21. பாலை

	'மனை இள நொச்சி மௌவல் வால் முகைத்
	துணை நிரைத்தன்ன, மா வீழ், வெண் பல்,
	அவ் வயிற்று, அகன்ற அல்குல், தைஇத்
	தாழ் மென் கூந்தல், தட மென் பணைத் தோள்,
5	மடந்தை மாண் நலம் புலம்ப, சேய் நாட்டுச்
	செல்லல்' என்று, யான் சொல்லவும், ஒல்லாய்,
	வினை நயந்து அமைந்தனைஆயின், மனை நகப்
	பல் வேறு வெறுக்கை தருகம் வல்லே,
	எழு இனி, வாழி, என் நெஞ்சே! புரி இணர்
10	மெல் அவிழ் அம் சினை புலம்ப, வல்லோன்
	கோடு அறை கொம்பின் வீ உகத் தீண்டி,
	மராஅம் அலைத்த மண வாய்த் தென்றல்,
	சுரம் செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும்,
	என்றூழ் நின்ற புன் தலை வைப்பில்,
15	பருந்து இளைப்படூஉம் பாறு தலை ஓமை
	இருங் கல் விடரகத்து, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	மென் புனிற்று அம் பிணவு பசித்தென, பைங் கட்
	செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க,
	இரியற் பிணவல் தீண்டலின், பரீஇச்
20	செங் காய் உதிர்ந்த பைங் குலை ஈந்தின்
	பரல் மண் சுவல முரண் நிலம் உடைத்த
	வல் வாய்க் கணிச்சி, கூழ் ஆர், கோவலர்
	ஊறாது இட்ட உவலைக் கூவல்,
	வெண் கோடு நயந்த அன்பு இல் கானவர்
25	இகழ்ந்து இயங்கு இயவின் அகழ்ந்த குழி செத்து,
	இருங் களிற்று இன நிரை, தூர்க்கும்
	பெருங் கல் அத்தம் விலங்கிய காடே.

151. பாலை

	'தம் நயந்து உறைவோர்த் தாங்கி, தாம் நயந்து
	இன் அமர் கேளிரொடு ஏமுறக் கெழீஇ,
	நகுதல் ஆற்றார் நல்கூர்ந்தோர்!' என,
	மிகு பொருள் நினையும் நெஞ்சமொடு அருள் பிறிது
5	ஆபமன் வாழி, தோழி! கால் விரிபு
	உறுவளி எறிதொறும் கலங்கிய பொறி வரிக்
	கலைமான் தலையின் முதல்முதற் கவர்த்த
	கோடல்அம் கவட்ட குறுங் கால் உழுஞ்சில்
	தாறு சினை விளைந்த நெற்றம், ஆடுமகள்
10	அரிக் கோற் பறையின், ஐயென ஒலிக்கும்
	பதுக்கைத்து ஆய செதுக்கை நீழல்,
	கள்ளி முள் அரைப் பொருந்தி, செல்லுநர்க்கு
	உறுவது கூறும், சிறு செந் நாவின்
	மணி ஓர்த்தன்ன தெண் குரல்
15	கணி வாய், பல்லிய காடு இறந்தோரே!

241. பாலை

	'துனி இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்
	இனியர் அம்ம, அவர்' என முனியாது
	நல்குவர் நல்ல கூறினும், அல்கலும்,
	பிரியாக் காதலொடு உழையர் ஆகிய
5	நமர்மன் வாழி, தோழி! உயர்மிசை
	மூங்கில் இள முளை திரங்க, காம்பின்
	கழை நரல் வியல் அகம் வெம்ப, மழை மறந்து
	அருவி ஆன்ற வெருவரு நனந்தலை,
	பேஎய் வெண் தேர் பெயல் செத்து ஓடி,
10	தாஅம் பட்ட தனி முதிர் பெருங் கலை
	புலம் பெயர்ந்து உறைதல் செல்லாது, அலங்குதலை
	விருந்தின் வெங் காட்டு வருந்தி வைகும்
	அத்த நெல்லித் தீஞ் சுவைத் திரள் காய்
	வட்டக் கழங்கின் தாஅய், துய்த் தலைச்
15	செம் முக மந்தி ஆடும்
	நல் மர மருங்கின் மலை இறந்தோரே!

293. பாலை

	இலை ஒழித்து உலறிய புன் தலை உலவை
	வலை வலந்தனைய ஆக, பல உடன்
	சிலம்பி சூழ்ந்த புலம் கெடு வைப்பின்,
	துகில் ஆய் செய்கைப் பா விரிந்தன்ன
5	வெயில் அவிர்பு நுடங்கும் வெவ் வெங் களரி,
	குயிற் கண் அன்ன குரூஉக் காய் முற்றி,
	மணிக் காசு அன்ன மால் நிற இருங் கனி,
	உகாஅய் மென் சினை உதிர்வன கழியும்
	வேனில் வெஞ் சுரம் தமியர் தாமே,
10	செல்ப என்ப தோழி! யாமே,
	பண்பு இல் கோவலர் தாய் பிரித்து யாத்த
	நெஞ்சு அமர் குழவி போல, நொந்து நொந்து,
	இன்னா மொழிதும் என்ப;
	என் மயங்கினர்கொல், நம் காதலோரே?

391. பாலை

	பார்வல் வெருகின் கூர் எயிற்று அன்ன
	வரி மென் முகைய நுண் கொடி அதிரல்
	மல்கு அகல் வட்டியர், கொள்வு இடம் பெறாஅர்
	விலைஞர், ஒழித்த தலை வேய் கான் மலர்
5	தேம் பாய் முல்லையொடு ஞாங்கர்ப் போக்கி,
	தண் நறுங் கதுப்பில் புணர்ந்தோர் புனைந்த என்
	பொதி மாண் முச்சி காண்தொறும், பண்டைப்
	பழ அணி உள்ளப்படுமால் தோழி!
	இன்றொடு சில் நாள் வரினும், சென்று, நனி
10	படாஅவாகும், எம் கண்ணே கடாஅ
	வான் மருப்பு அசைத்தல்செல்லாது, யானை தன்
	வாய் நிறை கொண்ட வலி தேம்பு தடக் கை
	குன்று புகு பாம்பின் தோன்றும்,
	என்றூழ் வைப்பின், சுரன் இறந்தோரே!