61. பாலை

	'நோற்றோர்மன்ற தாமே கூற்றம்
	கோளுற விளியார், பிறர் கொள விளிந்தோர்' எனத்
	தாள் வலம்படுப்பச் சேட் புலம் படர்ந்தோர்
	நாள் இழை நெடுஞ் சுவர் நோக்கி, நோய் உழந்து
5	ஆழல் வாழி, தோழி! தாழாது,
	உரும் எனச் சிலைக்கும் ஊக்கமொடு பைங் கால்
	வரி மாண் நோன் ஞாண் வன் சிலைக் கொளீஇ,
	அரு நிறத்து அழுத்திய அம்பினர் பலருடன்
	அண்ணல் யானை வெண் கோடு கொண்டு,
10	நறவு நொடை நெல்லின் நாள் மகிழ் அயரும்
	கழல் புனை திருந்துஅடிக் கள்வர் கோமான்
	மழ புலம் வணக்கிய மா வண் புல்லி
	விழவுடை விழுச் சீர் வேங்கடம் பெறினும்,
	பழகுவர்ஆதலோ அரிதே முனாஅது
15	முழவு உறழ் திணி தோள் நெடு வேள் ஆவி
	பொன்னுடை நெடு நகர்ப் பொதினி அன்ன நின்
	ஒண் கேழ் வன முலைப் பொலிந்த
	நுண் பூண் ஆகம் பொருந்துதல் மறந்தே.

 

83. பாலை

	வலம் சுரி மராஅத்துச் சுரம் கமழ் புது வீச்
	சுரி ஆர் உளைத் தலை பொலியச் சூடி,
	கறை அடி மடப் பிடி கானத்து அலற,
	களிற்றுக் கன்று ஒழித்த உவகையர், கலி சிறந்து,
5	கருங் கால் மராஅத்துக் கொழுங் கொம்பு பிளந்து,
	பெரும் பொளி வெண் நார் அழுந்துபடப் பூட்டி,
	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நியம மூதூர்,
	நறவு நொடை நல் இல் புதவுமுதற் பிணிக்கும்
	கல்லா இளையர் பெருமகன் புல்லி
10	வியன் தலை நல் நாட்டு வேங்கடம் கழியினும்,
	சேயர் என்னாது, அன்பு மிகக் கடைஇ,
	எய்த வந்தனவால்தாமே நெய்தல்
	கூம்பு விடு நிகர் மலர் அன்ன
	ஏந்து எழில் மழைக் கண் எம் காதலி குணனே.

 

209. பாலை

	'தோளும் தொல் கவின் தொலைந்தன; நாளும்
	அன்னையும் அருந் துயர் உற்றனள்; அலரே,
	பொன் அணி நெடுந் தேர்த் தென்னர் கோமான்,
	எழு உறழ் திணி தோள் இயல் தேர்ச் செழியன்,
5	நேரா எழுவர் அடிப்படக் கடந்த
	ஆலங்கானத்து ஆர்ப்பினும் பெரிது' என,
	ஆழல் வாழி, தோழி! அவரே,
	மாஅல் யானை மறப் போர்ப் புல்லி
	காம்புடை நெடு வரை வேங்கடத்து உம்பர்
10	அறை இறந்து அகன்றனர் ஆயினும், நிறை இறந்து
	உள்ளார்ஆதலோ அரிதே செவ் வேல்
	முள்ளூர் மன்னன் கழல்தொடிக் காரி
	செல்லா நல் இசை நிறுத்த வல் வில்
	ஓரிக் கொன்று சேரலர்க்கு ஈத்த
15	செவ் வேர்ப் பலவின் பயம் கெழு கொல்லி,
	நிலை பெறு கடவுள் ஆக்கிய,
	பலர் புகழ் பாவை அன்ன நின் நலனே.

 

295. பாலை

	நிலம் நீர் அற்று நீள் சுனை வறப்ப,
	குன்று கோடு அகைய, கடுங் கதிர் தெறுதலின்,
	என்றூழ் நீடிய வேய் படு நனந்தலை,
	நிலவு நிற மருப்பின் பெருங் கை சேர்த்தி,
5	வேங்கை வென்ற வெரு வரு பணைத் தோள்
	ஓங்கல் யானை உயங்கி, மதம் தேம்பி,
	பல் மர ஒரு சிறைப் பிடியொடு வதியும்
	கல்லுடை அதர கானம் நீந்தி,
	கடல் நீர் உப்பின் கணம் சால் உமணர்
10	உயங்கு பகடு உயிர்ப்ப அசைஇ, முரம்பு இடித்து
	அகல் இடம் குழித்த அகல் வாய்க் கூவல்
	ஆறு செல் வம்பலர் அசை விட ஊறும்,
	புடையல் அம் கழற் கால் புல்லி குன்றத்து,
	நடை அருங் கானம் விலங்கி, நோன் சிலைத்
15	தொடை அமை பகழித் துவன்று நிலை வடுகர்,
	பிழி ஆர் மகிழர், கலி சிறந்துஆர்க்கும்
	மொழி பெயர் தேஎம் இறந்தனர்ஆயினும்,
	பழி தீர் மாண் நலம் தருகுவர்மாதோ
	மாரிப் பித்திகத்து ஈர் இதழ் புரையும்
20	அம் கலுழ் கொண்ட செங் கடை மழைக் கண்,
	மணம் கமழ் ஐம்பால், மடந்தை! நின்
	அணங்கு நிலைபெற்ற தட மென் தோளே.

 

311. பாலை

	இரும் பிடிப் பரிசிலர் போலக் கடை நின்று,
	அருங் கடிக் காப்பின் அகல் நகர் ஒரு சிறை,
	எழுதியன்ன திண் நிலைக் கதவம்
	கழுது வழங்கு அரை நாள், காவலர் மடிந்தென,
5	திறந்து நப் புணர்ந்து, 'நும்மின் சிறந்தோர்
	இம்மை உலகத்து இல்' எனப் பல் நாள்
	பொம்மல் ஓதி நீவிய காதலொடு,
	பயம் தலைப்பெயர்ந்து மாதிரம் வெம்ப,
	வருவழி வம்பலர்ப் பேணி, கோவலர்
10	மழ விடைப் பூட்டிய குழாஅய்த் தீம் புளி
	செவி அடை தீரத் தேக்கிலைப் பகுக்கும்
	புல்லி நல் நாட்டு உம்பர், செல் அருஞ்
	சுரம் இறந்து ஏகினும், நீடலர்
	அருள் மொழித் தேற்றி, நம் அகன்றிசினோரே.

 

359. பாலை

	'பனி வார் உண்கணும், பசந்த தோளும்,
	நனி பிறர் அறியச் சாஅய், நாளும்,
	கரந்தனம் உறையும் நம் பண்பு அறியார்,
	நீடினர்மன்னோ, காதலர்' என நீ
5	எவன் கையற்றனை? இகுளை! அவரே
	வானவரம்பன் வெளியத்து அன்ன நம்
	மாண் நலம் தம்மொடு கொண்டனர் முனாஅது,
	அருஞ் சுரக் கவலை அசைஇய கோடியர்,
	பெருங் கல் மீமிசை, இயம் எழுந்தாங்கு,
10	வீழ் பிடி கெடுத்த நெடுந் தாள் யானை
	சூர் புகல் அடுக்கத்து மழை மாறு முழங்கும்,
	பொய்யா நல் இசை மா வண் புல்லி,
	கவைக் கதிர் வரகின் யாணர்ப் பைந் தாள்
	முதைத் சுவல் மூழ்கிய, கான் சுடு குரூஉப் புகை
15	அருவித் துவலையொடு மயங்கும்
	பெரு வரை அத்தம் இயங்கியோரே!

 

393. பாலை

	கோடு உயர் பிறங்கற் குன்று பல நீந்தி,
	வேறு புலம் படர்ந்த வினை தரல் உள்ளத்து
	ஆறு செல் வம்பலர் காய் பசி தீரிய,
	முதைச் சுவற் கலித்த ஈர் இலை நெடுந் தோட்டுக்
5	கவைக் கதிர் வரகின் கால் தொகு பொங்கழி,
	கவட்டு அடிப் பொருத பல் சினை உதிர்வை
	அகன் கண் பாறைச் செவ்வயின் தெறீஇ,
	வரி அணி பணைத் தோள் வார் செவித் தன்னையர்
	பண்ணை வெண் பழத்து அரிசி ஏய்ப்ப,
10	சுழல் மரம் சொலித்த சுளகு அலை வெண் காழ்
	தொடி மாண் உலக்கை ஊழின் போக்கி,
	உரல்முகம் காட்டிய சுரை நிறை கொள்ளை,
	ஆங்கண் இருஞ் சுனை நீரொடு முகவா,
	களி படு குழிசிக் கல் அடுப்பு ஏற்றி,
15	இணர் ததை கடுக்கை ஈண்டிய தாதின்,
	குடவர் புழுக்கிய பொங்கு அவிழ்ப் புன்கம்,
	மதர்வை நல் ஆன் பாலொடு, பகுக்கும்
	நிரை பல குழீஇய நெடுமொழிப் புல்லி
	தேன் தூங்கு உயர் வரை நல் நாட்டு உம்பர்,
20	வேங்கடம் இறந்தனர்ஆயினும், ஆண்டு அவர்
	நீடலர் வாழி, தோழி! தோடு கொள்
	உரு கெழு மஞ்ஞை ஒலி சீர் ஏய்ப்ப,
	தகரம் மண்ணிய தண் நறு முச்சி,
	புகர் இல் குவளைப் போதொடு தெரி இதழ்
25	வேனில் அதிரல் வேய்ந்த நின்
	ஏமுறு புணர்ச்சி இன் துயில் மறந்தே.