6. மருதம்

	அரி பெய் சிலம்பின் ஆம்பல் அம் தொடலை,
	அரம் போழ் அவ் வளைப் பொலிந்த முன்கை,
	இழை அணி பணைத் தோள், ஐயை தந்தை,
	மழை வளம் தரூஉம் மா வண் தித்தன்,
5	பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண்
	கழை நிலை பெறாஅக் காவிரி நீத்தம்,
	குழை மாண் ஒள் இழை நீ வெய்யோளொடு,
	வேழ வெண் புணை தழீஇ, பூழியர்
	கயம் நாடு யானையின் முகன் அமர்ந்தாஅங்கு,
10	ஏந்து எழில் ஆகத்துப் பூந் தார் குழைய,
	நெருநல் ஆடினை, புனலே; இன்று வந்து,
	'ஆக வன முலை அரும்பிய சுணங்கின்,
	மாசு இல் கற்பின், புதல்வன் தாய்!' என,
	மாயப் பொய்ம்மொழி சாயினை பயிற்றி, எம்
15	முதுமை எள்ளல்; அஃது அமைகும் தில்ல!
	சுடர்ப் பூந் தாமரை நீர் முதிர் பழனத்து,
	அம் தூம்பு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,
	வாளை மேய்ந்த வள் எயிற்று நீர்நாய்,
	முள் அரைப் பிரம்பின் மூதரில் செறியும்,
20	பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் அன்ன எம்
	இளமை சென்று தவத் தொல்லஃதே;
	இனிமை எவன் செய்வது, பொய்ம்மொழி, எமக்கே?

 

40. நெய்தல்

	கானல், மாலைக் கழிப் பூக் கூம்ப,
	நீல் நிறப் பெருங் கடல் பாடு எழுந்து ஒலிப்ப,
	மீன் ஆர் குருகின் மென் பறைத் தொழுதி
	குவை இரும் புன்னைக் குடம்பை சேர,
5	அசை வண்டு ஆர்க்கும் அல்குறுகாலை,
	தாழை தளரத் தூக்கி, மாலை
	அழிதக வந்த கொண்டலொடு கழி படர்க்
	காமர் நெஞ்சம் கையறுபு இனைய,
	துயரம் செய்து நம் அருளார் ஆயினும்
10	அறாஅலியரோ அவருடைக் கேண்மை!
	அளி இன்மையின் அவண் உறை முனைஇ,
	வாரற்கதில்ல தோழி! கழனி
	வெண்ணெல் அரிநர் பின்றைத் ததும்பும்
	தண்ணுமை வெரீஇய தடந் தாள் நாரை
15	செறி மடை வயிரின் பிளிற்றி, பெண்ணை
	அகமடல் சேக்கும் துறைவன்
	இன் துயில் மார்பில் சென்ற என் நெஞ்சே!

 

74. முல்லை

	வினை வலம்படுத்த வென்றியொடு மகிழ் சிறந்து,
	போர் வல் இளையர் தாள் வலம் வாழ்த்த,
	தண் பெயல் பொழிந்த பைதுறு காலை,
	குருதி உருவின் ஒண் செம் மூதாய்
5	பெரு வழி மருங்கில் சிறு பல வரிப்ப,
	பைங் கொடி முல்லை மென் பதப் புது வீ
	வெண் களர் அரிமணல் நன் பல தாஅய்,
	வண்டு போது அவிழ்க்கும் தண் கமழ் புறவில்,
	கருங் கோட்டு இரலைக் காமர் மடப் பிணை
10	மருண்ட மான் நோக்கம் காண்தொறும், 'நின் நினைந்து
	"திண் தேர் வலவ! கடவு" எனக் கடைஇ,
	இன்றே வருவர்; ஆன்றிகம் பனி' என,
	வன்புறை இன் சொல் நன் பல பயிற்றும்
	நின் வலித்து அமைகுவென்மன்னோ அல்கல்
15	புன்கண் மாலையொடு பொருந்தி, கொடுங் கோற்
	கல்லாக் கோவலர் ஊதும்
	வல் வாய்ச் சிறு குழல் வருத்தாக்காலே!

 

76. மருதம்

	மண் கனை முழவொடு மகிழ் மிகத் தூங்க,
	தண் துறை ஊரன் எம் சேரி வந்தென
	இன் கடுங் கள்ளின் அஃதை களிற்றொடு
	நன் கலன் ஈயும் நாள் மகிழ் இருக்கை
5	அவை புகு பொருநர் பறையின், ஆனாது,
	கழறுப என்ப, அவன் பெண்டிர்; 'அந்தில்,
	கச்சினன், கழலினன், தேம் தார் மார்பினன்,
	வகை அமைப் பொலிந்த, வனப்பு அமை, தெரியல்,
	சுரியல் அம் பொருநனைக் காண்டிரோ? என,
10	ஆதிமந்தி பேதுற்று இனைய,
	சிறை பறைந்து உரைஇச் செங்குணக்கு ஒழுகும்
	அம் தண் காவிரி போல,
	கொண்டு கை வலித்தல் சூழ்ந்திசின், யானே.

 

	அம்ம வாழி, தோழி! 'இம்மை
	நன்று செய் மருங்கில் தீது இல்' என்னும்
	தொன்றுபடு பழமொழி இன்று பொய்த்தன்றுகொல்?
	தகர் மருப்பு ஏய்ப்பச் சுற்றுபு, சுரிந்த
5	சுவல் மாய் பித்தை, செங் கண், மழவர்
	வாய்ப் பகை கடியும் மண்ணொடு கடுந் திறல்
	தீப் படு சிறு கோல் வில்லொடு பற்றி,
	நுரை தெரி மத்தம் கொளீஇ, நிரைப் புறத்து
	அடி புதை தொடுதோல் பறைய ஏகி,
10	கடி புலம் கவர்ந்த கன்றுடைக் கொள்ளையர்,
	இனம் தலைபெயர்க்கும் நனந்தலைப் பெருங் காட்டு,
	அகல் இரு விசும்பிற்கு ஓடம் போல,
	பகலிடை நின்ற பல் கதிர் ஞாயிற்று
	உருப்பு அவிர்பு உளரிய சுழன்று வரு கோடை,
15	புன் கால் முருங்கை ஊழ் கழி பல் மலர்,
	தண் கார் ஆலியின், தாவன உதிரும்
	பனி படு பல் மலை இறந்தோர்க்கு
	முனிதகு பண்பு யாம் செய்தன்றோஇலமே!

 

106. மருதம்

	எரி அகைந்தன்ன தாமரைப் பழனத்து,
	பொரி அகைந்தன்ன பொங்கு பல் சிறு மீன்,
	வெறி கொள் பாசடை, உணீஇயர், பைப்பயப்
	பறை தபு முது சிரல் அசைபு வந்து இருக்கும்
5	துறைகேழ் ஊரன் பெண்டு தன் கொழுநனை
	நம்மொடு புலக்கும் என்ப நாம் அது
	செய்யாம்ஆயினும், உய்யாமையின்,
	செறிதொடி தெளிர்ப்ப வீசி, சிறிது அவண்
	உலமந்து வருகம் சென்மோ தோழி!
10	ஒளிறு வாட் தானைக் கொற்றச் செழியன்
	வெளிறு இல் கற்பின் மண்டு அமர் அடுதொறும்
	களிறு பெறு வல்சிப் பாணன் எறியும்
	தண்ணுமைக் கண்ணின் அலைஇயர், தன் வயிறே.

 

141. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி! கைம்மிகக்
	கனவும் கங்குல்தோறு இனிய; நனவும்
	புனை வினை நல் இல் புள்ளும் பாங்கின;
	நெஞ்சும் நனிபுகன்று உறையும்; எஞ்சாது
5	உலகு தொழில் உலந்து, நாஞ்சில் துஞ்சி,
	மழை கால்நீங்கிய மாக விசும்பில்
	குறு முயல் மறு நிறம் கிளர, மதி நிறைந்து,
	அறுமீன் சேரும் அகல் இருள் நடு நாள்;
	மறுகு விளக்குறுத்து, மாலை தூக்கி,
10	பழ விறல் மூதூர்ப் பலருடன் துவன்றிய
	விழவு உடன் அயர, வருகதில் அம்ம!
	துவரப் புலர்ந்து தூ மலர் கஞலி,
	தகரம் நாறும் தண் நறுங் கதுப்பின்
	புது மண மகடூஉ அயினிய கடி நகர்ப்
15	பல் கோட்டு அடுப்பில் பால் உலை இரீஇ,
	கூழைக் கூந்தற் குறுந் தொடி மகளிர்
	பெருஞ் செய் நெல்லின் வாங்குகதிர் முறித்து,
	பாசவல் இடிக்கும் இருங் காழ் உலக்கைக்
	கடிது இடி வெரீஇய கமஞ்சூல் வெண் குருகு
20	தீம் குலை வாழை ஓங்கு மடல் இராது;
	நெடுங் கால் மாஅத்துக் குறும் பறை பயிற்றும்
	செல் குடி நிறுத்த பெரும் பெயர்க் கரிகால்
	வெல் போர்ச் சோழன் இடையாற்று அன்ன
	நல் இசை வெறுக்கை தருமார், பல் பொறிப்
25	புலிக் கேழ் உற்ற பூவிடைப் பெருஞ் சினை
	நரந்த நறும் பூ நாள் மலர் உதிர,
	கலை பாய்ந்து உகளும், கல் சேர் வேங்கை,
	தேம் கமழ் நெடு வரைப் பிறங்கிய
	வேங்கட வைப்பிற் சுரன் இறந்தோரே.

 

166. மருதம்

	'நல் மரம் குழீஇய நனை முதிர் சாடி
	பல் நாள் அரித்த கோஒய் உடைப்பின்,
	மயங்குமழைத் துவலையின் மறுகு உடன் பனிக்கும்
	பழம் பல் நெல்லின் வேளூர்வாயில்,
5	நறு விரை தெளித்த நாறுஇணர் மாலை,
	பொறி வரி இன வண்டு ஊதல கழியும்
	உயர் பலி பெறூஉம் உரு கெழு தெய்வம்,
	புனை இருங் கதுப்பின் நீ கடுத்தோள்வயின்
	அனையேன்ஆயின், அணங்குக, என்!' என
10	மனையோட் தேற்றும் மகிழ்நன்ஆயின்,
	யார்கொல் வாழி, தோழி! நெருநல்
	தார் பூண் களிற்றின் தலைப் புணை தழீஇ,
	வதுவை ஈர் அணிப் பொலிந்து, நம்மொடு,
	புதுவது வந்த காவிரிக்
15	கோடு தோய் மலிர்நிறை, ஆடியோரே?

	பரத்தையொடு புனலாடிய தலைமகன் தலைமகளிடைப் புக்கு, 'யான் ஆடிற்றிலன்' என்று சூளுற்றான் என்பது கேட்ட பரத்தை, தன் பாங்காயினார் கேட்ப, சொல்லியது. - இடையன் நெடுங்கீரனார்
	உரை

 

186. மருதம்

	வானம் வேண்டா வறன்இல் வாழ்க்கை
	நோன் ஞாண் வினைஞர் கோள் அறிந்து ஈர்க்கும்
	மீன் முதிர் இலஞ்சிக் கலித்த தாமரை
	நீர்மிசை நிவந்த நெடுந் தாள் அகல் இலை
5	இருங் கயம் துளங்க, கால் உறுதொறும்
	பெருங் களிற்றுச் செவியின் அலைக்கும் ஊரனொடு
	எழுந்த கௌவையோ பெரிதே; நட்பே,
	கொழுங் கோல் வேழத்துப் புணை துணையாகப்
	புனல் ஆடு கேண்மை அனைத்தே; அவனே,
10	ஒண் தொடி மகளிர் பண்டை யாழ் பாட,
	ஈர்ந் தண் முழவின் எறிகுணில் விதிர்ப்ப,
	தண் நறுஞ் சாந்தம் கமழும் தோள் மணந்து,
	இன்னும் பிறள் வயினானே; மனையோள்
	எம்மொடு புலக்கும் என்ப; வென் வேல்,
15	மாரி அம்பின், மழைத்தோற் பழையன்
	காவிரி வைப்பின் போஒர் அன்ன, என்
	செறிவளை உடைத்தலோ இலெனே; உரிதினின்
	யாம் தன் பகையேம்அல்லேம்; சேர்ந்தோர்
	திரு நுதல் பசப்ப நீங்கும்
20	கொழுநனும் சாலும், தன் உடன் உறை பகையே.

 

196. மருதம்

	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நறவு மலி பாக்கத்து,
	நாள் துறைப்பட்ட மோட்டு இரு வராஅல்
	துடிக்கண் கொழுங் குறை நொடுத்து, உண்டு ஆடி,
	வேட்டம் மறந்து, துஞ்சும் கொழுநர்க்குப் பாட்டி
5	ஆம்பல் அகல் இலை, அமலை வெஞ் சோறு
	தீம் புளிப் பிரம்பின் திரள்கனி பெய்து,
	விடியல் வைகறை இடூஉம் ஊர!
	தொடுகலம்; குறுக வாரல் தந்தை
	கண் கவின் அழித்ததன் தப்பல், தெறுவர,
10	ஒன்றுமொழிக் கோசர்க் கொன்று, முரண் போகிய,
	கடுந் தேர்த் திதியன் அழுந்தை, கொடுங் குழை
	அன்னிமிஞிலியின் இயலும்
	நின் நலத் தகுவியை முயங்கிய மார்பே.

 

216. மருதம்

	'நாண் கொள் நுண் கோலின் மீன் கொள் பாண் மகள்
	தான் புனல் அடைகரைப் படுத்த வராஅல்,
	நார் அரி நறவு உண்டு இருந்த தந்தைக்கு,
	வஞ்சி விறகின் சுட்டு, வாய் உறுக்கும்
5	தண் துறை ஊரன் பெண்டிர் எம்மைப்
	பெட்டாங்கு மொழிப' என்ப; அவ் அலர்ப்
	பட்டனம்ஆயின், இனி எவன் ஆகியர்;
	கடல் ஆடு மகளிர் கொய்த ஞாழலும்,
	கழனி உழவர் குற்ற குவளையும்,
10	கடி மிளைப் புறவின் பூத்த முல்லையொடு,
	பல் இளங் கோசர் கண்ணி அயரும்,
	மல்லல் யாணர்ச் செல்லிக் கோமான்
	எறிவிடத்து உலையாச் செறி சுரை வெள் வேல்
	ஆதன் எழினி அரு நிறத்து அழுத்திய
15	பெருங் களிற்று எவ்வம் போல,
	வருந்துபமாது, அவர் சேரி யாம் செலினே.

 

276. மருதம்

	நீள் இரும் பொய்கை இரை வேட்டு எழுந்த
	வாளை வெண் போத்து உணீஇய, நாரை தன்
	அடி அறிவுறுதல் அஞ்சி, பைபயக்
	கடி இலம் புகூஉம் கள்வன் போல,
5	சாஅய் ஒதுங்கும் துறை கேழ் ஊரனொடு
	ஆவது ஆக! இனி நாண் உண்டோ?
	வருகதில் அம்ம, எம் சேரி சேர!
	அரி வேய் உண்கண் அவன் பெண்டிர் காண,
	தாரும் தானையும் பற்றி, ஆரியர்
10	பிடி பயின்று தரூஉம் பெருங் களிறு போல,
	தோள் கந்தாகக் கூந்தலின் பிணித்து, அவன்
	மார்பு கடி கொள்ளேன்ஆயின், ஆர்வுற்று
	இரந்தோர்க்கு ஈயாது ஈட்டியோன் பொருள்போல்,
	பரந்து வெளிப்படாது ஆகி,
15	வருந்துகதில்ல, யாய் ஓம்பிய நலனே!

 

336. மருதம்

	குழற் கால் சேம்பின் கொழு மடல் அகல் இலைப்
	பாசிப் பரப்பில் பறழொடு வதிந்த
	உண்ணாப் பிணவின் உயக்கம் சொலிய,
	நாள் இரை தரீஇய எழுந்த நீர் நாய்
5	வாளையொடு உழப்ப, துறை கலுழ்ந்தமையின்,
	தெண் கட் தேறல் மாந்தி, மகளிர்
	நுண் செயல் அம் குடம் இரீஇ, பண்பின்
	மகிழ்நன் பரத்தைமை பாடி, அவிழ் இணர்க்
	காஞ்சி நீழல் குரவை அயரும்
10	தீம் பெரும் பொய்கைத் துறை கேழ் ஊரன்
	தேர் தர வந்த நேர் இழை மகளிர்
	ஏசுப என்ப, என் நலனே; அதுவே
	பாகன் நெடிது உயிர் வாழ்தல் காய் சினக்
	கொல் களிற்று யானை நல்கல்மாறே;
15	தாமும் பிறரும் உளர்போல் சேறல்
	முழவு இமிழ் துணங்கை தூங்கும் விழவின்,
	யான் அவண் வாராமாறே; வரினே, வானிடைச்
	சுடரொடு திரிதரும் நெருஞ்சி போல,
	என்னொடு திரியானாயின், வென் வேல்
20	மாரி அம்பின் மழைத் தோற் சோழர்
	வில் ஈண்டு குறும்பின் வல்லத்துப் புற மிளை,
	ஆரியர் படையின் உடைக, என்
	நேர் இறை முன்கை வீங்கிய வளையே!

 

376. மருதம்

	செல்லல், மகிழ்ந! நிற் செய் கடன் உடையென்மன்
	கல்லா யானை கடி புனல் கற்றென,
	மலி புனல் பொருத மருது ஓங்கு படப்பை,
	ஒலி கதிர்க் கழனி, கழாஅர் முன்துறை,
5	கலி கொள் சுற்றமொடு கரிகால் காண,
	தண் பதம் கொண்டு, தவிர்ந்த இன் இசை
	ஒண் பொறிப் புனை கழல் சேவடிப் புரள,
	கருங் கச்சு யாத்த காண்பின் அவ் வயிற்று,
	இரும் பொலம் பாண்டில், மணியொடு தெளிர்ப்ப,
10	புனல் நயந்து ஆடும் அத்தி அணி நயந்து,
	காவிரி கொண்டு ஒளித்தாங்கும் அன்னோ!
	நும்வயின் புலத்தல் செல்லேம்; எம்வயின்
	பசந்தன்று, காண்டிசின் நுதலே; அசும்பின்
	அம் தூம்பு வள்ளை அழற் கொடி மயக்கி,
15	வண் தோட்டு நெல்லின் வாங்கு பீள் விரிய,
	துய்த் தலை முடங்கு இறாத் தெறிக்கும், பொற்புடைக்
	குரங்குஉளைப் புரவிக் குட்டுவன்
	மரந்தை அன்ன, என் நலம் தந்து சென்மே!

 

396. மருதம்

	தொடுத்தேன், மகிழ்ந! செல்லல் கொடித் தேர்ப்
	பொலம் பூண் நன்னன் புனனாடு கடிந்தென,
	யாழ் இசை மறுகின் பாழி ஆங்கண்,
	'அஞ்சல்' என்ற ஆஅய் எயினன்
5	இகல் அடு கற்பின் மிஞிலியொடு தாக்கி,
	தன் உயிர் கொடுத்தனன், சொல்லியது அமையாது;
	தெறல் அருங் கடவுள் முன்னர்த் தேற்றி,
	மெல் இறை முன்கை பற்றிய சொல் இறந்து,
	ஆர்வ நெஞ்சம் தலைத்தலை சிறப்ப, நின்
10	மார்பு தருகல்லாய்; பிறன் ஆயினையே;
	இனி யான் விடுக்குவென் அல்லென்; மந்தி,
	பனி வார் கண்ணள், பல புலந்து உறைய,
	அடுந் திறல் அத்தி ஆடு அணி நசைஇ,
	நெடு நீர்க் காவிரி கொண்டு ஒளித்தாங்கு, நின்
15	மனையோள் வவ்வலும் அஞ்சுவல்; சினைஇ,
	ஆரியர் அலறத் தாக்கி, பேர் இசைத்
	தொன்று முதிர் வடவரை வணங்கு வில் பொறித்து,
	வெஞ் சின வேந்தரைப் பிணித்தோன்
	வஞ்சி அன்ன, என் நலம் தந்து சென்மே!