப் பெயல் அழி துளி தலைஇ, வான் நவின்று,
5	குரூஉத் துளி பொழிந்த பெரும் புலர் வைகறை,
	செய்து விட்டன்ன செந் நில மருங்கில்,
	செறித்து நிறுத்தன்ன தெள் அறல் பருகி,
	சிறு மறி தழீஇய தெறிநடை மடப் பிணை,
	வலம் திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலையொடு,
10	அலங்கு சினைக் குருந்தின் அல்கு நிழல் வதிய,
	சுரும்பு இமிர்பு ஊத, பிடவுத் தளை அவிழ,
	அரும் பொறி மஞ்ஞை ஆல, வரி மணல்
	மணி மிடை பவளம் போல, அணி மிகக்
	காயாஞ் செம்மல் தாஅய், பல உடன்
15	ஈயல் மூதாய் ஈர்ம் புறம் வரிப்ப,
	புலன் அணி கொண்ட கார் எதிர் காலை,
	'ஏந்து கோட்டு யானை வேந்தன் பாசறை
	வினையொடு வேறு புலத்து அல்கி, நன்றும்
	அறவர்அல்லர், நம் அருளாதோர்' என,
20	நம் நோய் தன்வயின் அறியாள்,
	எம் நொந்து புலக்கும்கொல், மாஅயோளே?

374. முல்லை

	மாக் கடல் முகந்து, மாதிரத்து இருளி,
	மலர் தலை உலகம் புதைய, வலன் ஏர்பு,
	பழங்கண் கொண்ட கொழும் பல் கொண்மூ,
	போழ்ந்த போலப் பல உடன் மின்னி,
5	தாழ்ந்த போல நனி அணி வந்து,
	சோர்ந்த போலச் சொரிவன பயிற்றி,
	இடியும் முழக்கும் இன்றி, பாணர்
	வடி உறு நல் யாழ் நரம்பு இசைத்தன்ன
	இன் குரல் அழி துளி தலைஇ, நல் பல
10	பெயல் பெய்து கழிந்த பூ நாறு வைகறை,
	செறி மணல் நிவந்த களர் தோன்று இயவில்,
	குறு மோட்டு மூதாய் குறுகுறு ஓடி,
	மணி மண்டு பவளம் போல, காயா
	அணி மிகு செம்மல் ஒளிப்பன மறைய,
15	கார் கவின் கொண்ட காமர் காலை,
	செல்க, தேரே நல் வலம் பெறுந!
	பெருந் தோள், நுணுகிய நுசுப்பின்,
	திருந்துஇழை, அரிவை விருந்து எதிர்கொளவே!