275. பாலை

	ஓங்கு நிலைத் தாழி மல்கச் சார்த்தி,
	குடை அடை நீரின் மடையினள் எடுத்த
	பந்தர் வயலை, பந்து எறிந்து ஆடி,
	இளமைத் தகைமையை வள மனைக் கிழத்தி!
5	'பிதிர்வை நீரை வெண் நீறு ஆக' என,
	யாம் தற் கழறுங் காலை, தான் தன்
	மழலை இன் சொல், கழறல் இன்றி,
	இன் உயிர் கலப்பக் கூறி, நன்னுதல்
	பெருஞ் சோற்று இல்லத்து ஒருங்கு இவண் இராஅள்,
10	ஏதிலாளன் காதல் நம்பி,
	திரள் அரை இருப்பைத் தொள்ளை வான் பூக்
	குருளை எண்கின் இருங் கிளை கவரும்
	வெம் மலை அருஞ் சுரம், நம் இவண் ஒழிய,
	இரு நிலன் உயிர்க்கும் இன்னாக் கானம்,
15	நெருநைப் போகிய பெரு மடத் தகுவி
	ஐது அகல் அல்குல் தழை அணிக் கூட்டும்
	கூழை நொச்சிக் கீழது, என் மகள்
	செம் புடைச் சிறு விரல் வரித்த
	வண்டலும் காண்டிரோ, கண் உடையீரே?