192. குறிஞ்சி

	மதி இருப்பன்ன மாசு அறு சுடர் நுதல்
	பொன் நேர் வண்ணம் கொண்டன்று; அன்னோ!
	யாங்கு ஆகுவள்கொல் தானே? விசும்பின்
	எய்யா வரி வில் அன்ன பைந் தார்,
5	செவ் வாய், சிறு கிளி சிதைய வாங்கி,
	பொறை மெலிந்திட்ட புன் புறப் பெருங் குரல்
	வளை சிறை வாரணம் கிளையொடு கவர,
	ஏனலும் இறங்குபொறை உயிர்த்தன; பானாள்
	நீ வந்து அளிக்குவைஎனினே மால் வரை
10	மை படு விடரகம் துழைஇ, ஒய்யென
	அருவி தந்த, அரவு உமிழ், திரு மணி
	பெரு வரைச் சிறுகுடி மறுகு விளக்குறுத்தலின்,
	இரவும் இழந்தனள்; அளியள் உரவுப் பெயல்
	உரும் இறை கொண்ட உயர்சிமைப்
15	பெரு மலைநாட! நின் மலர்ந்த மார்பே.