15. பாலை

	எம் வெங் காமம் இயைவது ஆயின்,
	மெய்ம் மலி பெரும் பூண், செம்மற் கோசர்
	கொம்மைஅம் பசுங் காய்க் குடுமி விளைந்த
	பாகல் ஆர்கைப் பறைக் கட் பீலித்
5	தோகைக் காவின் துளுநாட்டு அன்ன,
	வறுங் கை வம்பலர்த் தாங்கும் பண்பின்
	செறிந்த சேரிச் செம்மல் மூதூர்,
	அறிந்த மாக்கட்டு ஆகுகதில்ல
	தோழிமாரும் யானும் புலம்ப,
10	சூழி யானைச் சுடர்ப் பூண் நன்னன்
	பாழி அன்ன கடியுடை வியல் நகர்ச்
	செறிந்த காப்பு இகந்து, அவனொடு போகி,
	அத்த இருப்பை ஆர் கழல் புதுப் பூத்
	துய்த்த வாய, துகள் நிலம் பரக்க,
15	கொன்றை அம் சினைக் குழற்பழம் கொழுதி,
	வன் கை எண்கின் வய நிரை பரக்கும்
	இன் துணைப் படர்ந்த கொள்கையொடு ஒராங்கு
	குன்ற வேயின் திரண்ட என்
	மென் தோள் அஞ்ஞை சென்ற ஆறே!

 

90. நெய்தல்

	மூத்தோர் அன்ன வெண் தலைப் புணரி
	இளையோர் ஆடும் வரிமனை சிதைக்கும்
	தளை அவிழ் தாழைக் கானல் அம் பெருந் துறை,
	சில் செவித்து ஆகிய புணர்ச்சி அலர் எழ,
5	இல்வயிற் செறித்தமை அறியாய்; பல் நாள்
	வரு முலை வருத்தா, அம் பகட்டு மார்பின்,
	தெருமரல் உள்ளமொடு வருந்தும், நின்வயின்,
	'நீங்குக' என்று, யான் யாங்ஙனம் மொழிகோ?
	அருந் திறற் கடவுட் செல்லூர்க் குணாஅது
10	பெருங் கடல் முழக்கிற்று ஆகி, யாணர்,
	இரும்பு இடம் படுத்த வடுவுடை முகத்தர்,
	கருங் கட் கோசர் நியமம் ஆயினும்,
	'உறும்' எனக் கொள்குநர்அல்லர்
	நறு நுதல் அரிவை பாசிழை விலையே.

 

113. பாலை

	நன்று அல் காலையும் நட்பின் கோடார்,
	சென்று வழிப்படூஉம் திரிபு இல் சூழ்ச்சியின்,
	புன் தலை மடப் பிடி அகவுநர் பெருமகன்
	மா வீசு வண் மகிழ் அஃதை போற்றி,
5	காப்புக் கைந்நிறுத்த பல் வேல் கோசர்
	இளங் கள் கமழும் நெய்தல்அம் செறுவின்
	வளம் கெழு நல் நாடு அன்ன என் தோள் மணந்து,
	அழுங்கல் மூதூர் அலர் எடுத்து அரற்ற,
	நல்காது துறந்த காதலர், 'என்றும்
10	கல் பொரூஉ மெலியாப் பரட்டின் நோன் அடி
	அகல்சூல் அம் சுரைப் பெய்த வல்சியர்
	இகந்தனர்ஆயினும், இடம் பார்த்துப் பகைவர்
	ஓம்பினர் உறையும் கூழ் கெழு குறும்பில்
	குவை இமில் விடைய வேற்று ஆ ஒய்யும்
15	கனை இருஞ் சுருணைக் கனி காழ் நெடு வேல்
	விழவு அயர்ந்தன்ன கொழும் பல் திற்றி
	எழாஅப் பாணன் நல் நாட்டு உம்பர்,
	நெறி செல் வம்பலர்க் கொன்ற தெவ்வர்
	எறிபடை கழீஇய சேயரிச் சில் நீர்
20	அறுதுறை அயிர் மணற் படுகரைப் போகி,
	சேயர்' என்றலின், சிறுமை உற்ற என்
	கையறு நெஞ்சத்து எவ்வம் நீங்க,
	அழாஅம் உறைதலும் உரியம் பராரை
	அலங்கல் அம் சினைக் குடம்பை புல்லெனப்
25	புலம் பெயர் மருங்கில் புள் எழுந்தாங்கு,
	மெய் இவண் ஒழியப் போகி, அவர்
	செய்வினை மருங்கில் செலீஇயர், என் உயிரே!

 

196. மருதம்

	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நறவு மலி பாக்கத்து,
	நாள் துறைப்பட்ட மோட்டு இரு வராஅல்
	துடிக்கண் கொழுங் குறை நொடுத்து, உண்டு ஆடி,
	வேட்டம் மறந்து, துஞ்சும் கொழுநர்க்குப் பாட்டி
5	ஆம்பல் அகல் இலை, அமலை வெஞ் சோறு
	தீம் புளிப் பிரம்பின் திரள்கனி பெய்து,
	விடியல் வைகறை இடூஉம் ஊர!
	தொடுகலம்; குறுக வாரல் தந்தை
	கண் கவின் அழித்ததன் தப்பல், தெறுவர,
10	ஒன்றுமொழிக் கோசர்க் கொன்று, முரண் போகிய,
	கடுந் தேர்த் திதியன் அழுந்தை, கொடுங் குழை
	அன்னிமிஞிலியின் இயலும்
	நின் நலத் தகுவியை முயங்கிய மார்பே.

 

206. மருதம்

	என் எனப்படும்கொல் தோழி! நல் மகிழ்ப்
	பேடிப் பெண் கொண்டு ஆடுகை கடுப்ப,
	நகுவரப் பணைத்த திரி மருப்பு எருமை
	மயிர்க் கவின் கொண்ட மாத் தோல் இரும் புறம்,
5	சிறு தொழில் மகாஅர் ஏறி, சேணோர்க்குத்
	துறுகல் மந்தியின் தோன்றும் ஊரன்,
	மாரி ஈங்கை மாத் தளிர் அன்ன
	அம் மா மேனி, ஆய்இழை, மகளிர்
	ஆரம் தாங்கிய அலர்முலை ஆகத்து
10	ஆராக் காதலொடு தார் இடை குழைய,
	முழவு முகம் புலரா விழவுடை வியல் நகர்,
	வதுவை மேவலன் ஆகலின், அது புலந்து,
	அடுபோர் வேளிர் வீரை முன்துறை,
	நெடு வெள் உப்பின் நிரம்பாக் குப்பை,
15	பெரு பெயற்கு உருகியாஅங்கு,
	திருந்துஇழை நெகிழ்ந்தன, தட மென் தோளே?

 

216. மருதம்

	'நாண் கொள் நுண் கோலின் மீன் கொள் பாண் மகள்
	தான் புனல் அடைகரைப் படுத்த வராஅல்,
	நார் அரி நறவு உண்டு இருந்த தந்தைக்கு,
	வஞ்சி விறகின் சுட்டு, வாய் உறுக்கும்
5	தண் துறை ஊரன் பெண்டிர் எம்மைப்
	பெட்டாங்கு மொழிப' என்ப; அவ் அலர்ப்
	பட்டனம்ஆயின், இனி எவன் ஆகியர்;
	கடல் ஆடு மகளிர் கொய்த ஞாழலும்,
	கழனி உழவர் குற்ற குவளையும்,
10	கடி மிளைப் புறவின் பூத்த முல்லையொடு,
	பல் இளங் கோசர் கண்ணி அயரும்,
	மல்லல் யாணர்ச் செல்லிக் கோமான்
	எறிவிடத்து உலையாச் செறி சுரை வெள் வேல்
	ஆதன் எழினி அரு நிறத்து அழுத்திய
15	பெருங் களிற்று எவ்வம் போல,
	வருந்துபமாது, அவர் சேரி யாம் செலினே.

 

251. பாலை

	தூதும் சென்றன; தோளும் செற்றும்;
	ஓதி ஒண் நுதல் பசலையும் மாயும்;
	வீங்கு இழை நெகிழச் சாஅய், செல்லலொடு
	நாம் படர் கூரும் அருந் துயர் கேட்பின்,
5	நந்தன் வெறுக்கை எய்தினும், மற்று அவண்
	தங்கலர் வாழி, தோழி! வெல் கொடித்
	துனை கால் அன்ன புனை தேர்க் கோசர்
	தொல் மூதாலத்து அரும் பணைப் பொதியில்,
	இன் இசை முரசம் கடிப்பு இகுத்து இரங்க,
10	தெம் முனை சிதைத்த ஞான்றை, மோகூர்
	பணியாமையின், பகை தலைவந்த
	மா கெழு தானை வம்ப மோரியர்
	புனை தேர் நேமி உருளிய குறைத்த
	இலங்கு வெள் அருவிய அறை வாய் உம்பர்,
15	மாசு இல் வெண் கோட்டு அண்ணல் யானை
	வாயுள் தப்பிய, அருங் கேழ், வயப் புலி
	மா நிலம் நெளியக் குத்தி, புகலொடு
	காப்பு இல வைகும் தேக்கு அமல் சோலை
	நிரம்பா நீள் இடைப் போகி,
20	அரம் போழ் அவ் வளை நிலை நெகிழ்த்தோரே.

 

262. குறிஞ்சி

	முதை படு பசுங் காட்டு அரில் பவர் மயக்கி,
	பகடு பல பூண்ட உழவுறு செஞ் செய்,
	இடு முறை நிரம்பி, ஆகு வினைக் கலித்து,
	பாசிலை அமன்ற பயறு ஆ புக்கென,
5	வாய் மொழித் தந்தையைக் கண் களைந்து, அருளாது,
	ஊர் முது கோசர் நவைத்த சிறுமையின்,
	கலத்தும் உண்ணாள், வாலிதும் உடாஅள்,
	சினத்தின் கொண்ட படிவம் மாறாள்,
	மறம் கெழு தானைக் கொற்றக் குறும்பியன்,
10	செரு இயல் நல் மான் திதியற்கு உரைத்து, அவர்
	இன் உயிர் செகுப்பக் கண்டு சினம் மாறிய
	அன்னிமிஞிலி போல, மெய்ம் மலிந்து,
	ஆனா உவகையேம் ஆயினெம் பூ மலிந்து
	அருவி ஆர்க்கும் அயம் திகழ் சிலம்பின்
15	நுண் பல துவலை புதல்மிசை நனைக்கும்
	வண்டு படு நறவின் வண் மகிழ்ப் பேகன்
	கொண்டல் மா மலை நாறி,
	அம் தீம் கிளவி வந்தமாறே.