253. பாலை

	'வைகல்தோறும் பசலை பாய, என்
	மெய்யும் பெரும்பிறிது ஆகின்று, ஒய்யென;
	அன்னையும் அமரா முகத்தினள்; அலரே,
	வாடாப் பூவின் கொங்கர் ஓட்டி,
5	நாடு பல தந்த பசும் பூட் பாண்டியன்
	பொன் மலி நெடு நகர்க் கூடல் ஆடிய
	இன் இசை ஆர்ப்பினும் பெரிதே; ஈங்கு யான்
	சில நாள் உய்யலென் போன்ம்' எனப் பல நினைந்து,
	ஆழல் வாழி, தோழி! வடாஅது,
10	ஆர் இருள் நடு நாள் ஏர் ஆ உய்ய,
	பகை முனை அறுத்துப் பல் இனம் சாஅய்,
	கணம்சால் கோவலர் நெடு விளிப் பயிர் அறிந்து,
	இனம் தலைத் தரூஉம் துளங்கு இமில் நல் ஏற்றுத்
	தழூஉப் பிணர் எருத்தம் தாழப் பூட்டிய
15	அம் தூம்பு அகல் அமைக் கமஞ்செலப் பெய்த
	துறு காழ் வல்சியர் தொழு அறை வௌவி,
	கன்றுடைப் பெரு நிரை மன்று நிறை தரூஉம்
	நேரா வன் தோள் வடுகர் பெரு மகன்,
	பேர் இசை எருமை நல் நாட்டு உள்ளதை
20	அயிரி யாறு இறந்தனர்ஆயினும், மயர் இறந்து
	உள்ளுபதில்ல தாமே பணைத் தோள்,
	குரும்பை மென் முலை, அரும்பிய சுணங்கின்,
	நுசுப்பு அழித்து ஒலிவரும் தாழ் இருங் கூந்தல்,
	மாக விசும்பின் திலகமொடு பதித்த
25	திங்கள் அன்ன நின் திரு முகத்து,
	ஒண் சூட்டு அவிர் குழை மலைந்த நோக்கே.