267. பாலை

	'நெஞ்சு நெகிழ்தகுந கூறி, அன்பு கலந்து,
	அறாஅ வஞ்சினம் செய்தோர், வினை புரிந்து,
	திறம் வேறு ஆகல் எற்று?' என்று ஒற்றி,
	இனைதல் ஆன்றிசின், நீயே; சினை பாய்ந்து,
5	உதிர்த்த கோடை, உட்கு வரு கடத்திடை,
	வெருக்கு அடி அன்ன குவி முகிழ் இருப்பை,
	மருப்புக் கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான் பூ
	மயிர்க் கால் எண்கின் ஈர் இனம் கவர,
	மை பட்டன்ன மா முக முசுவினம்
10	பைது அறு நெடுங் கழை பாய்தலின், ஒய்யென
	வெதிர் படு வெண்ணெல் வெவ் அறைத் தாஅய்,
	உகிர் நெரி ஓசையின் பொங்குவன பொரியும்
	ஓங்கல் வெற்பின் சுரம் பல இறந்தோர்
	தாம் பழி உடையர்அல்லர்; நாளும்
15	நயந்தோர்ப் பிணித்தல் தேற்றா, வயங்கு வினை
	வாள் ஏர் எல் வளை நெகிழ்த்த,
	தோளே தோழி! தவறு உடையவ்வே!