211. பாலை

	கேளாய், எல்ல! தோழி! வாலிய
	சுதை விரிந்தன்ன பல் பூ மராஅம்
	பறை கண்டன்ன பா அடி நோன் தாள்
	திண் நிலை மருப்பின் வயக் களிறு உரிஞுதொறும்,
5	தண் மழை ஆலியின் தாஅய், உழவர்
	வெண்ணெல் வித்தின் அறைமிசை உணங்கும்
	பனி படு சோலை வேங்கடத்து உம்பர்,
	மொழி பெயர் தேஎத்தர் ஆயினும், நல்குவர்
	குழியிடைக் கொண்ட கன்றுடைப் பெரு நிரை
10	பிடி படு பூசலின் எய்தாது ஒழிய,
	கடுஞ் சின வேந்தன் ஏவலின் எய்தி,
	நெடுஞ் சேண் நாட்டில் தலைத்தார்ப் பட்ட
	கல்லா எழினி பல் எறிந்து அழுத்திய
	வன்கண் கதவின் வெண்மணி வாயில்,
15	மத்தி நாட்டிய கல் கெழு பனித் துறை,
	நீர் ஒலித்தன்ன பேஎர்
	அலர் நமக்கு ஒழிய, அழப் பிரிந்தோரே.