34. முல்லை

	சிறு கரும் பிடவின் வெண் தலைக் குறும் புதல்
	கண்ணியின் மலரும் தண் நறும் புறவில்,
	தொடுதோற் கானவன் கவை பொறுத்தன்ன
	இரு திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலை
5	செறி இலைப் பதவின் செங் கோல் மென் குரல்
	மறி ஆடு மருங்கின் மடப் பிணை அருத்தி,
	தெள் அறல் தழீஇய வார் மணல் அடைகரை,
	மெல்கிடு கவுள துஞ்சு புறம் காக்கும்
	பெருந்தகைக்கு உடைந்த நெஞ்சம் ஏமுற,
10	செல்க, தேரே நல் வலம் பெறுந!
	பசை கொல் மெல் விரல், பெருந் தோள், புலைத்தி
	துறை விட்டன்ன தூ மயிர் எகினம்
	துணையொடு திளைக்கும் காப்புடை வரைப்பில்,
	செந் தார்ப் பைங் கிளி முன்கை ஏந்தி,
15	'இன்று வரல் உரைமோ, சென்றிசினோர் திறத்து' என,
	இல்லவர் அறிதல் அஞ்சி, மெல்லென
	மழலை இன் சொல் பயிற்றும்
	நாணுடை அரிவை மாண் நலம் பெறவே.

59. பாலை

	தண் கயத்து அமன்ற வண்டு படு துணை மலர்ப்
	பெருந் தகை இழந்த கண்ணினை, பெரிதும்
	வருந்தினை, வாழியர், நீயே! வடாஅது
	வண் புனல் தொழுநை வார் மணல் அகன் துறை,
5	அண்டர் மகளிர் தண் தழை உடீஇயர்
	மரம் செல மிதித்த மாஅல் போல,
	புன் தலை மடப் பிடி உணீஇயர், அம் குழை,
	நெடு நிலை யாஅம் ஒற்றி, நனை கவுள்
	படி ஞிமிறு கடியும் களிறே தோழி!
10	சூர் மருங்கு அறுத்த சுடர் இலை நெடு வேல்,
	சினம் மிகு முருகன் தண் பரங்குன்றத்து,
	அந்துவன் பாடிய சந்து கெழு நெடு வரை,
	இன் தீம் பைஞ் சுனை ஈரணிப் பொலிந்த
	தண் நறுங் கழுநீர்ச் செண் இயற் சிறுபுறம்
15	தாம் பாராட்டிய காலையும் உள்ளார்
	வீங்கு இறைப் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டு
	அருஞ் செயற் பொருட்பிணி முன்னி, நப்
	பிரிந்து, சேண் உறைநர் சென்ற ஆறே.

77. பாலை

	'நல் நுதல் பசப்பவும், ஆள்வினை தரீஇயர்,
	துன் அருங் கானம் துன்னுதல் நன்று' எனப்
	பின்னின்று சூழ்ந்தனை ஆயின், நன்று இன்னாச்
	சூழ்ந்திசின் வாழிய, நெஞ்சே! வெய்துற
5	இடி உமிழ் வானம் நீங்கி, யாங்கணும்
	குடி பதிப்பெயர்ந்த சுட்டுடை முது பாழ்,
	கயிறு பிணிக் குழிசி ஓலை கொண்மார்,
	பொறி கண்டு அழிக்கும் ஆவணமாக்களின்,
	உயிர் திறம் பெயர, நல் அமர்க் கடந்த
10	தறுகணாளர் குடர் தரீஇ, தெறுவர,
	செஞ் செவி எருவை, அஞ்சுவர இகுக்கும்
	கல் அதர்க் கவலை போகின், சீறூர்ப்
	புல் அரை இத்திப் புகர் படு நீழல்
	எல் வளி அலைக்கும், இருள் கூர் மாலை,
15	வானவன் மறவன், வணங்குவில் தடக் கை,
	ஆனா நறவின் வண் மகிழ், பிட்டன்
	பொருந்தா மன்னர் அருஞ் சமத்து உயர்த்த
	திருந்துஇலை எஃகம் போல,
	அருந் துயர் தரும், இவள் பனி வார் கண்ணே.

90. நெய்தல்

	மூத்தோர் அன்ன வெண் தலைப் புணரி
	இளையோர் ஆடும் வரிமனை சிதைக்கும்
	தளை அவிழ் தாழைக் கானல் அம் பெருந் துறை,
	சில் செவித்து ஆகிய புணர்ச்சி அலர் எழ,
5	இல்வயிற் செறித்தமை அறியாய்; பல் நாள்
	வரு முலை வருத்தா, அம் பகட்டு மார்பின்,
	தெருமரல் உள்ளமொடு வருந்தும், நின்வயின்,
	'நீங்குக' என்று, யான் யாங்ஙனம் மொழிகோ?
	அருந் திறற் கடவுட் செல்லூர்க் குணாஅது
10	பெருங் கடல் முழக்கிற்று ஆகி, யாணர்,
	இரும்பு இடம் படுத்த வடுவுடை முகத்தர்,
	கருங் கட் கோசர் நியமம் ஆயினும்,
	'உறும்' எனக் கொள்குநர்அல்லர்
	நறு நுதல் அரிவை பாசிழை விலையே.

104. முல்லை

	வேந்து வினை முடித்தகாலை, தேம் பாய்ந்து
	இன வண்டு ஆர்க்கும் தண் நறும் புறவின்
	வென் வேல் இளையர் இன்புற, வலவன்
	வள்பு வலித்து ஊரின் அல்லது, முள் உறின்
5	முந்நீர் மண்டிலம் ஆதி ஆற்றா
	நல் நால்கு பூண்ட கடும் பரி நெடுந் தேர்,
	வாங்குசினை பொலிய ஏறி; புதல
	பூங் கொடி அவரைப் பொய் அதள் அன்ன
	உள் இல் வயிற்ற, வெள்ளை வெண் மறி,
10	மாழ்கியன்ன தாழ் பெருஞ் செவிய,
	புன் தலைச் சிறாரோடு உகளி, மன்றுழைக்
	கவை இலை ஆரின் அம் குழை கறிக்கும்
	சீறூர் பல பிறக்கு ஒழிய, மாலை
	இனிது செய்தனையால் எந்தை! வாழிய!
15	பனி வார் கண்ணள் பல புலந்து உறையும்
	ஆய் தொடி அரிவை கூந்தற்
	போது குரல் அணிய வேய்தந்தோயே!

121. பாலை

	நாம் நகை உடையம் நெஞ்சே! கடுந் தெறல்
	வேனில் நீடிய வான் உயர் வழிநாள்,
	வறுமை கூரிய மண் நீர்ச் சிறு குளத்
	தொடுகுழி மருங்கில் துவ்வாக் கலங்கல்
5	கன்றுடை மடப் பிடிக் கயந்தலை மண்ணி,
	சேறு கொண்டு ஆடிய வேறுபடு வயக் களிறு
	செங் கோல் வால் இணர் தயங்கத் தீண்டி,
	சொரி புறம் உரிஞிய நெறி அயல் மரா அத்து
	அல்குறு வரி நிழல் அசைஇ, நம்மொடு
10	தான் வரும் என்ப, தட மென் தோளி
	உறுகண் மழவர் உருள் கீண்டிட்ட
	ஆறு செல் மாக்கள் சோறு பொதி வெண் குடை
	கனை விசைக் கடு வளி எடுத்தலின், துணை செத்து
	வெருள் ஏறு பயிரும் ஆங்கண்,
15	கரு முக முசுவின் கானத்தானே.

131. பாலை

	'விசும்பு உற நிவந்த மாத் தாள் இகணைப்
	பசுங் கேழ் மெல் இலை அருகு நெறித்தன்ன,
	வண்டு படுபு இருளிய, தாழ் இருங் கூந்தல்
	சுரும்பு உண விரிந்த பெருந் தண் கோதை
5	இவளினும் சிறந்தன்று, ஈதல் நமக்கு' என
	வீளை அம்பின் விழுத் தொடை மழவர்
	நாள் ஆ உய்த்த நாம வெஞ் சுரத்து
	நடை மெலிந்து ஒழிந்த சேண் படர் கன்றின்
	கடைமணி உகுநீர் துடைத்த ஆடவர்
10	பெயரும் பீடும் எழுதி, அதர்தொறும்
	பீலி சூட்டிய பிறங்குநிலை நடுகல்
	வேல் ஊன்று பலகை வேற்று முனை கடுக்கும்
	வெருவரு தகுந கானம், 'நம்மொடு
	வருக' என்னுதிஆயின்,
15	வாரேன்; நெஞ்சம்! வாய்க்க நின் வினையே.

184. முல்லை

	கடவுட் கற்பொடு குடிக்கு விளக்கு ஆகிய
	புதல்வற் பயந்த புகழ் மிகு சிறப்பின்
	நன்னராட்டிக்கு அன்றியும், எனக்கும்
	இனிது ஆகின்றால்; சிறக்க, நின் ஆயுள்!
5	அருந் தொழில் முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு
	சுரும்பு இமிர் மலர கானம் பிற்பட,
	வெண் பிடவு அவிழ்ந்த வீ கமழ் புறவில்
	குண்டைக் கோட்ட குறு முள் கள்ளிப்
	புன் தலை புதைத்த கொழுங் கொடி முல்லை
10	ஆர் கழல் புதுப் பூ உயிர்ப்பின் நீக்கி,
	தெள் அறல் பருகிய திரிமருப்பு எழிற் கலை
	புள்ளி அம் பிணையொடு வதியும் ஆங்கண்,
	கோடுடைக் கையர், துளர் எறி வினைஞர்,
	அரியல் ஆர்கையர், விளைமகிழ் தூங்க,
15	செல்கதிர் மழுகிய உருவ ஞாயிற்றுச்
	செக்கர் வானம் சென்ற பொழுதில்,
	கற் பால் அருவியின் ஒலிக்கும் நல் தேர்த்
	தார் மணி பல உடன் இயம்ப
	சீர் மிகு குருசில்! நீ வந்து நின்றதுவே.

193. பாலை

	கான் உயர் மருங்கில் கவலை அல்லது,
	வானம் வேண்டா வில் ஏர் உழவர்
	பெரு நாள் வேட்டம், கிளை எழ வாய்த்த,
	பொரு களத்து ஒழிந்த குருதிச் செவ் வாய்,
5	பொறித்த போலும் வால் நிற எருத்தின்,
	அணிந்த போலும் செஞ் செவி, எருவை;
	குறும் பொறை எழுந்த நெடுந் தாள் யாஅத்து
	அருங் கவட்டு உயர்சினைப் பிள்ளை ஊட்ட,
	விரைந்து வாய் வழுக்கிய கொழுங் கண் ஊன் தடி
10	கொல் பசி முது நரி வல்சி ஆகும்
	சுரன் நமக்கு எளியமன்னே; நல் மனைப்
	பல் மாண் தங்கிய சாயல், இன் மொழி,
	முருந்து ஏர் முறுவல், இளையோள்
	பெருந் தோள் இன் துயில் கைவிடுகலனே.

206. மருதம்

	என் எனப்படும்கொல் தோழி! நல் மகிழ்ப்
	பேடிப் பெண் கொண்டு ஆடுகை கடுப்ப,
	நகுவரப் பணைத்த திரி மருப்பு எருமை
	மயிர்க் கவின் கொண்ட மாத் தோல் இரும் புறம்,
5	சிறு தொழில் மகாஅர் ஏறி, சேணோர்க்குத்
	துறுகல் மந்தியின் தோன்றும் ஊரன்,
	மாரி ஈங்கை மாத் தளிர் அன்ன
	அம் மா மேனி, ஆய்இழை, மகளிர்
	ஆரம் தாங்கிய அலர்முலை ஆகத்து
10	ஆராக் காதலொடு தார் இடை குழைய,
	முழவு முகம் புலரா விழவுடை வியல் நகர்,
	வதுவை மேவலன் ஆகலின், அது புலந்து,
	அடுபோர் வேளிர் வீரை முன்துறை,
	நெடு வெள் உப்பின் நிரம்பாக் குப்பை,
15	பெரு பெயற்கு உருகியாஅங்கு,
	திருந்துஇழை நெகிழ்ந்தன, தட மென் தோளே?

220. நெய்தல்

	ஊரும் சேரியும் உடன் இயைந்து அலர் எழ,
	தேரொடு மறுகியும், பணி மொழி பயிற்றியும்,
	கெடாஅத் தீயின் உரு கெழு செல்லூர்,
	கடாஅ யானைக் குழூஉச் சமம் ததைய,
5	மன் மருங்கு அறுத்த மழு வாள் நெடியோன்
	முன் முயன்று அரிதினின் முடித்த வேள்வி,
	கயிறு அரை யாத்த காண் தகு வனப்பின்,
	அருங் கடி நெடுந் தூண் போல, யாவரும்
	காணலாகா மாண் எழில் ஆகம்
10	உள்ளுதொறும் பனிக்கும் நெஞ்சினை, நீயே
	நெடும் புற நிலையினை, வருந்தினைஆயின்,
	முழங்கு கடல் ஓதம் காலைக் கொட்கும்,
	பழம் பல் நெல்லின் ஊணூர் ஆங்கண்,
	நோலா இரும் புள் போல, நெஞ்சு அமர்ந்து,
15	காதல் மாறாக் காமர் புணர்ச்சியின்,
	இருங் கழி முகந்த செங் கோல் அவ் வலை
	முடங்கு புற இறவொடு இன மீன் செறிக்கும்
	நெடுங் கதிர்க் கழனித் தண் சாய்க்கானத்து,
	யாணர்த் தண் பணை உறும் என, கானல்
20	ஆயம் ஆய்ந்த சாய் இறைப் பணைத் தோள்
	நல் எழில் சிதையா ஏமம்
	சொல் இனித் தெய்ய, யாம் தெளியுமாறே.

245. பாலை

	'உயிரினும் சிறந்த ஒண் பொருள் தருமார்
	நன்று புரி காட்சியர் சென்றனர், அவர்' என
	மனை வலித்து ஒழியும் மதுகையள் ஆதல்
	நீ நற்கு அறிந்தனைஆயின், நீங்கி,
5	மழை பெயல் மறந்த கழை திரங்கு இயவில்,
	செல் சாத்து எறியும் பண்பு இல் வாழ்க்கை
	வல் வில் இளையர் தலைவர், எல் உற,
	வரி கிளர் பணைத் தோள், வயிறு அணி திதலை,
	அரியலாட்டியர் அல்கு மனை வரைப்பில்,
10	மகிழ் நொடை பெறாஅராகி, நனை கவுள்
	கான யானை வெண் கோடு சுட்டி,
	மன்று ஓடு புதல்வன் புன் தலை நீவும்
	அரு முனைப் பாக்கத்து அல்கி, வைகுற,
	நிழல் படக் கவின்ற நீள்அரை இலவத்து
15	அழல் அகைந்தன்ன அலங்குசினை ஒண் பூக்
	குழல் இசைத் தும்பி ஆர்க்கும் ஆங்கண்,
	குறும் பொறை உணங்கும் ததர் வெள் என்பு
	கடுங் கால் ஒட்டகத்து அல்கு பசி தீர்க்கும்
	கல் நெடுங் கவலைய கானம் நீந்தி,
20	அம் மா அரிவை ஒழிய,
	சென்மோ நெஞ்சம்! வாரலென் யானே.

255. பாலை

	உலகு கிளர்ந்தன்ன உரு கெழு வங்கம்
	புலவுத் திரைப் பெருங் கடல் நீர் இடைப் போழ,
	இரவும் எல்லையும் அசைவு இன்று ஆகி,
	விரை செலல் இயற்கை வங்கூழ் ஆட்ட,
5	கோடு உயர் திணி மணல் அகன் துறை, நீகான்
	மாட ஒள் எரி மருங்கு அறிந்து ஒய்ய,
	ஆள் வினைப் பிரிந்த காதலர் நாள் பல
	கழியாமையே, அழி படர் அகல,
	வருவர்மன்னால் தோழி! தண் பணைப்
10	பொரு புனல் வைப்பின் நம் ஊர் ஆங்கண்,
	கருவிளை முரணிய தண் புதல் பகன்றை
	பெரு வளம் மலர அல்லி தீண்டி,
	பலவுக் காய்ப் புறத்த பசும் பழப் பாகல்
	கூதள மூதிலைக் கொடி நிரைத் தூங்க,
15	அறன் இன்று அலைக்கும் ஆனா வாடை
	கடி மனை மாடத்துக் கங்குல் வீச,
	'திருந்துஇழை நெகிழ்ந்து பெருங் கவின் சாய,
	நிரை வளை ஊருந் தோள்' என,
	உரையொடு செல்லும் அன்பினர்ப் பெறினே.

269. பாலை

	தொடி தோள் இவர்க! எவ்வமும் தீர்க!
	நெறி இருங் கதுப்பின் கோதையும் புனைக!
	ஏறுடை இன நிரை பெயர, பெயராது,
	செறி சுரை வெள் வேல் மழவர்த் தாங்கிய
5	தறுகணாளர் நல் இசை நிறுமார்,
	பிடி மடிந்தன்ன குறும்பொறை மருங்கின்,
	நட்ட போலும் நடாஅ நெடுங் கல்
	அகல் இடம் குயின்ற பல் பெயர் மண்ணி,
	நறு விரை மஞ்சள் ஈர்ம் புறம் பொலிய
10	அம்பு கொண்டு அறுத்த ஆர் நார் உரிவையின்
	செம் பூங் கரந்தை புனைந்த கண்ணி
	வரி வண்டு ஆர்ப்பச் சூட்டி, கழற் கால்
	இளையர் பதிப் பெயரும் அருஞ் சுரம் இறந்தோர்,
	தைஇ நின்ற தண் பெயல் கடை நாள்,
15	பொலங்காசு நிரைத்த கோடு ஏந்து அல்குல்
	நலம் கேழ் மாக் குரல் குழையொடு துயல்வர,
	பாடு ஊர்பு எழுதரும் பகு வாய் மண்டிலத்து
	வயிர் இடைப்பட்ட தெள் விளி இயம்ப,
	வண்டற் பாவை உண்துறைத் தரீஇ,
20	திரு நுதல் மகளிர் குரவை அயரும்
	பெரு நீர்க் கானல் தழீஇய இருக்கை,
	வாணன் சிறுகுடி, வணங்கு கதிர் நெல்லின்
	யாணர்த் தண் பணைப் போது வாய் அவிழ்ந்த
	ஒண் செங் கழுநீர் அன்ன, நின்
25	கண் பனி துடைமார் வந்தனர், விரைந்தே.

283. பாலை

	நல் நெடுங் கதுப்பொடு பெருந் தோள் நீவி,
	நின் இவண் ஒழிதல் அஞ்சிய என்னினும்,
	செலவு தலைக்கொண்ட பெரு விதுப்பு உறுவி
	பல் கவர் மருப்பின் முது மான் போக்கி,
5	சில் உணாத் தந்த சீறூர்ப் பெண்டிர்
	திரிவயின், தெவுட்டும் சேண் புலக் குடிஞைப்
	பைதல் மென் குரல் ஐது வந்து இசைத்தொறும்,
	போகுநர் புலம்பும் ஆறே ஏகுதற்கு
	அரிய ஆகும் என்னாமை, கரி மரம்
10	கண் அகை இளங் குழை கால்முதல் கவினி,
	விசும்புடன் இருண்டு, வெம்மை நீங்க,
	பசுங் கண் வானம் பாய் தளி பொழிந்தென,
	புல் நுகும்பு எடுத்த நல் நெடுங் கானத்து,
	ஊட்டுறு பஞ்சிப் பிசிர் பரந்தன்ன
15	வண்ண மூதாய் தண் நிலம் வரிப்ப,
	இனிய ஆகுக தணிந்தே
	இன்னா நீப்பின் நின்னொடு செலற்கே.

297. பாலை

	பானாட் கங்குலும், பெரும் புன் மாலையும்,
	ஆனா நோயொடு அழி படர்க் கலங்கி,
	நம்வயின் இனையும் இடும்பை கைம்மிக,
	என்னை ஆகுமோ, நெஞ்சே! நம் வயின்
5	இருங் கவின் இல்லாப் பெரும் புன் தாடி,
	கடுங்கண், மறவர் பகழி மாய்த்தென,
	மருங்குல் நுணுகிய பேஎம் முதிர் நடுகல்,
	பெயர் பயம் படரத் தோன்று குயில் எழுத்து
	இயைபுடன் நோக்கல்செல்லாது, அசைவுடன்
10	ஆறு செல் வம்பலர் விட்டனர் கழியும்
	சூர் முதல் இருந்த ஓமை அம் புறவின்,
	நீர் முள் வேலிப் புலவு நாறு முன்றில்,
	எழுதியன்ன கொடி படு வெருகின்
	பூளை அன்ன பொங்கு மயிர்ப் பிள்ளை,
15	மதி சூழ் மீனின், தாய் வழிப்படூஉம்
	சிறுகுடி மறவர் சேக் கோள் தண்ணுமைக்கு
	எருவைச் சேவல் இருஞ் சிறை பெயர்க்கும்
	வெரு வரு கானம், நம்மொடு,
	'வருவல்' என்றோள் மகிழ் மட நோக்கே?

312. குறிஞ்சி

	நெஞ்சு உடம்படுதலின் ஒன்று புரிந்து அடங்கி,
	இரவின் வரூஉம் இடும்பை நீங்க,
	வரையக் கருதும்ஆயின், பெரிது உவந்து,
	ஓங்கு வரை இழிதரும் வீங்கு பெயல் நீத்தம்,
5	காந்தள் அம் சிறுகுடிக் கௌவை பேணாது,
	அரி மதர் மழைக் கண் சிவப்ப, நாளைப்
	பெரு மலை நாடன் மார்பு புணை ஆக,
	ஆடுகம் வம்மோ காதல் அம் தோழி!
	வேய் பயில் அடுக்கம் புதையக் கால் வீழ்த்து,
10	இன் இசை முரசின் இரங்கி, ஒன்னார்
	ஓடு புறம் கண்ட, தாள் தோய் தடக் கை,
	வெல் போர் வழுதி செல் சமத்து உயர்த்த
	அடு புகழ் எஃகம் போல,
	கொடி பட மின்னிப் பாயின்றால், மழையே!

343. பாலை

	வாங்கு அமை புரையும் வீங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	சில் சுணங்கு அணிந்த, பல் பூண், மென் முலை,
	நல் எழில், ஆகம் புல்லுதல் நயந்து,
	மரம் கோள் உமண் மகன் பேரும் பருதிப்
5	புன் தலை சிதைத்த வன் தலை நடுகல்
	கண்ணி வாடிய மண்ணா மருங்குல்,
	கூர் உளி குயின்ற கோடு மாய் எழுத்து, அவ்
	ஆறு செல் வம்பலர் வேறு பயம் படுக்கும்
	கண் பொரி கவலைய கானத்து ஆங்கண்,
10	நனந்தலை யாஅத்து அம் தளிர்ப் பெருஞ் சினை,
	இல் போல் நீழல் செல் வெயில் ஒழிமார்,
	நெடுஞ் செவிக் கழுதைக் குறுங் கால் ஏற்றைப்
	புறம் நிறை பண்டத்துப் பொறை அசாஅக் களைந்த
	பெயர் படை கொள்ளார்க்கு உயவுத் துணை ஆகி,
15	உயர்ந்த ஆள்வினை புரிந்தோய்; பெயர்ந்து நின்று
	உள்ளினை வாழி, என் நெஞ்சே! கள்ளின்
	மகிழின் மகிழ்ந்த அரி மதர் மழைக் கண்,
	சில் மொழிப் பொலிந்த துவர் வாய்,
	பல் மாண் பேதையின் பிரிந்த நீயே.

358. குறிஞ்சி

	நீலத்து அன்ன நிறம் கிளர் எருத்தின்,
	காமர் பீலி, ஆய் மயில் தோகை
	இன் தீம் குரல துவன்றி, மென் சீர்
	ஆடு தகை எழில் நலம் கடுப்பக் கூடி,
5	கண் நேர் இதழ, தண் நறுங் குவளைக்
	குறுந் தொடர் அடைச்சிய நறும் பல் கூழை
	நீடு நீர் நெடுஞ் சுனை ஆயமொடு ஆடாய்,
	உயங்கிய மனத்தையாகி, புலம்பு கொண்டு,
	இன்னை ஆகிய நின் நிறம் நோக்கி,
10	அன்னை வினவினள்ஆயின், அன்னோ!
	என் என உரைக்கோ யானே துன்னிய
	பெரு வரை இழிதரும் நெடு வெள் அருவி,
	ஓடை யானை உயர் மிசை எடுத்த
	ஆடு கொடி கடுப்ப, தோன்றும்
15	கோடு உயர் வெற்பன் உறீஇய நோயே?

365. பாலை

	அகல் வாய் வானம் மால் இருள் பரப்ப,
	பகல் ஆற்றுப்படுத்த பையென் தோற்றமொடு
	சினவல் போகிய புன்கண் மாலை,
	அத்த நடுகல் ஆள் என உதைத்த
5	கான யானைக் கதுவாய் வள் உகிர்,
	இரும் பனை இதக்கையின், ஒடியும் ஆங்கண்,
	கடுங்கண் ஆடவர் ஏ முயல் கிடக்கை,
	வருநர் இன்மையின் களையுநர்க் காணா
	என்றூழ் வெஞ் சுரம் தந்த நீயே
10	துயர் செய்து ஆற்றாயாகி, பெயர்பு, ஆங்கு
	உள்ளினை வாழிய, நெஞ்சே! வென் வேல்
	மா வண் கழுவுள் காமூர் ஆங்கண்,
	பூதம் தந்த பொரி அரை வேங்கைத்
	தண் கமழ் புது மலர் நாறும்
15	அம் சில் ஓதி ஆய் மடத் தகையே.

368. குறிஞ்சி

	தொடுதோற் கானவன் சூடுறு வியன் புனம்,
	கரி புறம் கழீஇய பெரும் பாட்டு ஈரத்து,
	தோடு வளர் பைந் தினை நீடு குரல் காக்கும்
	ஒண் தொடி மகளிர்க்கு ஊசலாக
5	ஆடு சினை ஒழித்த கோடு இணர் கஞலிய
	குறும்பொறை அயலது நெடுந் தாள் வேங்கை,
	மட மயிற் குடுமியின், தோன்றும் நாடன்
	உயர் வரை மருங்கின் காந்தள் அம் சோலைக்
	குரங்கு அறிவாரா மரம் பயில் இறும்பில்,
10	கடி சுனைத் தெளிந்த மணி மருள் தீம் நீர்
	பிடி புணர் களிற்றின் எம்மொடு ஆடி,
	பல் நாள் உம்பர்ப் பெயர்ந்து, சில் நாள்
	கழியாமையே வழிவழிப் பெருகி,
	அம் பணை விளைந்த தேக் கட் தேறல்
15	வண்டு படு கண்ணியர் மகிழும் சீறூர்,
	எவன்கொல் வாழி, தோழி! கொங்கர்
	மணி அரை யாத்து மறுகின் ஆடும்
	உள்ளி விழவின் அன்ன,
	அலர் ஆகின்று, அது பலர் வாய்ப் பட்டே?

380. நெய்தல்

	தேர் சேண் நீக்கி, தமியன் வந்து, 'நும்
	ஊர் யாது?' என்ன, நணி நணி ஒதுங்கி,
	முன் நாள் போகிய துறைவன், நெருநை,
	அகல் இலை நாவல் உண்துறை உதிர்த்த
5	கனி கவின் சிதைய வாங்கிக் கொண்டு, தன்,
	தாழை வேர் அளை, வீழ் துணைக்கு இடூஉம்
	அலவற் காட்டி, 'நற்பாற்று இது' என,
	நினைந்த நெஞ்சமொடு, நெடிது பெயர்ந்தோனே;
	உதுக் காண் தோன்றும், தேரே இன்றும்;
10	நாம் எதிர் கொள்ளாம்ஆயின், தான் அது
	துணிகுவன் போலாம்; நாணு மிக உடையன்;
	வெண் மணல் நெடுங் கோட்டு மறைகோ?
	அம்ம, தோழி! கூறுமதி நீயே.

387. பாலை

	திருந்துஇழை நெகிழ்ந்து, பெருந் தோள் சாஅய்,
	அரி மதர் மழைக் கண் கலுழச் செல்வீர்!
	வருவீர் ஆகுதல் உரைமின் மன்னோ
	பூக் கண் பறைந்த புன் தலைச் சிறாஅரொடு
5	அவ் வரி கொன்ற கறை சேர் வள் உகிர்ப்
	பசை விரல் புலைத்தி நெடிது பிசைந்து ஊட்டிய
	பூந் துகில் இமைக்கும், பொலன் காழ் அல்குல்,
	அவ் வரி சிதைய நோக்கி, வெவ் வினைப்
	பயில் அரில் கிடந்த வேட்டு விளி வெரீஇ,
10	வரிப் புற இதலின் மணிக் கட் பேடை
	நுண் பொறி அணிந்த எருத்தின், கூர் முட்
	செங் கால், சேவல் பயிரும் ஆங்கண்,
	வில் ஈண்டு அருஞ் சமம் ததைய நூறி,
	நல் இசை நிறுத்த நாணுடை மறவர்
15	நிரை நிலை நடுகல் பொருந்தி, இமையாது,
	இரை நசைஇக் கிடந்த முது வாய்ப் பல்லி
	சிறிய தெற்றுவதுஆயின், 'பெரிய
	ஓடை யானை உயர்ந்தோர்ஆயினும்,
	நின்றாங்குப் பெயரும் கானம்
20	சென்றோர்மன்' என இருக்கிற்போர்க்கே.