391. பாலை

	பார்வல் வெருகின் கூர் எயிற்று அன்ன
	வரி மென் முகைய நுண் கொடி அதிரல்
	மல்கு அகல் வட்டியர், கொள்வு இடம் பெறாஅர்
	விலைஞர், ஒழித்த தலை வேய் கான் மலர்
5	தேம் பாய் முல்லையொடு ஞாங்கர்ப் போக்கி,
	தண் நறுங் கதுப்பில் புணர்ந்தோர் புனைந்த என்
	பொதி மாண் முச்சி காண்தொறும், பண்டைப்
	பழ அணி உள்ளப்படுமால் தோழி!
	இன்றொடு சில் நாள் வரினும், சென்று, நனி
10	படாஅவாகும், எம் கண்ணே கடாஅ
	வான் மருப்பு அசைத்தல்செல்லாது, யானை தன்
	வாய் நிறை கொண்ட வலி தேம்பு தடக் கை
	குன்று புகு பாம்பின் தோன்றும்,
	என்றூழ் வைப்பின், சுரன் இறந்தோரே!