362. குறிஞ்சி

	பாம்புடை விடர பனி நீர் இட்டுத் துறைத்
	தேம் கலந்து ஒழுக, யாறு நிறைந்தனவே;
	வெண் கோட்டு யானை பொருத புண் கூர்ந்து,
	பைங் கண் வல்லியம் கல் அளைச் செறிய,
5	முருக்கு அரும்பு அன்ன வள் உகிர் வயப் பிணவு
	கடி கொள, வழங்கார் ஆறே; ஆயிடை
	எல்லிற்று என்னான், வென் வேல் ஏந்தி,
	நசை தர வந்த நன்னராளன்
	நெஞ்சு பழுதாக, வறுவியன் பெயரின்,
10	இன்று இப்பொழுதும் யான் வாழலெனே;
	எவன்கொல்? வாழி, தோழி! நம் இடை முலைச்
	சுணங்கு அணி முற்றத்து ஆரம் போலவும்,
	சிலம்பு நீடு சோலைச் சிதர் தூங்கு நளிப்பின்
	இலங்கு வெள் அருவி போலவும்,
15	நிலம் கொண்டனவால், திங்கள் அம் கதிரே!