5. பாலை

	அளி நிலை பொறாஅது அமரிய முகத்தள்,
	விளி நிலை கொள்ளாள், தமியள், மென்மெல,
	நலம் மிகு சேவடி நிலம் வடுக் கொளாஅ,
	குறுக வந்து, தன் கூர் எயிறு தோன்ற
5	வறிது அகத்து எழுந்த வாய் அல் முறுவலள்,
	கண்ணியது உணரா அளவை, ஒண்ணுதல்,
	வினை தலைப்படுதல் செல்லா நினைவுடன்
	முளிந்த ஓமை முதையல்அம் காட்டு,
	பளிங்கத்து அன்ன பல் காய் நெல்லி,
10	மோட்டு இரும் பாறை, ஈட்டு வட்டு ஏய்ப்ப,
	உதிர்வன படூஉம் கதிர் தெறு கவாஅன்,
	மாய்த்த போல மழுகு நுனை தோற்றி,
	பாத்தியன்ன குடுமிக் கூர்ங் கல்,
	விரல் நுதி சிதைக்கும் நிரை நிலை அதர,
15	பரல் முரம்பு ஆகிய பயம் இல், கானம்
	இறப்ப எண்ணுதிர் ஆயின் "அறத்தாறு
	அன்று" என மொழிந்த தொன்றுபடு கிளவி
	அன்ன ஆக' என்னுநள் போல,
	முன்னம் காட்டி, முகத்தின் உரையா,
20	ஓவச் செய்தியின் ஒன்று நினைந்து ஒற்றி,
	பாவை மாய்த்த பனிநீர் நோக்கமொடு,
	ஆகத்து ஒடுக்கிய புதல்வன் புன் தலைத்
	தூ நீர் பயந்த துணை அமை பிணையல்
	மோயினள் உயிர்த்த காலை, மா மலர்
25	மணி உரு இழந்த அணி அழி தோற்றம்
	கண்டே கடிந்தனம், செலவே ஒண்டொடி
	உழையம் ஆகவும் இனைவோள்
	பிழையலள்மாதோ, பிரிதும் நாம் எனினே!

99. பாலை

	வாள் வரி வயமான் கோள் உகிர் அன்ன
	செம் முகை அவிழ்ந்த முள் முதிர் முருக்கின்
	சிதரல் செம்மல் தாஅய், மதர் எழில்
	மாண் இழை மகளிர் பூணுடை முலையின்
5	முகை பிணி அவிழ்ந்த கோங்கமொடு அசைஇ, நனை
	அதிரல் பரந்த அம் தண் பாதிரி
	உதிர்வீ அம் சினை தாஅய், எதிர் வீ
	மராஅ மலரொடு விராஅய், பராஅம்
	அணங்குடை நகரின் மணந்த பூவின்
10	நன்றே, கானம்; நயவரும் அம்ம;
	கண்டிசின் வாழியோ குறுமகள்! நுந்தை
	அடு களம் பாய்ந்த தொடி சிதை மருப்பின்,
	பிடி மிடை, களிற்றின் தோன்றும்
	குறு நெடுந் துணைய குன்றமும் உடைத்தே!

111. பாலை

	உள் ஆங்கு உவத்தல் செல்லார், கறுத்தோர்
	எள்ளல் நெஞ்சத்து ஏஎச் சொல் நாணி
	வருவர் வாழி, தோழி! அரச
	யானை கொண்ட துகிற் கொடி போல,
5	அலந்தலை ஞெமையத்து வலந்த சிலம்பி
	ஓடைக் குன்றத்துக் கோடையொடு துயல்வர,
	மழை என மருண்ட மம்மர் பல உடன்
	ஓய்களிறு எடுத்த நோயுடை நெடுங் கை
	தொகுசொற் கோடியர் தூம்பின் உயிர்க்கும்
10	அத்தக் கேழல் அட்ட நற் கோள்
	செந்நாய் ஏற்றை கம்மென ஈர்ப்ப,
	குருதி ஆரும் எருவைச் செஞ் செவி,
	மண்டு அமர் அழுவத்து எல்லிக் கொண்ட
	புண் தேர் விளக்கின், தோன்றும்
15	விண் தோய் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

155. பாலை

	அறன்கடைப் படாஅ வாழ்க்கையும், என்றும்
	பிறன்கடைச் செலாஅச் செல்வமும், இரண்டும்
	பொருளின் ஆகும், புனையிழை!' என்று, நம்
	இருள் ஏர் ஐம்பால் நீவியோரே
5	நோய் நாம் உழக்குவம்ஆயினும், தாம் தம்
	செய் வினை முடிக்க; தோழி! பல்வயின்
	பய நிரை சேர்ந்த பாழ் நாட்டு ஆங்கண்
	நெடு விளிக் கோவலர் கூவல் தோண்டிய
	கொடு வாய்ப் பத்தல் வார்ந்து உகு சிறு குழி,
10	நீர் காய் வருத்தமொடு சேர்விடம் பெறாது
	பெருங் களிறு மிதித்த அடியகத்து, இரும் புலி
	ஒதுங்குவன கழிந்த செதும்பல் ஈர் வழி,
	செயிர் தீர் நாவின் வயிரியர் பின்றை
	மண் ஆர் முழவின் கண்ணகத்து அசைத்த
15	விரல் ஊன்று வடுவின் தோன்றும்
	மரல் வாடு மருங்கின் மலை இறந்தோரே.

185. பாலை

	எல் வளை ஞெகிழச் சாஅய், ஆயிழை
	நல் எழிற் பணைத் தோள் இருங் கவின் அழிய,
	பெருங் கையற்ற நெஞ்சமொடு நத் துறந்து,
	இரும்பின் இன் உயிர் உடையோர் போல,
5	வலித்து வல்லினர், காதலர்; வாடல்
	ஒலி கழை நிவந்த நெல்லுடை நெடு வெதிர்
	கலி கொள் மள்ளர் வில் விசையின் உடைய,
	பைது அற வெம்பிய கல் பொரு பரப்பின்
	வேனில் அத்தத்து ஆங்கண், வான் உலந்து
10	அருவி ஆன்ற உயர்சிமை மருங்கில்,
	பெரு விழா விளக்கம் போல, பல உடன்
	இலை இல மலர்ந்த இலவமொடு
	நிலை உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

223. பாலை

	'பிரிதல் வல்லியர், இது, நத் துறந்தோர்
	மறந்தும் அமைகுவர்கொல்?' என்று எண்ணி,
	ஆழல் வாழி, தோழி! கேழல்
	வளை மருப்பு உறழும் முளை நெடும் பெருங் காய்
5	நனை முதிர் முருக்கின் சினை சேர் பொங்கர்,
	காய் சினக் கடு வளி எடுத்தலின், வெங் காட்டு
	அழல் பொழி யானையின் ஐயெனத் தோன்றும்
	நிழல் இல் ஓமை நீர் இல் நீள் இடை,
	இறந்தனர்ஆயினும், காதலர் நம்வயின்
10	மறந்து கண்படுதல் யாவது புறம் தாழ்
	அம் பணை நெடுந் தோள் தங்கி, தும்பி
	அரியினம் கடுக்கும் சுரி வணர் ஐம்பால்
	நுண் கேழ் அடங்க வாரி, பையுள் கெட,
	நன் முகை அதிரல் போதொடு, குவளைத்
15	தண் நறுங் கமழ் தொடை வேய்ந்த, நின்
	மண் ஆர் கூந்தல் மரீஇய துயிலே?

261. பாலை

	கானப் பாதிரிக் கருந் தகட்டு ஒள் வீ
	வேனில் அதிரலொடு விரைஇ, காண்வர,
	சில் ஐங் கூந்தல் அழுத்தி, மெல் இணர்த்
	தேம் பாய் மராஅம் அடைச்சி, வான் கோல்
5	இலங்கு வளை தெளிர்ப்ப வீசி, சிலம்பு நகச்
	சில் மெல் ஒதுக்கமொடு மென்மெல இயலி, 'நின்
	அணி மாண் சிறுபுறம் காண்கம்; சிறு நனி
	ஏகு' என, ஏகல் நாணி, ஒய்யென
	மா கொள் நோக்கமொடு மடம் கொளச் சாஅய்,
10	நின்று தலை இறைஞ்சியோளே; அது கண்டு,
	யாம் முந்துறுதல் செல்லேம், ஆயிடை
	அருஞ் சுரத்து அல்கியேமே இரும் புலி
	களிறு அட்டுக் குழுமும் ஓசையும், களி பட்டு
	வில்லோர் குறும்பில் ததும்பும்,
15	வல் வாய்க் கடுந் துடிப் பாணியும் கேட்டே.

267. பாலை

	'நெஞ்சு நெகிழ்தகுந கூறி, அன்பு கலந்து,
	அறாஅ வஞ்சினம் செய்தோர், வினை புரிந்து,
	திறம் வேறு ஆகல் எற்று?' என்று ஒற்றி,
	இனைதல் ஆன்றிசின், நீயே; சினை பாய்ந்து,
5	உதிர்த்த கோடை, உட்கு வரு கடத்திடை,
	வெருக்கு அடி அன்ன குவி முகிழ் இருப்பை,
	மருப்புக் கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான் பூ
	மயிர்க் கால் எண்கின் ஈர் இனம் கவர,
	மை பட்டன்ன மா முக முசுவினம்
10	பைது அறு நெடுங் கழை பாய்தலின், ஒய்யென
	வெதிர் படு வெண்ணெல் வெவ் அறைத் தாஅய்,
	உகிர் நெரி ஓசையின் பொங்குவன பொரியும்
	ஓங்கல் வெற்பின் சுரம் பல இறந்தோர்
	தாம் பழி உடையர்அல்லர்; நாளும்
15	நயந்தோர்ப் பிணித்தல் தேற்றா, வயங்கு வினை
	வாள் ஏர் எல் வளை நெகிழ்த்த,
	தோளே தோழி! தவறு உடையவ்வே!

291. பாலை

	வானம் பெயல் வளம் கரப்ப, கானம்
	உலறி இலை இலவாக, பல உடன்
	ஏறுடை ஆயத்து இனம் பசி தெறுப்ப,
	கயன் அற வறந்த கோடையொடு நயன் அறப்
5	பெரு வரை நிவந்த மருங்கில், கொடு வரிப்
	புலியொடு பொருது சினம் சிறந்து, வலியோடு
	உரவுக் களிறு ஒதுங்கிய மருங்கில், பரூஉப் பரல்,
	சிறு பல் மின்மினி கடுப்ப, எவ்வாயும்
	நிறைவன இமைக்கும் நிரம்பா நீள் இடை
10	எருவை இருஞ் சிறை இரீஇய, விரி இணர்த்
	தாது உண் தும்பி முரல் இசை கடுப்ப,
	பரியினது உயிர்க்கும் அம்பினர், வெருவர
	உவலை சூடிய தலையர், கவலை
	ஆர்த்து, உடன் அரும் பொருள் வவ்வலின், யாவதும்
15	சாத்து இடை வழங்காச் சேண் சிமை அதர
	சிறியிலை நெல்லித் தீம் சுவைத் திரள் காய்
	உதிர்வன தாஅம் அத்தம் தவிர்வு இன்று,
	புள்ளி அம் பிணை உணீஇய உள்ளி,
	அறு மருப்பு ஒழித்த தலைய, தோல் பொதி,
20	மறு மருப்பு இளங் கோடு அதிரக் கூஉம்
	சுடர் தெற வருந்திய அருஞ் சுரம் இறந்து, ஆங்கு
	உள்ளினை வாழிய, நெஞ்சே! போது எனப்
	புலம் கமழ் நாற்றத்து இரும் பல் கூந்தல்,
	நல் எழில், மழைக் கண், நம் காதலி
25	மெல் இறைப் பணைத்தோள் விளங்கும் மாண் கவினே.

313. பாலை

	'இனிப் பிறிது உண்டோ? அஞ்சல் ஓம்பு!' என
	அணிக் கவின் வளர முயங்கி, நெஞ்சம்
	பிணித்தோர் சென்ற ஆறு நினைந்து, அல்கலும்,
	குளித்துப் பொரு கயலின் கண் பனி மல்க,
5	ஐய ஆக வெய்ய உயிரா,
	இரவும் எல்லையும் படர் அட வருந்தி,
	அரவு நுங்கு மதியின் நுதல் ஒளி கரப்ப,
	தம் அலது இல்லா நம் இவண் ஒழிய,
	பொருள் புரிந்து அகன்றனர்ஆயினும், அருள் புரிந்து,
10	வருவர் வாழி, தோழி! பெரிய
	நிதியம் சொரிந்த நீவி போலப்
	பாம்பு ஊன் தேம்பும் வறம் கூர் கடத்திடை,
	நீங்கா வம்பலர் கணை இடத் தொலைந்தோர்
	வசி படு புண்ணின் குருதி மாந்தி,
15	ஒற்றுச் செல் மாக்களின் ஒடுங்கிய குரல,
	இல் வழிப் படூஉம் காக்கைக்
	கல் உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.

337. பாலை

	'சாரல் யாஅத்து உயர் சினை குழைத்த
	மாரி ஈர்ந் தளிர் அன்ன மேனி,
	பேர் அமர் மழைக் கண், புலம்பு கொண்டு ஒழிய,
	ஈங்குப் பிரிந்து உறைதல் இனிது அன்று; ஆகலின்
5	அவணது ஆக, பொருள்' என்று, உமணர்
	கண நிரை அன்ன, பல் கால், குறும்பொறை,
	தூது ஒய் பார்ப்பான் மடி வெள் ஓலைப்
	படையுடைக் கையர் வரு தொடர் நோக்கி,
	'உண்ணா மருங்குல் இன்னோன் கையது
10	பொன் ஆகுதலும் உண்டு' என, கொன்னே
	தடிந்து உடன் வீழ்த்த கடுங்கண் மழவர்,
	திறன் இல் சிதாஅர் வறுமை நோக்கி,
	செங் கோல் அம்பினர் கைந் நொடியாப் பெயர,
	கொடி விடு குருதித் தூங்கு குடர் கறீஇ,
15	வரி மரல் இயவின் ஒரு நரி ஏற்றை,
	வெண் பரல் இமைக்கும் கண் பறி கவலை,
	கள்ளி நீழல் கதறுபு வதிய,
	மழை கண்மாறிய வெங் காட்டு ஆர் இடை,
	எமியம் கழிதந்தோயே பனி இருள்
20	பெருங் கலி வானம் தலைஇய
	இருங் குளிர் வாடையொடு வருந்துவள் எனவே!

379. பாலை

	நம் நயந்து உறைவி தொல் நலம் அழிய,
	தெருளாமையின் தீதொடு கெழீஇ,
	அருள் அற, நிமிர்ந்த முன்பொடு பொருள் புரிந்து,
	ஆள்வினைக்கு எதிரிய, மீளி நெஞ்சே!
5	நினையினைஆயின், எனவ கேண்மதி!
	விரி திரை முந்நீர் மண் திணி கிடக்கை,
	பரிதி அம் செல்வம் பொதுமை இன்றி,
	நனவின் இயன்றதுஆயினும், கங்குல்
	கனவின் அற்று, அதன் கழிவே; அதனால்,
10	விரவுறு பல் மலர் வண்டு சூழ்பு அடைச்சி,
	சுவல்மிசை அசைஇய நிலை தயங்கு உறு முடி
	ஈண்டு பல் நாற்றம் வேண்டுவயின் உவப்ப,
	செய்வுறு விளங்கு இழைப் பொலிந்த தோள் சேர்பு,
	எய்திய கனை துயில் ஏற்றொறும், திருகி,
15	மெய் புகுவன்ன கை கவர் முயக்கின்
	மிகுதி கண்டன்றோ இலெனே; நீ நின்
	பல் பொருள் வேட்கையின், சொல் வரை நீவி,
	செலவு வலியுறுத்தனை ஆயின், காலொடு
	கனை எரி நிகழ்ந்த இலை இல் அம் காட்டு,
20	உழைப் புறத்து அன்ன புள்ளி நீழல்,
	அசைஇய பொழுதில் பசைஇய வந்து, இவள்
	மறப்பு அரும் பல் குணம் நிறத்து வந்து உறுதர,
	ஒரு திறம் நினைத்தல் செல்லாய், திரிபு நின்று,
	உறு புலி உழந்த வடு மருப்பு ஒருத்தற்குப்
25	பிடி இடு பூசலின் அடி படக் குழிந்த
	நிரம்பா நீள் இடைத் தூங்கி,
	இரங்குவை அல்லையோ, உரம் கெட மெலிந்தே?