1. பாலை

	'வண்டு படத் ததைந்த கண்ணி, ஒண் கழல்,
	உருவக் குதிரை மழவர் ஓட்டிய
	முருகன் நற் போர் நெடு வேள் ஆவி,
	அறுகோட்டு யானைப் பொதினி ஆங்கண்,
5	சிறு காரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
	கல் போல் பிரியலம்' என்ற சொல்தாம்
	மறந்தனர்கொல்லோ தோழி! சிறந்த
	வேய் மருள் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டுப்
	பொலங்கல வெறுக்கை தருமார் நிலம் பக,
10	அழல் போல் வெங்கதிர் பைது அறத் தெறுதலின்,
	நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த; அறை காய்பு,
	அறுநீர்ப் பைஞ் சுனை ஆம் அறப் புலர்தலின்,
	உகு நெல் பொரியும் வெம்மைய; யாவரும்
	வழங்குநர் இன்மையின், வௌவுநர் மடிய,
15	சுரம் புல்லென்ற ஆற்ற; அலங்கு சினை
	நார் இல் முருங்கை நவிரல் வான் பூச்
	சூரல்அம் கடு வளி எடுப்ப, ஆருற்று,
	உடை திரைப் பிதிர்வின் பொங்கி, முன்
	கடல் போல் தோன்றல காடு இறந்தோரே?

15. பாலை

	எம் வெங் காமம் இயைவது ஆயின்,
	மெய்ம் மலி பெரும் பூண், செம்மற் கோசர்
	கொம்மைஅம் பசுங் காய்க் குடுமி விளைந்த
	பாகல் ஆர்கைப் பறைக் கட் பீலித்
5	தோகைக் காவின் துளுநாட்டு அன்ன,
	வறுங் கை வம்பலர்த் தாங்கும் பண்பின்
	செறிந்த சேரிச் செம்மல் மூதூர்,
	அறிந்த மாக்கட்டு ஆகுகதில்ல
	தோழிமாரும் யானும் புலம்ப,
10	சூழி யானைச் சுடர்ப் பூண் நன்னன்
	பாழி அன்ன கடியுடை வியல் நகர்ச்
	செறிந்த காப்பு இகந்து, அவனொடு போகி,
	அத்த இருப்பை ஆர் கழல் புதுப் பூத்
	துய்த்த வாய, துகள் நிலம் பரக்க,
15	கொன்றை அம் சினைக் குழற்பழம் கொழுதி,
	வன் கை எண்கின் வய நிரை பரக்கும்
	இன் துணைப் படர்ந்த கொள்கையொடு ஒராங்கு
	குன்ற வேயின் திரண்ட என்
	மென் தோள் அஞ்ஞை சென்ற ஆறே!

31. பாலை

	நெருப்பு எனச் சிவந்த உருப்பு அவிர் மண்டிலம்
	புலங்கடை மடங்கத் தெறுதலின், ஞொள்கி,
	'நிலம் புடைபெயர்வது அன்றுகொல், இன்று?' என,
	மன் உயிர் மடிந்த மழை மாறு அமையத்து,
5	இலை இல ஓங்கிய நிலை உயர் யாஅத்து
	மேற் கவட்டு இருந்த பார்ப்பினங்கட்கு,
	கல்லுடைக் குறும்பின் வயவர் வில் இட,
	நிண வரிக் குறைந்த நிறத்த அதர்தொறும்,
	கணவிர மாலை இடூஉக் கழிந்தன்ன
10	புண் உமிழ் குருதி பரிப்பக் கிடந்தோர்
	கண் உமிழ் கழுகின் கானம் நீந்தி,
	'சென்றார்' என்பு இலர் தோழி! வென்றியொடு
	வில் அலைத்து உண்ணும் வல் ஆண் வாழ்க்கைத்
	தமிழ் கெழு மூவர் காக்கும்
15	மொழி பெயர் தேஎத்த பல் மலை இறந்தே.

55. பாலை

	காய்ந்து செலற் கனலி கல் பகத் தெறுதலின்,
	ஈந்து குருகு உருகும் என்றூழ் நீள் இடை,
	உளி முக வெம் பரல் அடி வருத்துறாலின்,
	விளி முறை அறியா வேய் கரி கானம்,
5	வயக் களிற்று அன்ன காளையொடு என் மகள்
	கழிந்ததற்கு அழிந்தன்றோஇலெனே! ஒழிந்து யாம்
	ஊது உலைக் குருகின் உள் உயிர்த்து, அசைஇ,
	வேவது போலும் வெய்ய நெஞ்சமொடு
	கண்படை பெறேன், கனவ ஒண் படைக்
10	கரிகால் வளவனொடு வெண்ணிப் பறந்தலைப்
	பொருது புண் நாணிய சேரலாதன்
	அழி கள மருங்கின் வாள் வடக்கிருந்தென,
	இன்னா இன் உரை கேட்ட சான்றோர்
	அரும் பெறல் உலகத்து அவனொடு செலீஇயர்,
15	பெரும்பிறிது ஆகியாங்கு பிரிந்து இவண்
	காதல் வேண்டி, எற் துறந்து
	போதல்செல்லா என் உயிரொடு புலந்தே.

61. பாலை

	'நோற்றோர்மன்ற தாமே கூற்றம்
	கோளுற விளியார், பிறர் கொள விளிந்தோர்' எனத்
	தாள் வலம்படுப்பச் சேட் புலம் படர்ந்தோர்
	நாள் இழை நெடுஞ் சுவர் நோக்கி, நோய் உழந்து
5	ஆழல் வாழி, தோழி! தாழாது,
	உரும் எனச் சிலைக்கும் ஊக்கமொடு பைங் கால்
	வரி மாண் நோன் ஞாண் வன் சிலைக் கொளீஇ,
	அரு நிறத்து அழுத்திய அம்பினர் பலருடன்
	அண்ணல் யானை வெண் கோடு கொண்டு,
10	நறவு நொடை நெல்லின் நாள் மகிழ் அயரும்
	கழல் புனை திருந்துஅடிக் கள்வர் கோமான்
	மழ புலம் வணக்கிய மா வண் புல்லி
	விழவுடை விழுச் சீர் வேங்கடம் பெறினும்,
	பழகுவர்ஆதலோ அரிதே முனாஅது
15	முழவு உறழ் திணி தோள் நெடு வேள் ஆவி
	பொன்னுடை நெடு நகர்ப் பொதினி அன்ன நின்
	ஒண் கேழ் வன முலைப் பொலிந்த
	நுண் பூண் ஆகம் பொருந்துதல் மறந்தே.

65. பாலை

	உன்னம் கொள்கையொடு உளம் கரந்து உறையும்
	அன்னை சொல்லும் உய்கம்; என்னதூஉம்
	ஈரம் சேரா இயல்பின் பொய்ம்மொழிச்
	சேரிஅம் பெண்டிர் கௌவையும் ஒழிகம்;
5	நாடு கண் அகற்றிய உதியஞ்சேரற்
	பாடிச் சென்ற பரிசிலர் போல
	உவ இனி வாழி, தோழி! அவரே,
	பொம்மல் ஓதி! நம்மொடு ஒராங்குச்
	செலவு அயர்ந்தனரால் இன்றே மலைதொறும்
10	மால் கழை பிசைந்த கால் வாய் கூர் எரி,
	மீன் கொள் பரதவர் கொடுந் திமில் நளி சுடர்
	வான் தோய் புணரிமிசைக் கண்டாங்கு,
	மேவரத் தோன்றும் யாஅ உயர் நனந்தலை
	உயவல் யானை வெரிநுச் சென்றன்ன
15	கல் ஊர்பு இழிதரும் புல் சாய் சிறு நெறி,
	காடு மீக்கூறும் கோடு ஏந்து ஒருத்தல்
	ஆறு கடிகொள்ளும் அருஞ் சுரம்; 'பணைத் தோள்,
	நாறு ஐங் கூந்தல், கொம்மை வரி முலை,
	நிரை இதழ் உண்கண், மகளிர்க்கு
20	அரியவால்' என அழுங்கிய செலவே!

91. பாலை

	விளங்குபகல் உதவிய பல் கதிர் ஞாயிறு
	வளம் கெழு மா மலை பயம் கெடத் தெறுதலின்,
	அருவி ஆன்ற பெரு வரை மருங்கில்
	சூர்ச் சுனை துழைஇ நீர்ப்பயம் காணாது,
5	பாசி தின்ற பைங் கண் யானை
	ஓய் பசிப் பிடியொடு ஒருதிறன் ஒடுங்க,
	வேய் கண் உடைந்த வெயில் அவிர் நனந்தலை
	அரும் பொருள் வேட்கையின் அகன்றனர் ஆயினும்,
	பெரும் பேர் அன்பினர் தோழி!-இருங் கேழ்
10	இரலை சேக்கும், பரல் உயர் பதுக்கைக்
	கடுங்கண் மழவர் களவு உழவு எழுந்த
	நெடுங் கால் ஆசினி ஒடுங்காட்டு உம்பர்,
	விசிபிணி முழவின் குட்டுவன் காப்ப,
	பசி என அறியாப் பணை பயில் இருக்கை,
15	தட மருப்பு எருமை தாமரை முனையின்,
	முடம் முதிர் பலவின் கொழு நிழல் வதியும்,
	குடநாடு பெறினும் தவிரலர்
	மடமான் நோக்கி! நின் மாண் நலம் மறந்தே.

97. பாலை

	'கள்ளி அம் காட்ட புள்ளி அம் பொறிக் கலை
	வறன் உறல் அம் கோடு உதிர, வலம் கடந்து,
	புலவுப் புலி துறந்த கலவுக் கழி கடு முடை,
	இரவுக் குறும்பு அலற நூறி, நிரை பகுத்து,
5	இருங் கல் முடுக்கர்த் திற்றி கெண்டும்
	கொலை வில் ஆடவர் போல, பலவுடன்
	பெருந் தலை எருவையொடு பருந்து வந்து இறுக்கும்
	அருஞ் சுரம் இறந்த கொடியோர்க்கு அல்கலும்,
	இருங் கழை இறும்பின் ஆய்ந்து கொண்டு அறுத்த
10	நுணங்கு கண் சிறு கோல் வணங்குஇறை மகளிரொடு
	அகவுநர்ப் புரந்த அன்பின், கழல் தொடி,
	நறவு மகிழ் இருக்கை, நன்னன் வேண்மான்
	வயலை வேலி வியலூர் அன்ன, நின்
	அலர்முலை ஆகம் புலம்ப, பல நினைந்து,
15	ஆழல்' என்றி தோழி! யாழ என்
	கண் பனி நிறுத்தல் எளிதோ குரவு மலர்ந்து,
	அற்சிரம் நீங்கிய அரும் பத வேனில்
	அறல் அவிர் வார் மணல் அகல்யாற்று அடைகரை,
	துறை அணி மருதமொடு இகல் கொள ஓங்கி,
20	கலிழ் தளிர் அணிந்த இருஞ் சினை மாஅத்து
	இணர் ததை புதுப் பூ நிரைத்த பொங்கர்,
	புகை புரை அம் மஞ்சு ஊர,
	நுகர் குயில் அகவும் குரல் கேட்போர்க்கே?

101. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! 'இம்மை
	நன்று செய் மருங்கில் தீது இல்' என்னும்
	தொன்றுபடு பழமொழி இன்று பொய்த்தன்றுகொல்?
	தகர் மருப்பு ஏய்ப்பச் சுற்றுபு, சுரிந்த
5	சுவல் மாய் பித்தை, செங் கண், மழவர்
	வாய்ப் பகை கடியும் மண்ணொடு கடுந் திறல்
	தீப் படு சிறு கோல் வில்லொடு பற்றி,
	நுரை தெரி மத்தம் கொளீஇ, நிரைப் புறத்து
	அடி புதை தொடுதோல் பறைய ஏகி,
10	கடி புலம் கவர்ந்த கன்றுடைக் கொள்ளையர்,
	இனம் தலைபெயர்க்கும் நனந்தலைப் பெருங் காட்டு,
	அகல் இரு விசும்பிற்கு ஓடம் போல,
	பகலிடை நின்ற பல் கதிர் ஞாயிற்று
	உருப்பு அவிர்பு உளரிய சுழன்று வரு கோடை,
15	புன் கால் முருங்கை ஊழ் கழி பல் மலர்,
	தண் கார் ஆலியின், தாவன உதிரும்
	பனி படு பல் மலை இறந்தோர்க்கு
	முனிதகு பண்பு யாம் செய்தன்றோஇலமே!

115. பாலை

	அழியா விழவின், அஞ்சுவரு மூதூர்ப்
	பழி இலர்ஆயினும், பலர் புறங்கூறும்
	அம்பல் ஒழுக்கமும் ஆகியர்; வெஞ் சொல்
	சேரிஅம் பெண்டிர் எள்ளினும் எள்ளுக;
5	நுண் பூண் எருமை குட நாட்டன்ன என்
	ஆய்நலம் தொலையினும் தொலைக; என்றும்
	நோய் இலராக, நம் காதலர் வாய் வாள்
	எவ்வி வீழ்ந்த செருவில் பாணர்
	கைதொழு மரபின் முன் பரித்து இடூஉப் பழிச்சிய
10	வள் உயிர் வணர் மருப்பு அன்ன, ஒள் இணர்ச்
	சுடர்ப் பூங் கொன்றை ஊழுறு விளைநெற்று
	அறைமிசைத் தாஅம் அத்த நீளிடை,
	பிறை மருள் வான் கோட்டு அண்ணல் யானை,
	சினம் மிகு முன்பின், வாம் மான், அஞ்சி
15	இனம் கொண்டு ஒளிக்கும் அஞ்சுவரு கவலை,
	நன்னர் ஆய்கவின் தொலைய, சேய் நாட்டு,
	நம் நீத்து உறையும் பொருட்பிணிக்
	கூடாமையின், நீடியோரே.

127. பாலை

	இலங்கு வளை நெகிழச் சாஅய், அல்கலும்,
	கலங்குஅஞர் உழந்து, நாம் இவண் ஒழிய
	வலம் படு முரசிற் சேரலாதன்
	முந்நீர் ஓட்டிக் கடம்பு அறுத்து, இமயத்து
5	முன்னோர் மருள வணங்குவில் பொறித்து,
	நல் நகர் மரந்தை முற்றத்து ஒன்னார்
	பணி திறை தந்த பாடுசால் நன்கலம்
	பொன்செய் பாவை வயிரமொடு ஆம்பல்
	ஒன்று வாய் நிறையக் குவைஇ, அன்று அவண்
10	நிலம் தினத் துறந்த நிதியத்து அன்ன
	ஒரு நாள் ஒரு பகற் பெறினும், வழிநாள்
	தங்கலர் வாழி, தோழி! செங் கோற்
	கருங் கால் மராத்து வாஅல் மெல் இணர்
	சுரிந்து வணர் பித்தை பொலியச் சூடி,
15	கல்லா மழவர் வில் இடம் தழீஇ,
	வருநர்ப் பார்க்கும் வெருவரு கவலை
	மொழி பெயர் தேஎத்தர் ஆயினும்,
	பழி தீர் காதலர் சென்ற நாட்டே.

187. பாலை

	தோள் புலம்பு அகலத் துஞ்சி, நம்மொடு
	நாள் பல நீடிய கரந்து உறை புணர்ச்சி
	நாண் உடைமையின் நீங்கி, சேய் நாட்டு
	அரும் பொருள் வலித்த நெஞ்சமொடு ஏகி,
5	நம் உயர்வு உள்ளினர் காதலர் கறுத்தோர்
	தெம் முனை சிதைத்த, கடும் பரிப் புரவி,
	வார் கழற் பொலிந்த வன்கண் மழவர்
	பூந் தொடை விழவின் தலை நாள் அன்ன,
	தரு மணல் ஞெமிரிய திரு நகர் முற்றம்
10	புலம்புறும்கொல்லோ தோழி! சேண் ஓங்கு
	அலந்தலை ஞெமையத்து ஆள் இல் ஆங்கண்,
	கல் சேர்பு இருந்த சில் குடிப் பாக்கத்து,
	எல் விருந்து அயர, ஏமத்து அல்கி,
	மனை உறை கோழி அணல் தாழ்பு அன்ன
15	கவை ஒண் தளிர கருங்கால் யாஅத்து
	வேனில் வெற்பின் கானம் காய,
	முனை எழுந்து ஓடிய கெடு நாட்டு ஆர் இடை,
	பனை வெளிறு அருந்து பைங் கண் யானை
	ஒண் சுடர் முதிரா இளங் கதிர் அமையத்து,
20	கண்படு பாயல் கை ஒடுங்கு அசை நிலை
	வாள் வாய்ச் சுறவின் பனித் துறை நீந்தி,
	நாள் வேட்டு எழுந்த நயன் இல் பரதவர்
	வைகு கடல் அம்பியின் தோன்றும்
	மை படு மா மலை விலங்கிய சுரனே?

197. பாலை

	மா மலர் வண்ணம் இழந்த கண்ணும்,
	பூ நெகிழ் அணையின் சாஅய தோளும்,
	நன்னர் மாக்கள் விழைவனர் ஆய்ந்த
	தொல் நலம் இழந்த துயரமொடு, என்னதூஉம்
5	இனையல் வாழி, தோழி! முனை எழ
	முன்னுவர் ஓட்டிய முரண் மிகு திருவின்,
	மறம் மிகு தானை, கண்ணன் எழினி
	தேம் முது குன்றம் இறந்தனர் ஆயினும்,
	நீடலர் யாழ, நின் நிரை வளை நெகிழ
10	தோள் தாழ்பு இருளிய குவை இருங் கூந்தல்
	மடவோள் தழீஇய விறலோன் மார்பில்
	புன் தலைப் புதல்வன் ஊர்பு இழிந்தாங்கு,
	கடுஞ்சூல் மடப் பிடி தழீஇய வெண் கோட்டு
	இனம்சால் வேழம், கன்று ஊர்பு இழிதர,
15	பள்ளி கொள்ளும் பனிச் சுரம் நீந்தி,
	ஒள் இணர்க் கொன்றை ஓங்கு மலை அத்தம்
	வினை வலியுறூஉம் நெஞ்சமொடு
	இனையர் ஆகி, நப் பிரிந்திசினோரே.

201. பாலை

	அம்ம, வாழி தோழி! 'பொன்னின்
	அவிர் எழில் நுடங்கும் அணி கிளர் ஓடை
	வினை நவில் யானை விறற் போர்ப் பாண்டியன்
	புகழ் மலி சிறப்பின் கொற்கை முன்துறை,
5	அவிர்கதிர் முத்தமொடு வலம்புரி சொரிந்து,
	தழை அணிப் பொலிந்த கோடு ஏந்து அல்குல்
	பழையர் மகளிர் பனித் துறைப் பரவ,
	பகலோன் மறைந்த அந்தி ஆர் இடை,
	உரு கெழு பெருங் கடல் உவவுக் கிளர்ந்தாங்கு,
10	அலரும் மன்று பட்டன்றே; அன்னையும்
	பொருந்தாக் கண்ணள், வெய்ய உயிர்க்கும்' என்று
	எவன் கையற்றனை, இகுளை? சோழர்
	வெண்ணெல் வைப்பின் நல் நாடு பெறினும்,
	ஆண்டு அமைந்து உறைநர்அல்லர் முனாஅது
15	வான் புகு தலைய குன்றத்துக் கவாஅன்,
	பெருங் கை எண்கின் பேழ்வாய் ஏற்றை
	இருள் துணிந்தன்ன குவவு மயிர்க் குருளைத்
	தோல் முலைப் பிணவொடு திளைக்கும்
	வேனில் நீடிய சுரன் இறந்தோரே.

211. பாலை

	கேளாய், எல்ல! தோழி! வாலிய
	சுதை விரிந்தன்ன பல் பூ மராஅம்
	பறை கண்டன்ன பா அடி நோன் தாள்
	திண் நிலை மருப்பின் வயக் களிறு உரிஞுதொறும்,
5	தண் மழை ஆலியின் தாஅய், உழவர்
	வெண்ணெல் வித்தின் அறைமிசை உணங்கும்
	பனி படு சோலை வேங்கடத்து உம்பர்,
	மொழி பெயர் தேஎத்தர் ஆயினும், நல்குவர்
	குழியிடைக் கொண்ட கன்றுடைப் பெரு நிரை
10	பிடி படு பூசலின் எய்தாது ஒழிய,
	கடுஞ் சின வேந்தன் ஏவலின் எய்தி,
	நெடுஞ் சேண் நாட்டில் தலைத்தார்ப் பட்ட
	கல்லா எழினி பல் எறிந்து அழுத்திய
	வன்கண் கதவின் வெண்மணி வாயில்,
15	மத்தி நாட்டிய கல் கெழு பனித் துறை,
	நீர் ஒலித்தன்ன பேஎர்
	அலர் நமக்கு ஒழிய, அழப் பிரிந்தோரே.

233. பாலை

	அலமரல் மழைக் கண் மல்கு பனி வார, நின்
	அலர் முலை நனைய, அழாஅல் தோழி!
	எரி கவர்பு உண்ட கரி புறப் பெரு நிலம்
	பீடு கெழு மருங்கின் ஓடு மழை துறந்தென,
5	ஊன் இல் யானை உயங்கும் வேனில்,
	மறப் படைக் குதிரை, மாறா மைந்தின்,
	துறக்கம் எய்திய தொய்யா நல் இசை
	முதியர்ப் பேணிய, உதியஞ் சேரல்
	பெருஞ் சோறு கொடுத்த ஞான்றை, இரும் பல்
10	கூளிச் சுற்றம் குழீஇ இருந்தாங்கு,
	குறியவும் நெடியவும் குன்று தலைமணந்த
	சுரன் இறந்து அகன்றனர்ஆயினும், மிக நனி
	மடங்கா உள்ளமொடு மதி மயக்குறாஅ,
	பொருள்வயின் நீடலோஇலர் நின்
15	இருள் ஐங் கூந்தல் இன் துயில் மறந்தே.

251. பாலை

	தூதும் சென்றன; தோளும் செற்றும்;
	ஓதி ஒண் நுதல் பசலையும் மாயும்;
	வீங்கு இழை நெகிழச் சாஅய், செல்லலொடு
	நாம் படர் கூரும் அருந் துயர் கேட்பின்,
5	நந்தன் வெறுக்கை எய்தினும், மற்று அவண்
	தங்கலர் வாழி, தோழி! வெல் கொடித்
	துனை கால் அன்ன புனை தேர்க் கோசர்
	தொல் மூதாலத்து அரும் பணைப் பொதியில்,
	இன் இசை முரசம் கடிப்பு இகுத்து இரங்க,
10	தெம் முனை சிதைத்த ஞான்றை, மோகூர்
	பணியாமையின், பகை தலைவந்த
	மா கெழு தானை வம்ப மோரியர்
	புனை தேர் நேமி உருளிய குறைத்த
	இலங்கு வெள் அருவிய அறை வாய் உம்பர்,
15	மாசு இல் வெண் கோட்டு அண்ணல் யானை
	வாயுள் தப்பிய, அருங் கேழ், வயப் புலி
	மா நிலம் நெளியக் குத்தி, புகலொடு
	காப்பு இல வைகும் தேக்கு அமல் சோலை
	நிரம்பா நீள் இடைப் போகி,
20	அரம் போழ் அவ் வளை நிலை நெகிழ்த்தோரே.

265. பாலை

	புகையின் பொங்கி, வியல் விசும்பு உகந்து,
	பனி ஊர் அழற் கொடி கடுப்பத் தோன்றும்
	இமயச் செவ் வரை மானும்கொல்லோ?
	பல் புகழ் நிறைந்த வெல் போர் நந்தர்
5	சீர் மிகு பாடலிக் குழீஇ, கங்கை
	நீர்முதல் கரந்த நிதியம்கொல்லோ?
	எவன்கொல்? வாழி, தோழி! வயங்கு ஒளி
	நிழற்பால் அறலின் நெறித்த கூந்தல்,
	குழற் குரல், பாவை இரங்க, நத்துறந்து,
10	ஒண் தொடி நெகிழச் சாஅய், செல்லலொடு
	கண் பனி கலுழ்ந்து யாம் ஒழிய, பொறை அடைந்து,
	இன் சிலை எழில் ஏறு கெண்டி, புரைய
	நிணம் பொதி விழுத் தடி நெருப்பின் வைத்து எடுத்து,
	அணங்கு அரு மரபின் பேஎய் போல
15	விளர் ஊன் தின்ற வேட்கை நீங்க,
	துகள் அற விளைந்த தோப்பி பருகி,
	குலாஅ வல் வில் கொடு நோக்கு ஆடவர்
	புலாஅல் கையர், பூசா வாயர்,
	ஒராஅ உருள் துடி குடுமிக் குராலொடு
20	மராஅஞ் சீறூர் மருங்கில் தூங்கும்
	செந் நுதல் யானை வேங்கடம் தழீஇ,
	வெம் முனை அருஞ் சுரம் இறந்தோர்
	நம்மினும் வலிதாத் தூக்கிய பொருளே!

281. பாலை

	செய்வது தெரிந்திசின் தோழி! அல்கலும்,
	அகலுள் ஆண்மை அச்சு அறக் கூறிய
	சொல் பழுது ஆகும் என்றும் அஞ்சாது,
	ஒல்கு இயல் மட மயில் ஒழித்த பீலி,
5	வான் போழ் வல் வில் சுற்றி, நோன் சிலை
	அவ் வார் விளிம்பிற்கு அமைந்த நொவ்வு இயல்
	கனை குரல் இசைக்கும் விரை செலல் கடுங் கணை
	முரண் மிகு வடுகர் முன்னுற, மோரியர்
	தென் திசை மாதிரம் முன்னிய வரவிற்கு
10	விண்ணுற ஓங்கிய பனி இருங் குன்றத்து,
	ஒண் கதிர்த் திகிரி உருளிய குறைத்த
	அறை இறந்து, அவரோ சென்றனர்
	பறை அறைந்தன்ன அலர் நமக்கு ஒழித்தே.

295. பாலை

	நிலம் நீர் அற்று நீள் சுனை வறப்ப,
	குன்று கோடு அகைய, கடுங் கதிர் தெறுதலின்,
	என்றூழ் நீடிய வேய் படு நனந்தலை,
5	வேங்கை வென்ற வெரு வரு பணைத் தோள்
	ஓங்கல் யானை உயங்கி, மதம் தேம்பி,
	பல் மர ஒரு சிறைப் பிடியொடு வதியும்
	கல்லுடை அதர கானம் நீந்தி,
	கடல் நீர் உப்பின் கணம் சால் உமணர்
10	உயங்கு பகடு உயிர்ப்ப அசைஇ, முரம்பு இடித்து
	அகல் இடம் குழித்த அகல் வாய்க் கூவல்
	ஆறு செல் வம்பலர் அசை விட ஊறும்,
	புடையல் அம் கழற் கால் புல்லி குன்றத்து,
	நடை அருங் கானம் விலங்கி, நோன் சிலைத்
15	தொடை அமை பகழித் துவன்று நிலை வடுகர்,
	பிழி ஆர் மகிழர், கலி சிறந்துஆர்க்கும்
	மொழி பெயர் தேஎம் இறந்தனர்ஆயினும்,
	பழி தீர் மாண் நலம் தருகுவர்மாதோ
	மாரிப் பித்திகத்து ஈர் இதழ் புரையும்
20	அம் கலுழ் கொண்ட செங் கடை மழைக் கண்,
	மணம் கமழ் ஐம்பால், மடந்தை! நின்
	அணங்கு நிலைபெற்ற தட மென் தோளே.

311. பாலை

	இரும் பிடிப் பரிசிலர் போலக் கடை நின்று,
	அருங் கடிக் காப்பின் அகல் நகர் ஒரு சிறை,
	எழுதியன்ன திண் நிலைக் கதவம்
	கழுது வழங்கு அரை நாள், காவலர் மடிந்தென,
5	திறந்து நப் புணர்ந்து, 'நும்மின் சிறந்தோர்
	இம்மை உலகத்து இல்' எனப் பல் நாள்
	பொம்மல் ஓதி நீவிய காதலொடு,
	பயம் தலைப்பெயர்ந்து மாதிரம் வெம்ப,
	வருவழி வம்பலர்ப் பேணி, கோவலர்
10	மழ விடைப் பூட்டிய குழாஅய்த் தீம் புளி
	செவி அடை தீரத் தேக்கிலைப் பகுக்கும்
	புல்லி நல் நாட்டு உம்பர், செல் அருஞ்
	சுரம் இறந்து ஏகினும், நீடலர்
	அருள் மொழித் தேற்றி, நம் அகன்றிசினோரே.

325. பாலை

	அம்ம! வாழி, தோழி! காதலர்,
	'வெண் மணல் நிவந்த பொலங் கடை நெடு நகர்,
	நளி இருங் கங்குல் புணர் குறி வாய்த்த
	களவும் கைம்மிக அலர்ந்தன்று; அன்னையும்
5	உட்கொண்டு ஓவாள் காக்கும்; பின் பெரிது
	இவண் உறைபு எவனோ? அளியள்!' என்று அருளி,
	'ஆடு நடைப் பொலிந்த புகற்சியின், நாடு கோள்
	அள்ளனைப் பணித்த அதியன் பின்றை,
	வள் உயிர் மாக் கிணை கண் அவிந்தாங்கு,
10	மலை கவின் அழிந்த கனை கடற்று அருஞ் சுரம்
	வெய்யமன்ற; நின் வை எயிறு உணீஇய,
	தண் மழை ஒரு நாள் தலையுக! ஒள் நுதல்,
	ஒல்கு இயல், அரிவை! நின்னொடு செல்கம்;
	சில் நாள் ஆன்றனைஆக' என, பல் நாள்,
15	உலைவு இல் உள்ளமொடு வினை வலி உறீஇ,
	எல்லாம் பெரும் பிறிதாக, வடாஅது,
	நல் வேற் பாணன் நல் நாட்டு உள்ளதை,
	வாள் கண் வானத்து என்றூழ் நீள் இடை,
	ஆள் கொல் யானை அதர் பார்த்து அல்கும்
20	சோலை அத்தம் மாலைப் போகி,
	ஒழியச் சென்றோர்மன்ற;
	பழி எவன் ஆம்கொல், நோய் தரு பாலே?

331. பாலை

	நீடு நிலை அரைய செங் குழை இருப்பை,
	கோடு கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான் பூ,
	ஆடு பரந்தன்ன, ஈனல் எண்கின்
	தோடு சினை உரீஇ உண்ட மிச்சில்
5	பைங் குழைத் தழையர் பழையர் மகளிர்
	கண் திரள் நீள் அமைக் கடிப்பின் தொகுத்து,
	குன்றகச் சிறுகுடி மறுகுதொறும் மறுகும்
	சீறூர் நாடு பல பிறக்கு ஒழிய,
	சென்றோர் அன்பு இலர் தோழி!என்றும்,
10	அருந் துறை முற்றிய கருங் கோட்டுச் சீறியாழ்ப்
	பாணர் ஆர்ப்ப, பல் கலம் உதவி,
	நாளவை இருந்த நனை மகிழ்த் திதியன்,
	வேளிரொடு பொரீஇய, கழித்த
	வாள் வாய் அன்ன வறுஞ் சுரம் இறந்தே!

347. பாலை

	தோளும் தொல் கவின் தொலைய, நாளும்
	நலம் கவர் பசலை நல்கின்று நலிய,
	சால் பெருந் தானைச் சேரலாதன்
	மால் கடல் ஓட்டி, கடம்பு அறுத்து, இயற்றிய
5	பண் அமை முரசின் கண் அதிர்ந்தன்ன,
	கவ்வை தூற்றும் வெவ் வாய்ச் சேரி
	அம்பல் மூதூர் அலர் நமக்கு ஒழிய,
	சென்றனர்ஆயினும், செய்வினை அவர்க்கே
	வாய்க்கதில் வாழி, தோழி! வாயாது,
10	மழை கரந்து ஒளித்த கழை திரங்கு அடுக்கத்து,
	ஒண் கேழ் வயப் புலி பாய்ந்தென, குவவு அடி
	வெண் கோட்டு யானை முழக்கு இசை வெரீஇ,
	கன்று ஒழித்து ஓடிய புன் தலை மடப் பிடி
	கை தலை வைத்த மையல் விதுப்பொடு,
15	கெடு மகப் பெண்டிரின் தேரும்
	நெடு மர மருங்கின் மலை இறந்தோரே!

349. பாலை

	அரம் போழ் அவ் வளை செறிந்த முன்கை
	வரைந்து தாம் பிணித்த தொல் கவின் தொலைய,
	எவன் ஆய்ந்தனர்கொல் தோழி! ஞெமன்ன்
	தெரி கோல் அன்ன செயிர் தீர் செம் மொழி,
5	உலைந்த ஒக்கல், பாடுநர் செலினே,
	உரன் மலி உள்ளமொடு முனை பாழாக,
	அருங் குறும்பு எறிந்த பெருங் கல வெறுக்கை
	சூழாது சுரக்கும் நன்னன் நல் நாட்டு,
	எழிற் குன்றத்துக் கவாஅன், கேழ் கொள,
10	திருந்து அரை நிவந்த கருங் கால் வேங்கை
	எரி மருள் கவளம் மாந்தி, களிறு தன்
	வரி நுதல் வைத்த வலி தேம்பு தடக் கை
	கல் ஊர் பாம்பின் தோன்றும்
	சொல் பெயர் தேஎத்த சுரன் இறந்தோரே?

359. பாலை

	'பனி வார் உண்கணும், பசந்த தோளும்,
	நனி பிறர் அறியச் சாஅய், நாளும்,
	கரந்தனம் உறையும் நம் பண்பு அறியார்,
	நீடினர்மன்னோ, காதலர்' என நீ
5	எவன் கையற்றனை? இகுளை! அவரே
	வானவரம்பன் வெளியத்து அன்ன நம்
	மாண் நலம் தம்மொடு கொண்டனர் முனாஅது,
	அருஞ் சுரக் கவலை அசைஇய கோடியர்,
	பெருங் கல் மீமிசை, இயம் எழுந்தாங்கு,
10	வீழ் பிடி கெடுத்த நெடுந் தாள் யானை
	சூர் புகல் அடுக்கத்து மழை மாறு முழங்கும்,
	பொய்யா நல் இசை மா வண் புல்லி,
	கவைக் கதிர் வரகின் யாணர்ப் பைந் தாள்
	முதைத் சுவல் மூழ்கிய, கான் சுடு குரூஉப் புகை
15	அருவித் துவலையொடு மயங்கும்
	பெரு வரை அத்தம் இயங்கியோரே!

393. பாலை

	கோடு உயர் பிறங்கற் குன்று பல நீந்தி,
	வேறு புலம் படர்ந்த வினை தரல் உள்ளத்து
	ஆறு செல் வம்பலர் காய் பசி தீரிய,
	முதைச் சுவற் கலித்த ஈர் இலை நெடுந் தோட்டுக்
5	கவைக் கதிர் வரகின் கால் தொகு பொங்கழி,
	கவட்டு அடிப் பொருத பல் சினை உதிர்வை
	அகன் கண் பாறைச் செவ்வயின் தெறீஇ,
	வரி அணி பணைத் தோள் வார் செவித் தன்னையர்
	பண்ணை வெண் பழத்து அரிசி ஏய்ப்ப,
10	சுழல் மரம் சொலித்த சுளகு அலை வெண் காழ்
	தொடி மாண் உலக்கை ஊழின் போக்கி,
	உரல்முகம் காட்டிய சுரை நிறை கொள்ளை,
	ஆங்கண் இருஞ் சுனை நீரொடு முகவா,
	களி படு குழிசிக் கல் அடுப்பு ஏற்றி,
15	இணர் ததை கடுக்கை ஈண்டிய தாதின்,
	குடவர் புழுக்கிய பொங்கு அவிழ்ப் புன்கம்,
	மதர்வை நல் ஆன் பாலொடு, பகுக்கும்
	நிரை பல குழீஇய நெடுமொழிப் புல்லி
	தேன் தூங்கு உயர் வரை நல் நாட்டு உம்பர்,
20	வேங்கடம் இறந்தனர்ஆயினும், ஆண்டு அவர்
	நீடலர் வாழி, தோழி! தோடு கொள்
	உரு கெழு மஞ்ஞை ஒலி சீர் ஏய்ப்ப,
	தகரம் மண்ணிய தண் நறு முச்சி,
	புகர் இல் குவளைப் போதொடு தெரி இதழ்
25	வேனில் அதிரல் வேய்ந்த நின்
	ஏமுறு புணர்ச்சி இன் துயில் மறந்தே.