276. மருதம்

	நீள் இரும் பொய்கை இரை வேட்டு எழுந்த
	வாளை வெண் போத்து உணீஇய, நாரை தன்
	அடி அறிவுறுதல் அஞ்சி, பைபயக்
	கடி இலம் புகூஉம் கள்வன் போல,
5	சாஅய் ஒதுங்கும் துறை கேழ் ஊரனொடு
	ஆவது ஆக! இனி நாண் உண்டோ?
	வருகதில் அம்ம, எம் சேரி சேர!
	அரி வேய் உண்கண் அவன் பெண்டிர் காண,
	தாரும் தானையும் பற்றி, ஆரியர்
10	பிடி பயின்று தரூஉம் பெருங் களிறு போல,
	தோள் கந்தாகக் கூந்தலின் பிணித்து, அவன்
	மார்பு கடி கொள்ளேன்ஆயின், ஆர்வுற்று
	இரந்தோர்க்கு ஈயாது ஈட்டியோன் பொருள்போல்,
	பரந்து வெளிப்படாது ஆகி,
15	வருந்துகதில்ல, யாய் ஓம்பிய நலனே!

 

336. மருதம்

	குழற் கால் சேம்பின் கொழு மடல் அகல் இலைப்
	பாசிப் பரப்பில் பறழொடு வதிந்த
	உண்ணாப் பிணவின் உயக்கம் சொலிய,
	நாள் இரை தரீஇய எழுந்த நீர் நாய்
5	வாளையொடு உழப்ப, துறை கலுழ்ந்தமையின்,
	தெண் கட் தேறல் மாந்தி, மகளிர்
	நுண் செயல் அம் குடம் இரீஇ, பண்பின்
	மகிழ்நன் பரத்தைமை பாடி, அவிழ் இணர்க்
	காஞ்சி நீழல் குரவை அயரும்
10	தீம் பெரும் பொய்கைத் துறை கேழ் ஊரன்
	தேர் தர வந்த நேர் இழை மகளிர்
	ஏசுப என்ப, என் நலனே; அதுவே
	பாகன் நெடிது உயிர் வாழ்தல் காய் சினக்
	கொல் களிற்று யானை நல்கல்மாறே;
15	தாமும் பிறரும் உளர்போல் சேறல்
	முழவு இமிழ் துணங்கை தூங்கும் விழவின்,
	யான் அவண் வாராமாறே; வரினே, வானிடைச்
	சுடரொடு திரிதரும் நெருஞ்சி போல,
	என்னொடு திரியானாயின், வென் வேல்
20	மாரி அம்பின் மழைத் தோற் சோழர்
	வில் ஈண்டு குறும்பின் வல்லத்துப் புற மிளை,
	ஆரியர் படையின் உடைக, என்
	நேர் இறை முன்கை வீங்கிய வளையே!

 

386. மருதம்

	பொய்கை நீர்நாய்ப் புலவு நாறு இரும் போத்து
	வாளை நாள் இரை தேரும் ஊர!
	நாணினென், பெரும! யானே பாணன்
	மல் அடு மார்பின் வலி உற வருந்தி,
5	எதிர்தலைக் கொண்ட ஆரியப் பொருநன்
	நிறைத் திரள் முழவுத் தோள் கையகத்து ஒழிந்த
	திறன் வேறு கிடக்கை நோக்கி, நல் போர்க்
	கணையன் நாணியாங்கு மறையினள்
	மெல்ல வந்து, நல்ல கூறி,
10	'மை ஈர் ஓதி மடவோய்! யானும் நின்
	சேரியேனே; அயல் இலாட்டியேன்;
	நுங்கை ஆகுவென் நினக்கு' என, தன் கைத்
	தொடு மணி மெல் விரல் தண்ணெனத் தைவர,
	நுதலும் கூந்தலும் நீவி,
15	பகல் வந்து பெயர்ந்த வாணுதற் கண்டே.

 

396. மருதம்

	தொடுத்தேன், மகிழ்ந! செல்லல் கொடித் தேர்ப்
	பொலம் பூண் நன்னன் புனனாடு கடிந்தென,
	யாழ் இசை மறுகின் பாழி ஆங்கண்,
	'அஞ்சல்' என்ற ஆஅய் எயினன்
5	இகல் அடு கற்பின் மிஞிலியொடு தாக்கி,
	தன் உயிர் கொடுத்தனன், சொல்லியது அமையாது;
	தெறல் அருங் கடவுள் முன்னர்த் தேற்றி,
	மெல் இறை முன்கை பற்றிய சொல் இறந்து,
	ஆர்வ நெஞ்சம் தலைத்தலை சிறப்ப, நின்
10	மார்பு தருகல்லாய்; பிறன் ஆயினையே;
	இனி யான் விடுக்குவென் அல்லென்; மந்தி,
	பனி வார் கண்ணள், பல புலந்து உறைய,
	அடுந் திறல் அத்தி ஆடு அணி நசைஇ,
	நெடு நீர்க் காவிரி கொண்டு ஒளித்தாங்கு, நின்
15	மனையோள் வவ்வலும் அஞ்சுவல்; சினைஇ,
	ஆரியர் அலறத் தாக்கி, பேர் இசைத்
	தொன்று முதிர் வடவரை வணங்கு வில் பொறித்து,
	வெஞ் சின வேந்தரைப் பிணித்தோன்
	வஞ்சி அன்ன, என் நலம் தந்து சென்மே!

 

398. குறிஞ்சி

	'இழை நிலை நெகிழ்ந்த எவ்வம் கூர,
	படர் மலி வருத்தமொடு பல புலந்து அசைஇ,
	மென் தோள் நெகிழச் சாஅய், கொன்றை
	ஊழுறு மலரின் பாழ் பட முற்றிய
5	பசலை மேனி நோக்கி, நுதல் பசந்து,
	இன்னேம் ஆகிய எம் இவண் அருளான்,
	நும்மோன் செய்த கொடுமைக்கு, இம்மென்று,
	அலமரல் மழைக் கண் தெண் பனி மல்க,
	நன்று புறமாறி அகறல், யாழ நின்
10	குன்று கெழு நாடற்கு என் எனப்படுமோ?
	கரை பொரு நீத்தம்! உரை' எனக் கழறி,
	நின்னொடு புலத்தல் அஞ்சி, அவர் மலைப்
	பல் மலர் போர்த்து, நாணு மிக ஒடுங்கி,
	மறைந்தனை கழியும் நிற் தந்து செலுத்தி,
15	நயன் அறத் துறத்தல் வல்லியோரே,
	நொதுமலாளர்; அது கண்ணோடாது,
	அழல் சினை வேங்கை நிழல் தவிர்ந்து அசைஇ,
	மாரி புறந்தர நந்தி, ஆரியர்
	பொன் படு நெடு வரை புரையும் எந்தை
20	பல் பூங் கானத்து அல்கி, இன்று, இவண்
	சேர்ந்தனை செலினே சிதைகுவது உண்டோ?
	குய வரி இரும் போத்துப் பொருத புண் கூர்ந்து,
	உயங்கு பிடி தழீஇய மதன் அழி யானை
	வாங்கு அமைக் கழையின் நரலும், அவர்
25	ஓங்கு மலை நாட்டின் வரூஉவோயே!