195. பாலை

	'அருஞ் சுரம் இறந்த என் பெருந் தோட் குறுமகள்
	திருந்துவேல் விடலையொடு வரும்' என, தாயே,
	புனை மாண் இஞ்சி பூவல் ஊட்டி,
	மனை மணல் அடுத்து, மாலை நாற்றி,
5	உவந்து, இனிது அயரும் என்ப; யானும்,
	மான் பிணை நோக்கின் மட நல்லாளை
	ஈன்ற நட்பிற்கு அருளான் ஆயினும்,
	இன் நகை முறுவல் ஏழையைப் பல் நாள்,
	கூந்தல் வாரி, நுசுப்பு இவர்ந்து, ஓம்பிய
10	நலம் புனை உதவியும் உடையன்மன்னே;
	அஃது அறிகிற்பினோ நன்றுமன் தில்ல;
	அறுவை தோயும் ஒரு பெருங் குடுமி,
	சிறு பை நாற்றிய பல் தலைக் கொடுங் கோல்,
	ஆகுவது அறியும் முதுவாய், வேல!
15	கூறுகமாதோ, நின் கழங்கின் திட்பம்;
	மாறா வருபனி கலுழும் கங்குலில்,
	ஆனாது துயரும் எம் கண் இனிது படீஇயர்,
	எம் மனை முந்துறத் தருமோ?
	தன் மனை உய்க்குமோ? யாது அவன் குறிப்பே?