286. மருதம்

	வெள்ளி விழுத் தொடி மென் கருப்பு உலக்கை,
	வள்ளி நுண் இடை வயின் வயின் நுடங்க;
	மீன் சினை அன்ன வெண் மணல் குவைஇ,
	காஞ்சி நீழல், தமர் வளம் பாடி,
5	ஊர்க் குறுமகளிர் குறுவழி, விறந்த
	வராஅல் அருந்திய சிறு சிரல் மருதின்
	தாழ் சினை உறங்கும் தண் துறை ஊர!
	விழையா உள்ளம் விழையும் ஆயினும்,
	என்றும், கேட்டவை தோட்டி ஆக மீட்டு, ஆங்கு,
10	அறனும் பொருளும் வழாமை நாடி,
	தற் தகவு உடைமை நோக்கி, மற்று அதன்
	பின் ஆகும்மே, முன்னியது முடித்தல்;
	அனைய, பெரியோர் ஒழுக்கம்; அதனால்,
	அரிய பெரியோர்த் தெரியுங்காலை,
15	நும்மோர் அன்னோர் மாட்டும், இன்ன
	பொய்யொடு மிடைந்தவை தோன்றின்,
	மெய் யாண்டு உளதோ, இவ் உலகத்தானே?

316. மருதம்

	'துறை மீன் வழங்கும் பெரு நீர்ப் பொய்கை,
	அரி மலர் ஆம்பல் மேய்ந்த நெறி மருப்பு
	ஈர்ந் தண் எருமைச் சுவல் படு முது போத்து,
	தூங்கு சேற்று அள்ளல் துஞ்சி, பொழுது பட,
5	பைந் நிண வராஅல் குறையப் பெயர்தந்து,
	குரூஉக் கொடிப் பகன்றை சூடி, மூதூர்ப்
	போர் செறி மள்ளரின் புகுதரும் ஊரன்
	தேர் தர வந்த, தெரிஇழை, நெகிழ் தோள்,
	ஊர் கொள்கல்லா, மகளிர் தரத் தர,
10	பரத்தைமை தாங்கலோ இலென்' என வறிது நீ
	புலத்தல் ஒல்லுமோ? மனை கெழு மடந்தை!
	அது புலந்து உறைதல் வல்லியோரே,
	செய்யோள் நீங்க, சில் பதம் கொழித்து,
	தாம் அட்டு உண்டு, தமியர் ஆகி,
15	தே மொழிப் புதல்வர் திரங்கு முலை சுவைப்ப,
	வைகுநர் ஆகுதல் அறிந்தும்,
	அறியார் அம்ம, அஃது உடலுமோரே!