285. பாலை

	'ஒழியச் சென்மார், செல்ப' என்று, நாம்
	அழி படர் உழக்கும் அவல நெஞ்சத்து
	எவ்வம் இகந்து சேண் அகல, வை எயிற்று
	ஊன் நசைப் பிணவின் உறு பசி களைஇயர்,
5	காடு தேர் மடப் பிணை அலற, கலையின்
	ஓடு குறங்கு அறுத்த செந்நாய் ஏற்றை
	வெயில் புலந்து இளைக்கும் வெம்மைய, பயில் வரி
	இரும் புலி வேங்கைக் கருந் தோல் அன்ன
	கல் எடுத்து எறிந்த பல் கிழி உடுக்கை
10	உலறு குடை வம்பலர் உயர் மரம் ஏறி,
	ஏறு வேட்டு எழுந்த இனம் தீர் எருவை
	ஆடு செவி நோக்கும் அத்தம், பணைத் தோள்
	குவளை உண்கண் இவளும் நம்மொடு
	வரூஉம் என்றனரே, காதலர்;
15	வாராய் தோழி! முயங்குகம், பலவே.