60. நெய்தல்

	பெருங் கடற் பரப்பில் சேயிறா நடுங்க,
	கொடுந் தொழில் முகந்த செங் கோல் அவ் வலை
	நெடுந் திமில் தொழிலொடு வைகிய தந்தைக்கு,
	உப்பு நொடை நெல்லின் மூரல் வெண் சோறு
5	அயிலை துழந்த அம் புளிச் சொரிந்து,
	கொழுமீன் தடியொடு குறுமகள் கொடுக்கும்
	திண் தேர்ப் பொறையன் தொண்டி அன்ன எம்
	ஒண் தொடி ஞெமுக்காதீமோ தெய்ய;
	'ஊதை ஈட்டிய உயர் மணல் அடைகரை,
10	கோதை ஆயமொடு வண்டல் தைஇ,
	ஓரை ஆடினும் உயங்கும் நின் ஒளி' எனக்
	கொன்னும் சிவப்போள் காணின், வென் வேற்
	கொற்றச் சோழர் குடந்தை வைத்த
	நாடு தரு நிதியினும் செறிய
15	அருங் கடிப் படுக்குவள், அறன் இல் யாயே.

 

93. பாலை

	கேள் கேடு ஊன்றவும், கிளைஞர் ஆரவும்,
	கேள் அல் கேளிர் கெழீஇயினர் ஒழுகவும்,
	ஆள்வினைக்கு எதிரிய ஊக்கமொடு புகல் சிறந்து;
	ஆரங் கண்ணி அடுபோர்ச் சோழர்
5	அறம் கெழு நல் அவை உறந்தை அன்ன
	பெறல் அரு நன் கலம் எய்தி, நாடும்
	செயல் அருஞ் செய்வினை முற்றினம் ஆயின்;
	அரண் பல கடந்த, முரண் கொள் தானை,
	வாடா வேம்பின், வழுதி கூடல்
10	நாள் அங்காடி நாறும் நறு நுதல்
	நீள் இருங் கூந்தல் மாஅயோளொடு,
	வரை குயின்றன்ன வான் தோய் நெடு நகர்,
	நுரை முகந்தன்ன மென் பூஞ் சேக்கை
	நிவந்த பள்ளி, நெடுஞ் சுடர் விளக்கத்து,
15	நலம் கேழ் ஆகம் பூண் வடுப் பொறிப்ப,
	முயங்குகம் சென்மோ நெஞ்சே! வரி நுதல்
	வயம் திகழ்பு இழிதரும் வாய் புகு கடாஅத்து,
	மீளி மொய்ம்பொடு நிலன் எறியாக் குறுகி,
	ஆள் கோள் பிழையா, அஞ்சுவரு தடக் கை,
20	கடும் பகட்டு யானை நெடுந் தேர்க் கோதை
	திரு மா வியல் நகர்க் கருவூர் முன்துறை.
	தெண் நீர் உயர் கரைக் குவைஇய
	தண் ஆன்பொருநை மணலினும் பலவே.

 

96. மருதம்

	நறவு உண் மண்டை நுடக்கலின், இறவுக் கலித்து,
	பூட்டு அறு வில்லின் கூட்டுமுதல் தெறிக்கும்
	பழனப் பொய்கை அடைகரைப் பிரம்பின்
	அர வாய் அன்ன அம் முள் நெடுங் கொடி
5	அருவி ஆம்பல் அகல் அடை துடக்கி,
	அசைவரல் வாடை தூக்கலின், ஊதுஉலை
	விசை வாங்கு தோலின், வீங்குபு ஞெகிழும்
	கழனிஅம் படப்பைக் காஞ்சி ஊர!
	'ஒண் தொடி ஆயத்துள்ளும் நீ நயந்து
10	கொண்டனை' என்ப 'ஓர் குறுமகள்' அதுவே
	செம்பொற் சிலம்பின், செறிந்த குறங்கின்,
	அம் கலுழ் மாமை, அஃதை தந்தை,
	அண்ணல் யானை அடு போர்ச் சோழர்,
	வெண்ணெல் வைப்பின் பருவூர்ப் பறந்தலை,
15	இரு பெரு வேந்தரும் பொருது களத்து ஒழிய,
	ஒளிறு வாள் நல் அமர்க் கடந்த ஞான்றை,
	களிறு கவர் கம்பலை போல,
	அலர் ஆகின்றது, பலர் வாய்ப் பட்டே.

 

123. பாலை

	உண்ணாமையின் உயங்கிய மருங்கின்
	ஆடாப் படிவத்து ஆன்றோர் போல,
	வரை செறி சிறு நெறி நிரைபுடன் செல்லும்
	கான யானை கவின் அழி குன்றம்
5	இறந்து, பொருள் தருதலும் ஆற்றாய்; சிறந்த
	சில் ஐங் கூந்தல் நல் அகம் பொருந்தி
	ஒழியின், வறுமை அஞ்சுதி; அழிதகவு
	உடைமதி வாழிய, நெஞ்சே! நிலவு என
	நெய் கனி நெடு வேல் எஃகின் இமைக்கும்
10	மழை மருள் பல் தோல் மா வண் சோழர்
	கழை மாய் காவிரிக் கடல் மண்டு பெருந் துறை,
	இறவொடு வந்து கோதையொடு பெயரும்
	பெருங் கடல் ஓதம் போல,
	ஒன்றில் கொள்ளாய், சென்று தரு பொருட்கே.

 

137. பாலை

	ஆறு செல் வம்பலர் சேறு கிளைத்து உண்ட
	சிறு பல் கேணிப் பிடி அடி நசைஇ,
	களிறு தொடூஉக் கடக்கும் கான்யாற்று அத்தம்
	சென்று சேர்பு ஒல்லார்ஆயினும், நினக்கே
5	வென்று எறி முரசின் விறற் போர்ச் சோழர்
	இன் கடுங் கள்ளின் உறந்தை ஆங்கண்,
	வருபுனல் நெரிதரும் இகுகரைப் பேரியாற்று
	உருவ வெண் மணல் முருகு நாறு தண் பொழிற்
	பங்குனி முயக்கம் கழிந்த வழிநாள்,
10	வீ இலை அமன்ற மரம் பயில் இறும்பில்
	தீ இல் அடுப்பின் அரங்கம் போல,
	பெரும் பாழ்கொண்டன்று, நுதலே; தோளும்,
	தோளா முத்தின் தெண் கடற் பொருநன்
	திண் தேர்ச் செழியன் பொருப்பிற் கவாஅன்
15	நல் எழில் நெடு வேய் புரையும்
	தொல் கவின் தொலைந்தன; நோகோ யானே.
	'தலைமகன் பிரியும்' எனக் கருதி வேறுபட்ட தலைமகட்குத் தோழி சொல்லியது.- உறையூர்

 

201. பாலை

	அம்ம, வாழி தோழி! 'பொன்னின்
	அவிர் எழில் நுடங்கும் அணி கிளர் ஓடை
	வினை நவில் யானை விறற் போர்ப் பாண்டியன்
	புகழ் மலி சிறப்பின் கொற்கை முன்துறை,
5	அவிர்கதிர் முத்தமொடு வலம்புரி சொரிந்து,
	தழை அணிப் பொலிந்த கோடு ஏந்து அல்குல்
	பழையர் மகளிர் பனித் துறைப் பரவ,
	பகலோன் மறைந்த அந்தி ஆர் இடை,
	உரு கெழு பெருங் கடல் உவவுக் கிளர்ந்தாங்கு,
10	அலரும் மன்று பட்டன்றே; அன்னையும்
	பொருந்தாக் கண்ணள், வெய்ய உயிர்க்கும்' என்று
	எவன் கையற்றனை, இகுளை? சோழர்
	வெண்ணெல் வைப்பின் நல் நாடு பெறினும்,
	ஆண்டு அமைந்து உறைநர்அல்லர் முனாஅது
15	வான் புகு தலைய குன்றத்துக் கவாஅன்,
	பெருங் கை எண்கின் பேழ்வாய் ஏற்றை
	இருள் துணிந்தன்ன குவவு மயிர்க் குருளைத்
	தோல் முலைப் பிணவொடு திளைக்கும்
	வேனில் நீடிய சுரன் இறந்தோரே.

 

213. பாலை

	வினை நவில் யானை விறற் போர்த் தொண்டையர்
	இன மழை தவழும் ஏற்று அரு நெடுங் கோட்டு
	ஓங்கு வெள் அருவி வேங்கடத்து உம்பர்,
	கொய்குழை அதிரல் வைகு புலர் அலரி
5	சுரி இரும் பித்தை சுரும்பு படச் சூடி,
	இகல் முனைத் தரீஇய ஏறுடைப் பெரு நிரை
	நனை முதிர் நறவின் நாட் பலி கொடுக்கும்
	வால் நிணப் புகவின் வடுகர் தேஎத்து,
	நிழற் கவின் இழந்த நீர் இல் நீள் இடை
10	அழல் அவிர் அருஞ் சுரம் நெடிய என்னாது,
	அகறல் ஆய்ந்தனர்ஆயினும், பகல் செலப்
	பல் கதிர் வாங்கிய படு சுடர் அமையத்துப்
	பெரு மரம் கொன்ற கால் புகு வியன் புனத்து,
	எரி மருள் கதிர திரு மணி இமைக்கும்
15	வெல்போர் வானவன் கொல்லிக் குட வரை
	வேய் ஒழுக்கு அன்ன, சாய் இறைப் பணைத் தோள்
	பெருங் கவின் சிதைய நீங்கி, ஆன்றோர்
	அரும் பெறல் உலகம் அமிழ்தொடு பெறினும்,
	சென்று, தாம் நீடலோஇலரே என்றும்
20	கலம் பெயக் கவிழ்ந்த கழல் தொடித் தடக் கை,
	வலம் படு வென்றி வாய் வாள், சோழர்
	இலங்கு நீர்க் காவிரி இழிபுனல் வரித்த
	அறல் என நெறிந்த கூந்தல்,
	உறல் இன் சாயலொடு ஒன்றுதல் மறந்தே.

 

326. மருதம்

	ஊரல் அவ் வாய் உருத்த தித்தி,
	பேர் அமர் மழைக் கண், பெருந் தோள், சிறு நுதல்,
	நல்லள் அம்ம, குறுமகள் செல்வர்
	கடுந் தேர் குழித்த ஞெள்ளல் ஆங்கண்,
5	நெடுங் கொடி நுடங்கும் மட்ட வாயில்,
	இருங் கதிர்க் கழனிப் பெருங் கவின் அன்ன
	நலம் பாராட்டி, நடை எழில் பொலிந்து,
	விழவில் செலீஇயர் வேண்டும் வென் வேல்
	இழை அணி யானைச் சோழர் மறவன்
10	கழை அளந்து அறியாக் காவிரிப் படப்பை,
	புனல் மலி புதவின், போஒர் கிழவோன்,
	பழையன் ஓக்கிய வேல் போல்,
	பிழையல கண், அவள் நோக்கியோர் திறத்தே!

 

336. மருதம்

	குழற் கால் சேம்பின் கொழு மடல் அகல் இலைப்
	பாசிப் பரப்பில் பறழொடு வதிந்த
	உண்ணாப் பிணவின் உயக்கம் சொலிய,
	நாள் இரை தரீஇய எழுந்த நீர் நாய்
5	வாளையொடு உழப்ப, துறை கலுழ்ந்தமையின்,
	தெண் கட் தேறல் மாந்தி, மகளிர்
	நுண் செயல் அம் குடம் இரீஇ, பண்பின்
	மகிழ்நன் பரத்தைமை பாடி, அவிழ் இணர்க்
	காஞ்சி நீழல் குரவை அயரும்
10	தீம் பெரும் பொய்கைத் துறை கேழ் ஊரன்
	தேர் தர வந்த நேர் இழை மகளிர்
	ஏசுப என்ப, என் நலனே; அதுவே
	பாகன் நெடிது உயிர் வாழ்தல் காய் சினக்
	கொல் களிற்று யானை நல்கல்மாறே;
15	தாமும் பிறரும் உளர்போல் சேறல்
	முழவு இமிழ் துணங்கை தூங்கும் விழவின்,
	யான் அவண் வாராமாறே; வரினே, வானிடைச்
	சுடரொடு திரிதரும் நெருஞ்சி போல,
	என்னொடு திரியானாயின், வென் வேல்
20	மாரி அம்பின் மழைத் தோற் சோழர்
	வில் ஈண்டு குறும்பின் வல்லத்துப் புற மிளை,
	ஆரியர் படையின் உடைக, என்
	நேர் இறை முன்கை வீங்கிய வளையே!

 

338. குறிஞ்சி

	குன்று ஓங்கு வைப்பின் நாடு மீக்கூறும்
	மறம் கெழு தானை அரசருள்ளும்,
	அறம் கடைப்பிடித்த செங்கோலுடன், அமர்
	மறம் சாய்த்து எழுந்த வலன் உயர் திணி தோள்,
5	பலர் புகழ் திருவின், பசும் பூட் பாண்டியன்
	அணங்குடை உயர் நிலைப் பொருப்பின் கவாஅன்,
	சினை ஒள் காந்தள் நாறும் நறு நுதல்,
	துணை ஈர் ஓதி மாஅயோள்வயின்,
	நுண் கோல் அவிர் தொடி வண் புறம் சுற்ற
10	முயங்கல் இயையாதுஆயினும், என்றும்,
	வயவு உறு நெஞ்சத்து உயவுத் துணையாக,
	ஒன்னார் தேஎம் பாழ் பட நூறும்
	துன் அருந் துப்பின் வென் வேற் பொறையன்
	அகல் இருங் கானத்துக் கொல்லி போல,
15	தவாஅலியரோ, நட்பே! அவள்வயின்
	அறாஅலியரோ, தூதே பொறாஅர்
	விண் பொரக் கழித்த திண் பிடி ஒள் வாள்,
	புனிற்று ஆன் தரவின், இளையர் பெருமகன்,
	தொகு போர்ச் சோழன், பொருள் மலி பாக்கத்து,
20	வழங்கல் ஆனாப் பெருந் துறை
	முழங்கு இரு முந்நீர்த் திரையினும் பலவே!

 

356.மருதம்

	மேல் துறைக் கொளீஇய கழாலின் கீழ்த் துறை
	உகு வார் அருந்த, பகு வாய் யாமை
	கம்புள் இயவன் ஆக, விசி பிணித்
	தெண் கண் கிணையின் பிறழும் ஊரன்
5	இடை நெடுந் தெருவில் கதுமெனக் கண்டு, என்
	பொற் தொடி முன்கை பற்றினனாக,
	'அன்னாய்!' என்றனென்; அவன் கை விட்டனனே,
	தொல் நசை சாலாமை, நன்னன் பறம்பில்
	சிறுகாரோடன் பயினொடு சேர்த்திய
10	கற் போல் நாவினேனாகி, மற்று அது
	செப்பலென் மன்னால், யாய்க்கே; நல் தேர்க்
	கடும் பகட்டு யானைச் சோழர் மருகன்
	நெடுங் கதிர் நெல்லின் வல்லம் கிழவோன்
	நல்லடி உள்ளானாகவும், ஒல்லார்
15	கதவம் முயறலும் முயல்ப; அதாஅன்று,
	ஒலி பல் கூந்தல் நம்வயின் அருளாது,
	கொன்றனன்ஆயினும் கொலை பழுது அன்றே
	அருவி ஆம்பல் கலித்த முன்துறை
	நன்னன் ஆஅய் பிரம்பு அன்ன
20	மின் ஈர் ஓதி! என்னை, நின் குறிப்பே?

 

369. பாலை

	கண்டிசின் மகளே! கெழீஇ இயைவெனை:
	ஒண் தொடி செறித்த முன்கை ஊழ் கொள்பு,
	மங்கையர் பல பாராட்ட, செந் தார்க்
	கிள்ளையும் தீம் பால் உண்ணா; மயில் இயல்
5	சேயிழை மகளிர் ஆயமும் அயரா;
	தாழியும் மலர் பல அணியா; கேழ் கொளக்
	காழ் புனைந்து இயற்றிய வனப்பு அமை நோன் சுவர்ப்
	பாவையும் பலி எனப் பெறாஅ; நோய் பொர,
	இவை கண்டு, இனைவதன்தலையும், நினைவிலேன்,
10	கொடியோள் முன்னியது உணரேன், 'தொடியோய்!
	இன்று நின் ஒலி குரல் மண்ணல்' என்றதற்கு,
	எற் புலந்து அழிந்தனளாகி, தற் தகக்
	கடல்அம் தானை கை வண் சோழர்,
	கெடல் அரு நல் இசை உறந்தை அன்ன,
15	நிதியுடை நல் நகர்ப் புதுவது புனைந்து,
	தமர் மணன் அயரவும் ஒல்லாள், கவர்முதல்
	ஓமை நீடிய உலவை நீள் இடை,
	மணி அணி பலகை, மாக் காழ் நெடு வேல்,
	துணிவுடை உள்ளமொடு துதைந்த முன்பின்
20	அறியாத் தேஎத்து அருஞ் சுரம் மடுத்த
	சிறியோற்கு ஒத்த என் பெரு மடத் தகுவி,
	'சிறப்பும் சீரும் இன்றி, சீறூர்
	நல்கூர் பெண்டின் புல் வேய் குரம்பை
	ஓர் ஆ யாத்த ஒரு தூண் முன்றில்
25	ஏதில் வறு மனைச் சிலம்பு உடன் கழீஇ,
	மேயினள்கொல்?' என நோவல் யானே.

 

375. பாலை

	'சென்று நீடுநர்அல்லர்; அவர்வயின்
	இனைதல் ஆனாய்' என்றிசின் இகுளை!
	அம்பு தொடை அமைதி காண்மார், வம்பலர்
	கலன் இலர் ஆயினும் கொன்று, புள் ஊட்டும்
5	கல்லா இளையர் கலித்த கவலை,
	கண நரி இனனொடு குழீஇ, நிணன் அருந்தும்
	நெய்த்தோர் ஆடிய மல்லல் மொசி விரல்,
	அத்த எருவைச் சேவல் சேர்ந்த
	அரை சேர் யாத்த வெண் திரள், வினை விறல்,
10	எழூஉத் திணி தோள், சோழர் பெரு மகன்
	விளங்கு புகழ் நிறுத்த இளம் பெருஞ் சென்னி
	குடிக் கடன் ஆகலின், குறைவினை முடிமார்,
	செம்பு உறழ் புரிசைப் பாழி நூறி,
	வம்ப வடுகர் பைந் தலை சவட்டி,
15	கொன்ற யானைக் கோட்டின் தோன்றும்,
	அஞ்சுவரு மரபின் வெஞ் சுரம் இறந்தோர்
	நோய் இலர் பெயர்தல் அறியின்,
	ஆழலமன்னோ, தோழி! என் கண்ணே.

 

385. பாலை

	தன் ஓரன்ன ஆயமும், மயில் இயல்
	என் ஓரன்ன தாயரும், காண,
	கை வல் யானைக் கடுந் தேர்ச் சோழர்
	காவிரிப் படப்பை உறந்தை அன்ன
5	பொன்னுடை நெடு நகர், புரையோர் அயர,
	நல் மாண் விழவில் தகரம் மண்ணி,
	யாம் பல புணர்ப்பச் சொல்லாள், காம்பொடு
	நெல்லி நீடிய கல் அறைக் கவாஅன்,
	அத்த ஆலத்து அலந்தலை நெடு வீழ்
10	தித்திக் குறங்கில் திருந்த உரிஞ,
	வளையுடை முன்கை அளைஇ, கிளைய
	பயில் இரும் பிணையல் பசுங் காழ்க் கோவை
	அகல் அமை அல்குல் பற்றி, கூந்தல்
	ஆடு மயில் பீலியின் பொங்க, நன்றும்,
15	தான் அமர் துணைவன் ஊக்க, ஊங்கி,
	உள்ளாது கழிந்த முள் எயிற்றுத் துவர் வாய்ச்
	சிறு வன்கண்ணி சிலம்பு கழீஇ,
	அறியாத் தேஎத்தள் ஆகுதல் கொடிதே.