55. பாலை

	காய்ந்து செலற் கனலி கல் பகத் தெறுதலின்,
	ஈந்து குருகு உருகும் என்றூழ் நீள் இடை,
	உளி முக வெம் பரல் அடி வருத்துறாலின்,
	விளி முறை அறியா வேய் கரி கானம்,
5	வயக் களிற்று அன்ன காளையொடு என் மகள்
	கழிந்ததற்கு அழிந்தன்றோஇலெனே! ஒழிந்து யாம்
	ஊது உலைக் குருகின் உள் உயிர்த்து, அசைஇ,
	வேவது போலும் வெய்ய நெஞ்சமொடு
	கண்படை பெறேன், கனவ ஒண் படைக்
10	கரிகால் வளவனொடு வெண்ணிப் பறந்தலைப்
	பொருது புண் நாணிய சேரலாதன்
	அழி கள மருங்கின் வாள் வடக்கிருந்தென,
	இன்னா இன் உரை கேட்ட சான்றோர்
	அரும் பெறல் உலகத்து அவனொடு செலீஇயர்,
15	பெரும்பிறிது ஆகியாங்கு பிரிந்து இவண்
	காதல் வேண்டி, எற் துறந்து
	போதல்செல்லா என் உயிரொடு புலந்தே.

 

125. பாலை

	அரம் போழ் அவ் வளை தோள் நிலை நெகிழ,
	நிரம்பா வாழ்க்கை நேர்தல் வேண்டி
	இரங் காழ் அன்ன அரும்பு முதிர் ஈங்கை
	ஆலி அன்ன வால் வீ தாஅய்,
5	வை வால் ஓதி மைஅணல் ஏய்ப்பத்
	தாது உறு குவளைப்போது பிணி அவிழ,
	படாஅப் பைங் கண் பா அடிக் கய வாய்க்
	கடாஅம் மாறிய யானை போல,
	பெய்து வறிது ஆகிய பொங்கு செலற் கொண்மூ
10	மை தோய் விசும்பின் மாதிரத்து உழிதர,
	பனி அடூஉ நின்ற பானாட் கங்குல்
	தனியோர் மதுகை தூக்காய், தண்ணென,
	முனிய அலைத்தி, முரண் இல் காலை;
	கைதொழு மரபின் கடவுள் சான்ற
15	செய்வினை மருங்கின் சென்றோர் வல் வரின்
	விரிஉளைப் பொலிந்த பரியுடை நல் மான்
	வெருவரு தானையொடு வேண்டு புலத்து இறுத்த
	பெரு வளக் கரிகால் முன்னிலைச் செல்லார்,
	சூடா வாகைப் பறந்தலை, ஆடு பெற
20	ஒன்பது குடையும் நன் பகல் ஒழித்த
	பீடு இல் மன்னர் போல,
	ஓடுவை மன்னால் வாடை! நீ எமக்கே.

 

141. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! கைம்மிகக்
	கனவும் கங்குல்தோறு இனிய; நனவும்
	புனை வினை நல் இல் புள்ளும் பாங்கின;
	நெஞ்சும் நனிபுகன்று உறையும்; எஞ்சாது
5	உலகு தொழில் உலந்து, நாஞ்சில் துஞ்சி,
	மழை கால்நீங்கிய மாக விசும்பில்
	குறு முயல் மறு நிறம் கிளர, மதி நிறைந்து,
	அறுமீன் சேரும் அகல் இருள் நடு நாள்;
	மறுகு விளக்குறுத்து, மாலை தூக்கி,
10	பழ விறல் மூதூர்ப் பலருடன் துவன்றிய
	விழவு உடன் அயர, வருகதில் அம்ம!
	துவரப் புலர்ந்து தூ மலர் கஞலி,
	தகரம் நாறும் தண் நறுங் கதுப்பின்
	புது மண மகடூஉ அயினிய கடி நகர்ப்
15	பல் கோட்டு அடுப்பில் பால் உலை இரீஇ,
	கூழைக் கூந்தற் குறுந் தொடி மகளிர்
	பெருஞ் செய் நெல்லின் வாங்குகதிர் முறித்து,
	பாசவல் இடிக்கும் இருங் காழ் உலக்கைக்
	கடிது இடி வெரீஇய கமஞ்சூல் வெண் குருகு
20	தீம் குலை வாழை ஓங்கு மடல் இராது;
	நெடுங் கால் மாஅத்துக் குறும் பறை பயிற்றும்
	செல் குடி நிறுத்த பெரும் பெயர்க் கரிகால்
	வெல் போர்ச் சோழன் இடையாற்று அன்ன
	நல் இசை வெறுக்கை தருமார், பல் பொறிப்
25	புலிக் கேழ் உற்ற பூவிடைப் பெருஞ் சினை
	நரந்த நறும் பூ நாள் மலர் உதிர,
	கலை பாய்ந்து உகளும், கல் சேர் வேங்கை,
	தேம் கமழ் நெடு வரைப் பிறங்கிய
	வேங்கட வைப்பிற் சுரன் இறந்தோரே.

 

246. மருதம்

	பிணர் மோட்டு நந்தின் பேழ் வாய் ஏற்றை
	கதிர் மூக்கு ஆரல் களவன் ஆக,
	நெடு நீர்ப் பொய்கைத் துணையொடு புணரும்
	மலி நீர் அகல் வயல் யாணர் ஊர!
5	போது ஆர் கூந்தல் நீ வெய்யோளொடு
	தாது ஆர் காஞ்சித் தண் பொழில் அகல் யாறு
	ஆடினை என்ப, நெருநை; அலரே
	காய் சின மொய்ம்பின் பெரும் பெயர்க் கரிகால்
	ஆர்கலி நறவின் வெண்ணிவாயில்,
10	சீர் கெழு மன்னர் மறலிய ஞாட்பின்
	இமிழ் இசை முரசம் பொரு களத்து ஒழிய,
	பதினொரு வேளிரொடு வேந்தர் சாய,
	மொய் வலி அறுத்த ஞான்றை,
	தொய்யா அழுந்தூர் ஆர்ப்பினும் பெரிதே.

 

376. மருதம்

	செல்லல், மகிழ்ந! நிற் செய் கடன் உடையென்மன்
	கல்லா யானை கடி புனல் கற்றென,
	மலி புனல் பொருத மருது ஓங்கு படப்பை,
	ஒலி கதிர்க் கழனி, கழாஅர் முன்துறை,
5	கலி கொள் சுற்றமொடு கரிகால் காண,
	தண் பதம் கொண்டு, தவிர்ந்த இன் இசை
	ஒண் பொறிப் புனை கழல் சேவடிப் புரள,
	கருங் கச்சு யாத்த காண்பின் அவ் வயிற்று,
	இரும் பொலம் பாண்டில், மணியொடு தெளிர்ப்ப,
10	புனல் நயந்து ஆடும் அத்தி அணி நயந்து,
	காவிரி கொண்டு ஒளித்தாங்கும் அன்னோ!
	நும்வயின் புலத்தல் செல்லேம்; எம்வயின்
	பசந்தன்று, காண்டிசின் நுதலே; அசும்பின்
	அம் தூம்பு வள்ளை அழற் கொடி மயக்கி,
15	வண் தோட்டு நெல்லின் வாங்கு பீள் விரிய,
	துய்த் தலை முடங்கு இறாத் தெறிக்கும், பொற்புடைக்
	குரங்குஉளைப் புரவிக் குட்டுவன்
	மரந்தை அன்ன, என் நலம் தந்து சென்மே!