329. பாலை

	பூங் கணும் நுதலும் பசப்ப, நோய் கூர்ந்து,
	ஈங்கு யான் வருந்தவும், நீங்குதல் துணிந்து,
	வாழ்தல் வல்லுநர் ஆயின், காதலர்
	குவிந்த குரம்பை அம் குடிச் சீறூர்,
5	படு மணி இயம்பப் பகல் இயைந்து, உமணர்
	கொடு நுகம் பிணித்த செங் கயிற்று ஒழுகைப்
	பகடு அயாக் கொள்ளும் வெம் முனைத் துகள் தொகுத்து,
	எறி வளி சுழற்றும் அத்தம், சிறிது அசைந்து,
	ஏகுவர்கொல்லோ தாமே பாய் கொள்பு,
10	உறு வெரிந் ஒடிக்கும் சிறு வரிக் குருை
	நெடு நல் யானை நீர் நசைக்கு இட்ட
	கை கறித்து உரறும் மை தூங்கு இறும்பில்,
	புலி புக்கு ஈனும் வறுஞ் சுனை,
	பனி படு சிமையப் பல் மலை இறந்தே?