392. குறிஞ்சி

	தாழ் பெருந் தடக் கை தலைஇய, கானத்து,
	வீழ் பிடி கெடுத்த, வெண் கோட்டு யானை
	உண் குளகு மறுத்த உயக்கத்தன்ன,
	பண்புடை யாக்கைச் சிதைவு நன்கு அறீஇ,
5	பின்னிலை முனியானாகி, 'நன்றும்,
	தாது செய் பாவை அன்ன தையல்,
	மாதர் மெல் இயல், மட நல்லோள்வயின்
	தீது இன்றாக, நீ புணை புகுக!' என
	என்னும் தண்டும்ஆயின், மற்று அவன்
10	அழிதகப் பெயர்தல் நனி இன்னாதே
	ஒல் இனி, வாழி, தோழி! கல்லெனக்
	கண மழை பொழிந்த கான் படி இரவில்,
	தினை மேய் யானை இனன் இரிந்து ஓட,
	கல் உயர் கழுதில் சேணோன் எறிந்த
15	வல் வாய்க் கவணின் கடு வெடி ஒல்லென,
	மறப் புலி உரற, வாரணம் கதற,
	நனவுறு கட்சியின் நல் மயில் ஆல,
	மலை உடன் வெரூஉம் மாக் கல் வெற்பன்
	பிரியுநன் ஆகலோ அரிதே; அதாஅன்று,
20	உரிதுஅல் பண்பின் பிரியுனன்ஆயின்,
	வினை தவப் பெயர்ந்த வென் வேல் வேந்தன்
	முனைகொல் தானையொடு முன் வந்து இறுப்ப,
	தன் வரம்பு ஆகிய மன் எயில் இருக்கை
	ஆற்றாமையின், பிடித்த வேல் வலித்
25	தோற்றம் பிழையாத் தொல் புகழ் பெற்ற,
	விழை தக ஓங்கிய கழை துஞ்சு மருங்கின்
	கான் அமர் நன்னன் போல,
	யான் ஆகுவல், நின் நலம் தருவேனே.