6. மருதம்

	அரி பெய் சிலம்பின் ஆம்பல் அம் தொடலை,
	அரம் போழ் அவ் வளைப் பொலிந்த முன்கை,
	இழை அணி பணைத் தோள், ஐயை தந்தை,
	மழை வளம் தரூஉம் மா வண் தித்தன்,
5	பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண்
	கழை நிலை பெறாஅக் காவிரி நீத்தம்,
	குழை மாண் ஒள் இழை நீ வெய்யோளொடு,
	வேழ வெண் புணை தழீஇ, பூழியர்
	கயம் நாடு யானையின் முகன் அமர்ந்தாஅங்கு,
10	ஏந்து எழில் ஆகத்துப் பூந் தார் குழைய,
	நெருநல் ஆடினை, புனலே; இன்று வந்து,
	'ஆக வன முலை அரும்பிய சுணங்கின்,
	மாசு இல் கற்பின், புதல்வன் தாய்!' என,
	மாயப் பொய்ம்மொழி சாயினை பயிற்றி, எம்
15	முதுமை எள்ளல்; அஃது அமைகும் தில்ல!
	சுடர்ப் பூந் தாமரை நீர் முதிர் பழனத்து,
	அம் தூம்பு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,
	வாளை மேய்ந்த வள் எயிற்று நீர்நாய்,
	முள் அரைப் பிரம்பின் மூதரில் செறியும்,
20	பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் அன்ன எம்
	இளமை சென்று தவத் தொல்லஃதே;
	இனிமை எவன் செய்வது, பொய்ம்மொழி, எமக்கே?

62. குறிஞ்சி

	அயத்து வளர் பைஞ்சாய் முருந்தின் அன்ன
	நகைப் பொலிந்து இலங்கும் எயிறு கெழு துவர் வாய்,
	ஆகத்து அரும்பிய முலையள், பணைத் தோள்,
	மாத் தாட் குவளை மலர் பிணைத்தன்ன
5	மா இதழ் மழைக் கண், மாஅயோளொடு
	பேயும் அறியா மறை அமை புணர்ச்சி
	பூசல் துடியின் புணர்பு பிரிந்து இசைப்ப,
	கரந்த கரப்பொடு நாம் செலற்கு அருமையின்,
	கடும் புனல் மலிந்த காவிரிப் பேரியாற்று
10	நெடுஞ் சுழி நீத்தம் மண்ணுநள் போல,
	நடுங்கு அஞர் தீர முயங்கி, நெருநல்
	ஆகம் அடைதந்தோளே வென் வேற்
	களிறு கெழு தானைப் பொறையன் கொல்லி
	ஒளிறு நீர் அடுக்கத்து வியல்அகம் பொற்பக்
15	கடவுள் எழுதிய பாவையின்,
	மடவது மாண்ட மாஅயோளே.

76. மருதம்

	மண் கனை முழவொடு மகிழ் மிகத் தூங்க,
	தண் துறை ஊரன் எம் சேரி வந்தென
	இன் கடுங் கள்ளின் அஃதை களிற்றொடு
	நன் கலன் ஈயும் நாள் மகிழ் இருக்கை
5	அவை புகு பொருநர் பறையின், ஆனாது,
	கழறுப என்ப, அவன் பெண்டிர்; 'அந்தில்,
	கச்சினன், கழலினன், தேம் தார் மார்பினன்,
	வகை அமைப் பொலிந்த, வனப்பு அமை, தெரியல்,
	சுரியல் அம் பொருநனைக் காண்டிரோ? என,
10	ஆதிமந்தி பேதுற்று இனைய,
	சிறை பறைந்து உரைஇச் செங்குணக்கு ஒழுகும்
	அம் தண் காவிரி போல,
	கொண்டு கை வலித்தல் சூழ்ந்திசின், யானே.

116. மருதம்

	எரி அகைந்தன்ன தாமரை இடை இடை
	அரிந்து கால் குவித்த செந் நெல் வினைஞர்
	கள் கொண்டு மறுகும் சாகாடு அளற்று உறின்,
	ஆய் கரும்பு அடுக்கும் பாய்புனல் ஊர!
5	பெரிய நாண் இலைமன்ற; 'பொரி எனப்
	புன்கு அவிழ் அகன்துறைப் பொலிய, ஒள் நுதல்,
	நறு மலர்க்காண் வரும் குறும் பல் கூந்தல்,
	மாழை நோக்கின், காழ் இயல் வன முலை,
	எஃகுடை எழில் நலத்து, ஒருத்தியொடு நெருநை
10	வைகுபுனல் அயர்ந்தனை' என்ப; அதுவே,
	பொய் புறம் பொதிந்து, யாம் கரப்பவும், கையிகந்து
	அலர் ஆகின்றால் தானே; மலர்தார்,
	மை அணி யானை, மறப் போர்ச் செழியன்
	பொய்யா விழவின் கூடற் பறந்தலை,
15	உடன் இயைந்து எழுந்த இரு பெரு வேந்தர்
	கடல் மருள் பெரும் படை கலங்கத் தாக்கி,
	இரங்குஇசை முரசம் ஒழிய, பரந்து அவர்
	ஓடுபுறம் கண்ட ஞான்றை,
	ஆடு கொள் வியன் களத்து ஆர்ப்பினும் பெரிதே.

122. குறிஞ்சி

	இரும் பிழி மகாஅர் இவ் அழுங்கல் மூதூர்
	விழவு இன்றுஆயினும் துஞ்சாது ஆகும்;
	மல்லல் ஆவண மறுகு உடன் மடியின்,
	வல் உரைக் கடுஞ் சொல் அன்னை துஞ்சாள்;
5	பிணி கோள் அருஞ் சிறை அன்னை துஞ்சின்,
	துஞ்சாக் கண்ணர் காவலர் கடுகுவர்;
	இலங்குவேல் இளையர் துஞ்சின், வை எயிற்று
	வலம் சுரித் தோகை ஞாளி மகிழும்;
	அர வாய் ஞமலி மகிழாது மடியின்,
10	பகல் உரு உறழ நிலவுக் கான்று விசும்பின்
	அகல்வாய் மண்டிலம் நின்று விரியும்மே;
	திங்கள் கல் சேர்பு கனை இருள் மடியின்,
	இல் எலி வல்சி வல் வாய்க் கூகை
	கழுது வழங்கு யாமத்து அழிதகக் குழறும்;
15	வளைக்கண் சேவல் வாளாது மடியின்,
	மனைச் செறி கோழி மாண் குரல் இயம்பும்;
	எல்லாம் மடிந்தகாலை, ஒரு நாள்
	நில்லா நெஞ்சத்து அவர் வாரலரே; அதனால்,
	அரி பெய் புட்டில் ஆர்ப்பப் பரி சிறந்து,
20	ஆதி போகிய பாய்பரி நன் மா
	நொச்சி வேலித் தித்தன் உறந்தைக்
	கல் முதிர் புறங்காட்டு அன்ன
	பல் முட்டின்றால் தோழி! நம் களவே.

125. பாலை

	அரம் போழ் அவ் வளை தோள் நிலை நெகிழ,
	நிரம்பா வாழ்க்கை நேர்தல் வேண்டி
	இரங் காழ் அன்ன அரும்பு முதிர் ஈங்கை
	ஆலி அன்ன வால் வீ தாஅய்,
5	வை வால் ஓதி மைஅணல் ஏய்ப்பத்
	தாது உறு குவளைப்போது பிணி அவிழ,
	படாஅப் பைங் கண் பா அடிக் கய வாய்க்
	கடாஅம் மாறிய யானை போல,
	பெய்து வறிது ஆகிய பொங்கு செலற் கொண்மூ
10	மை தோய் விசும்பின் மாதிரத்து உழிதர,
	பனி அடூஉ நின்ற பானாட் கங்குல்
	தனியோர் மதுகை தூக்காய், தண்ணென,
	முனிய அலைத்தி, முரண் இல் காலை;
	கைதொழு மரபின் கடவுள் சான்ற
15	செய்வினை மருங்கின் சென்றோர் வல் வரின்
	விரிஉளைப் பொலிந்த பரியுடை நல் மான்
	வெருவரு தானையொடு வேண்டு புலத்து இறுத்த
	பெரு வளக் கரிகால் முன்னிலைச் செல்லார்,
	சூடா வாகைப் பறந்தலை, ஆடு பெற
20	ஒன்பது குடையும் நன் பகல் ஒழித்த
	பீடு இல் மன்னர் போல,
	ஓடுவை மன்னால் வாடை! நீ எமக்கே.

135. பாலை

	திதலை மாமை தளிர் வனப்பு அழுங்க,
	புதல் இவர் பீரின் எதிர் மலர் கடுப்பப்
	பசலை பாய்ந்த நுதலேன் ஆகி,
	எழுது எழில் மழைக் கண் கலுழ, நோய் கூர்ந்து,
5	ஆதிமந்தியின் அறிவு பிறிதுஆகி,
	பேதுற்றிசினே காதல்அம் தோழி!
	காய்கதிர் திருகலின் கனைந்து கால் கடுகி,
	ஆடுதளிர் இருப்பைக் கூடு குவி வான் பூ,
	கோடு கடை கழங்கின், அறைமிசைத் தாஅம்
10	காடு இறந்தனரே, காதலர்; அடுபோர்,
	வீயா விழுப் புகழ், விண் தோய் வியன் குடை,
	ஈர் எழு வேளிர் இயைந்து ஒருங்கு எறிந்த
	கழுவுள் காமூர் போலக்
	கலங்கின்றுமாது, அவர்த் தெளிந்த என் நெஞ்சே.

142. குறிஞ்சி

	இலமலர் அன்ன அம் செந் நாவின்
	புலம் மீக்கூறும் புரையோர் ஏத்த,
	பலர் மேந் தோன்றிய கவி கை வள்ளல்
	நிறைஅருந் தானை வெல்போர் மாந்தரம்
5	பொறையன் கடுங்கோப் பாடிச் சென்ற
	குறையோர் கொள்கலம் போல, நன்றும்
	உவ இனி வாழிய, நெஞ்சே! காதலி
	முறையின் வழாஅது ஆற்றிப் பெற்ற
	கறை அடி யானை நன்னன் பாழி,
10	ஊட்டு அரு மரபின் அஞ்சு வரு பேஎய்க்
	கூட்டு எதிர்கொண்ட வாய் மொழி மிஞிலி
	புள்ளிற்கு ஏமம் ஆகிய பெரும் பெயர்
	வெள்ளத் தானை அதிகற் கொன்று, உவந்து
	ஒள் வாள் அமலை ஆடிய ஞாட்பின்,
15	பலர் அறிவுறுதல் அஞ்சி, பைப்பய,
	நீர்த் திரள் கடுக்கும் மாசு இல் வெள்ளிச்
	சூர்ப்புறு கோல் வளை செறித்த முன்கை
	குறை அறல் அன்ன இரும் பல் கூந்தல்,
	இடன் இல் சிறு புறத்து இழையொடு துயல்வர,
20	கடல் மீன் துஞ்சும் நள்ளென் யாமத்து,
	உருவு கிளர் ஓவினைப் பொலிந்த பாவை
	இயல் கற்றன்ன ஒதுக்கினள் வந்து,
	பெயல் அலைக் கலங்கிய மலைப் பூங் கோதை
	இயல் எறி பொன்னின் கொங்கு சோர்பு உறைப்ப,
25	தொடிக்கண் வடுக்கொள முயங்கினள்;
	வடிப்பு உறு நரம்பின் தீவிய மொழிந்தே.

148. குறிஞ்சி

	பனைத் திரள் அன்ன பரு ஏர் எறுழ்த் தடக் கை,
	கொலைச் சினம் தவிரா மதனுடை முன்பின்,
	வண்டு படு கடாஅத்து, உயர் மருப்பு, யானை
	தண் கமழ் சிலம்பின் மரம் படத் தொலைச்சி;
5	உறு புலி உரறக் குத்தி; விறல் கடிந்து;
	சிறு தினைப் பெரும் புனம் வவ்வும் நாட!
	கடும் பரிக் குதிரை ஆஅய் எயினன்
	நெடுந் தேர் ஞிமிலியொடு பொருது, களம் பட்டென,
	காணிய செல்லாக் கூகை நாணி,
10	கடும் பகல் வழங்காதாஅங்கு, இடும்பை
	பெரிதால் அம்ம இவட்கே; அதனால்
	மாலை, வருதல் வேண்டும் சோலை
	முளை மேய் பெருங் களிறு வழங்கும்
	மலை முதல் அடுக்கத்த சிறு கல் ஆறே.

152. குறிஞ்சி

	நெஞ்சு நடுங்கு அரும் படர் தீர வந்து,
	குன்றுழை நண்ணிய சீறூர் ஆங்கண்
	செலீஇய பெயர்வோள் வணர் சுரி ஐம்பால்
	நுண் கோல் அகவுநர்ப் புரந்த பேர் இசை,
5	சினம் கெழு தானை, தித்தன் வெளியன்,
	இரங்குநீர்ப் பரப்பின் கானல்அம் பெருந் துறை,
	தனம் தரு நன் கலம் சிதையத் தாக்கும்
	சிறு வெள் இறவின் குப்பை அன்ன
	உறு பகை தரூஉம் மொய்ம் மூசு பிண்டன்
10	முனை முரண் உடையக் கடந்த வென் வேல்,
	இசை நல் ஈகைக் களிறு வீசு வண் மகிழ்,
	பாரத்துத் தலைவன், ஆர நன்னன்;
	ஏழில் நெடு வரைப் பாழிச் சிலம்பில்
	களி மயிற் கலாவத்தன்ன. தோளே
15	வல் வில் இளையர் பெருமகன்; நள்ளி
	சோலை அடுக்கத்துச் சுரும்பு உண விரிந்த
	கடவுட் காந்தளுள்ளும், பல உடன்
	இறும்பூது கஞலிய ஆய்மலர் நாறி,
	வல்லினும், வல்லார்ஆயினும், சென்றோர்க்குச்
20	சால் அவிழ் நெடுங் குழி நிறைய வீசும்,
	மாஅல் யானை ஆஅய் கானத்துத்
	தலையாற்று நிலைஇய சேயுயர் பிறங்கல்
	வேய் அமைக் கண் இடை புரைஇ,
	சேய ஆயினும், நடுங்கு துயர் தருமே.

162. குறிஞ்சி

	கொளக் குறைபடாஅக் கோடு வளர் குட்டத்து
	அளப்பு அரிது ஆகிய குவை இருந் தோன்றல,
	கடல் கண்டன்ன மாக விசும்பின்
	அழற்கொடி அன்ன மின்னு வசிபு நுடங்க,
5	கடிதுஇடி உருமொடு கதழ்உறை சிதறி,
	விளிவு இடன் அறியா வான் உமிழ் நடு நாள்,
	அருங் கடிக் காவலர் இகழ்பதம் நோக்கி,
	பனி மயங்கு அசைவளி அலைப்ப, தந்தை
	நெடு நகர் ஒரு சிறை நின்றனென்ஆக;
10	அறல் என அவிர்வரும் கூந்தல், மலர் என
	வாள் முகத்து அலமரும் மா இதழ் மழைக் கண்,
	முகை நிரைத்தன்ன மா வீழ் வெண் பல்,
	நகை மாண்டு இலங்கும் நலம் கெழு துவர் வாய்,
	கோல் அமை விழுத் தொடி விளங்க வீசி,
15	கால் உறு தளிரின் நடுங்கி, ஆனாது,
	நோய் அசா வீட முயங்கினள் வாய்மொழி
	நல் இசை தரூஉம் இரவலர்க்கு உள்ளிய
	நசை பிழைப்பு அறியாக் கழல்தொடி அதிகன்
	கோள் அறவு அறியாப் பயம் கெழு பலவின்
20	வேங்கை சேர்ந்த வெற்பகம் பொலிய,
	வில் கெழு தானைப் பசும் பூண் பாண்டியன்
	களிறு அணி வெல் கொடி கடுப்ப, காண்வர
	ஒளிறுவன இழிதரும் உயர்ந்து தோன்று அருவி,
	நேர் கொள் நெடு வரைக் கவாஅன்
25	சூரரமகளிரின் பெறற்கு அரியோளே.

178. குறிஞ்சி

	வயிரத்தன்ன வை ஏந்து மருப்பின்,
	வெதிர் வேர் அன்ன பரூஉ மயிர்ப் பன்றி
	பறைக் கண் அன்ன நிறைச் சுனை பருகி,
	நீலத்தன்ன அகல் இலைச் சேம்பின்
5	பிண்டம் அன்ன கொழுங் கிழங்கு மாந்தி,
	பிடி மடிந்தன்ன கல் மிசை ஊழ் இழிபு,
	யாறு சேர்ந்தன்ன ஊறு நீர்ப் படாஅர்ப்
	பைம் புதல் நளி சினைக் குருகு இருந்தன்ன,
	வண் பிணி அவிழ்ந்த வெண் கூதாளத்து
10	அலங்கு குலை அலரி தீண்டி, தாது உக,
	பொன் உரை கட்டளை கடுப்பக் காண்வர,
	கிளை அமல் சிறு தினை விளை குரல் மேய்ந்து,
	கண் இனிது படுக்கும் நல் மலை நாடனொடு
	உணர்ந்தனை புணர்ந்த நீயும், நின் தோட்
15	பணைக் கவின் அழியாது துணைப் புணர்ந்து, என்றும்,
	தவல் இல் உலகத்து உறைஇயரோ தோழி
	'எல்லையும் இரவும் என்னாது, கல்லெனக்
	கொண்டல் வான் மழை பொழிந்த வைகறைத்
	தண் பனி அற்சிரம் தமியோர்க்கு அரிது' என,
20	கனவினும் பிரிவு அறியலனே; அதன்தலை
	முன் தான் கண்ட ஞான்றினு ம்
	பின் பெரிது அளிக்கும், தன் பண்பினானே.

181. பாலை

	துன் அருங் கானமும் துணிதல் ஆற்றாய்,
	பின் நின்று பெயரச் சூழ்ந்தனைஆயின்,
	என் நிலை உரைமோ நெஞ்சே! ஒன்னார்
	ஓம்பு அரண் கடந்த வீங்கு பெருந் தானை
5	அடு போர் மிஞிலி செரு வேல் கடைஇ,
	முருகு உறழ் முன்பொடு பொருது களம் சிவப்ப,
	ஆஅய் எயினன் வீழ்ந்தென, ஞாயிற்று
	ஒண் கதிர் உருப்பம் புதைய ஓராங்கு
	வம்பப் புள்ளின் கம்பலைப் பெருந் தோடு
10	விசும்பிடை தூர ஆடி, மொசிந்து உடன்,
	பூ விரி அகன் துறைக் கணை விசைக் கடு நீர்க்
	காவிரிப் பேர் யாற்று அயிர் கொண்டு ஈண்டி,
	எக்கர் இட்ட குப்பை வெண் மணல்
	வைப்பின் யாணர் வளம் கெழு வேந்தர்
15	ஞாலம் நாறும் நலம் கெழு நல் இசை,
	நான் மறை முது நூல் முக்கட் செல்வன்,
	ஆலமுற்றம் கவின் பெறத் தைஇய
	பொய்கை சூழ்ந்த பொழில் மனை மகளிர்
	கைசெய் பாவைத் துறைக்கண் இறுக்கும்
20	மகர நெற்றி வான் தோய் புரிசைச்
	சிகரம் தோன்றாச் சேண் உயர் நல் இல்
	புகாஅர் நல் நாட்டதுவே பகாஅர்
	பண்டம் நாறும் வண்டு அடர் ஐம்பால்,
	பணைத் தகைத் தடைஇய காண்பு இன் மென் தோள்,
25	அணங்குசால், அரிவை இருந்த
	மணம் கமழ் மறுகின் மணற் பெருங் குன்றே.

186. மருதம்

	வானம் வேண்டா வறன்இல் வாழ்க்கை
	நோன் ஞாண் வினைஞர் கோள் அறிந்து ஈர்க்கும்
	மீன் முதிர் இலஞ்சிக் கலித்த தாமரை
	நீர்மிசை நிவந்த நெடுந் தாள் அகல் இலை
5	இருங் கயம் துளங்க, கால் உறுதொறும்
	பெருங் களிற்றுச் செவியின் அலைக்கும் ஊரனொடு
	எழுந்த கௌவையோ பெரிதே; நட்பே,
	கொழுங் கோல் வேழத்துப் புணை துணையாகப்
	புனல் ஆடு கேண்மை அனைத்தே; அவனே,
10	ஒண் தொடி மகளிர் பண்டை யாழ் பாட,
	ஈர்ந் தண் முழவின் எறிகுணில் விதிர்ப்ப,
	தண் நறுஞ் சாந்தம் கமழும் தோள் மணந்து,
	இன்னும் பிறள் வயினானே; மனையோள்
	எம்மொடு புலக்கும் என்ப; வென் வேல்,
15	மாரி அம்பின், மழைத்தோற் பழையன்
	காவிரி வைப்பின் போஒர் அன்ன, என்
	செறிவளை உடைத்தலோ இலெனே; உரிதினின்
	யாம் தன் பகையேம்அல்லேம்; சேர்ந்தோர்
	திரு நுதல் பசப்ப நீங்கும்
20	கொழுநனும் சாலும், தன் உடன் உறை பகையே.

196. மருதம்

	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நறவு மலி பாக்கத்து,
	நாள் துறைப்பட்ட மோட்டு இரு வராஅல்
	துடிக்கண் கொழுங் குறை நொடுத்து, உண்டு ஆடி,
	வேட்டம் மறந்து, துஞ்சும் கொழுநர்க்குப் பாட்டி
5	ஆம்பல் அகல் இலை, அமலை வெஞ் சோறு
	தீம் புளிப் பிரம்பின் திரள்கனி பெய்து,
	விடியல் வைகறை இடூஉம் ஊர!
	தொடுகலம்; குறுக வாரல் தந்தை
	கண் கவின் அழித்ததன் தப்பல், தெறுவர,
10	ஒன்றுமொழிக் கோசர்க் கொன்று, முரண் போகிய,
	கடுந் தேர்த் திதியன் அழுந்தை, கொடுங் குழை
	அன்னிமிஞிலியின் இயலும்
	நின் நலத் தகுவியை முயங்கிய மார்பே.

198. குறிஞ்சி

	'கூறுவம்கொல்லோ? கூறலம்கொல்?' எனக்
	கரந்த காமம் கைந்நிறுக்கல்லாது,
	நயந்து நாம் விட்ட நல் மொழி நம்பி,
	அரை நாள் யாமத்து விழு மழை கரந்து;
5	கார் விரை கமழும் கூந்தல், தூ வினை
	நுண் நூல் ஆகம் பொருந்தினள், வெற்பின்
	இள மழை சூழ்ந்த மட மயில் போல,
	வண்டு வழிப் படர, தண் மலர் வேய்ந்து,
	வில் வகுப்புற்ற நல் வாங்கு குடைச் சூல்
10	அம் சிலம்பு ஒடுக்கி அஞ்சினள் வந்து,
	துஞ்சு ஊர் யாமத்து முயங்கினள், பெயர்வோள்,
	ஆன்ற கற்பின் சான்ற பெரியள்,
	அம் மா அரிவையோ அல்லள்; தெனாஅது
	ஆஅய் நல் நாட்டு அணங்குடைச் சிலம்பில்,
15	கவிரம் பெயரிய உரு கெழு கவாஅன்,
	ஏர் மலர் நிறை சுனை உறையும்
	சூர்மகள்மாதோ என்னும் என் நெஞ்சே!

208. குறிஞ்சி

	யாம இரவின் நெடுங் கடை நின்று,
	தேம் முதிர் சிமையக் குன்றம் பாடும்
	நுண் கோல் அகவுநர் வேண்டின், வெண் கோட்டு
	அண்ணல் யானை ஈயும் வண் மகிழ்
5	வெளியன் வேண்மான் ஆஅய் எயினன்,
	அளி இயல் வாழ்க்கைப் பாழிப் பறந்தலை,
	இழை அணி யானை இயல் தேர் மிஞிலியொடு
	நண்பகல் உற்ற செருவில் புண் கூர்ந்து,
	ஒள் வாள் மயங்கு அமர் வீழ்ந்தென, 'புள் ஒருங்கு
10	அம் கண் விசும்பின் விளங்கு ஞாயிற்று
	ஒண் கதிர் தெறாமை, சிறகரின் கோலி,
	நிழல் செய்து உழறல் காணேன், யான்' எனப்
	படுகளம் காண்டல்செல்லான், சினம் சிறந்து,
	உரு வினை நன்னன், அருளான், கரப்ப,
15	பெரு விதுப்புற்ற பல் வேள் மகளிர்
	குரூஉப் பூம் பைந் தார் அருக்கிய பூசல்,
	வசை விடக் கடக்கும் வயங்கு பெருந் தானை
	அகுதை கிளைதந்தாங்கு, மிகு பெயல்
	உப்புச் சிறை நில்லா வெள்ளம் போல,
20	நாணு வரை நில்லாக் காமம் நண்ணி,
	நல்கினள், வாழியர், வந்தே ஓரி
	பல் பழப் பலவின் பயம் கெழு கொல்லிக்
	கார் மலர் கடுப்ப நாறும்,
	ஏர் நுண், ஓதி மாஅயோளே!

212. குறிஞ்சி

	தா இல் நல் பொன் தைஇய பாவை
	விண் தவழ் இள வெயிற் கொண்டு நின்றன்ன,
	மிகு கவின் எய்திய, தொகுகுரல் ஐம்பால்,
	கிளைஅரில் நாணற் கிழங்கு மணற்கு ஈன்ற
5	முளை ஓரன்ன முள் எயிற்றுத் துவர் வாய்,
	நயவன் தைவரும் செவ்வழி நல் யாழ்
	இசை ஓர்த்தன்ன இன் தீம் கிளவி,
	அணங்கு சால் அரிவையை நசைஇ, பெருங் களிற்று
	இனம் படி நீரின் கலங்கிய பொழுதில்,
10	பெறல் அருங் குரையள் என்னாய், வைகலும்,
	இன்னா அருஞ் சுரம் நீந்தி, நீயே
	என்னை இன்னற் படுத்தனை; மின்னு வசிபு
	உரவுக் கார் கடுப்ப மறலி மைந்துற்று,
	விரவு மொழிக் கட்டூர் வேண்டுவழிக் கொளீஇ,
15	படை நிலா இலங்கும் கடல் மருள் தானை
	மட்டு அவிழ் தெரியல் மறப் போர்க் குட்டுவன்
	பொரு முரண் பெறாஅது விலங்கு சினம் சிறந்து,
	செருச் செய் முன்பொடு முந்நீர் முற்றி,
	ஓங்குதிரைப் பௌவம் நீங்க ஓட்டிய
20	நீர் மாண் எஃகம் நிறத்துச் சென்று அழுந்தக்
	கூர் மதன் அழியரோ நெஞ்சே! ஆனாது
	எளியள் அல்லோட் கருதி,
	விளியா எவ்வம் தலைத் தந்தோயே.

222. குறிஞ்சி

	வான் உற நிவந்த நீல் நிறப் பெரு மலைக்
	கான நாடன் உறீஇய நோய்க்கு, என்
	மேனி ஆய் நலம் தொலைதலின், மொழிவென்;
	முழவு முகம் புலராக் கலி கொள் ஆங்கண்,
5	கழாஅர்ப் பெருந் துறை விழவின் ஆடும்,
	ஈட்டு எழில் பொலிந்த ஏந்து குவவு மொய்ம்பின்,
	ஆட்டன் அத்தி நலன் நயந்து உரைஇ,
	தாழ் இருங் கதுப்பின் காவிரி வவ்வலின்,
	மாதிரம் துழைஇ, மதி மருண்டு அலந்த
10	ஆதிமந்தி காதலற் காட்டி,
	படு கடல் புக்க பாடல்சால் சிறப்பின்
	மருதி அன்ன மாண் புகழ் பெறீஇயர்,
	சென்மோ வாழி, தோழி! பல் நாள்,
	உரவு உரும் ஏறொடு மயங்கி,
15	இரவுப் பெயல் பொழிந்த ஈர்ந் தண் ஆறே.

226. மருதம்

	உணர்குவென்அல்லென்; உரையல் நின் மாயம்;
	நாண் இலை மன்ற யாணர் ஊர!
	அகலுள் ஆங்கண், அம் பகை மடிவை,
	குறுந் தொடி, மகளிர் குரூஉப் புனல் முனையின்,
5	பழனப் பைஞ் சாய் கொழுதி, கழனிக்
	கரந்தை அம் செறுவின் வெண் குருகு ஓப்பும்,
	வல் வில் எறுழ்த் தோள், பரதவர் கோமான்,
	பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் முன்துறை,
	நெடு வெண் மருதொடு வஞ்சி சாஅய,
10	விடியல் வந்த பெரு நீர்க் காவிரி,
	தொடி அணி முன்கை நீ வெய்யோளொடு
	முன் நாள் ஆடிய கவ்வை, இந் நாள்,
	வலி மிகும் முன்பின் பாணனொடு, மலி தார்த்
	தித்தன் வெளியன் உறந்தை நாள் அவைப்
15	பாடு இன் தெண் கிணைப் பாடு கேட்டு அஞ்சி,
	போர் அடு தானைக் கட்டி
	பொராஅது ஓடிய ஆர்ப்பினும் பெரிதே.

236. மருதம்

	மணி மருள் மலர முள்ளி அமன்ற,
	துணி நீர், இலஞ்சிக் கொண்ட பெரு மீன்
	அரி நிறக் கொழுங் குறை வௌவினர் மாந்தி,
	வெண்ணெல் அரிநர் பெயர்நிலைப் பின்றை,
5	இடை நிலம் நெரிதரு நெடுங் கதிர்ப் பல் சூட்டுப்
	பனி படு சாய்ப் புறம் பரிப்ப, கழனிக்
	கருங் கோட்டு மாஅத்து அலங்கு சினைப் புதுப் பூ
	மயங்கு மழைத் துவலையின் தாஅம் ஊரன்
	காமம் பெருமை அறியேன், நன்றும்
10	உய்ந்தனென் வாழி, தோழி! அல்கல்
	அணி கிளர் சாந்தின் அம் பட்டு இமைப்ப,
	கொடுங் குழை மகளிரின் ஒடுங்கிய இருக்கை
	அறியாமையின் அழிந்த நெஞ்சின்,
	'ஏற்று இயல் எழில் நடைப் பொலிந்த மொய்ம்பின்,
15	தோட்டு இருஞ் சுரியல் மணந்த பித்தை,
	ஆட்டன் அத்தியைக் காணீரோ?' என
	நாட்டின் நாட்டின், ஊரின் ஊரின்,
	'கடல் கொண்டன்று' என, 'புனல் ஒளித்தன்று' என,
	கலுழ்ந்த கண்ணள், காதலற் கெடுத்த
20	ஆதிமந்தி போல,
	ஏதம் சொல்லி, பேது பெரிது உறலே.

246. மருதம்

	பிணர் மோட்டு நந்தின் பேழ் வாய் ஏற்றை
	கதிர் மூக்கு ஆரல் களவன் ஆக,
	நெடு நீர்ப் பொய்கைத் துணையொடு புணரும்
	மலி நீர் அகல் வயல் யாணர் ஊர!
5	போது ஆர் கூந்தல் நீ வெய்யோளொடு
	தாது ஆர் காஞ்சித் தண் பொழில் அகல் யாறு
	ஆடினை என்ப, நெருநை; அலரே
	காய் சின மொய்ம்பின் பெரும் பெயர்க் கரிகால்
	ஆர்கலி நறவின் வெண்ணிவாயில்,
10	சீர் கெழு மன்னர் மறலிய ஞாட்பின்
	இமிழ் இசை முரசம் பொரு களத்து ஒழிய,
	பதினொரு வேளிரொடு வேந்தர் சாய,
	மொய் வலி அறுத்த ஞான்றை,
	தொய்யா அழுந்தூர் ஆர்ப்பினும் பெரிதே.

258. குறிஞ்சி

	நன்னன் உதியன் அருங் கடிப் பாழி,
	தொல் முதிர் வேளிர் ஓம்பினர் வைத்த
	பொன்னினும் அருமை நன்கு அறிந்தும், அன்னோட்
	துன்னலம்மாதோ எனினும், அஃது ஒல்லாய்
5	தண் மழை தவழும் தாழ் நீர் நனந்தலைக்
	கடுங் காற்று எடுக்கும் நெடும் பெருங் குன்றத்து
	மாய இருள் அளை மாய் கல் போல,
	மாய்கதில் வாழிய, நெஞ்சே! நாளும்,
	மெல் இயற் குறுமகள் நல் அகம் நசைஇ,
10	அரவு இரை தேரும் அஞ்சுவரு சிறு நெறி,
	இரவின் எய்தியும் பெறாஅய், அருள் வரப்
	புல்லென் கண்ணை புலம்பு கொண்டு, உலகத்து
	உள்ளோர்க்கு எல்லாம் பெரு நகையாக,
	காமம் கைம்மிக உறுதர,
15	ஆனா அரு படர் தலைத்தந்தோயே!

262. குறிஞ்சி

	முதை படு பசுங் காட்டு அரில் பவர் மயக்கி,
	பகடு பல பூண்ட உழவுறு செஞ் செய்,
	இடு முறை நிரம்பி, ஆகு வினைக் கலித்து,
	பாசிலை அமன்ற பயறு ஆ புக்கென,
5	வாய் மொழித் தந்தையைக் கண் களைந்து, அருளாது,
	ஊர் முது கோசர் நவைத்த சிறுமையின்,
	கலத்தும் உண்ணாள், வாலிதும் உடாஅள்,
	சினத்தின் கொண்ட படிவம் மாறாள்,
	மறம் கெழு தானைக் கொற்றக் குறும்பியன்,
10	செரு இயல் நல் மான் திதியற்கு உரைத்து, அவர்
	இன் உயிர் செகுப்பக் கண்டு சினம் மாறிய
	அன்னிமிஞிலி போல, மெய்ம் மலிந்து,
	ஆனா உவகையேம் ஆயினெம் பூ மலிந்து
	அருவி ஆர்க்கும் அயம் திகழ் சிலம்பின்
15	நுண் பல துவலை புதல்மிசை நனைக்கும்
	வண்டு படு நறவின் வண் மகிழ்ப் பேகன்
	கொண்டல் மா மலை நாறி,
	அம் தீம் கிளவி வந்தமாறே.

266. மருதம்

	கோடுற நிவந்த நீடு இரும் பரப்பின்
	அந்திப் பராஅய புதுப் புனல், நெருநை,
	மைந்து மலி களிற்றின் தலைப் புணை தழீஇ,
	நரந்தம் நாறும் குவை இருங் கூந்தல்
5	இளந் துணை மகளிரொடு ஈர் அணிக் கலைஇ,
	நீர் பெயர்ந்து ஆடிய ஏந்து எழில் மழைக் கண்
	நோக்குதொறும் நோக்குதொறும் தவிர்விலையாகி,
	காமம் கைம்மிகச் சிறத்தலின், நாண் இழந்து,
	ஆடினை என்ப மகிழ்ந! அதுவே
10	யாழ் இசை மறுகின் நீடூர் கிழவோன்
	வாய் வாள் எவ்வி ஏவல் மேவார்
	நெடு மிடல் சாய்த்த பசும் பூண் பொருந்தலர்
	அரிமணவாயில் உறத்தூர் ஆங்கண்,
	கள்ளுடைப் பெருஞ் சோற்று எல் இமிழ் அன்ன,
15	கவ்வை ஆகின்றால் பெரிதே; இனி அஃது
	அவலம் அன்றுமன், எமக்கே; அயல
	கழனி உழவர் கலி சிறந்து எடுத்த
	கறங்கு இசை வெரீஇப் பறந்த தோகை
	அணங்குடை வரைப்பகம் பொலிய வந்து இறுக்கும்
20	திரு மணி விளக்கின் அலைவாய்ச்
	செரு மிகு சேஎயொடு உற்ற சூளே!

276. மருதம்

	நீள் இரும் பொய்கை இரை வேட்டு எழுந்த
	வாளை வெண் போத்து உணீஇய, நாரை தன்
	அடி அறிவுறுதல் அஞ்சி, பைபயக்
	கடி இலம் புகூஉம் கள்வன் போல,
5	சாஅய் ஒதுங்கும் துறை கேழ் ஊரனொடு
	ஆவது ஆக! இனி நாண் உண்டோ?
	வருகதில் அம்ம, எம் சேரி சேர!
	அரி வேய் உண்கண் அவன் பெண்டிர் காண,
	தாரும் தானையும் பற்றி, ஆரியர்
10	பிடி பயின்று தரூஉம் பெருங் களிறு போல,
	தோள் கந்தாகக் கூந்தலின் பிணித்து, அவன்
	மார்பு கடி கொள்ளேன்ஆயின், ஆர்வுற்று
	இரந்தோர்க்கு ஈயாது ஈட்டியோன் பொருள்போல்,
	பரந்து வெளிப்படாது ஆகி,
15	வருந்துகதில்ல, யாய் ஓம்பிய நலனே!

322. குறிஞ்சி

	வயங்கு வெயில் ஞெமியப் பாஅய், மின்னு வசிபு,
	மயங்கு துளி பொழிந்த பானாட் கங்குல்;
	ஆராக் காமம் அடூஉ நின்று அலைப்ப,
	இறு வரை வீழ்நரின் நடுங்கி, தெறுவர,
5	பாம்பு எறி கோலின் தமியை வைகி,
	தேம்புதிகொல்லோ? நெஞ்சே! உரும் இசைக்
	களிறு கண்கூடிய வாள் மயங்கு ஞாட்பின்,
	ஒளிறு வேற் தானைக் கடுந் தேர்த் திதியன்
	வரு புனல் இழிதரு மரம் பயில் இறும்பில்,
10	பிறை உறழ் மருப்பின், கடுங் கண், பன்றிக்
	குறை ஆர் கொடுவரி குழுமும் சாரல்,
	அறை உறு தீம் தேன் குறவர் அறுப்ப
	முயலுநர் முற்றா ஏற்று அரு நெடுஞ் சிமை,
	புகல் அரும், பொதியில் போலப்
15	பெறல் அருங்குரையள், எம் அணங்கியோளே!

326. மருதம்

	ஊரல் அவ் வாய் உருத்த தித்தி,
	பேர் அமர் மழைக் கண், பெருந் தோள், சிறு நுதல்,
	நல்லள் அம்ம, குறுமகள் செல்வர்
	கடுந் தேர் குழித்த ஞெள்ளல் ஆங்கண்,
5	நெடுங் கொடி நுடங்கும் மட்ட வாயில்,
	இருங் கதிர்க் கழனிப் பெருங் கவின் அன்ன
	நலம் பாராட்டி, நடை எழில் பொலிந்து,
	விழவில் செலீஇயர் வேண்டும் வென் வேல்
	இழை அணி யானைச் சோழர் மறவன்
10	கழை அளந்து அறியாக் காவிரிப் படப்பை,
	புனல் மலி புதவின், போஒர் கிழவோன்,
	பழையன் ஓக்கிய வேல் போல்,
	பிழையல கண், அவள் நோக்கியோர் திறத்தே!

356.மருதம்

	மேல் துறைக் கொளீஇய கழாலின் கீழ்த் துறை
	உகு வார் அருந்த, பகு வாய் யாமை
	கம்புள் இயவன் ஆக, விசி பிணித்
	தெண் கண் கிணையின் பிறழும் ஊரன்
5	இடை நெடுந் தெருவில் கதுமெனக் கண்டு, என்
	பொற் தொடி முன்கை பற்றினனாக,
	'அன்னாய்!' என்றனென்; அவன் கை விட்டனனே,
	தொல் நசை சாலாமை, நன்னன் பறம்பில்
	சிறுகாரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
10	கற் போல் நாவினேனாகி, மற்று அது
	செப்பலென் மன்னால், யாய்க்கே; நல் தேர்க்
	கடும் பகட்டு யானைச் சோழர் மருகன்
	நெடுங் கதிர் நெல்லின் வல்லம் கிழவோன்
	நல்லடி உள்ளானாகவும், ஒல்லார்
15	கதவம் முயறலும் முயல்ப; அதாஅன்று,
	ஒலி பல் கூந்தல் நம்வயின் அருளாது,
	கொன்றனன்ஆயினும் கொலை பழுது அன்றே
	அருவி ஆம்பல் கலித்த முன்துறை
	நன்னன் ஆஅய் பிரம்பு அன்ன
20	மின் ஈர் ஓதி! என்னை, நின் குறிப்பே?

367. பாலை

	இலங்கு சுடர் மண்டிலம் புலம் தலைப்பெயர்ந்து,
	பல் கதிர் மழுகிய கல் சேர் அமையத்து,
	அலந்தலை மூதேறு ஆண் குரல் விளிப்ப,
	மனை வளர் நொச்சி மா சேர்பு வதிய,
5	முனை உழை இருந்த அம் குடிச் சீறூர்,
	கருங் கால் வேங்கைச் செஞ் சுவல் வரகின்
	மிகு பதம் நிறைந்த தொகு கூட்டு ஒரு சிறை,
	குவி அடி வெருகின் பைங் கண் ஏற்றை
	ஊன் நசைப் பிணவின் உயங்கு பசி களைஇயர்,
10	தளிர் புரை கொடிற்றின், செறி மயிர் எருத்தின்,
	கதிர்த்த சென்னிக் கவிர்ப் பூ அன்ன
	நெற்றிச் சேவல் அற்றம் பார்க்கும்
	புல்லென் மாலையும், இனிது மன்றம்ம
	நல் அக வன முலை அடையப் புல்லுதொறும்
15	உயிர் குழைப்பன்ன சாயல்,
	செயிர் தீர், இன் துணைப் புணர்ந்திசினோர்க்கே.

372. குறிஞ்சி

	அருந் தெறல் மரபின் கடவுள் காப்ப,
	பெருந் தேன் தூங்கும் நாடு காண் நனந்தலை,
	அணங்குடை வரைப்பின், பாழி ஆங்கண்,
	வேள் முது மாக்கள் வியல் நகர்க் கரந்த
5	அருங் கல வெறுக்கையின் அரியோள் பண்பு நினைந்து,
	வருந்தினம்மாதோ எனினும், அஃது ஒல்லாய்,
	இரும் பணைத் தொடுத்த பலர் ஆடு ஊசல்,
	ஊர்ந்து இழி கயிற்றின், செல வர வருந்தி,
	நெடு நெறிக் குதிரைக் கூர் வேல் அஞ்சி
10	கடு முனை அலைத்த கொடு வில் ஆடவர்
	ஆடு கொள் பூசலின் பாடு சிறந்து எறியும்,
	பெருந் துடி வள்பின் வீங்குபு நெகிழா,
	மேய் மணி இழந்த பாம்பின், நீ நனி
	தேம்பினை வாழி, என் நெஞ்சே! வேந்தர்
15	கோண் தணி எயிலின் காப்புச் சிறந்து,
	ஈண்டு அருங்குரையள், நம் அணங்கியோளே.

376. மருதம்

	செல்லல், மகிழ்ந! நிற் செய் கடன் உடையென்மன்
	கல்லா யானை கடி புனல் கற்றென,
	மலி புனல் பொருத மருது ஓங்கு படப்பை,
	ஒலி கதிர்க் கழனி, கழாஅர் முன்துறை,
5	கலி கொள் சுற்றமொடு கரிகால் காண,
	தண் பதம் கொண்டு, தவிர்ந்த இன் இசை
	ஒண் பொறிப் புனை கழல் சேவடிப் புரள,
	கருங் கச்சு யாத்த காண்பின் அவ் வயிற்று,
	இரும் பொலம் பாண்டில், மணியொடு தெளிர்ப்ப,
10	புனல் நயந்து ஆடும் அத்தி அணி நயந்து,
	காவிரி கொண்டு ஒளித்தாங்கும் அன்னோ!
	நும்வயின் புலத்தல் செல்லேம்; எம்வயின்
	பசந்தன்று, காண்டிசின் நுதலே; அசும்பின்
	அம் தூம்பு வள்ளை அழற் கொடி மயக்கி,
15	வண் தோட்டு நெல்லின் வாங்கு பீள் விரிய,
	துய்த் தலை முடங்கு இறாத் தெறிக்கும், பொற்புடைக்
	குரங்குஉளைப் புரவிக் குட்டுவன்
	மரந்தை அன்ன, என் நலம் தந்து சென்மே!

386. மருதம்

	பொய்கை நீர்நாய்ப் புலவு நாறு இரும் போத்து
	வாளை நாள் இரை தேரும் ஊர!
	நாணினென், பெரும! யானே பாணன்
	மல் அடு மார்பின் வலி உற வருந்தி,
5	எதிர்தலைக் கொண்ட ஆரியப் பொருநன்
	நிறைத் திரள் முழவுத் தோள் கையகத்து ஒழிந்த
	திறன் வேறு கிடக்கை நோக்கி, நல் போர்க்
	கணையன் நாணியாங்கு மறையினள்
	மெல்ல வந்து, நல்ல கூறி,
10	'மை ஈர் ஓதி மடவோய்! யானும் நின்
	சேரியேனே; அயல் இலாட்டியேன்;
	நுங்கை ஆகுவென் நினக்கு' என, தன் கைத்
	தொடு மணி மெல் விரல் தண்ணெனத் தைவர,
	நுதலும் கூந்தலும் நீவி,
15	பகல் வந்து பெயர்ந்த வாணுதற் கண்டே.

396. மருதம்

	தொடுத்தேன், மகிழ்ந! செல்லல் கொடித் தேர்ப்
	பொலம் பூண் நன்னன் புனனாடு கடிந்தென,
	யாழ் இசை மறுகின் பாழி ஆங்கண்,
	'அஞ்சல்' என்ற ஆஅய் எயினன்
5	இகல் அடு கற்பின் மிஞிலியொடு தாக்கி,
	தன் உயிர் கொடுத்தனன், சொல்லியது அமையாது;
	தெறல் அருங் கடவுள் முன்னர்த் தேற்றி,
	மெல் இறை முன்கை பற்றிய சொல் இறந்து,
	ஆர்வ நெஞ்சம் தலைத்தலை சிறப்ப, நின்
10	மார்பு தருகல்லாய்; பிறன் ஆயினையே;
	இனி யான் விடுக்குவென் அல்லென்; மந்தி,
	பனி வார் கண்ணள், பல புலந்து உறைய,
	அடுந் திறல் அத்தி ஆடு அணி நசைஇ,
	நெடு நீர்க் காவிரி கொண்டு ஒளித்தாங்கு, நின்
15	மனையோள் வவ்வலும் அஞ்சுவல்; சினைஇ,
	ஆரியர் அலறத் தாக்கி, பேர் இசைத்
	தொன்று முதிர் வடவரை வணங்கு வில் பொறித்து,
	வெஞ் சின வேந்தரைப் பிணித்தோன்
	வஞ்சி அன்ன, என் நலம் தந்து சென்மே!