69. பாலை

	ஆய்நலம் தொலைந்த மேனியும், மா மலர்த்
	தகை வனப்பு இழந்த கண்ணும், வகை இல
	வண்ணம் வாடிய வரியும், நோக்கி,
	ஆழல் ஆன்றிசின் நீயே. உரிதினின்
5	ஈதல் இன்பம் வெஃகி, மேவரச்
	செய் பொருள் திறவர் ஆகி, புல் இலைப்
	பராரை நெல்லி அம் புளித் திரள் காய்
	கான மட மரைக் கணநிரை கவரும்
	வேனில் அத்தம் என்னாது, ஏமுற்று,
10	விண் பொரு நெடுங் குடை இயல் தேர் மோரியர்
	பொன் புனை திகிரி திரிதரக் குறைத்த
	அறை இறந்து அகன்றனர்ஆயினும், எனையதூஉம்
	நீடலர் வாழி, தோழி! ஆடு இயல்
	மட மயில் ஒழித்த பீலி வார்ந்து, தம்
15	சிலை மாண் வல் வில் சுற்றி, பல மாண்
	அம்புடைக் கையர் அரண் பல நூறி,
	நன்கலம் தரூஉம் வயவர் பெருமகன்
	சுடர் மணிப் பெரும் பூண் ஆஅய் கானத்துத்
	தலை நாள் அலரின் நாறும் நின்
20	அலர் முலை ஆகத்து இன் துயில் மறந்தே.

 

251. பாலை

	தூதும் சென்றன; தோளும் செற்றும்;
	ஓதி ஒண் நுதல் பசலையும் மாயும்;
	வீங்கு இழை நெகிழச் சாஅய், செல்லலொடு
	நாம் படர் கூரும் அருந் துயர் கேட்பின்,
5	நந்தன் வெறுக்கை எய்தினும், மற்று அவண்
	தங்கலர் வாழி, தோழி! வெல் கொடித்
	துனை கால் அன்ன புனை தேர்க் கோசர்
	தொல் மூதாலத்து அரும் பணைப் பொதியில்,
	இன் இசை முரசம் கடிப்பு இகுத்து இரங்க,
10	தெம் முனை சிதைத்த ஞான்றை, மோகூர்
	பணியாமையின், பகை தலைவந்த
	மா கெழு தானை வம்ப மோரியர்
	புனை தேர் நேமி உருளிய குறைத்த
	இலங்கு வெள் அருவிய அறை வாய் உம்பர்,
15	மாசு இல் வெண் கோட்டு அண்ணல் யானை
	வாயுள் தப்பிய, அருங் கேழ், வயப் புலி
	மா நிலம் நெளியக் குத்தி, புகலொடு
	காப்பு இல வைகும் தேக்கு அமல் சோலை
	நிரம்பா நீள் இடைப் போகி,
20	அரம் போழ் அவ் வளை நிலை நெகிழ்த்தோரே.

 

281. பாலை

	செய்வது தெரிந்திசின் தோழி! அல்கலும்,
	அகலுள் ஆண்மை அச்சு அறக் கூறிய
	சொல் பழுது ஆகும் என்றும் அஞ்சாது,
	ஒல்கு இயல் மட மயில் ஒழித்த பீலி,
5	வான் போழ் வல் வில் சுற்றி, நோன் சிலை
	அவ் வார் விளிம்பிற்கு அமைந்த நொவ்வு இயல்
	கனை குரல் இசைக்கும் விரை செலல் கடுங் கணை
	முரண் மிகு வடுகர் முன்னுற, மோரியர்
	தென் திசை மாதிரம் முன்னிய வரவிற்கு
10	விண்ணுற ஓங்கிய பனி இருங் குன்றத்து,
	ஒண் கதிர்த் திகிரி உருளிய குறைத்த
	அறை இறந்து, அவரோ சென்றனர்
	பறை அறைந்தன்ன அலர் நமக்கு ஒழித்தே.