176. மருதம்

	கடல் கண்டன்ன கண் அகன் பரப்பின்
	நிலம் பக வீழ்ந்த வேர் முதிர் கிழங்கின்
	கழை கண்டன்ன தூம்புடைத் திரள் கால்,
	களிற்றுச் செவி அன்ன பாசடை மருங்கில்,
5	கழு நிவந்தன்ன கொழு முகை இடை இடை
	முறுவல் முகத்தின் பல் மலர் தயங்க,
	பூத்த தாமரைப் புள் இமிழ் பழனத்து,
	வேப்பு நனை அன்ன நெடுங் கண் நீர்ஞெண்டு
	இரை தேர் வெண் குருகு அஞ்சி, அயலது
10	ஒலித்த பகன்றை இருஞ் சேற்று அள்ளல்,
	திதலையின் வரிப்ப ஓடி, விரைந்து தன்
	நீர் மலி மண் அளைச் செறியும் ஊர!
	மனை நகு வயலை மரன் இவர் கொழுங் கொடி
	அரி மலர் ஆம்பலொடு ஆர்தழை தைஇ,
15	விழவு ஆடு மகளிரொடு தழூஉ அணிப் பொலிந்து,
	மலர் ஏர் உண்கண் மாண் இழை முன்கைக்
	குறுந் தொடி துடக்கிய நெடுந் தொடர் விடுத்தது
	உடன்றனள் போலும், நின் காதலி? எம் போல்
	புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வற் பயந்து,
20	நெல்லுடை நெடு நகர் நின் இன்று உறைய,
	என்ன கடத்தளோ, மற்றே? தன் முகத்து
	எழுது எழில் சிதைய அழுதனள் ஏங்கி,
	அடித்தென உருத்த தித்திப் பல் ஊழ்
	நொடித்தெனச் சிவந்த மெல் விரல் திருகுபு,
25	கூர்நுனை மழுகிய எயிற்றள்
	ஊர் முழுதும் நுவலும் நிற் காணிய சென்மே.