180. நெய்தல்

	நகை நனி உடைத்தால் தோழி! தகை மிக,
	கோதை ஆயமொடு குவவு மணல் ஏறி,
	வீ ததை கானல் வண்டல் அயர,
	கதழ் பரித் திண் தேர் கடைஇ வந்து,
5	தண் கயத்து அமன்ற ஒண் பூங் குவளை
	அரும்பு அலைத்து இயற்றிய சுரும்பு ஆர் கண்ணி
	பின்னுப் புறம் தாழக் கொன்னே சூட்டி,
	நல் வரல் இள முலை நோக்கி, நெடிது நினைந்து,
	நில்லாது பெயர்ந்தனன், ஒருவன்; அதற்கே
10	புலவு நாறு இருங் கழி துழைஇ, பல உடன்
	புள் இறை கொண்ட முள்ளுடை நெடுந் தோட்டுத்
	தாழை மணந்து ஞாழலொடு கெழீஇ,
	படப்பை நின்ற முடத் தாட் புன்னைப்
	பொன் நேர் நுண் தாது நோக்கி,
15	என்னும் நோக்கும், இவ் அழுங்கல் ஊரே.

263. பாலை

	தயங்கு திரைப் பெருங் கடல், உலகு தொழத் தோன்றி,
	வயங்கு கதிர் விரிந்த, உரு கெழு மண்டிலம்
	கயம் கண் வறப்பப் பாஅய், நல் நிலம்
	பயம் கெடத் திருகிய பைது அறு காலை,
5	வேறு பல் கவலைய வெருவரு வியன் காட்டு,
	ஆறு செல் வம்பலர் வரு திறம் காண்மார்,
	வில் வல் ஆடவர் மேல் ஆள் ஒற்றி,
	நீடு நிலை யாஅத்துக் கோடு கொள் அருஞ் சுரம்
	கொண்டனன் கழிந்த வன்கண் காளைக்கு,
10	அவள் துணிவு அறிந்தனென்ஆயின், அன்னோ!
	ஒளிறு வேல் கோதை ஓம்பிக் காக்கும்
	வஞ்சி அன்ன என் வள நகர் விளங்க,
	இனிதினின் புணர்க்குவென் மன்னோ துனி இன்று
	திரு நுதல் பொலிந்த என் பேதை
15	வரு முலை முற்றத்து ஏமுறு துயிலே!