33. பாலை

	வினை நன்றாதல் வெறுப்பக் காட்டி,
	"மனை மாண் கற்பின் வாணுதல் ஒழிய,
	கவை முறி இழந்த செந் நிலை யாஅத்து
	ஒன்று ஓங்கு உயர் சினை இருந்த, வன் பறை,
5	வீளைப் பருந்தின் கோள் வல் சேவல்
	வளை வாய்ப் பேடை வரு திறம் பயிரும்
	இளி தேர் தீம் குரல் இசைக்கும் அத்தம்
	செலவு அருங்குரைய என்னாது, சென்று, அவள்
	மலர் பாடு ஆன்ற, மை எழில், மழைக் கண்
10	தெளியா நோக்கம் உள்ளினை, உளி வாய்
	வெம் பரல் அதர குன்று பல நீந்தி,
	யாமே எமியம் ஆக, நீயே
	ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின் முனாஅது
	வெல் போர் வானவன் கொல்லி மீமிசை,
15	நுணங்கு அமை புரையும் வணங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	வரி அணி அல்குல், வால் எயிற்றோள்வயின்
	பிரியாய்ஆயின் நன்றுமன் தில்ல.
	அன்று நம் அறியாய்ஆயினும், இன்று நம்
	செய்வினை ஆற்றுற விலங்கின்,
20	எய்துவைஅல்லையோ, பிறர் நகு பொருளே?

144. முல்லை

	''வருதும்'' என்ற நாளும் பொய்த்தன;
	அரி ஏர் உண்கண் நீரும் நில்லா;
	தண் கார்க்கு ஈன்ற பைங் கொடி முல்லை
	வை வாய் வால் முகை அவிழ்ந்த கோதை
5	பெய் வனப்பு இழந்த கதுப்பும் உள்ளார்,
	அருள் கண்மாறலோ மாறுக அந்தில்
	அறன் அஞ்சலரே! ஆயிழை! நமர்' எனச்
	சிறிய சொல்லிப் பெரிய புலப்பினும்,
	பனி படு நறுந் தார் குழைய, நம்மொடு,
10	துனி தீர் முயக்கம் பெற்றோள் போல
	உவக்குநள் வாழிய, நெஞ்சே! விசும்பின்
	ஏறு எழுந்து முழங்கினும் மாறு எழுந்து சிலைக்கும்
	கடாஅ யானை கொட்கும் பாசறை,
	போர் வேட்டு எழுந்த மள்ளர் கையதை
15	கூர் வாட் குவிமுகம் சிதைய நூறி,
	மான் அடி மருங்கில் பெயர்த்த குருதி
	வான மீனின் வயின் வயின் இமைப்ப,
	அமர் ஓர்த்து, அட்ட செல்வம்
	தமர் விரைந்து உரைப்பக் கேட்கும் ஞான்றே.

174. முல்லை

	'இரு பெரு வேந்தர் மாறு கொள் வியன் களத்து,
	ஒரு படை கொண்டு, வருபடை பெயர்க்கும்
	செல்வம் உடையோர்க்கு நின்றன்று விறல்' என,
	பூக் கோள் ஏய தண்ணுமை விலக்கிச்
5	செல்வேம்ஆதல் அறியாள், முல்லை
	நேர் கால் முது கொடி குழைப்ப, நீர் சொரிந்து,
	காலை வானத்துக் கடுங் குரற் கொண்மூ
	முழங்குதொறும் கையற்று, ஒடுங்கி, நப் புலந்து,
	பழங்கண் கொண்ட பசலை மேனியள்,
10	யாங்கு ஆகுவள்கொல் தானே வேங்கை
	ஊழுறு நறு வீ கடுப்பக் கேழ் கொள,
	ஆகத்து அரும்பிய மாசு அறு சுணங்கினள்,
	நல் மணல் வியலிடை நடந்த
	சில் மெல் ஒதுக்கின், மாஅயோளே?

244. முல்லை

	'''பசை படு பச்சை நெய் தோய்த்தன்ன
	சேய் உயர் சினைய மாச் சிறைப் பறவை
	பகல் உறை முது மரம் புலம்பப் போகி,
	முகை வாய் திறந்த நகை வாய் முல்லை
5	கடிமகள் கதுப்பின் நாறி, கொடிமிசை
	வண்டினம் தவிர்க்கும் தண் பதக் காலை
	வரினும், வாரார்ஆயினும், ஆண்டு அவர்க்கு
	இனிதுகொல், வாழி தோழி?'' என, தன்
	பல் இதழ் மழைக் கண் நல்லகம் சிவப்ப,
10	அருந் துயர் உடையள் இவள்' என விரும்பிப்
	பாணன் வந்தனன், தூதே; நீயும்
	புல் ஆர் புரவி, வல் விரைந்து, பூட்டி,
	நெடுந் தேர் ஊர்மதி, வலவ!
	முடிந்தன்று அம்ம, நாம் முன்னிய வினையே!

314. முல்லை

	'நீலத்து அன்ன நீர் பொதி கருவின்,
	மா விசும்பு அதிர முழங்கி, ஆலியின்
	நிலம் தண்ணென்று கானம் குழைப்ப,
	இனம் தேர் உழவர் இன் குரல் இயம்ப,
5	மறியுடை மடப் பிணை தழீஇ, புறவின்
	திரிமருப்பு இரலை பைம் பயிர் உகள,
	ஆர் பெயல் உதவிய கார் செய் காலை,
	நூல் நெறி நுணங்கிய கால் நவில் புரவி
	கல்லெனக் கறங்கு மணி இயம்ப, வல்லோன்
10	வாச் செல வணக்கிய தாப் பரி நெடுந் தேர்
	ஈர்ம் புறவு இயங்கு வழி அறுப்ப, தீம் தொடைப்
	பையுள் நல் யாழ் செவ்வழி பிறப்ப,
	இந் நிலை வாரார்ஆயின், தம் நிலை
	எவன்கொல்? பாண! உரைத்திசின், சிறிது' என,
15	கடவுட் கற்பின் மடவோள் கூற,
	செய் வினை அழிந்த மையல் நெஞ்சின்
	துனி கொள் பருவரல் தீர, வந்தோய்!
	இனிது செய்தனையால்; வாழ்க, நின் கண்ணி!
	வேலி சுற்றிய வால் வீ முல்லைப்
20	பெருந் தார் கமழும், விருந்து ஒலி, கதுப்பின்
	இன் நகை இளையோள் கவவ,
	மன்னுக, பெரும! நின் மலர்ந்த மார்பே!

344. முல்லை

	வள மழை பொழிந்த வால் நிறக் களரி,
	உளர்தரு தண் வளி உறுதொறும், நிலவு எனத்
	தொகு முகை விரிந்த முடக் காற் பிடவின்,
	வை ஏர் வால் எயிற்று, ஒள் நுதல், மகளிர்
5	கை மாண் தோணி கடுப்ப, பையென,
	மயிலினம் பயிலும் மரம் பயில் கானம்
	எல் இடை உறாஅ அளவை, வல்லே,
	கழல் ஒலி நாவின் தெண் மணி கறங்க,
	நிழல் ஒளிப்பன்ன நிமிர் பரிப் புரவி
10	வயக்கு உறு கொடிஞ்சி பொலிய, வள்பு ஆய்ந்து,
	இயக்குமதி வாழியோ, கையுடை வலவ!
	பயப்புறு படர் அட வருந்திய
	நயப்பு இன் காதலி நகை முகம் பெறவே!

353. பாலை

	ஆள்வினைப் பிரிதலும் உண்டோ? பிரியினும்,
	கேள், இனி வாழிய, நெஞ்சே! நாளும்
	கனவுக் கழிந்தனையவாகி, நனவின்,
	நாளது செலவும், மூப்பினது வரவும்,
5	அரிது பெறு சிறப்பின் காமத்து இயற்கையும்,
	இந் நிலை அறியாய்ஆயினும், செந் நிலை
	அமை ஆடு அம் கழை தீண்டி, கல்லென
	ஞெமை இலை உதிர்த்த எரி வாய்க் கோடை
	நெடு வெண் களரி நீறு முகந்து சுழல,
10	கடு வெயில் திருகிய வேனில் வெங் காட்டு,
	உயங்கு நடை மடப் பிணை தழீஇய, வயங்கு பொறி,
	அறு கோட்டு, எழிற் கலை அறுகயம் நோக்கி,
	தெண் நீர் வேட்ட சிறுமையின், தழை மறந்து,
	உண்நீர் இன்மையின், ஒல்குவன தளர,
15	மரம் நிழல் அற்ற இயவின் சுரன் இறந்து,
	உள்ளுவை அல்லையோ மற்றே உள்ளிய
	விருந்து ஒழிவு அறியாப் பெருந் தண் பந்தர்,
	வருந்தி வருநர் ஓம்பி, தண்ணெனத்
	தாது துகள் உதிர்த்த தாழை அம் கூந்தல்
20	வீழ் இதழ் அலரி மெல் அகம் சேர்த்தி,
	மகிழ் அணி முறுவல் மாண்ட சேக்கை,
	நம்மொடு நன் மொழி நவிலும்
	பொம்மல் ஓதிப் புனையிழை குணனே?