252. குறிஞ்சி

	இடம் படுபு அறியா வலம் படு வேட்டத்து
	வாள் வரி நடுங்கப் புகல்வந்து, ஆளி
	உயர் நுதல் யானைப் புகர் முகத்து ஒற்றி,
	வெண் கோடு புய்க்கும் தண் கமழ் சோலைப்
5	பெரு வரை அடுக்கத்து ஒரு வேல் ஏந்தி,
	தனியன் வருதல் அவனும் அஞ்சான்;
	பனி வார் கண்ணேன் ஆகி, நோய் அட,
	எமியேன் இருத்தலை யானும் ஆற்றேன்;
	யாங்குச் செய்வாம்கொல் தோழி! ஈங்கைத்
10	துய் அவிழ் பனி மலர் உதிர வீசித்
	தொழில் மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,
	எறி திரைத் திவலை தூஉம் சிறு கோட்டுப்
	பெருங் குளம் காவலன் போல,
	அருங் கடி அன்னையும் துயில் மறந்தனளே?