247. பாலை

	மண்ணா முத்தம் ஒழுக்கிய வன முலை
	நல் மாண் ஆகம் புலம்பத் துறந்தோர்
	அருள் இலர் வாழி, தோழி! பொருள் புரிந்து,
	இருங் கிளை எண்கின் அழல் வாய் ஏற்றை,
5	கருங் கோட்டு இருப்பை வெண் பூ முனையின்,
	பெருஞ் செம் புற்றின் இருந் தலை இடக்கும்
	அரிய கானம் என்னார், பகை பட
	முனை பாழ்பட்ட ஆங்கண், ஆள் பார்த்துக்
	கொலை வல் யானை சுரம் கடி கொள்ளும்
10	ஊறு படு கவலைய ஆறு பல நீந்தி,
	படு முடை நசைஇய பறை நெடுங் கழுத்தின்
	பாறு கிளை சேக்கும் சேண் சிமைக்
	கோடு உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோரே.