324. முல்லை

	விருந்தும் பெறுகுநள் போலும், திருந்து இழைத்
	தட மென் பணைத் தோள், மட மொழி அரிவை
	தளிர் இயல் கிள்ளை இனி தினின் எடுத்த
	வளராப் பிள்ளைத் தூவி அன்ன,
5	உளர் பெயல் வளர்த்த, பைம் பயிர்ப் புறவில்
	பறைக் கண் அன்ன நிறைச் சுனை தோறும்
	துளி படு மொக்குள் துள்ளுவன சால,
	தொளி பொரு பொகுட்டுத் தோன்றுவன மாய,
	வளி சினை உதிர்த்தலின், வெறி கொள்பு தாஅய்,
10	சிரற் சிறகு ஏய்ப்ப அறற்கண் வரித்த
	வண்டு உண் நறு வீ துமித்த நேமி
	தண் நில மருங்கில் போழ்ந்த வழியுள்,
	நிரை செல் பாம்பின் விரைபு நீர் முடுக,
	செல்லும், நெடுந்தகை தேரே
15	முல்லை மாலை நகர் புகல் ஆய்ந்தே!

384. முல்லை

	'இருந்த வேந்தன் அருந் தொழில் முடித்தென,
	புரிந்த காதலொடு பெருந் தேர் யானும்
	ஏறியது அறிந்தன்று அல்லது, வந்த
	ஆறு நனி அறிந்தன்றோஇலெனே; "தாஅய்,
5	முயற் பறழ் உகளும் முல்லை அம் புறவில்,
	கவைக் கதிர் வரகின் சீறூர் ஆங்கண்,
	மெல் இயல் அரிவை இல்வயின் நிறீஇ,
	இழிமின்" என்ற நின் மொழி மருண்டிசினே;
	வான் வழங்கு இயற்கை வளி பூட்டினையோ?
10	மான் உரு ஆக நின் மனம் பூட்டினையோ?
	உரைமதி வாழியோ, வலவ!' என, தன்
	வரை மருள் மார்பின் அளிப்பனன் முயங்கி,
	மனைக் கொண்டு புக்கனன், நெடுந் தகை;
	விருந்து ஏர் பெற்றனள், திருந்திழையோளே.