3. பாலை

	இருங் கழி முதலை மேஎந்தோல் அன்ன
	கருங் கால் ஓமைக் காண்பு இன் பெருஞ் சினைக்
	கடியுடை நனந்தலை, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	கொடு வாய்ப் பேடைக்கு அல்குஇரை தரீஇய,
5	மான்று வேட்டு எழுந்த செஞ் செவி எருவை
	வான் தோய் சிமைய விறல் வரைக் கவாஅன்,
	துளங்கு நடை மரையா வலம் படத் தொலைச்சி,
	ஒண் செங் குருதி உவற்றி உண்டு அருந்துபு,
	புலவுப் புலி துறந்த கலவுக் கழி கடு முடை,
10	கொள்ளை மாந்தரின் ஆனாது கவரும்
	புல் இலை மராஅத்த அகன் சேண் அத்தம்,
	கலம் தரல் உள்ளமொடு கழியக் காட்டி,
	பின் நின்று துரக்கும் நெஞ்சம்! நின் வாய்
	வாய்போல் பொய்ம்மொழி எவ்வம் என் களைமா
15	கவிர் இதழ் அன்ன காண்பு இன் செவ் வாய்,
	அம் தீம் கிளவி, ஆய் இழை, மடந்தை
	கொடுங் குழைக்கு அமர்த்த நோக்கம்
	நெடுஞ் சேண் ஆர் இடை விலங்கும் ஞான்றே?

 

5. பாலை

	அளி நிலை பொறாஅது அமரிய முகத்தள்,
	விளி நிலை கொள்ளாள், தமியள், மென்மெல,
	நலம் மிகு சேவடி நிலம் வடுக் கொளாஅ,
	குறுக வந்து, தன் கூர் எயிறு தோன்ற
5	வறிது அகத்து எழுந்த வாய் அல் முறுவலள்,
	கண்ணியது உணரா அளவை, ஒண்ணுதல்,
	வினை தலைப்படுதல் செல்லா நினைவுடன்
	முளிந்த ஓமை முதையல்அம் காட்டு,
	பளிங்கத்து அன்ன பல் காய் நெல்லி,
10	மோட்டு இரும் பாறை, ஈட்டு வட்டு ஏய்ப்ப,
	உதிர்வன படூஉம் கதிர் தெறு கவாஅன்,
	மாய்த்த போல மழுகு நுனை தோற்றி,
	பாத்தியன்ன குடுமிக் கூர்ங் கல்,
	விரல் நுதி சிதைக்கும் நிரை நிலை அதர,
15	பரல் முரம்பு ஆகிய பயம் இல், கானம்
	இறப்ப எண்ணுதிர் ஆயின் "அறத்தாறு
	அன்று" என மொழிந்த தொன்றுபடு கிளவி
	அன்ன ஆக' என்னுநள் போல,
	முன்னம் காட்டி, முகத்தின் உரையா,
20	ஓவச் செய்தியின் ஒன்று நினைந்து ஒற்றி,
	பாவை மாய்த்த பனிநீர் நோக்கமொடு,
	ஆகத்து ஒடுக்கிய புதல்வன் புன் தலைத்
	தூ நீர் பயந்த துணை அமை பிணையல்
	மோயினள் உயிர்த்த காலை, மா மலர்
25	மணி உரு இழந்த அணி அழி தோற்றம்
	கண்டே கடிந்தனம், செலவே ஒண்டொடி
	உழையம் ஆகவும் இனைவோள்
	பிழையலள்மாதோ, பிரிதும் நாம் எனினே!

 

9. பாலை

	கொல் வினைப் பொலிந்த, கூர்ங் குறும் புழுகின்,
	வில்லோர் தூணி வீங்கப் பெய்த
	அப்பு நுனை ஏய்ப்ப அரும்பிய இருப்பை,
	செப்பு அடர் அன்ன செங் குழை அகம்தோறு,
5	இழுதின் அன்ன தீம் புழல் துய்வாய்
	உழுது காண் துளைய ஆகி, ஆர் கழல்பு,
	ஆலி வானின் காலொடு பாறி,
	துப்பின் அன்ன செங் கோட்டு இயவின்,
	நெய்த்தோர் மீமிசை நிணத்தின் பரிக்கும்
10	அத்தம் நண்ணிய அம் குடிச் சீறூர்
	கொடு நுண் ஓதி மகளிர் ஓக்கிய
	தொடி மாண் உலக்கைத் தூண்டு உரல் பாணி,
	நெடு மால் வரைய குடிஞையோடு இரட்டும்
	குன்று பின் ஒழியப் போகி, உரம் துரந்து,
15	ஞாயிறு படினும், 'ஊர் சேய்த்து' எனாது,
	துனை பரி துரக்கும் துஞ்சாச் செலவின்
	எம்மினும், விரைந்து வல் எய்தி, பல் மாண்
	ஓங்கிய நல் இல் ஒரு சிறை நிலைஇ,
	பாங்கர்ப் பல்லி படுதொறும் பரவி,
20	கன்று புகு மாலை நின்றோள் எய்தி,
	கை கவியாச் சென்று, கண் புதையாக் குறுகி,
	பிடிக் கை அன்ன பின்னகம் தீண்டி,
	தொடிக் கை தைவரத் தோய்ந்தன்றுகொல்லோ
	நாணொடு மிடைந்த கற்பின், வாள் நுதல்,
25	அம் தீம் கிளவிக் குறுமகள்
	மென் தோள் பெற நசைஇச் சென்ற என் நெஞ்சே?

 

12. குறிஞ்சி

	யாயே, கண்ணினும் கடுங் காதலளே;
	எந்தையும், நிலன் உறப் பொறாஅன்; 'சீறடி சிவப்ப,
	எவன், இல! குறுமகள்! இயங்குதி?' என்னும்;
	யாமே, பிரிவு இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்,
5	இரு தலைப் புள்ளின் ஓர் உயிரம்மே;
	ஏனல்அம் காவலர் ஆனாது ஆர்த்தொறும்,
	கிளி விளி பயிற்றும் வெளில் ஆடு பெருஞ் சினை,
	விழுக் கோட் பலவின் பழுப் பயம் கொண்மார்,
	குறவர் ஊன்றிய குரம்பை புதைய,
10	வேங்கை தாஅய தேம் பாய் தோற்றம்
	புலி செத்து, வெரீஇய புகர்முக வேழம்,
	மழை படு சிலம்பில் கழைபட, பெயரும்
	நல் வரை நாட! நீ வரின்,
	மெல்லியல் ஓரும் தான் வாழலளே.

 

19. பாலை

	அன்று அவண் ஒழிந்தன்றும் இலையே; வந்து நனி
	வருந்தினை வாழி, என் நெஞ்சே! பருந்து இருந்து
	உயா விளி பயிற்றும், யா உயர், நனந்தலை,
	உருள் துடி மகுளியின் பொருள் தெரிந்து இசைக்கும்
5	கடுங் குரற் குடிஞைய நெடும் பெருங் குன்றம்,
	எம்மொடு இறத்தலும்செல்லாய்; பின் நின்று,
	ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின், தவிராது,
	செல் இனி; சிறக்க, நின் உள்ளம்! வல்லே
	மறவல் ஓம்புமதி, எம்மே நறவின்
10	சேயிதழ் அனைய ஆகி, குவளை
	மா இதழ் புரையும் மலிர் கொள் ஈர் இமை,
	உள்ளகம் கனல உள்ளுதொறு உலறி,
	பழங்கண் கொண்ட, கலிழ்ந்து வீழ், அவிர் அறல்
	வெய்ய உகுதர, வெரீஇ, பையென,
15	சில் வளை சொரிந்த மெல் இறை முன்கை
	பூ வீ கொடியின் புல்லெனப் போகி,
	அடர்செய் ஆய் அகல் சுடர் துணை ஆக,
	இயங்காது வதிந்த நம் காதலி
	உயங்கு சாய் சிறுபுறம் முயங்கிய பின்னே!

 

21. பாலை

	'மனை இள நொச்சி மௌவல் வால் முகைத்
	துணை நிரைத்தன்ன, மா வீழ், வெண் பல்,
	அவ் வயிற்று, அகன்ற அல்குல், தைஇத்
	தாழ் மென் கூந்தல், தட மென் பணைத் தோள்,
5	மடந்தை மாண் நலம் புலம்ப, சேய் நாட்டுச்
	செல்லல்' என்று, யான் சொல்லவும், ஒல்லாய்,
	வினை நயந்து அமைந்தனைஆயின், மனை நகப்
	பல் வேறு வெறுக்கை தருகம் வல்லே,
	எழு இனி, வாழி, என் நெஞ்சே! புரி இணர்
10	மெல் அவிழ் அம் சினை புலம்ப, வல்லோன்
	கோடு அறை கொம்பின் வீ உகத் தீண்டி,
	மராஅம் அலைத்த மண வாய்த் தென்றல்,
	சுரம் செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும்,
	என்றூழ் நின்ற புன் தலை வைப்பில்,
15	பருந்து இளைப்படூஉம் பாறு தலை ஓமை
	இருங் கல் விடரகத்து, ஈன்று இளைப்பட்ட,
	மென் புனிற்று அம் பிணவு பசித்தென, பைங் கட்
	செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க,
	இரியற் பிணவல் தீண்டலின், பரீஇச்
20	செங் காய் உதிர்ந்த பைங் குலை ஈந்தின்
	பரல் மண் சுவல முரண் நிலம் உடைத்த
	வல் வாய்க் கணிச்சி, கூழ் ஆர், கோவலர்
	ஊறாது இட்ட உவலைக் கூவல்,
	வெண் கோடு நயந்த அன்பு இல் கானவர்
25	இகழ்ந்து இயங்கு இயவின் அகழ்ந்த குழி செத்து,
	இருங் களிற்று இன நிரை, தூர்க்கும்
	பெருங் கல் அத்தம் விலங்கிய காடே.

 

24. முல்லை

	வேளாப் பார்ப்பான் வாளரந் துமித்த
	வளை களைந்து ஒழிந்த கொழுந்தின் அன்ன,
	தளை பிணி அவிழா, சுரி முகப் பகன்றை,
	சிதரல் அம் துவலை தூவலின், மலரும்
5	தைஇ நின்ற தண் பெயல் கடைநாள்,
	வயங்கு கதிர் கரந்த வாடை வைகறை,
	விசும்பு உரிவதுபோல், வியல் இடத்து ஒழுகி,
	மங்குல் மா மழை, தென் புலம் படரும்
	பனி இருங் கங்குலும் தமியள் நீந்தி,
10	தம் ஊரோளே, நன்னுதல்; யாமே,
	கடி மதில் கதவம் பாய்தலின், தொடி பிளந்து,
	நுதி முகம் மழுகிய மண்ணை வெண் கோட்டு,
	சிறு கண் யானை நெடு நா ஒண் மணி,
	கழிப் பிணிக் கறைத் தோல் பொழி கணை உதைப்பு,
15	தழங்குகுரல் முரசமொடு முழங்கும் யாமத்து,
	கழித்து உறை செறியா வாளுடை எறுழ்த் தோள்,
	இரவுத் துயில் மடிந்த தானை,
	உரவுச் சின வேந்தன் பாசறையேமே.

 

33. பாலை

	வினை நன்றாதல் வெறுப்பக் காட்டி,
	"மனை மாண் கற்பின் வாணுதல் ஒழிய,
	கவை முறி இழந்த செந் நிலை யாஅத்து
	ஒன்று ஓங்கு உயர் சினை இருந்த, வன் பறை,
5	வீளைப் பருந்தின் கோள் வல் சேவல்
	வளை வாய்ப் பேடை வரு திறம் பயிரும்
	இளி தேர் தீம் குரல் இசைக்கும் அத்தம்
	செலவு அருங்குரைய என்னாது, சென்று, அவள்
	மலர் பாடு ஆன்ற, மை எழில், மழைக் கண்
10	தெளியா நோக்கம் உள்ளினை, உளி வாய்
	வெம் பரல் அதர குன்று பல நீந்தி,
	யாமே எமியம் ஆக, நீயே
	ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின் முனாஅது
	வெல் போர் வானவன் கொல்லி மீமிசை,
15	நுணங்கு அமை புரையும் வணங்கு இறைப் பணைத் தோள்,
	வரி அணி அல்குல், வால் எயிற்றோள்வயின்
	பிரியாய்ஆயின் நன்றுமன் தில்ல.
	அன்று நம் அறியாய்ஆயினும், இன்று நம்
	செய்வினை ஆற்றுற விலங்கின்,
20	எய்துவைஅல்லையோ, பிறர் நகு பொருளே?

 

34. முல்லை

	சிறு கரும் பிடவின் வெண் தலைக் குறும் புதல்
	கண்ணியின் மலரும் தண் நறும் புறவில்,
	தொடுதோற் கானவன் கவை பொறுத்தன்ன
	இரு திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலை
5	செறி இலைப் பதவின் செங் கோல் மென் குரல்
	மறி ஆடு மருங்கின் மடப் பிணை அருத்தி,
	தெள் அறல் தழீஇய வார் மணல் அடைகரை,
	மெல்கிடு கவுள துஞ்சு புறம் காக்கும்
	பெருந்தகைக்கு உடைந்த நெஞ்சம் ஏமுற,
10	செல்க, தேரே நல் வலம் பெறுந!
	பசை கொல் மெல் விரல், பெருந் தோள், புலைத்தி
	துறை விட்டன்ன தூ மயிர் எகினம்
	துணையொடு திளைக்கும் காப்புடை வரைப்பில்,
	செந் தார்ப் பைங் கிளி முன்கை ஏந்தி,
15	'இன்று வரல் உரைமோ, சென்றிசினோர் திறத்து' என,
	இல்லவர் அறிதல் அஞ்சி, மெல்லென
	மழலை இன் சொல் பயிற்றும்
	நாணுடை அரிவை மாண் நலம் பெறவே.

 

39. பாலை

	'ஒழித்தது பழித்த நெஞ்சமொடு வழிப் படர்ந்து,
	உள்ளியும் அறிதிரோ, எம்?' என, யாழ நின்
	முள் எயிற்றுத் துவர் வாய் முறுவல் அழுங்க,
	நோய் முந்துறுத்து நொதுமல் மொழியல்; நின்
5	ஆய் நலம் மறப்பெனோ மற்றே? சேண் இகந்து
	ஒலி கழை பிசைந்த ஞெலி சொரி ஒண் பொறி
	படு ஞெமல் புதையப் பொத்தி, நெடு நிலை
	முளி புல் மீமிசை வளி சுழற்றுறாஅக்
	காடு கவர் பெருந் தீ ஓடுவயின் ஓடலின்,
10	அதர் கெடுத்து அலறிய சாத்தொடு ஒராங்கு
	மதர் புலி வெரீஇய மையல் வேழத்து
	இனம் தலை மயங்கிய நனந் தலைப் பெருங் காட்டு,
	ஞான்று தோன்று அவிர் சுடர் மான்றால் பட்டென,
	கள் படர் ஓதி! நிற் படர்ந்து உள்ளி,
15	அருஞ் செலவு ஆற்றா ஆர் இடை, ஞெரேரெனப்
	பரந்து படு பாயல் நவ்வி பட்டென,
	இலங்கு வளை செறியா இகுத்த நோக்கமொடு,
	நிலம் கிளை நினைவினை நின்ற நிற் கண்டு,
	'இன்னகை'! இனையம் ஆகவும், எம்வயின்
20	ஊடல் யாங்கு வந்தன்று?' என, யாழ நின்
	கோடு ஏந்து புருவமொடு குவவு நுதல் நீவி,
	நறுங் கதுப்பு உளரிய நன்னர் அமையத்து,
	வறுங் கை காட்டிய வாய் அல் கனவின்
	ஏற்று ஏக்கற்ற உலமரல்
25	போற்றாய்ஆகலின், புலத்தியால், எம்மே!

 

41. பாலை

	வைகு புலர் விடியல், மை புலம் பரப்ப,
	கரு நனை அவிழ்ந்த ஊழுறு முருக்கின்
	எரி மருள் பூஞ் சினை இனச் சிதர் ஆர்ப்ப,
	நெடு நெல் அடைச்சிய கழனி ஏர் புகுத்து,
5	குடுமிக் கட்டிய படப்பையொடு மிளிர,
	அரிகால் போழ்ந்த தெரி பகட்டு உழவர்
	ஓதைத் தெள் விளி புலம்தொறும் பரப்ப,
	கோழிணர் எதிரிய மரத்த, கவினி,
	காடு அணி கொண்ட காண்தகு பொழுதில்,
10	நாம் பிரி புலம்பின் நலம் செலச் சாஅய்,
	நம் பிரிபு அறியா நலனொடு சிறந்த
	நல் தோள் நெகிழ, வருந்தினள்கொல்லோ
	மென் சிறை வண்டின் தண் கமழ் பூந் துணர்
	தாது இன் துவலை தளிர் வார்ந்தன்ன
15	அம் கலுழ் மாமை கிளைஇய,
	நுண் பல் தித்தி, மாஅயோளே?

 

43. பாலை

	கடல் முகந்து கொண்ட கமஞ் சூல் மா மழை
	சுடர் நிமிர் மின்னொடு வலன் ஏர்பு, இரங்கி,
	என்றூழ் உழந்த புன் தலை மடப் பிடி
	கை மாய் நீத்தம் களிற்றொடு படீஇய,
5	நிலனும் விசும்பும் நீர் இயைந்து ஒன்றி,
	குறுநீர்க் கன்னல் எண்ணுநர் அல்லது
	கதிர் மருங்கு அறியாது, அஞ்சுவரப் பாஅய்,
	தளி மயங்கின்றே தண் குரல் எழிலி; யாமே
	கொய் அகை முல்லை காலொடு மயங்கி,
10	மை இருங் கானம் நாறும் நறு நுதல்,
	பல் இருங் கூந்தல், மெல் இயல் மடந்தை
	நல் எழில் ஆகம் சேர்ந்தனம்; என்றும்
	அளியரோ அளியர்தாமே அளி இன்று
	ஏதில் பொருட்பிணிப் போகி, தம்
15	இன் துணைப் பிரியும் மடமையோரே!

 

44. முல்லை

	வந்து வினை முடித்தனன் வேந்தனும்; பகைவரும்
	தம் திறை கொடுத்துத் தமர் ஆயினரே;
	முரண் செறிந்திருந்த தானை இரண்டும்
	ஒன்று என அறைந்தன பணையே; நின் தேர்
5	முன் இயங்கு ஊர்தி பின்னிலை ஈயாது,
	ஊர்க, பாக! ஒரு வினை, கழிய
	நன்னன், ஏற்றை, நறும் பூண் அத்தி,
	துன் அருங் கடுந் திறற் கங்கன், கட்டி,
	பொன் அணி வல்வில் புன்றுறை, என்று ஆங்கு
10	அன்று அவர் குழீஇய அளப்பு அருங் கட்டூர்,
	பருந்து படப் பண்ணி, பழையன் பட்டென,
	கண்டது நோனானாகி, திண் தேர்க்
	கணையன் அகப்பட, கழுமலம் தந்த
	பிணைஅல்அம் கண்ணிப் பெரும் பூட் சென்னி
15	அழும்பில் அன்ன அறாஅ யாணர்,
	பழம் பல் நெல்லின் பல் குடிப் பரவை,
	பொங்கடி படிகயம் மண்டிய பசு மிளை,
	தண் குடவாயில் அன்னோள்
	பண்புடை ஆகத்து இன் துயில் பெறவே!

 

47. பாலை

	அழிவு இல் உள்ளம் வழிவழிச் சிறப்ப
	வினை இவண் முடித்தனம்ஆயின், வல் விரைந்து
	எழு இனி வாழிய நெஞ்சே! ஒலி தலை
	அலங்கு கழை நரலத் தாக்கி, விலங்கு எழுந்து,
5	கடு வளி உருத்திய கொடி விடு கூர் எரி
	விடர் முகை அடுக்கம் பாய்தலின், உடன் இயைந்து,
	அமைக் கண் விடு நொடி கணக் கலை அகற்றும்
	வெம் முனை அருஞ் சுரம் நீந்தி, கைம்மிக்கு,
	அகன் சுடர் கல் சேர்பு மறைய, மனைவயின்
10	ஒண் தொடி மகளிர் வெண் திரிக் கொளாஅலின்,
	குறு நடைப் புறவின் செங் காற் சேவல்
	நெடு நிலை வியல் நகர் வீழ்துணைப் பயிரும்
	புலம்பொடு வந்த புன்கண் மாலை,
	'யாண்டு உளர்கொல்?' எனக் கலிழ்வோள் எய்தி,
15	இழை அணி நெடுந் தேர்க் கை வண் செழியன்
	மழை விளையாடும் வளம் கெழு சிறுமலைச்
	சிலம்பின் கூதளங் கமழும் வெற்பின்
	வேய் புரை பணைத் தோள், பாயும்
	நோய் அசா வீட, முயங்குகம் பலவே.

 

51. பாலை

	ஆள் வழக்கு அற்ற சுரத்திடைக் கதிர் தெற,
	நீள் எரி பரந்த நெடுந் தாள் யாத்து,
	போழ் வளி முழங்கும், புல்லென் உயர்சினை,
	முடை நசை இருக்கைப் பெடை முகம் நோக்கி,
5	ஊன் பதித்தன்ன வெருவரு செஞ் செவி
	எருவைச் சேவல் கரிபு சிறை தீய,
	வேனில் நீடிய வேய் உயர் நனந்தலை,
	நீ உழந்து எய்தும் செய்வினைப் பொருட் பிணி
	பல் இதழ் மழைக் கண் மாஅயோள்வயின்
10	பிரியின் புணர்வதுஆயின் பிரியாது,
	ஏந்து முலை முற்றம் வீங்க, பல் ஊழ்
	சேயிழை தெளிர்ப்பக் கவைஇ, நாளும்
	மனைமுதல் வினையொடும் உவப்ப,
	நினை மாண் நெஞ்சம்! நீங்குதல் மறந்தே.

 

54. முல்லை

	விருந்தின் மன்னர் அருங்கலம் தெறுப்ப,
	வேந்தனும் வெம்பகை தணிந்தனன். தீம் பெயற்
	காரும் ஆர்கலி தலையின்று. தேரும்
	ஓவத்தன்ன கோபச் செந் நிலம்,
5	வள் வாய் ஆழி உள் உறுபு உருள,
	கடவுக. காண்குவம் பாக! மதவு நடைத்
	தாம்பு அசை குழவி வீங்குசுரை மடிய,
	கனைஅல்அம் குரல காற் பரி பயிற்றி,
	படு மணி மிடற்ற பய நிரை ஆயம்
10	கொடு மடி உடையர் கோற் கைக் கோவலர்
	கொன்றைஅம் குழலர் பின்றைத் தூங்க,
	மனைமனைப் படரும் நனை நகு மாலை,
	தனக்கென வாழாப் பிறர்க்கு உரியாளன்
	பண்ணன் சிறுகுடிப் படப்பை நுண் இலைப்
15	புன் காழ் நெல்லிப்பைங் காய் தின்றவர்
	நீர் குடி சுவையின் தீவிய மிழற்றி,
	'முகிழ் நிலாத் திகழ்தரும் மூவாத் திங்கள்!
	பொன்னுடைத் தாலி என் மகன் ஒற்றி,
	வருகுவைஆயின், தருகுவென் பால்' என,
20	விலங்கு அமர்க் கண்ணள் விரல் விளி பயிற்றி,
	திதலை அல்குல் எம் காதலி
	புதல்வற் பொய்க்கும் பூங்கொடி நிலையே.

 

57. பாலை

	சிறு பைந் தூவிச் செங் காற் பேடை
	நெடு நீர் வானத்து, வாவுப் பறை நீந்தி,
	வெயில் அவிர் உருப்பொடு வந்து, கனி பெறாஅது,
	பெறு நாள் யாணர் உள்ளி, பையாந்து,
5	புகல் ஏக்கற்ற புல்லென் உலவைக்
	குறுங் கால் இற்றிப் புன் தலை நெடு வீழ்
	இரும் பிணர்த் துறுகல் தீண்டி, வளி பொர,
	பெருங் கை யானை நிவப்பின் தூங்கும்
	குன்ற வைப்பின் என்றூழ் நீள் இடை,
10	யாமே எமியம்ஆக, தாமே
	பசு நிலா விரிந்த பல் கதிர் மதியின்
	பெரு நல் ஆய் கவின் ஒரீஇ, சிறு பீர்
	வீ ஏர் வண்ணம் கொண்டன்றுகொல்லோ
	கொய் சுவற் புரவிக் கொடித் தேர்ச் செழியன்
15	முதுநீர் முன்துறை முசிறி முற்றி,
	களிறு பட எருக்கிய கல்லென் ஞாட்பின்
	அரும் புண் உறுநரின் வருந்தினள், பெரிது அழிந்து,
	பானாட் கங்குலும் பகலும்
	ஆனாது அழுவோள் ஆய் சிறு நுதலே?

 

62. குறிஞ்சி

	அயத்து வளர் பைஞ்சாய் முருந்தின் அன்ன
	நகைப் பொலிந்து இலங்கும் எயிறு கெழு துவர் வாய்,
	ஆகத்து அரும்பிய முலையள், பணைத் தோள்,
	மாத் தாட் குவளை மலர் பிணைத்தன்ன
5	மா இதழ் மழைக் கண், மாஅயோளொடு
	பேயும் அறியா மறை அமை புணர்ச்சி
	பூசல் துடியின் புணர்பு பிரிந்து இசைப்ப,
	கரந்த கரப்பொடு நாம் செலற்கு அருமையின்,
	கடும் புனல் மலிந்த காவிரிப் பேரியாற்று
10	நெடுஞ் சுழி நீத்தம் மண்ணுநள் போல,
	நடுங்கு அஞர் தீர முயங்கி, நெருநல்
	ஆகம் அடைதந்தோளே வென் வேற்
	களிறு கெழு தானைப் பொறையன் கொல்லி
	ஒளிறு நீர் அடுக்கத்து வியல்அகம் பொற்பக்
15	கடவுள் எழுதிய பாவையின்,
	மடவது மாண்ட மாஅயோளே.

 

64. முல்லை

	களையும் இடனால் பாக! உளை அணி
	உலகு கடப்பன்ன புள் இயற் கலி மா
	வகை அமை வனப்பின் வள்பு நீ தெரிய,
	தளவுப் பிணி அவிழ்ந்த தண் பதப் பெரு வழி,
5	ஐது இலங்கு அகல் இலை நெய் கனி நோன் காழ்
	வெள் வேல் இளையர் வீங்கு பரி முடுக,
	செலவு நாம் அயர்ந்தனம்ஆயின், பெயல
	கடு நீர் வரித்த செந் நிலமருங்கின்,
	விடு நெறி ஈர் மணல், வாரணம் சிதர,
10	பாம்பு உறை புற்றத்து ஈர்ம் புறம் குத்தி,
	மண்ணுடைக் கோட்ட அண்ணல் ஏஎறு
	உடன் நிலை வேட்கையின் மட நாகு தழீஇ,
	ஊர்வயின் பெயரும் பொழுதில், சேர்பு உடன்,
	கன்று பயிர் குரல, மன்று நிறை புகுதரும்
15	ஆ பூண் தெண் மணி ஐது இயம்பு இன் இசை
	புலம்பு கொள் மாலை கேட்டொறும்
	கலங்கினள் உறைவோள் கையறு நிலையே.

 

77. பாலை

	'நல் நுதல் பசப்பவும், ஆள்வினை தரீஇயர்,
	துன் அருங் கானம் துன்னுதல் நன்று' எனப்
	பின்னின்று சூழ்ந்தனை ஆயின், நன்று இன்னாச்
	சூழ்ந்திசின் வாழிய, நெஞ்சே! வெய்துற
5	இடி உமிழ் வானம் நீங்கி, யாங்கணும்
	குடி பதிப்பெயர்ந்த சுட்டுடை முது பாழ்,
	கயிறு பிணிக் குழிசி ஓலை கொண்மார்,
	பொறி கண்டு அழிக்கும் ஆவணமாக்களின்,
	உயிர் திறம் பெயர, நல் அமர்க் கடந்த
10	தறுகணாளர் குடர் தரீஇ, தெறுவர,
	செஞ் செவி எருவை, அஞ்சுவர இகுக்கும்
	கல் அதர்க் கவலை போகின், சீறூர்ப்
	புல் அரை இத்திப் புகர் படு நீழல்
	எல் வளி அலைக்கும், இருள் கூர் மாலை,
15	வானவன் மறவன், வணங்குவில் தடக் கை,
	ஆனா நறவின் வண் மகிழ், பிட்டன்
	பொருந்தா மன்னர் அருஞ் சமத்து உயர்த்த
	திருந்துஇலை எஃகம் போல,
	அருந் துயர் தரும், இவள் பனி வார் கண்ணே.

 

79. பாலை

	தோட் பதன் அமைத்த கருங் கை ஆடவர்
	கனை பொறி பிறப்ப நூறி, வினைப் படர்ந்து,
	கல்லுறுத்து இயற்றிய வல் உவர்ப் படுவில்,
	பார் உடை மருங்கின் ஊறல் மண்டிய
5	வன் புலம் துமியப் போகி, கொங்கர்
	படு மணி ஆயம் நீர்க்கு நிமிர்ந்து செல்லும்
	சேதா எடுத்த செந் நிலக் குரூஉத் துகள்
	அகல் இரு விசும்பின் ஊன்றித் தோன்றும்
	நனந்தலை அழுவம், நம்மொடு துணைப்ப,
10	'வல்லாங்கு வருதும்' என்னாது, அல்குவர
	வருந்தினை வாழி, என் நெஞ்சே! இருஞ் சிறை
	வளை வாய்ப் பருந்தின் வான் கட் பேடை,
	ஆடுதொறு கனையும் அவ் வாய்க் கடுந் துடிக்
	கொடு வில் எயினர் கோட் சுரம் படர,
15	நெடு விளி பயிற்றும் நிரம்பா நீள் இடை,
	கல் பிறங்கு அத்தம் போகி,
	நில்லாப் பொருட் பிணிப் பிரிந்த நீயே.

 

83. பாலை

	வலம் சுரி மராஅத்துச் சுரம் கமழ் புது வீச்
	சுரி ஆர் உளைத் தலை பொலியச் சூடி,
	கறை அடி மடப் பிடி கானத்து அலற,
	களிற்றுக் கன்று ஒழித்த உவகையர், கலி சிறந்து,
5	கருங் கால் மராஅத்துக் கொழுங் கொம்பு பிளந்து,
	பெரும் பொளி வெண் நார் அழுந்துபடப் பூட்டி,
	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நியம மூதூர்,
	நறவு நொடை நல் இல் புதவுமுதற் பிணிக்கும்
	கல்லா இளையர் பெருமகன் புல்லி
10	வியன் தலை நல் நாட்டு வேங்கடம் கழியினும்,
	சேயர் என்னாது, அன்பு மிகக் கடைஇ,
	எய்த வந்தனவால்தாமே நெய்தல்
	கூம்பு விடு நிகர் மலர் அன்ன
	ஏந்து எழில் மழைக் கண் எம் காதலி குணனே.

 

84. முல்லை

	மலைமிசைக் குலைஇய உரு கெழு திருவில்
	பணை முழங்கு எழிலி பௌவம் வாங்கி,
	தாழ் பெயற் பெரு நீர், வலன் ஏர்பு, வளைஇ,
	மாதிரம் புதைப்பப் பொழிதலின், காண்வர
5	இரு நிலம் கவினிய ஏமுறுகாலை
	நெருப்பின் அன்ன சிறு கட் பன்றி,
	அயிர்க்கட் படாஅர்த் துஞ்சு, புறம் புதைய,
	நறு வீ முல்லை நாள் மலர் உதிரும்
	புறவு அடைந்திருந்த அரு முனை இயவின்
10	சீறூரோளே, ஒண்ணுதல்! யாமே,
	எரி புரை பல் மலர் பிறழ வாங்கி,
	அரிஞர் யாத்த அலங்கு தலைப் பெருஞ் சூடு
	கள் ஆர் வினைஞர் களம்தொறும் மறுகும்
	தண்ணடை தழீஇய கொடி நுடங்கு ஆர் எயில்
15	அருந் திறை கொடுப்பவும் கொள்ளான், சினம் சிறந்து,
	வினைவயின் பெயர்க்கும் தானை,
	புனைதார், வேந்தன் பாசறையேமே!

 

87. பாலை

	தீம் தயிர் கடைந்த திரள் கால் மத்தம்,
	கன்று வாய் சுவைப்ப, முன்றில் தூங்கும்
	படலைப் பந்தர்ப் புல் வேய் குரம்பை,
	நல்கூர் சீறூர் எல்லித் தங்கி,
5	குடுமி நெற்றி நெடு மரச் சேவல்
	தலைக் குரல் விடியற் போகி, முனாஅது,
	கடுங்கண் மறவர் கல் கெழு குறும்பின்
	எழுந்த தண்ணுமை இடங் கட் பாணி,
	அருஞ் சுரம் செல்வோர் நெஞ்சம் துண்ணென,
10	குன்று சேர் கவலை, இசைக்கும் அத்தம்,
	நனி நீடு உழந்தனைமன்னே! அதனால்
	உவ இனி வாழிய, நெஞ்சே! மை அற
	வைகு சுடர் விளங்கும் வான் தோய் வியல் நகர்ச்
	சுணங்கு அணி வன முலை நலம் பாராட்டி,
15	தாழ் இருங் கூந்தல் நம் காதலி
	நீள் அமை வனப்பின் தோளுமார் அணைந்தே.

 

93. பாலை

	கேள் கேடு ஊன்றவும், கிளைஞர் ஆரவும்,
	கேள் அல் கேளிர் கெழீஇயினர் ஒழுகவும்,
	ஆள்வினைக்கு எதிரிய ஊக்கமொடு புகல் சிறந்து;
	ஆரங் கண்ணி அடுபோர்ச் சோழர்
5	அறம் கெழு நல் அவை உறந்தை அன்ன
	பெறல் அரு நன் கலம் எய்தி, நாடும்
	செயல் அருஞ் செய்வினை முற்றினம் ஆயின்;
	அரண் பல கடந்த, முரண் கொள் தானை,
	வாடா வேம்பின், வழுதி கூடல்
10	நாள் அங்காடி நாறும் நறு நுதல்
	நீள் இருங் கூந்தல் மாஅயோளொடு,
	வரை குயின்றன்ன வான் தோய் நெடு நகர்,
	நுரை முகந்தன்ன மென் பூஞ் சேக்கை
	நிவந்த பள்ளி, நெடுஞ் சுடர் விளக்கத்து,
15	நலம் கேழ் ஆகம் பூண் வடுப் பொறிப்ப,
	முயங்குகம் சென்மோ நெஞ்சே! வரி நுதல்
	வயம் திகழ்பு இழிதரும் வாய் புகு கடாஅத்து,
	மீளி மொய்ம்பொடு நிலன் எறியாக் குறுகி,
	ஆள் கோள் பிழையா, அஞ்சுவரு தடக் கை,
20	கடும் பகட்டு யானை நெடுந் தேர்க் கோதை
	திரு மா வியல் நகர்க் கருவூர் முன்துறை.
	தெண் நீர் உயர் கரைக் குவைஇய
	தண் ஆன்பொருநை மணலினும் பலவே.

 

94. முல்லை

தண் கமழ் முல்லை தோன்றியொடு விரைஇ,

	தேம் படு சிமயப் பாங்கர்ப் பம்பிய
	குவை இலை முசுண்டை வெண் பூக் குழைய,
	வான் எனப் பூத்த பானாட் கங்குல்,
	மறித் துரூஉத் தொகுத்த பறிப் புற இடையன்
5
	வண்டு படத் தொடுத்த நீர் வார் கண்ணியன்,
	ஐது படு கொள்ளி அங்கை காய,
	குறு நரி உளம்பும் கூர் இருள் நெடு விளி
	சிறு கட் பன்றிப் பெரு நிரை கடிய,
10	முதைப் புனம் காவலர் நினைத்திருந்து ஊதும்
	கருங் கோட்டு ஓசையொடு ஒருங்கு வந்து இசைக்கும்
	வன் புலக் காட்டு நாட்டதுவே அன்பு கலந்து
	ஆர்வம் சிறந்த சாயல்,
	இரும் பல் கூந்தல், திருந்திழை ஊரே!

 

99. பாலை

	வாள் வரி வயமான் கோள் உகிர் அன்ன
	செம் முகை அவிழ்ந்த முள் முதிர் முருக்கின்
	சிதரல் செம்மல் தாஅய், மதர் எழில்
	மாண் இழை மகளிர் பூணுடை முலையின்
5	முகை பிணி அவிழ்ந்த கோங்கமொடு அசைஇ, நனை
	அதிரல் பரந்த அம் தண் பாதிரி
	உதிர்வீ அம் சினை தாஅய், எதிர் வீ
	மராஅ மலரொடு விராஅய், பராஅம்
	அணங்குடை நகரின் மணந்த பூவின்
10	நன்றே, கானம்; நயவரும் அம்ம;
	கண்டிசின் வாழியோ குறுமகள்! நுந்தை
	அடு களம் பாய்ந்த தொடி சிதை மருப்பின்,
	பிடி மிடை, களிற்றின் தோன்றும்
	குறு நெடுந் துணைய குன்றமும் உடைத்தே!

 

109. பாலை

	பல் இதழ் மென் மலர் உண்கண், நல் யாழ்
	நரம்பு இசைத்தன்ன இன் தீம் கிளவி,
	நலம் நல்கு ஒருத்தி இருந்த ஊரே
	கோடு உழு களிற்றின் தொழுதி ஈண்டிக்
5	காடு கால்யாத்த நீடு மரச் சோலை
	விழை வெளில் ஆடும் கழை வளர் நனந்தலை,
	வெண் நுனை அம்பின் விசை இட வீழ்ந்தோர்
	எண்ணு வரம்பு அறியா உவல் இடு பதுக்கைச்
	சுரம் கெழு கவலை கோட்பால் பட்டென,
10	வழங்குநர் மடிந்த அத்தம் இறந்தோர்,
	கைப்பொருள் இல்லைஆயினும், மெய்க் கொண்டு
	இன் உயிர் செகாஅர் விட்டு அகல் தப்பற்குப்
	பெருங் களிற்று மருப்பொடு வரி அதள் இறுக்கும்
	அறன் இல் வேந்தன் ஆளும்
15	வறன் உறு குன்றம் பல விலங்கினவே.

 

114. முல்லை

	'கேளாய், எல்ல! தோழி! வேலன்
	வெறி அயர் களத்துச் சிறு பல தாஅய
	விரவு வீ உறைத்த ஈர் நறும் புறவின்,
	உரவுக் கதிர் மழுங்கிய கல் சேர் ஞாயிறு,
5	அரவு நுங்கு மதியின், ஐயென மறையும்
	சிறு புன் மாலையும் உள்ளார் அவர்' என,
	நப் புலந்து உறையும் எவ்வம் நீங்க,
	நூல் அறி வலவ! கடவுமதி, உவக்காண்
	நெடுங் கொடி நுடங்கும் வான் தோய் புரிசை,
10	யாமம் கொள்பவர் நாட்டிய நளி சுடர்
	வானக மீனின் விளங்கித் தோன்றும்,
	அருங் கடிக் காப்பின், அஞ்சு வரு, மூதூர்த்
	திருநகர் அடங்கிய மாசு இல் கற்பின்,
	அரி மதர் மழைக் கண், அமை புரை பணைத் தோள்,
15	அணங்கு சால், அரிவையைக் காண்குவம்
	பொலம்படைக் கலி மாப் பூண்ட தேரே.

 

118. குறிஞ்சி

	கறங்கு வெள் அருவி பிறங்கு மலைக் கவாஅன்,
	தேம் கமழ் இணர வேங்கை சூடி,
	தொண்டகப் பறைச் சீர் பெண்டிரொடு விரைஇ,
	மறுகில் தூங்கும் சிறுகுடிப் பாக்கத்து,
5	இயல் முருகு ஒப்பினை, வய நாய் பிற்பட,
	பகல் வரின், கவ்வை அஞ்சுதும்; இகல் கொள,
	இரும் பிடி கன்றொடு விரைஇய கய வாய்ப்
	பெருங் கை யானைக் கோள் பிழைத்து, இரீஇய
	அடு புலி வழங்கும் ஆர் இருள் நடு நாள்
10	தனியை வருதல் அதனினும் அஞ்சுதும்.
	என் ஆகுவள்கொல்தானே? பல் நாள்
	புணர் குறி செய்த புலர்குரல் ஏனல்
	கிளி கடி பாடலும் ஒழிந்தனள்;
	அளியள்தான், நின் அளி அலது இலளே!

 

121. பாலை

	நாம் நகை உடையம் நெஞ்சே! கடுந் தெறல்
	வேனில் நீடிய வான் உயர் வழிநாள்,
	வறுமை கூரிய மண் நீர்ச் சிறு குளத்
	தொடுகுழி மருங்கில் துவ்வாக் கலங்கல்
5	கன்றுடை மடப் பிடிக் கயந்தலை மண்ணி,
	சேறு கொண்டு ஆடிய வேறுபடு வயக் களிறு
	செங் கோல் வால் இணர் தயங்கத் தீண்டி,
	சொரி புறம் உரிஞிய நெறி அயல் மரா அத்து
	அல்குறு வரி நிழல் அசைஇ, நம்மொடு
10	தான் வரும் என்ப, தட மென் தோளி
	உறுகண் மழவர் உருள் கீண்டிட்ட
	ஆறு செல் மாக்கள் சோறு பொதி வெண் குடை
	கனை விசைக் கடு வளி எடுத்தலின், துணை செத்து
	வெருள் ஏறு பயிரும் ஆங்கண்,
15	கரு முக முசுவின் கானத்தானே.

 

123. பாலை

	உண்ணாமையின் உயங்கிய மருங்கின்
	ஆடாப் படிவத்து ஆன்றோர் போல,
	வரை செறி சிறு நெறி நிரைபுடன் செல்லும்
	கான யானை கவின் அழி குன்றம்
5	இறந்து, பொருள் தருதலும் ஆற்றாய்; சிறந்த
	சில் ஐங் கூந்தல் நல் அகம் பொருந்தி
	ஒழியின், வறுமை அஞ்சுதி; அழிதகவு
	உடைமதி வாழிய, நெஞ்சே! நிலவு என
	நெய் கனி நெடு வேல் எஃகின் இமைக்கும்
10	மழை மருள் பல் தோல் மா வண் சோழர்
	கழை மாய் காவிரிக் கடல் மண்டு பெருந் துறை,
	இறவொடு வந்து கோதையொடு பெயரும்
	பெருங் கடல் ஓதம் போல,
	ஒன்றில் கொள்ளாய், சென்று தரு பொருட்கே.

 

124. முல்லை

	'நன் கலம் களிற்றொடு நண்ணார் ஏந்தி,
	வந்து திறை கொடுத்து, வணங்கினர், வழிமொழிந்து
	சென்றீக' என்பஆயின், வேந்தனும்
	நிலம் வகுந்துறாஅ ஈண்டிய தானையொடு
5	இன்றே புகுதல் வாய்வது; நன்றே.
	மாட மாண் நகர்ப் பாடு அமை சேக்கைத்
	துனி தீர் கொள்கை நம் காதலி இனிதுற,
	பாசறை வருத்தம் வீட, நீயும்
	மின்னு நிமிர்ந்தன்ன பொன் இயற் புனை படை,
10	கொய்சுவல், புரவி, கை கவர் வயங்கு பரி,
	வண் பெயற்கு அவிழ்ந்த பைங் கொடி முல்லை
	வீ கமழ் நெடு வழி ஊதுவண்டு இரிய,
	காலை எய்த, கடவுமதி மாலை
	அந்திக் கோவலர் அம் பணை இமிழ் இசை
15	அரமிய வியலகத்து இயம்பும்
	நிரை நிலை ஞாயில் நெடு மதில் ஊரே.

 

126. மருதம்

	நின் வாய் செத்து நீ பல உள்ளி,
	பெரும் புன் பைதலை வருந்தல் அன்றியும்,
	மலைமிசைத் தொடுத்த மலிந்து செலல் நீத்தம்
	தலை நாள் மா மலர் தண் துறைத் தயங்கக்
5	கடற்கரை மெலிக்கும் காவிரிப் பேரியாற்று
	அறல் வார் நெடுங் கயத்து அரு நிலை கலங்க,
	மால் இருள் நடுநாட் போகி, தன் ஐயர்
	காலைத் தந்த கணைக் கோட்டு வாளைக்கு,
	அவ் வாங்கு உந்தி, அம் சொல், பாண்மகள்,
10	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நறவு மலி மறுகில்
	பழஞ் செந் நெல்லின் முகவை கொள்ளாள்,
	கழங்கு உறழ் முத்தமொடு நன்கலம் பெறூஉம்
	பயம் கெழு வைப்பிற் பல் வேல் எவ்வி
	நயம் புரி நன் மொழி அடக்கவும் அடங்கான்,
15	பொன் இணர் நறு மலர்ப் புன்னை வெஃகி,
	திதியனொடு பொருத அன்னி போல
	விளிகுவைகொல்லோ, நீயே கிளி எனச்
	சிறிய மிழற்றும் செவ் வாய், பெரிய
	கயல் என அமர்த்த உண்கண், புயல் எனப்
20	புறம் தாழ்பு இருளிய பிறங்கு குரல் ஐம்பால்,
	மின் நேர் மருங்குல், குறுமகள்
	பின்னிலை விடாஅ மடம் கெழு நெஞ்சே?

 

130. நெய்தல்

	அம்ம வாழி, கேளிர்! முன் நின்று
	கண்டனிர்ஆயின், கழறலிர்மன்னோ
	நுண் தாது பொதிந்த செங் காற் கொழு முகை
	முண்டகம் கெழீஇய மோட்டு மணல் அடைகரை,
5	பேஎய்த் தலைய பிணர் அரைத் தாழை
	எயிறுடை நெடுந் தோடு காப்ப, பல உடன்
	வயிறுடைப் போது வாலிதின் விரீஇ,
	புலவுப் பொருது அழித்த பூ நாறு பரப்பின்
	இவர் திரை தந்த ஈர்ங் கதிர் முத்தம்
10	கவர் நடைப் புரவி கால் வடுத் தபுக்கும்
	நல் தேர் வழுதி கொற்கை முன் துறை
	வண்டு வாய் திறந்த வாங்குகழி நெய்தற்
	போது புறங்கொடுத்த உண்கண்
	மாதர் வாள் முகம் மதைஇய நோக்கே.

 

131. பாலை

	'விசும்பு உற நிவந்த மாத் தாள் இகணைப்
	பசுங் கேழ் மெல் இலை அருகு நெறித்தன்ன,
	வண்டு படுபு இருளிய, தாழ் இருங் கூந்தல்
	சுரும்பு உண விரிந்த பெருந் தண் கோதை
5	இவளினும் சிறந்தன்று, ஈதல் நமக்கு' என
	வீளை அம்பின் விழுத் தொடை மழவர்
	நாள் ஆ உய்த்த நாம வெஞ் சுரத்து
	நடை மெலிந்து ஒழிந்த சேண் படர் கன்றின்
	கடைமணி உகுநீர் துடைத்த ஆடவர்
10	பெயரும் பீடும் எழுதி, அதர்தொறும்
	பீலி சூட்டிய பிறங்குநிலை நடுகல்
	வேல் ஊன்று பலகை வேற்று முனை கடுக்கும்
	வெருவரு தகுந கானம், 'நம்மொடு
	வருக' என்னுதிஆயின்,
15	வாரேன்; நெஞ்சம்! வாய்க்க நின் வினையே.

 

134. முல்லை

	வானம் வாய்ப்பக் கவினி, கானம்
	கமஞ் சூல் மா மழை கார் பயந்து இறுத்தென,
	மணி மருள் பூவை அணி மலர் இடைஇடை,
	செம் புற மூதாய் பரத்தலின், நன் பல
5	முல்லை வீ கழல் தாஅய், வல்லோன்
	செய்கை அன்ன செந் நிலப் புறவின்;
	வாஅப் பாணி வயங்கு தொழிற் கலிமாத்
	தாஅத் தாள் இணை மெல்ல ஒதுங்க,
	இடி மறந்து, ஏமதி வலவ! குவிமுகை
10	வாழை வான் பூ ஊழுறுபு உதிர்ந்த
	ஒழிகுலை அன்ன திரிமருப்பு ஏற்றொடு
	கணைக் கால் அம் பிணைக் காமர் புணர் நிலை
	கடுமான் தேர் ஒலி கேட்பின்,
	நடுநாட் கூட்டம் ஆகலும் உண்டே.

 

136. மருதம்

	மைப்பு அறப் புழுக்கின் நெய்க் கனி வெண் சோறு
	வரையா வண்மையொடு புரையோர்ப் பேணி,
	புள்ளுப் புணர்ந்து இனிய ஆக, தெள் ஒளி
	அம் கண் இரு விசும்பு விளங்க, திங்கட்
5	சகடம் மண்டிய துகள் தீர் கூட்டத்து,
	கடி நகர் புனைந்து, கடவுட் பேணி,
	படு மண முழவொடு பரூஉப் பணை இமிழ,
	வதுவை மண்ணிய மகளிர் விதுப்புற்று,
	பூக்கணும் இமையார் நோக்குபு மறைய,
10	மென் பூ வாகைப் புன் புறக் கவட்டிலை,
	பழங் கன்று கறித்த பயம்பு அமல் அறுகைத்
	தழங்குகுரல் வானின் தலைப்பெயற்கு ஈன்ற
	மண்ணு மணி அன்ன மாஇதழ்ப் பாவைத்
	தண் நறு முகையொடு வெண் நூல் சூட்டி,
15	தூ உடைப் பொலிந்து மேவரத் துவன்றி,
	மழை பட்டன்ன மணல் மலி பந்தர்,
	இழை அணி சிறப்பின் பெயர் வியர்ப்பு ஆற்றி,
	தமர் நமக்கு ஈத்த தலைநாள் இரவின்,
	'உவர் நீங்கு கற்பின் எம் உயிர் உடம்படுவி!
20	முருங்காக் கலிங்கம் முழுவதும் வளைஇ,
	பெரும் புழுக்குற்ற நின் பிறைநுதற் பொறி வியர்
	உறு வளி ஆற்றச் சிறு வரை திற' என
	ஆர்வ நெஞ்சமொடு போர்வை வவ்வலின்,
	உறை கழி வாளின் உருவு பெயர்ந்து இமைப்ப,
25	மறை திறன் அறியாள்ஆகி, ஒய்யென
	நாணினள் இறைஞ்சியோளே பேணி,
	பரூஉப் பகை ஆம்பற் குரூஉத் தொடை நீவி,
	சுரும்பு இமிர் ஆய்மலர் வேய்ந்த
	இரும் பல் கூந்தல் இருள் மறை ஒளித்தே.

 

140. நெய்தல்

	பெருங் கடல் வேட்டத்துச் சிறுகுடிப் பரதவர்
	இருங் கழிச் செறுவின் உழாஅது செய்த
	வெண் கல் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி,
	என்றூழ் விடர குன்றம் போகும்
5	கதழ் கோல் உமணர் காதல் மடமகள்
	சில் கோல் எல் வளை தெளிர்ப்ப வீசி,
	'நெல்லின் நேரே வெண் கல் உப்பு' எனச்
	சேரி விலைமாறு கூறலின், மனைய
	விளி அறி ஞமலி குரைப்ப, வெரீஇய
10	மதர் கயல் மலைப்பின் அன்ன கண் எமக்கு,
	இதை முயல் புனவன் புகைநிழல் கடுக்கும்
	மா மூதள்ளல் அழுந்திய சாகாட்டு
	எவ்வம் தீர வாங்கும் தந்தை
	கை பூண் பகட்டின் வருந்தி,
15	வெய்ய உயிர்க்கும் நோய் ஆகின்றே.

 

142. குறிஞ்சி

	இலமலர் அன்ன அம் செந் நாவின்
	புலம் மீக்கூறும் புரையோர் ஏத்த,
	பலர் மேந் தோன்றிய கவி கை வள்ளல்
	நிறைஅருந் தானை வெல்போர் மாந்தரம்
5	பொறையன் கடுங்கோப் பாடிச் சென்ற
	குறையோர் கொள்கலம் போல, நன்றும்
	உவ இனி வாழிய, நெஞ்சே! காதலி
	முறையின் வழாஅது ஆற்றிப் பெற்ற
	கறை அடி யானை நன்னன் பாழி,
10	ஊட்டு அரு மரபின் அஞ்சு வரு பேஎய்க்
	கூட்டு எதிர்கொண்ட வாய் மொழி மிஞிலி
	புள்ளிற்கு ஏமம் ஆகிய பெரும் பெயர்
	வெள்ளத் தானை அதிகற் கொன்று, உவந்து
	ஒள் வாள் அமலை ஆடிய ஞாட்பின்,
15	பலர் அறிவுறுதல் அஞ்சி, பைப்பய,
	நீர்த் திரள் கடுக்கும் மாசு இல் வெள்ளிச்
	சூர்ப்புறு கோல் வளை செறித்த முன்கை
	குறை அறல் அன்ன இரும் பல் கூந்தல்,
	இடன் இல் சிறு புறத்து இழையொடு துயல்வர,
20	கடல் மீன் துஞ்சும் நள்ளென் யாமத்து,
	உருவு கிளர் ஓவினைப் பொலிந்த பாவை
	இயல் கற்றன்ன ஒதுக்கினள் வந்து,
	பெயல் அலைக் கலங்கிய மலைப் பூங் கோதை
	இயல் எறி பொன்னின் கொங்கு சோர்பு உறைப்ப,
25	தொடிக்கண் வடுக்கொள முயங்கினள்;
	வடிப்பு உறு நரம்பின் தீவிய மொழிந்தே.

 

144. முல்லை

	''வருதும்'' என்ற நாளும் பொய்த்தன;
	அரி ஏர் உண்கண் நீரும் நில்லா;
	தண் கார்க்கு ஈன்ற பைங் கொடி முல்லை
	வை வாய் வால் முகை அவிழ்ந்த கோதை
5	பெய் வனப்பு இழந்த கதுப்பும் உள்ளார்,
	அருள் கண்மாறலோ மாறுக அந்தில்
	அறன் அஞ்சலரே! ஆயிழை! நமர்' எனச்
	சிறிய சொல்லிப் பெரிய புலப்பினும்,
	பனி படு நறுந் தார் குழைய, நம்மொடு,
10	துனி தீர் முயக்கம் பெற்றோள் போல
	உவக்குநள் வாழிய, நெஞ்சே! விசும்பின்
	ஏறு எழுந்து முழங்கினும் மாறு எழுந்து சிலைக்கும்
	கடாஅ யானை கொட்கும் பாசறை,
	போர் வேட்டு எழுந்த மள்ளர் கையதை
15	கூர் வாட் குவிமுகம் சிதைய நூறி,
	மான் அடி மருங்கில் பெயர்த்த குருதி
	வான மீனின் வயின் வயின் இமைப்ப,
	அமர் ஓர்த்து, அட்ட செல்வம்
	தமர் விரைந்து உரைப்பக் கேட்கும் ஞான்றே.

 

149. பாலை

	சிறு புன் சிதலை சேண் முயன்று எடுத்த
	நெடுஞ் செம் புற்றத்து ஒடுங்கு இரை முனையின்,
	புல் அரை இருப்பைத் தொள்ளை வான் பூப்
	பெருங் கை எண்கின் இருங் கிளை கவரும்
5	அத்த நீள் இடைப் போகி, நன்றும்
	அரிது செய் விழுப் பொருள் எளிதினின் பெறினும்
	வாரேன் வாழி, என் நெஞ்சே! சேரலர்
	சுள்ளிஅம் பேரியாற்று வெண் நுரை கலங்க,
	யவனர் தந்த வினை மாண் நன் கலம்
10	பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்
	வளம் கெழு முசிறி ஆர்ப்பு எழ வளைஇ,
	அருஞ் சமம் கடந்து, படிமம் வவ்விய
	நெடு நல் யானை அடுபோர்ச் செழியன்
	கொடி நுடங்கு மறுகின் கூடற் குடாஅது,
15	பல் பொறி மஞ்ஞை வெல் கொடி உயரிய,
	ஒடியா விழவின், நெடியோன் குன்றத்து,
	வண்டு பட நீடிய குண்டு சுனை நீலத்து
	எதிர் மலர்ப் பிணையல் அன்ன இவள்
	அரி மதர் மழைக் கண் தெண் பனி கொளவே.

 

152. குறிஞ்சி

	நெஞ்சு நடுங்கு அரும் படர் தீர வந்து,
	குன்றுழை நண்ணிய சீறூர் ஆங்கண்
	செலீஇய பெயர்வோள் வணர் சுரி ஐம்பால்
	நுண் கோல் அகவுநர்ப் புரந்த பேர் இசை,
5	சினம் கெழு தானை, தித்தன் வெளியன்,
	இரங்குநீர்ப் பரப்பின் கானல்அம் பெருந் துறை,
	தனம் தரு நன் கலம் சிதையத் தாக்கும்
	சிறு வெள் இறவின் குப்பை அன்ன
	உறு பகை தரூஉம் மொய்ம் மூசு பிண்டன்
10	முனை முரண் உடையக் கடந்த வென் வேல்,
	இசை நல் ஈகைக் களிறு வீசு வண் மகிழ்,
	பாரத்துத் தலைவன், ஆர நன்னன்;
	ஏழில் நெடு வரைப் பாழிச் சிலம்பில்
	களி மயிற் கலாவத்தன்ன. தோளே
15	வல் வில் இளையர் பெருமகன்; நள்ளி
	சோலை அடுக்கத்துச் சுரும்பு உண விரிந்த
	கடவுட் காந்தளுள்ளும், பல உடன்
	இறும்பூது கஞலிய ஆய்மலர் நாறி,
	வல்லினும், வல்லார்ஆயினும், சென்றோர்க்குச்
20	சால் அவிழ் நெடுங் குழி நிறைய வீசும்,
	மாஅல் யானை ஆஅய் கானத்துத்
	தலையாற்று நிலைஇய சேயுயர் பிறங்கல்
	வேய் அமைக் கண் இடை புரைஇ,
	சேய ஆயினும், நடுங்கு துயர் தருமே.

 

154. முல்லை

	படு மழை பொழிந்த பயம் மிகு புறவின்
	நெடு நீர் அவல பகுவாய்த் தேரை
	சிறு பல் இயத்தின் நெடு நெறிக் கறங்க,
	குறும் புதற் பிடவின் நெடுங் கால் அலரி
5	செந் நிலமருங்கின் நுண் அயிர் வரிப்ப,
	வெஞ் சின அரவின் பை அணந்தன்ன
	தண் கமழ் கோடல் தாது பிணி அவிழ,
	திரி மருப்பு இரலை தெள் அறல் பருகிக்
	காமர் துணையொடு ஏமுற வதிய,
10	காடு கவின் பெற்ற தண் பதப் பெரு வழி;
	ஓடுபரி மெலியாக் கொய்சுவற் புரவித்
	தாள் தாழ் தார் மணி தயங்குபு இயம்ப
	ஊர்மதி வலவ! தேரே சீர் மிகுபு
	நம் வயிற் புரிந்த கொள்கை
15	அம் மா அரிவையைத் துன்னுகம், விரைந்தே.

 

162. குறிஞ்சி

	கொளக் குறைபடாஅக் கோடு வளர் குட்டத்து
	அளப்பு அரிது ஆகிய குவை இருந் தோன்றல,
	கடல் கண்டன்ன மாக விசும்பின்
	அழற்கொடி அன்ன மின்னு வசிபு நுடங்க,
5	கடிதுஇடி உருமொடு கதழ்உறை சிதறி,
	விளிவு இடன் அறியா வான் உமிழ் நடு நாள்,
	அருங் கடிக் காவலர் இகழ்பதம் நோக்கி,
	பனி மயங்கு அசைவளி அலைப்ப, தந்தை
	நெடு நகர் ஒரு சிறை நின்றனென்ஆக;
10	அறல் என அவிர்வரும் கூந்தல், மலர் என
	வாள் முகத்து அலமரும் மா இதழ் மழைக் கண்,
	முகை நிரைத்தன்ன மா வீழ் வெண் பல்,
	நகை மாண்டு இலங்கும் நலம் கெழு துவர் வாய்,
	கோல் அமை விழுத் தொடி விளங்க வீசி,
15	கால் உறு தளிரின் நடுங்கி, ஆனாது,
	நோய் அசா வீட முயங்கினள் வாய்மொழி
	நல் இசை தரூஉம் இரவலர்க்கு உள்ளிய
	நசை பிழைப்பு அறியாக் கழல்தொடி அதிகன்
	கோள் அறவு அறியாப் பயம் கெழு பலவின்
20	வேங்கை சேர்ந்த வெற்பகம் பொலிய,
	வில் கெழு தானைப் பசும் பூண் பாண்டியன்
	களிறு அணி வெல் கொடி கடுப்ப, காண்வர
	ஒளிறுவன இழிதரும் உயர்ந்து தோன்று அருவி,
	நேர் கொள் நெடு வரைக் கவாஅன்
25	சூரரமகளிரின் பெறற்கு அரியோளே.

 

164. முல்லை

	கதிர் கையாக வாங்கி, ஞாயிறு
	பைது அறத் தெறுதலின், பயம் கரந்து மாறி,
	விடுவாய்ப்பட்ட வியன் கண் மா நிலம்
	காடு கவின் எதிரக் கனை பெயல் பொழிதலின்;
5	பொறி வரி இன வண்டு ஆர்ப்ப, பல உடன்
	நறு வீ முல்லையொடு தோன்றி தோன்ற.
	வெறி ஏன்றன்றே வீ கமழ் கானம்.
	'எவன்கொல் மற்று அவர் நிலை?' என மயங்கி,
	இகு பனி உறைக்கும் கண்ணொடு இனைபு, ஆங்கு
10	இன்னாது உறைவி தொல் நலம் பெறூஉம்
	இது நற் காலம்; கண்டிசின் பகைவர்
	மதில் முகம் முருக்கிய தொடி சிதை மருப்பின்,
	கந்து கால் ஒசிக்கும் யானை,
	வெஞ் சின வேந்தன் வினை விடப்பெறினே!

 

169. பாலை

	மரம் தலை கரிந்து நிலம் பயம் வாட,
	அலங்குகதிர் வேய்ந்த அழல் திகழ் நனந்தலை,
	புலி தொலைத்து உண்ட பெருங் களிற்று ஒழி ஊன்
	கலி கெழு மறவர் காழ்க் கோத்து ஒழிந்ததை,
5	ஞெலி கோற் சிறு தீ மாட்டி, ஒலி திரைக்
	கடல் விளை அமிழ்தின் கணம் சால் உமணர்
	சுனை கொள் தீம் நீர்ச் சோற்று உலைக் கூட்டும்
	சுரம் பல கடந்த நம் வயின் படர்ந்து; நனி
	பசலை பாய்ந்த மேனியள், நெடிது நினைந்து,
10	செல் கதிர் மழுகிய புலம்பு கொள் மாலை
	மெல் விரல் சேர்த்திய நுதலள், மல்கிக்
	கயல் உமிழ் நீரின் கண் பனி வார,
	பெருந் தோள் நெகிழ்ந்த செல்லலொடு
	வருந்துமால், அளியள், திருந்திழைதானே!

 

174. முல்லை

	'இரு பெரு வேந்தர் மாறு கொள் வியன் களத்து,
	ஒரு படை கொண்டு, வருபடை பெயர்க்கும்
	செல்வம் உடையோர்க்கு நின்றன்று விறல்' என,
	பூக் கோள் ஏய தண்ணுமை விலக்கிச்
5	செல்வேம்ஆதல் அறியாள், முல்லை
	நேர் கால் முது கொடி குழைப்ப, நீர் சொரிந்து,
	காலை வானத்துக் கடுங் குரற் கொண்மூ
	முழங்குதொறும் கையற்று, ஒடுங்கி, நப் புலந்து,
	பழங்கண் கொண்ட பசலை மேனியள்,
10	யாங்கு ஆகுவள்கொல் தானே வேங்கை
	ஊழுறு நறு வீ கடுப்பக் கேழ் கொள,
	ஆகத்து அரும்பிய மாசு அறு சுணங்கினள்,
	நல் மணல் வியலிடை நடந்த
	சில் மெல் ஒதுக்கின், மாஅயோளே?

 

180. நெய்தல்

	நகை நனி உடைத்தால் தோழி! தகை மிக,
	கோதை ஆயமொடு குவவு மணல் ஏறி,
	வீ ததை கானல் வண்டல் அயர,
	கதழ் பரித் திண் தேர் கடைஇ வந்து,
5	தண் கயத்து அமன்ற ஒண் பூங் குவளை
	அரும்பு அலைத்து இயற்றிய சுரும்பு ஆர் கண்ணி
	பின்னுப் புறம் தாழக் கொன்னே சூட்டி,
	நல் வரல் இள முலை நோக்கி, நெடிது நினைந்து,
	நில்லாது பெயர்ந்தனன், ஒருவன்; அதற்கே
10	புலவு நாறு இருங் கழி துழைஇ, பல உடன்
	புள் இறை கொண்ட முள்ளுடை நெடுந் தோட்டுத்
	தாழை மணந்து ஞாழலொடு கெழீஇ,
	படப்பை நின்ற முடத் தாட் புன்னைப்
	பொன் நேர் நுண் தாது நோக்கி,
15	என்னும் நோக்கும், இவ் அழுங்கல் ஊரே.

 

181. பாலை

	துன் அருங் கானமும் துணிதல் ஆற்றாய்,
	பின் நின்று பெயரச் சூழ்ந்தனைஆயின்,
	என் நிலை உரைமோ நெஞ்சே! ஒன்னார்
	ஓம்பு அரண் கடந்த வீங்கு பெருந் தானை
5	அடு போர் மிஞிலி செரு வேல் கடைஇ,
	முருகு உறழ் முன்பொடு பொருது களம் சிவப்ப,
	ஆஅய் எயினன் வீழ்ந்தென, ஞாயிற்று
	ஒண் கதிர் உருப்பம் புதைய ஓராங்கு
	வம்பப் புள்ளின் கம்பலைப் பெருந் தோடு
	விசும்பிடை தூர ஆடி, மொசிந்து உடன்,
	பூ விரி அகன் துறைக் கணை விசைக் கடு நீர்க்
	காவிரிப் பேர் யாற்று அயிர் கொண்டு ஈண்டி,
	எக்கர் இட்ட குப்பை வெண் மணல்
	வைப்பின் யாணர் வளம் கெழு வேந்தர்
15	ஞாலம் நாறும் நலம் கெழு நல் இசை,
	நான் மறை முது நூல் முக்கட் செல்வன்,
	ஆலமுற்றம் கவின் பெறத் தைஇய
	பொய்கை சூழ்ந்த பொழில் மனை மகளிர்
	கைசெய் பாவைத் துறைக்கண் இறுக்கும்
20	மகர நெற்றி வான் தோய் புரிசைச்
	சிகரம் தோன்றாச் சேண் உயர் நல் இல்
	புகாஅர் நல் நாட்டதுவே பகாஅர்
	பண்டம் நாறும் வண்டு அடர் ஐம்பால்,
	பணைத் தகைத் தடைஇய காண்பு இன் மென் தோள்,
25	அணங்குசால், அரிவை இருந்த
	மணம் கமழ் மறுகின் மணற் பெருங் குன்றே.

 

191. பாலை

	அத்தப் பாதிரித் துய்த் தலைப் புது வீ
	எரி இதழ் அலரியொடு இடை பட விரைஇ,
	வண் தோட்டுத் தொடுத்த வண்டு படு கண்ணி,
	தோல் புதை சிரற்று அடி, கோலுடை உமணர்
5	ஊர் கண்டன்ன ஆரம் வாங்கி,
	அருஞ் சுரம் இவர்ந்த அசைவு இல் நோன் தாள்
	திருந்து பகட்டு இயம்பும் கொடு மணி, புரிந்து அவர்
	மடி விடு வீளையொடு, கடிது எதிர் ஓடி,
	ஓமை அம் பெருங் காட்டு வரூஉம் வம்பலர்க்கு
10	ஏமம் செப்பும் என்றூழ் நீள் இடை,
	அரும் பொருள் நசைஇ, பிரிந்து உறை வல்லி,
	சென்று, வினை எண்ணுதிஆயின், நன்றும்,
	உரைத்திசின் வாழி என் நெஞ்சே! 'நிரை முகை
	முல்லை அருந்தும் மெல்லிய ஆகி,
15	அறல் என விரிந்த உறல் இன் சாயல்
	ஒலி இருங் கூந்தல் தேறும்' என,
	வலிய கூறவும் வல்லையோ, மற்றே?

 

193. பாலை

	கான் உயர் மருங்கில் கவலை அல்லது,
	வானம் வேண்டா வில் ஏர் உழவர்
	பெரு நாள் வேட்டம், கிளை எழ வாய்த்த,
	பொரு களத்து ஒழிந்த குருதிச் செவ் வாய்,
5	பொறித்த போலும் வால் நிற எருத்தின்,
	அணிந்த போலும் செஞ் செவி, எருவை;
	குறும் பொறை எழுந்த நெடுந் தாள் யாஅத்து
	அருங் கவட்டு உயர்சினைப் பிள்ளை ஊட்ட,
	விரைந்து வாய் வழுக்கிய கொழுங் கண் ஊன் தடி
10	கொல் பசி முது நரி வல்சி ஆகும்
	சுரன் நமக்கு எளியமன்னே; நல் மனைப்
	பல் மாண் தங்கிய சாயல், இன் மொழி,
	முருந்து ஏர் முறுவல், இளையோள்
	பெருந் தோள் இன் துயில் கைவிடுகலனே.

 

198. குறிஞ்சி

	'கூறுவம்கொல்லோ? கூறலம்கொல்?' எனக்
	கரந்த காமம் கைந்நிறுக்கல்லாது,
	நயந்து நாம் விட்ட நல் மொழி நம்பி,
	அரை நாள் யாமத்து விழு மழை கரந்து;
5	கார் விரை கமழும் கூந்தல், தூ வினை
	நுண் நூல் ஆகம் பொருந்தினள், வெற்பின்
	இள மழை சூழ்ந்த மட மயில் போல,
	வண்டு வழிப் படர, தண் மலர் வேய்ந்து,
	வில் வகுப்புற்ற நல் வாங்கு குடைச் சூல்
10	அம் சிலம்பு ஒடுக்கி அஞ்சினள் வந்து,
	துஞ்சு ஊர் யாமத்து முயங்கினள், பெயர்வோள்,
	ஆன்ற கற்பின் சான்ற பெரியள்,
	அம் மா அரிவையோ அல்லள்; தெனாஅது
	ஆஅய் நல் நாட்டு அணங்குடைச் சிலம்பில்,
15	கவிரம் பெயரிய உரு கெழு கவாஅன்,
	ஏர் மலர் நிறை சுனை உறையும்
	சூர்மகள்மாதோ என்னும் என் நெஞ்சே!

 

199. பாலை

	கரை பாய் வெண் திரை கடுப்ப, பல உடன்,
	நிரை கால் ஒற்றலின், கல் சேர்பு உதிரும்
	வரை சேர் மராஅத்து ஊழ் மலர் பெயல் செத்து,
	உயங்கல் யானை நீர் நசைக்கு அலமர,
5	சிலம்பி வலந்த வறுஞ் சினை வற்றல்
	அலங்கல் உலவை அரி நிழல் அசைஇ,
	திரங்குமரல் கவ்விய கையறு தொகுநிலை,
	அரம் தின் ஊசித் திரள் நுதி அன்ன,
10	வளி முனைப் பூளையின் ஒய்யென்று அலறிய
	கெடுமான் இன நிரை தரீஇய, கலையே
	கதிர் மாய் மாலை ஆண் குரல் விளிக்கும்
	கடல் போல் கானம் பிற்பட, 'பிறர் போல்
	செல்வேம்ஆயின், எம் செலவு நன்று' என்னும்
15	ஆசை உள்ளம் அசைவின்று துரப்ப,
	நீ செலற்கு உரியை நெஞ்சே! வேய் போல்
	தடையின மன்னும், தண்ணிய, திரண்ட,
	பெருந் தோள் அரிவை ஒழிய, குடாஅது,
	இரும் பொன் வாகைப் பெருந்துறைச் செருவில்,
20	பொலம் பூண் நன்னன் பொருது களத்து ஒழிய,
	வலம் படு கொற்றம் தந்த வாய் வாள்,
	களங்காய்க் கண்ணி நார் முடிச் சேரல்
	இழந்த நாடு தந்தன்ன
	வளம் பெரிது பெறினும், வாரலென் யானே.

 

204. முல்லை

	உலகு உடன் நிழற்றிய தொலையா வெண்குடை,
	கடல் போல் தானை, கலிமா, வழுதி
	வென்று அமர் உழந்த வியன் பெரும் பாசறைச்
	சென்று, வினை முடித்தனம்ஆயின், இன்றே
5	கார்ப் பெயற்கு எதிரிய காண்தகு புறவில்,
	கணம் கொள் வண்டின் அம் சிறைத் தொழுதி
	மணம் கமழ் முல்லை மாலை ஆர்ப்ப,
	உதுக்காண் வந்தன்று பொழுதே; வல் விரைந்து,
	செல்க, பாக! நின் நல் வினை நெடுந் தேர்
10	வெண்ணெல் அரிநர் மடி வாய்த் தண்ணுமை
	பல் மலர்ப் பொய்கைப் படு புள் ஓப்பும்
	காய் நெல் படப்பை வாணன் சிறுகுடித்
	தண்டலை கமழும் கூந்தல்,
	ஒண் தொடி மடந்தை தோள் இணை பெறவே.

 

208. குறிஞ்சி

	யாம இரவின் நெடுங் கடை நின்று,
	தேம் முதிர் சிமையக் குன்றம் பாடும்
	நுண் கோல் அகவுநர் வேண்டின், வெண் கோட்டு
	அண்ணல் யானை ஈயும் வண் மகிழ்
5	வெளியன் வேண்மான் ஆஅய் எயினன்,
	அளி இயல் வாழ்க்கைப் பாழிப் பறந்தலை,
	இழை அணி யானை இயல் தேர் மிஞிலியொடு
	நண்பகல் உற்ற செருவில் புண் கூர்ந்து,
	ஒள் வாள் மயங்கு அமர் வீழ்ந்தென, 'புள் ஒருங்கு
10	அம் கண் விசும்பின் விளங்கு ஞாயிற்று
	ஒண் கதிர் தெறாமை, சிறகரின் கோலி,
	நிழல் செய்து உழறல் காணேன், யான்' எனப்
	படுகளம் காண்டல்செல்லான், சினம் சிறந்து,
	உரு வினை நன்னன், அருளான், கரப்ப,
15	பெரு விதுப்புற்ற பல் வேள் மகளிர்
	குரூஉப் பூம் பைந் தார் அருக்கிய பூசல்,
	வசை விடக் கடக்கும் வயங்கு பெருந் தானை
	அகுதை கிளைதந்தாங்கு, மிகு பெயல்
	உப்புச் சிறை நில்லா வெள்ளம் போல,
20	நாணு வரை நில்லாக் காமம் நண்ணி,
	நல்கினள், வாழியர், வந்தே ஓரி
	பல் பழப் பலவின் பயம் கெழு கொல்லிக்
	கார் மலர் கடுப்ப நாறும்,
	ஏர் நுண், ஓதி மாஅயோளே!

 

212. குறிஞ்சி

விளியா எவ்வம் தலைத் தந்தோயே.

	தா இல் நல் பொன் தைஇய பாவை
	விண் தவழ் இள வெயிற் கொண்டு நின்றன்ன,
	மிகு கவின் எய்திய, தொகுகுரல் ஐம்பால்,
	கிளைஅரில் நாணற் கிழங்கு மணற்கு ஈன்ற
5	முளை ஓரன்ன முள் எயிற்றுத் துவர் வாய்,
	நயவன் தைவரும் செவ்வழி நல் யாழ்
	இசை ஓர்த்தன்ன இன் தீம் கிளவி,
	அணங்கு சால் அரிவையை நசைஇ, பெருங் களிற்று
	இனம் படி நீரின் கலங்கிய பொழுதில்,
10	பெறல் அருங் குரையள் என்னாய், வைகலும்,
	இன்னா அருஞ் சுரம் நீந்தி, நீயே
	என்னை இன்னற் படுத்தனை; மின்னு வசிபு
	உரவுக் கார் கடுப்ப மறலி மைந்துற்று,
	விரவு மொழிக் கட்டூர் வேண்டுவழிக் கொளீஇ,
15	படை நிலா இலங்கும் கடல் மருள் தானை
	மட்டு அவிழ் தெரியல் மறப் போர்க் குட்டுவன்
	பொரு முரண் பெறாஅது விலங்கு சினம் சிறந்து,
	செருச் செய் முன்பொடு முந்நீர் முற்றி,
	ஓங்குதிரைப் பௌவம் நீங்க ஓட்டிய
20	நீர் மாண் எஃகம் நிறத்துச் சென்று அழுந்தக்
	கூர் மதன் அழியரோ நெஞ்சே! ஆனாது
	எளியள் அல்லோட் கருதி,

 

214. முல்லை

	அகல் இரு விசும்பகம் புதையப் பாஅய்,
	பகல் உடன் கரந்த, பல் கதிர், வானம்
	இருங் களிற்று இன நிரை குளிர்ப்ப வீசி,
	பெரும் பெயல் அழி துளி பொழிதல் ஆனாது;
5	வேந்தனும் வெம் பகை முரணி ஏந்துஇலை,
	விடு கதிர் நெடு வேல் இமைக்கும் பாசறை,
	அடு புகழ் மேவலொடு கண்படை இலனே;
	அமரும் நம் வயினதுவே; நமர் என
	நம் அறிவு தெளிந்த பொம்மல் ஓதி
10	யாங்கு ஆகுவள்கொல்தானே ஓங்குவிடைப்
	படு சுவற் கொண்ட பகு வாய்த் தெள் மணி
	ஆ பெயர் கோவலர் ஆம்பலொடு அளைஇ,
	பையுள் நல் யாழ் செவ்வழி வகுப்ப,
	ஆர் உயிர் அணங்கும் தெள் இசை
15	மாரி மாலையும் தமியள் கேட்டே?

 

224. முல்லை

	செல்க, பாக! எல்லின்று பொழுதே
	வல்லோன் அடங்கு கயிறு அமைப்ப, கொல்லன்
	விசைத்து வாங்கு துருத்தியின் வெய்ய உயிரா,
	கொடு நுகத்து யாத்த தலைய, கடு நடை,
5	கால் கடுப்பு அன்ன கடுஞ் செலல் இவுளி,
	பால் கடை நுரையின் பரூஉ மிதப்பு அன்ன,
	வால் வெள் தெவிட்டல் வழி வார் நுணக்கம்
	சிலம்பி நூலின் நுணங்குவன பாறி,
	சாந்து புலர் அகலம் மறுப்ப, காண்தக,
10	புது நலம் பெற்ற வெய்து நீங்கு புறவில்,
	தெறி நடை மரைக் கணம் இரிய, மனையோள்
	ஐது உணங்கு வல்சி பெய்து முறுக்கு உறுத்த
	திரிமரக் குரல் இசை கடுப்ப, வரி மணல்
	அலங்கு கதிர்த் திகிரி ஆழி போழ,
15	வரும்கொல் தோழி! நம் இன் உயிர்த் துணை என,
	சில் கோல் எல் வளை ஒடுக்கி, பல் கால்
	அருங் கடி வியல் நகர் நோக்கி,
	வருந்துமால், அளியள் திருந்திழைதானே.