113. பாலை

	நன்று அல் காலையும் நட்பின் கோடார்,
	சென்று வழிப்படூஉம் திரிபு இல் சூழ்ச்சியின்,
	புன் தலை மடப் பிடி அகவுநர் பெருமகன்
	மா வீசு வண் மகிழ் அஃதை போற்றி,
5	காப்புக் கைந்நிறுத்த பல் வேல் கோசர்
	இளங் கள் கமழும் நெய்தல்அம் செறுவின்
	வளம் கெழு நல் நாடு அன்ன என் தோள் மணந்து,
	அழுங்கல் மூதூர் அலர் எடுத்து அரற்ற,
	நல்காது துறந்த காதலர், 'என்றும்
10	கல் பொரூஉ மெலியாப் பரட்டின் நோன் அடி
	அகல்சூல் அம் சுரைப் பெய்த வல்சியர்
	இகந்தனர்ஆயினும், இடம் பார்த்துப் பகைவர்
	ஓம்பினர் உறையும் கூழ் கெழு குறும்பில்
	குவை இமில் விடைய வேற்று ஆ ஒய்யும்
15	கனை இருஞ் சுருணைக் கனி காழ் நெடு வேல்
	விழவு அயர்ந்தன்ன கொழும் பல் திற்றி
	எழாஅப் பாணன் நல் நாட்டு உம்பர்,
	நெறி செல் வம்பலர்க் கொன்ற தெவ்வர்
	எறிபடை கழீஇய சேயரிச் சில் நீர்
20	அறுதுறை அயிர் மணற் படுகரைப் போகி,
	சேயர்' என்றலின், சிறுமை உற்ற என்
	கையறு நெஞ்சத்து எவ்வம் நீங்க,
	அழாஅம் உறைதலும் உரியம் பராரை
	அலங்கல் அம் சினைக் குடம்பை புல்லெனப்
25	புலம் பெயர் மருங்கில் புள் எழுந்தாங்கு,
	மெய் இவண் ஒழியப் போகி, அவர்
	செய்வினை மருங்கில் செலீஇயர், என் உயிரே!