87. பாலை

	தீம் தயிர் கடைந்த திரள் கால் மத்தம்,
	கன்று வாய் சுவைப்ப, முன்றில் தூங்கும்
	படலைப் பந்தர்ப் புல் வேய் குரம்பை,
	நல்கூர் சீறூர் எல்லித் தங்கி,
5	குடுமி நெற்றி நெடு மரச் சேவல்
	தலைக் குரல் விடியற் போகி, முனாஅது,
	கடுங்கண் மறவர் கல் கெழு குறும்பின்
	எழுந்த தண்ணுமை இடங் கட் பாணி,
	அருஞ் சுரம் செல்வோர் நெஞ்சம் துண்ணென,
10	குன்று சேர் கவலை, இசைக்கும் அத்தம்,
	நனி நீடு உழந்தனைமன்னே! அதனால்
	உவ இனி வாழிய, நெஞ்சே! மை அற
	வைகு சுடர் விளங்கும் வான் தோய் வியல் நகர்ச்
	சுணங்கு அணி வன முலை நலம் பாராட்டி,
15	தாழ் இருங் கூந்தல் நம் காதலி
	நீள் அமை வனப்பின் தோளுமார் அணைந்தே.

296. மருதம்

	கோதை இணர, குறுங் கால், காஞ்சிப்
	போது அவிழ் நறுந் தாது அணிந்த கூந்தல்,
	அரி மதர் மழைக் கண், மாஅயோளொடு
	நெருநையும் கமழ் பொழில் துஞ்சி, இன்றும்
5	பெரு நீர் வையை அவளொடு ஆடி,
	புலரா மார்பினை வந்து நின்று, எம்வயின்
	கரத்தல் கூடுமோ மற்றே? பரப்பில்
	பல் மீன் கொள்பவர் முகந்த இப்பி
	நார் அரி நறவின் மகிழ் நொடைக் கூட்டும்
10	பேர் இசைக் கொற்கைப் பொருநன், வென் வேல்
	கடும் பகட்டு யானை நெடுந் தேர் செழியன்,
	மலை புரை நெடு நகர்க் கூடல் நீடிய
	மலிதரு கம்பலை போல,
	அலர் ஆகின்று, அது பலர் வாய்ப் பட்டே.